تنها شخصیتی که در خاورمیانهی همواره علیه جنگ و آشوب؛ دغدغهی صلح، آزادی و زندگی مسالمتآمیز خلقها را داشته، رهبر خلق کُرد عبدالله اوجلان بوده است. اوجالان با الگوی مدرنیتهی دمکراتیک، سعی در اجرایی کردن آن داشته است.
اوجالان با وجود زندانی بودنش، از اهداف خود دست برنداشته و در همان زندان و تحت شکنجه و انزوا نیز تاثیرات فراوانی را بر رویدادهای کردستان، ترکیه و خاورمیانه گذاشته است. در نتیجهی همین تاثیرات بود که چندین سال صلح و چارهیابی را در کردستان و ترکیه برقرار کرد، انقلاب روژآوا را رقم زد و باری دیگر مسئلهی کُرد را که در سطح خاورمیانه و جهان با بنبست روبرو شده بود، احیا کرد. اوجالان کُردها را به بازیگر اصلی فرایند پایانبخشیدن به اختلافات و آشوبها در خاورمیانه تبدیل کرد. همین موضوع نیز باعث شد که هزاران تن از سراسر جهان به کردستان و الاخصوص روژآوا روی آورده و فکر و فلسفهی اوجالان را به عنوان راهنما و امیدی برای زندگی خود و فرودستان بدانند.
تمام این موارد، دولت ترکیه و تمامی دولتهای مرتجع منطقه و همچنین نظام سرمایهداری جهانی را با نگرانی و ترس روبرو ساخت. به همین دلیل آنها بر این باور بودند که با زندانی کردن اوجالان در امرالی نه تنها او را بیتاثیر خواهند کرد، بلکه او را به تسلیمیت واداشته و سرانجام به جنبش آزادیخواهی خلق کُرد و در راس آن به پ.ک.ک پایان خواهند داد و اینگونه کُردها را به وسیلهی دستیابی به اهداف خود مبدل میکنند. اما پس از مشاهدهی مقاومت رهبر خلق کُرد در امرالی، دریافتند که محاسبات آنها اشتباه بوده است. بنابراین شکنجه و انزوای سختی را بر وی تحمیل کردند. با وجود اینکه این شکنجه و انزوا ۲۰ سال است که ادامه دارد، اما در ۷ سال اخیر سختتر و شدیدتر شده است.
تاثیرات سیاسی و اجتماعی اندیشههای اوجالان چنان بوده که رژیم ترکیه را واداشته تا قانون اساسی کشور خود، حقوق بشر اروپا و قوانین بینالمللی را زیر پا بگذارد. به گونهای که از تاریخ ۲۷ جولای ۲۰۱۱، به وکلای اوجالان اجازهی دیدار با ایشان را ندادهاند. تنها در سال ۲۰۱۷ وکلای رهبر خلق کُرد ۱۰۰ بار و خانوادهی وی نیز ۴۴ بار درخواست دیدار از امرالی را داشتهاند، اما دادگاه جزایی شهر بورسا- ترکیه تمامی این درخواستها را رد کرده بود. این در حالیست که خانوادهی اوجالان بر اساس قوانین ترکیه هر دو ماه یک بار حق دیدار از امرالی و اوجالان را دارا میباشند.
با وجود این قوانین حق استفاده از روزنامه، کتاب، مجله، رادیو و تلویزیون را برای اوجالان ممنوع کرده و ۱۹۰ روز سلول انفرادی را بر وی تحمیل کردند. درواقع هرگونه وسیلهی ارتباط را از وی دریغ کرده و ارتباط وی با دنیای بیرون را بطور کلی قطع کردهاند.
آخرین دیدار هیئت امرالی از اوجلان در تاریخ ۵ آوریل ۲۰۱۵ بوده است و پس از آن هیچگونه دیداری از امرالی و اوجلان صورت نگرفته است. آخرین دیدار خانوادهی وی نیز در تاریخ ۱۱ سپتامبر ۲۰۱۶ بوده و تا کنون اجازهی دیدار دوباره از امرالی را به آنها ندادهاند.
دادگاه حقوق بشر اروپا در تاریخ ۱۴ مارس ۲۰۱۴ در رابطه با وضعیت اوجلان در زندان اشاره کرده که با وجود اینکه رژیم ترکیه برای اوجالان حکم حبس ابد صادر کرده، اما با شیوهای دور از قوانین حقوق بشری با وی برخورد میکند. این دادگاه تصریح کرده که در امرالی شکنجههای سختی بر اوجالان تحمیل میگردند و همچنین به وی اجازه ندادهاند تا از حقوق خود که طبق قانون شماره ۵۲۷۵ حقوق بشر به ایشان تعلق میگردد، بهره گیرد.
دادگاه مذکور این اقدامات دولت ترکیه را محکوم کرده و همچنین تقاضا نموده تا رژیم ترکیه در رابطه با حکم اوجالان شفافسازی کرده و حقوق وی را طبق قوانین حقوق بشری محقق یابند.
بطور کلی ۷ سال است که اوجالان تحت سختترین شکنجه و انزوا قرار دارد و تا کنون هیچ فرد و جریانی، اطلاعی از وی در دست نداشته و سرنوشت وی نامعلوم است. این موضوع خلق کُرد، جریانها و احزاب کُردی و آزادیخواهان سراسر جهان را نگران و خشمگین کرده است. آنها تقاضا دارند تا هرچه زودتر از وضعیت اوجالان اطلاعی به دست آورند و بدون شرط آزادی وی تحقق یابد.