دولت دمشق به محاصره منطقه شهبا ادامه می‌دهد. این منطقه، منطقه‌ای است که مردم عفرین در آن ساکن شده‌اند. ده‌ها هزار عفرینی در چادرها و در این منطقه زندگی می‌کنند. فرصت‌های زندگی در منطقه محدود است. در عین حال منطقه‌ای است که نیروهای سوری، ایرانی و روسی در آن حضور دارند. شهرک‌های عربی نیز وجود دارد. کورد و عرب و نیروهای دیگر ادغام در هم هستند. در عین حال محله‌های شیخ مقصود و اشرفیه حلب دارای سکنه کورد هستند. کوردها در این محله‌ها مقاومت زیادی کردند و نقش مهمی در دفاع از حلب داشتند.

محاصره دولت سوریه کم و زیاد منتشر می‌شود. مردم روژاوا تحولات را از نزدیک و با نگرانی دنبال می‌کنند. هیچ تهدید و خطری برای حکومت دمشق از جانب شهبا یا شیخ مقصود وجود ندارد. هیچ کس قصد جنگ با دمشق را ندارد. برعکس، کوردها هم اکنون با نیروهای دولتی و مردم محلی در کنار هم زندگی می‌کنند. اینها پناهندگان منطقه یا کشور دیگری نیستند. آنها شهروندان کشور سوریه هستند. چرا دولت دمشق شهروندان خود را محاصره کرده است؟ این سوالات را باید به طور جدی پرسید و پاسخ داد.

دمشق به جای اینکه آنها را محاصره کند یا آنها را مجبور کند، اگر با آنها متحد شود، منافع مثبتی برای آینده سوریه در کل خواهد داشت. اردوغان فاشیست هر روز منطقه را تهدید می‌کند. این مناطق در حال حاضر در معرض تهدید اشغال ترکیه قرار دارند. اردوغان در چند روز گذشته گفته بود که تمام مناطق خودمدیریتی را از تل رفعت از هم جدا کرده و اشغال خواهد کرد. او تهدید می‌کند که «یک شب ناگهان می‌آییم» و به تدارکات برای تهاجم خود ادامه می‌دهد. اگر دولت دمشق با مردم منطقه و نیروهای دفاعی آنها متحد شود، اشغالگران ترکیه برای ادامه اشغال با مشکل مواجه خواهند شد. اگر دولت دمشق بخواهد به اشغال ترکیه پایان دهد، با مردم و نیروهای سازمان یافته آنها متحد خواهد شد. به جای اینکه آنها را تضعیف کند یا از جای خود حذف کند، آنها را به پل وحدت ملی تبدیل خواهد کرد.

پس از آخرین مذاکرات آستانه، برخورد دولت دمشق نسبت به کوردها سختگیرانه شد. ما نمی‌توانیم این مواضع دولت دمشق را جدا از روابط با دولت ترکیه در نظر بگیریم. اگر به خاطر داشته باشید در اعلام نتیجه آستانه، دولت خودمدیریتی به عنوان یک دولت نامشروع اعلام شد در حالی که بیانیه‌های قبلی متفاوت بود. مناطق خودمدیریتی به ویژه کوردها به عنوان «اتحادیه سیاسی و قلمرو سوریه» محافظت می‌شدند. روسیه بارها با بیان اینکه آمریکا برای کوردها دولتی ایجاد خواهد کرد، ترکیه را تحریک کرده است. اما برای اولین بار در آخرین نشست آستانه، خودمدیریتی غیرقانونی تعریف شد. در واقع این بیانیه‌ای بود که دولت ترکیه می‌خواست. اما ذهنیت شرکت کنندگان آستانه متفاوت نبود. دولت دمشق یا ایران خواهان یک سوریه دموکراتیک نیستند. روسیه هیچ تمایل یا نگرانی برای وجود سوریه دموکراتیک ندارد. ایران، دولت دمشق و روسیه هر کاری از دستشان بر می‌آید انجام می‌دهند تا آمریکا را از سوریه خارج کنند. ترکیه نیز به خاطر کوردها با حضور آمریکا مخالف است. به غیر از کوردها، دولت ترکیه طرفدار باقی ماندن آمریکاست. اگر تنها بماند نمی‌تواند به حمله به سوریه ادامه دهد. اگرچه تضادها، منافع و رقابت‌های همه قدرت‌ها وجود دارد، در نتیجه هدف همه آنها حذف کوردها و خودمدیریتی است. آنها صلح داخلی سوریه دموکراتیک و همزیستی مردم را نمی‌خواهند.

وقتی در پرتو این حوادث سیاسی به مسئله نگاه می‌کنیم، هدف دولت دمشق سرکوب کوردها و حذف آنها از منطقه است. اگر دولت دمشق، کوردها را به عنوان یک عضو واقعی سوریه ببیند، زندگی آنها را به دلیل خواسته‌های متفاوت آنها زهر نخواهد کرد. بالاخره مردم فقیر هستند. همه مردم سوریه به شرایطی رسیده‌اند که نمی‌توانند نفس بکشند. یک محاصره کلی وجود دارد. در زیر این محاصره، محاصره دیگری اعمال می‌کنند. این نشان می‌دهد که نیت دولت چقدر بد است. آنچه مردم کورد و مردم منطقه می‌خواهند، دموکراسی و حفاظت از موجودیت فرهنگی آنهاست. اینها چیزهای اجتناب ناپذیری هستند، طبیعی‌ترین حق آنهاست. به همین دلیل لازم نیست با مردم دشمنی کند، آنها را مجبور به مهاجرت کند، اراده آنها را بشکند یا آنها را وادار کند تسلیم شوند.

تابستان سختی‌های خود را دارد اما زمستان جای خود را به اثرات بد می‌دهد. اگر مردم فرصتی برای سکونت و گرم شدن پیدا نکنند، راه به سوی مرگ باز خواهد شد. دولت دمشق نباید این روند را به مرحله مرگ برساند. نباید در سیاست‌های نسل‌کشی دولت ترکیه شریک شود. بر خلاف فاشیسم ترکیه در سوریه، باید با مردم کورد و سایر مردم متحد شود، وحدت ملی خود را بر اساس دموکراسی بسازد. خرد کردن و شکستن اراده مردم برای آینده سوریه سودی ندارد. شیوه‌های زیسته پر از درس در این مورد است.

منبع: روزنامه روناهی