دو هفته دیگر هشتاد و یکمین سالگرد قتل‌عام کردهای درسیم توسط حکومت وقت ترکیه است. یک مسئول حزب دمکراتیك خلق‌ها که دهها تن از بستگان آن در جریان کشتارهای جمعی از دنیا رفتند می‌گوید حتی موفق نشده‌اند محل دفن آنها را پیدا کنند. خدر چیچک می‌گوید دیگر هیچ امیدی به آنکارا ندارند.

سید رضا درسیمی از رهبران کرد و شش تن از همراهانش سال ١٩٣٧ در چنین ماهی بود که توسط حکومت وقت ترکیه اعدام شدند.

همچنین دهها هزار غیرنظامی در آنزمان توسط ارتش ترکیه قتل‌عام شدند و زنان و کودکان مورد تجاوز قرار گرفتند. آنچه که صورت گرفت یک نسل‌کشی تمام عیار با انگیزه‌های نژادپرستانه بود.

 ترکیه اکنون به کشته شدن یک هزار و ٧٣٧ نفر در سال ١٩٣٧ و مرگ شش هزار و ٨۶٨ تن از اهالی درسیم در سال ١٩٣٨ گردن می‌نهد اما ارقام بیش از آن را نمی‌پذیرد.

خدر چیچک، ریاست مشترک شعبه حزب دمکراتیك خلق‌ها در شهر درسیم در مصاحبه با خبرگزاری "مزوپوتامیا" می‌گوید بیش از هشتاد نفر از خانواده آنها در میان قربانیان بودند. آنها به هر نهادی که به فکرشان می‌رسیده سر زده‌اند تا بقایای پیکر بستگان خود را پیدا کنند. چیچک می‌گوید دیگر هیچ امیدی به حکومت ندارند.

پدر خدر چیچک و پسر عموی پدرش تنها افرادی بوده‌اند که از کشتار جمعی روستای "گوکچک" جان سالم به در برده‌اند.

او می‌گوید خیلی‌ها که تسلیم نظامیان شدند هم به قتل رسیدند و بسیاری که نمی‌خواستند تسلیم شوند به کوه پناه بردند. آنها تا سال ١٩۴۴ یکی پس از دیگری کشته شدند. پدر و پسر عموی پدر خدر چیچک اما این سال‌ها را در غارها زندگی می‌کنند تا اینکه عفو عمومی صادر می‌شود و نجات پیدا می‌کنند.

این مسئول حزب دمکراتیك خلق‌ها می‌گوید به نظامیان دستور داده شده بود حتی یک طفل نباید در درسیم زنده بماند و ساکنین این منطقه در شمال کردستان باید بکلی از بین می‌رفتند.

او البته به شکست سیاست نابودی کامل درسیمی‌ها اشاره می‌کند و می‌افزاید حکومت ترکیه هرچند به هدفش نرسید اما به سرکوب ادامه داده و بسیاری از ساکنین بومی را تحت فشارها مجبور به کوچ از سرزمین خود کرده است.

خدر چیچک از عدم پیدا کردن محل دفن عزیزان خود سخن می‌گوید و می‌افزاید سیاست بی‌نام و نشان‌کردن انسان‌ها از طریق اختفای گور آنها ادامه دارد. وقتی صحبت از کردها می‌شود حکومت ترکیه حتی برخورداری آنها از آرامگاه را نمی‌پذیرد.