انجمن ژیوای در روز زمین پاک سیاست‌های رژیم‌ سرمایه‌داری علیه محیط‌زیست را محکوم کرد

انجمن زیست‌محیطی "ژیوای" پاوه به مناسبت این روز بیانیه‌ای را منتشر کرده و در بیانیه‌ی خود سیاست‌های سیستم جهانی سرمایه‌داری و ترویج فرهنگ مصرف‌گرایی در میان مردم جهان از سوی این سیستم را عامل اصلی تخریبات عمده‌ی محیط‌زیست دانسته است.

امروز دوشنبه ۲۲آوریل/ ۲ اردیبهشت مصادف با روز جهانی زمین پاک است. این روز از سوی سازمان ملل متحد و با پیشنهاد فعال صلح "جان مک کانل" در سال ۱۹۶۹ به عنوان روز زمین پاک تعیین شده است و فعالان زیست‌محیطی سراسر جهان برای افزایش سطح آگاهی در رابطه با محیط زیست و ضرورت حفاظت از آن اقداماتی را به انجام می‌رسانند.

 

انجمن زیست‌محیطی "ژیوای" پاوه به مناسبت این روز بیانیه‌ای را منتشر کرده و در بیانیه‌ی خود سیاست‌های سیستم جهانی سرمایه‌داری و ترویج فرهنگ مصرف‌گرایی در میان مردم جهان از سوی این سیستم را عامل اصلی تخریبات عمده‌ی محیط‌زیست دانسته است.

 

متن بیانیه‌ی انجمن زیست‌محیطی ژیوای به شرح زیر می‌باشد:

 

"زمین خانه مشترک ماست؛ نسبت به آن آگاهانه رفتار کنیم ...

در چه دورانی به استقبال روز جهانی زمین پاک خواهیم رفت؟ از آغاز خیزش نظام جهانی سرمایه‌داری تا کنون بشریت با چالش‌های بزرگی مواجه گشته‌است که اثرات زیان بار و در حال شتاب‌گیری آن زندگی و محیط‌زیست میلیون‌ها موجود زنده‌ کره خاکی را تحت الشعاع خود قرار داده. دورانی که مهترین مشخصه‌ی آن روبرویی جهان با بحران‌های بزرگ محیط‌زیستی است و دخالت‌های آنچنانی نوع بشر در طبیعت از قبیل سدسازی بدون در نظر گرفتن فاکتورهای اکولوژیکی و کاهش روزافزون مساحت جنگل‌ها و دریاچه‌ها که خود منشا بیابان‌زایی و ریزگردها هستند به امری روزمره و معمول در زمینِ تحت مدیریت مدرنیسم بدل گشته‌اند.

 

از سوی دیگر رواج روزافزون پدیده‌های برندینگ، زندگی به سبک لاکچری و انسان مصرف‌گرا از سوی شرکت‌ها و دولت‌های امپریالیستی، مصرف بی‌رویه منابع طبیعی زمین را موجب شده‌اند و در این میان، گویی محیط‌زیست است که باید قربانی تمدن رو به رشد انسان محور شود!

 

جهانی‌سازی، با بهبود حمل و نقل و لوازم، کارآیی کارخانه‌ها و تولیدکننده‌ها را بالا برده و روند تولید محصولات و کیفیت آنها را به افزایش گذاشته است. با تولید محصولات جدید، مواد شیمیایی جدیدی هم، همزمان وارد محیط زندگی ما می شود. ترکیباتی سمی که در خاک، آب و هوای ما نفوذ می‌کند و بی آنکه بدانیم، لبخند رضایتی را که از داشتن زندگی مدرن و رو به تکامل! بر لبانمان نشسته، تبدیل به آهی میکند که تمامی ندارد. به راستی آیا زمان آن فرا نرسیده که نوع بشر از خودخواهی و امیال سیری ناپذیر خود عبور کرده و به سهیم بودن تمام جاندرانِ آینده در این خانه ی مشترک اعتراف کند؟!"