ابتکار ۲۷ فوریه را نمی‌توان در محور یک پیروزی-شکست کلاسیک ارزیابی کرد. این ابتکار، نشان‌دهنده استحکام ایدئولوژیک رهبر آپو و تاثیر او بر مردم است. او نه تنها برای کوردها، بلکه برای همه مردم یک الگو ارائه می‌دهد.
ابتکار ۲۷ فوریه را نمی‌توان در محور یک پیروزی-شکست کلاسیک ارزیابی کرد. این ابتکار، نشان‌دهنده استحکام ایدئولوژیک رهبر آپو و تأثیر او بر مردم است. او نه تنها برای کوردها، بلکه برای همه مردم یک الگو ارائه می‌دهد.
تاریخ تنها در سایه سلاح‌ها شکل نمی‌گیرد، بلکه در ایده‌ها، اراده و آگاهی سیاسی نیز شکل می‌گیرد. در چرخه بحران‌های قرن‌های طولانی خاورمیانه، سرنوشت مردم اغلب بر اساس منافع صاحبان قدرت تعیین می‌شود، در حالی که گاهی اوقات افراد و جنبش‌ها قدرت ایجاد یک نقطه عطف تاریخی را دارند. رهبر آپو، معمار یک تحول فکری و سیاسی است که می‌تواند نه تنها سرنوشت مردم کورد، بلکه سرنوشت همه مردم تحت ستم منطقه را تغییر دهد. علیرغم ۲۶ سال شرایط سخت انزوا، ایده‌های او آزاد است و ساخت یک دوره جدید را هدایت می‌کند. فراخوان ۲۷ فوریه، یکی از مهم‌ترین نقاط عطف مبارزه ۵۲ ساله او، یک عقب‌نشینی نیست، بلکه یک ابتکار برون‌رفت استراتژیک است. این فراخوان نه تنها برای کوردها، بلکه برای آزادی مردم در خاورمیانه، تحول ذهنیت دولت و ساخت یک خط مبارزه جدید، یک چشم‌انداز تاریخی ارائه می‌دهد.
فراخوان ۲۷ فوریه: ابتکار استراتژیکی که نشان‌دهنده برون‌رفت است
خاورمیانه، جغرافیایی است که در آن مداخلات امپریالیستی، بحران‌های دولت-ملت و تقسیمات اجتماعی در هم تنیده شده‌اند. در این معادله، مردم کورد نه تنها یکی از مهم‌ترین بازیگران مقاومت، بلکه عامل تحول دموکراتیک نیز بوده‌اند. فراخوان ۲۷ فوریه رهبر آپو، کوردها را از صرفا یک نیروی جنگنده به ایفای نقشی محوری در تحول منطقه‌ای فرا می‌خواند. اساس این ابتکار، این ایده است که در محیطی که درگیری‌ها مردم را به بحران‌های بزرگ‌تر سوق می‌دهد، راه‌حل دموکراتیک تنها راه خروج واقعی است.
فراخوان رهبر آپو، نه تخریب جنگی، بلکه ساخت صلح را هدف قرار می‌دهد. پیام او مبنی بر لزوم «انحلال پ‌ک‌ک» یک تسلیم نیست، بلکه اعلام یک شکل مبارزه جدید است. زمینه مشروعیت مقاومت مسلحانه در شرایطی به وجود آمد که سیاست دموکراتیک امکان‌پذیر نبود. با این حال، امروزه راه کسب حقوق مردم، مشارکت مستقیم در سیاست، مبارزه سازمان‌یافته و اجرای سازوکارهای دموکراتیک است. بنابراین، ابتکار ۲۷ فوریه نه تنها یک تحول سازمانی، بلکه یک تغییر پارادایم است.
در این مرحله، مبارزه کوردها نه تنها تعیین سرنوشت یک ملت، بلکه الگویی برای دموکراتیزاسیون مشترک مردم خاورمیانه ارائه می‌دهد. رهبر آپو، کوردها را نه تنها به عنوان یک ملت مقاومت‌گر، بلکه به عنوان یک ملت پیشرو در دموکراتیزاسیون منطقه تعریف می‌کند. این دیدگاه، مردم کورد را از موضوع منفعل درگیری‌ها به یک بازیگر سیاسی تبدیل می‌کند.
تقویت هویت کوردی
مدل جامعه دموکراتیک توسعه‌یافته توسط رهبر آپو، توسط برخی محافل به عنوان محو هویت کوردی تفسیر می‌شود. با این حال، این یک رویکرد کاملا اشتباه است. پارادایم رهبری، مدلی جایگزین برای مفهوم هویت یک‌دست (همگن) و آسیمیلاسیون‌گرای تحمیل شده توسط دولت-ملت ارائه می‌دهد. هویت کوردی، بدون محدود شدن توسط دولت-ملت‌ها، با سازماندهی فرهنگی، اجتماعی و سیاسی منحصر به فرد مردم، قوی‌تر می‌شود. کنفدرالیسم دموکراتیک مورد حمایت رهبر آپو، مدلی را ارائه می‌دهد که کوردها می‌توانند با ایجاد سیستم‌های مدیریت دموکراتیک خود، نه به عنوان بخشی از هیچ دولتی، بلکه به عنوان موجودیت خود به حیات خود ادامه دهند.
لازم به تاکید است که مبارزه کوردها تنها یک پروژه دولت‌سازی نیست، بلکه مبتنی بر مشارکت مستقیم و خودمدیریتی خلق‌ها است. انتقال از مبارزه مسلحانه به سیاست دموکراتیک، پسرفت هویت کوردی نیست، بلکه کسب قدرت عمیق‌تر و بلندمدت‌تر است. بنابراین، مدلی که رهبر آپو ارائه می‌دهد، هویت کوردی را محو نمی‌کند، بلکه آن را از فشار دولت، سیاست‌های آسیمیلاسیون و قالب‌های تنگ ملی‌گرایی نجات می‌دهد و به موقعیت قوی‌تری منتقل می‌کند.
