در دمشق چه می‌گذرد؟ پس از ۱۳ سال که رژیم اسد بر حفظ قدرت خود اصرار داشت، چرا ناگهان تسلیم شد و فرار کرد؟ البته فرار بشار اسد افراد بسیاری را شگفت‌زده کرد و هنوز بسیاری از افراد این وضعیت را باور ندارند. متأسفانه این موضوع منشأ خود را از ارزیابی نکردن وضعیت واقعی-سیاسی این دوران می‌گیرد.

در برخی اخبارها گفته می‌شود که «رژیم بعث سقوط کرده است». این رژیم در واقع با شروع انقلاب روژاوا سقوط کرده بود و مردم منطقه خط خود را مشخص کرده بودند. از سوی دیگر، از آغاز بهار عربی تا کنون، هیچ واقعیتی مانند واقعیت انقلاب روژاوا، دولت ترکیه یا قدرت‌های هژمونی جهانی را نترسانده است. آنچه اوضاع را در سوریه تغییر داد، انقلاب روژاوا بود. چون این انقلاب متعلق به دولت و حاکمان نبود، بلکه انقلابی مردمی بود. برای اولین بار در تاریخ، مردم خاورمیانه مدیریت خود را بنا نهاده و به جای دولت، دموکراسی را تأسیس کردند. انقلاب روژاوا همان چیزی بود که رژیم بعث را نابود کرد و ضد اجتماعی‌بودن دولت و قدرت را در شخص این رژیم نشان داد.

در حال حاضر بحران و تنش‌های کنونی در سوریه با خروج بشار اسد افزایش یافته است. بدون شک خروج اسد فرصت بزرگی برای مردم است، اما برای وضعیت منطقه، سپردن قدرت به گروه‌های تبهکار و دولت ترکیه، تنش‌ها را افزایش داد. با خروج اسد به جای صلح، جنگ و درگیری در سوریه بیشتر خواهد شد. بنابراین، دولت اشغالگر ترکیه خروج اسد را نه به نفع مردم، بلکه به خاطر شکست دادن انقلاب روژاوا آرزو می‌کرد. این امر به نفع هیچ نیرویی جز دولت اشغالگر ترکیه نبود. وضعیت دولت در دمشق هنوز نامشخص است، اما دولت ترکیه با تمام توان به حملات خود به شهرهای روژاوا و شمال و شرق سوریه ادامه می‌دهد. بنابراین، آنچه وضعیت سوریه را تعیین خواهد کرد، انقلاب روژاوا خواهد بود. در غیر این صورت هیچ تغییر مثبتی در سوریه رخ نخواهد داد و حتی وضعیت بدتر از قبل خواهد شد.

کوردها در بسیاری از شهرهای سوریه به صورت سازمان‌یافته زندگی می‌کنند و دارای سیستم دموکراتیک و خودمدیریتی هستند. دولت ترکیه می‌پندارد که با تصاحب برخی مکان‌ها و مناطق، انقلاب روژاوا را شکست خواهد داد. اما چیزی که او از آن بی‌خبر است این است که اکنون همه مردم منطقه از تجربه و آگاهی کافی برخوردارند. بنابراین، هر چقدر هم که جنگ در روژاوا و شمال و شرق سوریه شدید شود، باز هم دولت اشغالگر ترکیه پیروز نخواهد شد. آنچه در روژاوا رخ داده یک انقلاب ذهنی است. جامعه دیگر مانند گذشته نمی‌اندیشد، مانند گذشته زندگی نمی‌کند و مانند گذشته عمل نمی‌کند. با فلسفه رهبر آپو، اشغال در اذهان جوامع شکست خورد و اکنون انسان آزاد وجود دارد.

با خروج اسد، نیروهای بین‌المللی و دولت ترکیه نیز وارد جستجوهای مختلفی شدند. هم روسیه و هم آمریکا در حال مذاکره با تبهکاران و دولت ترکیه هستند. اظهارات همه نیروها نشان می‌دهد که خروج اسد بدون دلیل نبود. همه اینها در نتیجه برخی توافقات اتفاق افتاد. زیرا اوضاع سوریه مانند مصر و لیبی و تونس نبود. دولت رژیم بعث در جای خود باقی ماند و در جریان تلاش برای انتقال دولت است. روسیه و آمریکا به حضور خود در سوریه ادامه می‌دهند. ظاهراً همه چیز در نتیجه برخی توافقات اتفاق افتاده است. آمریکا می‌خواست از طریق اسرائیل در منطقه مداخله کند. دولت ترکیه برای تثبیت هژمونی خود و محتاج کردن نیروهای بین‌المللی به خودش، از طریق تبهکاران به خاک سوریه حمله کرد. تا حدودی به هدفش هم رسید. زیرا کاری که بسیاری از دولت‌ها سال‌ها نمی‌توانستند انجام دهند را دولت ترکیه در مدت کوتاهی انجام داد و کشور سوریه را اشغال کرد.

دولت ترکیه در اظهارات اولیه خود اعلام کرد که به هر نحوی که شده به روژاوای کوردستان حمله خواهد کرد و هیچ نیرویی جز نیروهای همدست وابسته به پ‌د‌ک و تبهکاران در آنجا را مشروع نمی‌بیند. هدف دولت ترکیه از اشغال سوریه شکست انقلاب روژاوا و تکمیل کردن اشغالگری‌اش از طریق نیروها و تبهکاران وابسته به حزب دمکرات کوردستان (پ‌د‌ک) است. بنابراین، جامعه روژاوا امروز در حال جنگ مسلحانه علیه تبهکاران اشغالگر از چهارسو است و در داخل با نیروهای خائن و همدستان برای حفظ دستاوردهای خود مبارزه می‌کند.

از سوی دیگر، پس از شهبا و تل‌رفعت، دولت ترکیه سوی حملاتش را به منبج معطوف کرده و می‌خواهد محوری را که از آنجا تا رقه و دیرالزور امتداد دارد تصاحب کرده و به تبهکاران تسلیم کند. نیز می‌خواهد شهرهای روژاوای کوردستان را به نیروهای وابسته به حزب دمکرات کوردستان تحویل بدهد و مانند باشور کوردستان الحاق کند. به طور خلاصه، طرح دولت ترکیه جنبه‌های زیادی دارد اما تنها هدفش، اشغالگری است. بنابراین، نیاز به حفاظت از روژاوا و شمال و شرق سوریه وجود دارد. روژاوا خط قرمز دموکراسی در خاورمیانه است. اگر ابتدا جلوی اشغالگری دولت ترکیه گرفته نشود، دولت-ملت یکپارچه بار دیگر به بلایی بر سر مردم خاورمیانه تبدیل خواهد شد. شکست دولت ترکیه شکست ذهنیت دولت-ملت است. با این معرفت باید از ارزش‌هایی که با خون، تلاش و کوشش ایجاد شده‌اند محافظت کرد. بویژه باکور کوردستان باید مانند روند ۲۰۱۴ در برابر این اشغالگری ایفای نقش کند و از خط قرمز خود محافظت کند.