ساخت جامعه دموکراتیک: دوره جدید در مبارزه کوردها
یکی از مهم‌ترین کمک‌های رهبر آپو، آشکار کردن این موضوع است که مبارزه باید نه تنها بر اساس حقوق ملی، بلکه بر اساس ساخت جامعه دموکراتیک انجام شود. پارادایم دولت-ملت، مدلی است که مردم را دشمن یکدیگر می‌کند و آنها را در مرزهای اتنیکی و دینی حبس می‌کند. با این حال، مدلی که رهبر آپو ارائه می‌دهد، سیستمی است که در آن مردم خود را اداره می‌کنند، مرکزگرایی از بین می‌رود و دموکراسی مستقیم تقویت می‌شود.
به نظر رهبر آپو، مبارزه کوردها نباید فقط بر اساس دولت‌سازی یا کسب زمین شکل بگیرد. آزادی واقعی با ایجاد سازمان‌های دموکراتیک خود توسط مردم و تقویت سازوکارهای مشارکت مستقیم امکان‌پذیر است. از این نظر، کنفدرالیسم دموکراتیک نه تنها برای کوردها، بلکه برای همه مردم خاورمیانه یک مدل راه‌حل است.
رهبر آپو راه‌ها و روش‌های مبارزه خود را تغییر می‌دهد
ابتکار ۲۷ فوریه رهبر آپو نه تنها یک سازمان، بلکه یک دوره را نیز به پایان می‌رساند. وقتی شرایط مبارزه مسلحانه تغییر می‌کند، چیزی که جایگزین آن می‌شود، آگاهی و مبارزه دموکراتیک قوی‌تر و گسترده‌تر است. فراخوان برای انحلال پ‌ک‌ک، صرفا یک تصمیم نظامی نیست، بلکه انتخابی است که آزادی و سازماندهی سیاسی مردم را برجسته می‌کند. سیاست دولت ترکیه برای جرم‌انگاری کوردها با بهانه «ترور»، با این ابتکار بی‌اثر می‌شود. اکنون موضوع، یک درگیری نظامی نیست، بلکه موضوع سیاست مستقیم است. این یک دستاورد استراتژیک تاریخی برای مردم کورد است. اگر موانع وجود نداشت، رهبر آپو این کار را ۳۳ سال پیش انجام می‌داد.
از سوی دیگر، در پاسخ به سؤالاتی از این دست که «چرا تعهدات دولت در متن منتشر شده توسط اوجالان ذکر نشده است؟» باید این نکته را یادآوری کرد: فراخوان ۲۷ فوریه رهبر آپو یک توافق سیاسی نیست، بلکه بیانیه‌ای از اراده است. این تمایز بسیار مهم است، زیرا بیانیه اراده، جهت‌گیری استراتژیک یک طرفه یک رهبر یا جنبش را برای آینده بیان می‌کند. در مقابل، یک توافق سیاسی، اجماعی است که از طریق مذاکرات متقابل و فرآیندهای چانه‌زنی حاصل می‌شود و بر اساس توافق بین طرفین استوار است. بیانیه رهبر آپو توافقی با هیچ طرفی نیست، بلکه یک چارچوب استراتژیک واضح برای آینده مبارزه کوردها است.
رهبر آپو با این فراخوان، نه تنها به پ‌ک‌ک، بلکه به همه ساختارهای سیاسی و مردم نقشه راه ارائه می‌دهد. این فراخوان نتیجه چانه‌زنی وابسته به هیچ کانون قدرتی یا دولتی نیست، بلکه اعلام اراده تاریخی است که برای بازسازی مبارزه مردم کورد بر محور سیاست دموکراتیک مطرح شده است.
به طور خلاصه، توافق سیاسی شامل توافق و اجماع است، در حالی که بیانیه اراده، جهت‌گیری یک طرفه و واضح است که توسط یک جنبش یا رهبر برای آینده تعیین می‌شود. رهبر آپو با این بیانیه اراده، نقشه راه جدید مبارزه کوردها را ترسیم کرده و وارد هیچ چانه‌زنی یا فرآیند بده بستان متقابل نشده است.
رهبر آپو برای مردم نیز بارقه‌ای از امید است
رهبر آپو مبارزه کوردها را از صرفا یک چارچوب اتنیکی خارج کرده و آن را به بخشی از مبارزه مشترک مردم تبدیل کرده است. امروزه، مدلی که او ارائه می‌دهد، نه تنها برای کوردها، بلکه برای همه مردم تحت ستم، بارقه‌ای از امید است. او سیستمی جدید را بر اساس مشارکت مستقیم مردم برای جوامع محصور در مرزهای سخت و خشن دولت-ملت‌ها پیشنهاد می‌کند.
نتیجه: پیروزی استراتژیک رهبر آپو
ابتکار ۲۷ فوریه را نمی‌توان در محور یک پیروزی-شکست کلاسیک ارزیابی کرد. این ابتکار، نشان‌دهنده استحکام ایدئولوژیک رهبر آپو و تأثیر او بر مردم است. او نه تنها برای کوردها، بلکه برای همه مردم یک الگو ارائه می‌دهد. فراخوان ۲۷ فوریه رهبر آپو، نقشه راهی برای آزادی مشترک نه تنها کوردها، بلکه همه مردم است. در مدلی که او توسعه داده است، بزرگترین قدرت نه تنها جنگ، بلکه راه‌حل دموکراتیک است. این ابتکار، اعلام پیروزی استراتژیک است که آینده مشترک مردم را می‌سازد.
