سرحد وارتو: مقابله با حملات همه‌جانبه نیازمند مبارزه‌ای همه‌جانبه است
عضو کمیته‌ی روابط خارجی ک.ج.ک: ما با مقاومت و سازماندهی خود در تمامی عرصه‌های سیاسی، نظامی و دیپلماتیک مبارزه‌ی خود را ارتقا می‌بخشیم
سرحد وارتو عضو کمیته‌ی روابط خارجی کنفدرالیسم جوامع کردستان با شرکت در برنامه مبحث میهن به پرسش‌های مجری برنامه انس یلدز پاسخ داد.
متن گفتگو:
سرحد وارتو در این گفت‌وگوی ویژه به یادآوری این نکته پرداخت که نیروهای منطقه‌ای و بین‌المللی از کردها در راستای مطامع خود بهره‌گیری کرده و این رویه با پیدایش حزب کارگران کردستان تغییر نموده است. وارتو در این رابطه اشاره نمود که تصمیم آمریکا در ارتباط با پیشاهنگان جنبش آزادیخواهی تصمیمی جدی است. برخلاف تحلیل برخی از ناظران که آن را تصمیمی سطحی و جهت خوشایند ترک‌ها قلمداد می‌کنند نبوده است. این تصمیم از پیشینه‌ی تاریخی مختص به‌خود برخوردار بوده و وابسته به خط مشی و اصول کلی [آمریکا] می‌باشد. اگر کردها در مقابل این تصمیم واکنش نشان ندهند، در آینده شاهد تصمیمات خطرناک‌تری در ارتباط با جنبش آزادیخواهی خواهیم بود. این تصمیم بر مبنای اصول مداخله‌ی آمریکا در خاورمیانه قرار دارد. رویه‌ای که با تولد و بالندگی جنبش آزادیخواهی پای گرفته است. در قرن بیستم این سیستم در خاورمیانه استقرار یافت و جایگاهی را به کردها اختصاص نداد.به شیوه‌ای مخفیانه کردها در قعر این موقعیت جای گرفتند. چگونه؟ بدین معنا که کردها تحت کنترل کشورهای غربی قرار گرفتند، تقسیم و همواره در مقابل هر چهار کشور اشغالگر منطقه‌ای به عنوان تهدید مورد استفاده قرار گرفتند. چنین نقشی را به کردها اعطا کردند. با نگاهی به تاریخ می‌توان دریافت که دوباره چنین نقشی را به کردها اختصاص داده‌اند. برای نمونه در سال ۱۹۴۶ کردها جمهوری مهاباد را تاسیس کردند. شوروی در برهه‌ای به حمایت از جمهوری پرداخت.
وارتو شکست جنبش ملی کرد در سال ۱۹۷۵ را نیز نمونه‌ای دیگر از این رویه دانسته و اظهار داشت که با ظهور حزب کارگران کردستان این رویه دستخوش گسستی جدی شد، زیرا حزب کارگران کردستان از اساس معادله‌ی این بازی را بر هم زد. سال‌های ۱۹۸۷-۱۹۸۸ شعاری مطرح شد؛ نه به آپو، بله به پ.ک.ک. چرا چنین امری مطرح شد؟ زیرا رهبر آپو اساس این بازی را به هم ریخته بود. وارتو دستگیری رهبر آپو را در این چارچوب تحلیل کرده و اضافه نمود که جهان غرب با طراحی این توطئه‌ی بین‌المللی درصدد تغییر معادله‌ی بازی برآمده و بر این گمان بودند که با دستگیری رهبر آپو می‌توانند بازی‌های خود در ارتباط با کردها را تداوم بخشند. اما متعاقب دستگیری رهبر آپو عیان گردید که رهبر آپو جنبشی را ایجاد کرده است که به خطوط وی همواره وفادار خواهد ماند. دگر باره این سیاست کشورهای غربی با شکست مواجه گردید. از همین رو امروزه نیز سه تن از رفقای پیشاهنگ ما و در اصل جنبش پ.ک.ک بار دیگر هدف قرار می‌گیرند. درصدد تصفیه‌ی پ.ک.ک برآمده اند. وارتو در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به دستاوردهای پ.ک.ک و نقش حزب کارگران کردستان گفت: حزب کارگران کردستان نیروی پویایی مبارزه‌ی کردها به شمار می‌رود. بدین دلیل که حزب کارگران کردستان احساس و خواسته‌ی آزادی ملت کرد را متجلی ساخته و نیروی قدرتمندی را سازمان داده است. تمامی پیشرفت‌هایی که بعد از سال ۱۹۸۰ در میان کردها به وقوع پیوستند نشات گرفته از سازمان دهی و تشکل پ.ک.ک بودند.
در همین راستا وارتو با تحلیل جایگاه و نقش احزاب دمکرات و اتحادیه‌ی میهنی در جنوب کردستان، همزمان با تمرکز بر تفاوت‌های این دو حزب اظهار داشت که باید نقشی را که قدرت‌های بین‌المللی به کردها اعطا کرده‌اند مورد تجزیه و تحلیل قرار داد. کردها در مقابل قدرت‌های منطقه‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرند، و متعاقب آنکه امتیاز گرفته یا به مطامع خود دست یافتند کردها را به کنار می‌زنند. از همین‌رو اگر حزب کارگران کردستان تضعیف گردد نقش کردها بدینگونه که اشاره کردم تقلیل می‌یابد. بدین صورت که حزب دمکرات و اتحادیه‌ی میهنی نیز به جایگاه‌های پیشین خود باز می‌گردند. به همین علت لازم است که نیروهای کرد بر مبنای تضعیف حزب کارگران کردستان به سیاست‌ورزی نپردازند. از همین رو ارتو با توجه به بحرن کنونی در خاوریمیانه به نقش اتحاد و همبستگی در میان کردها اشاره کرده و اظهار داشت: این بحران ساختار فرصتی را برای کردها مهیا می‌نماید تا در منطقه به دستاوردهای بزرگی برسند. دستیابی به چنین موفقتی نیز از میسیر اتحاد و همبستگی می‌گذرد. اگر کردها از پتانسیل‌های سیاسی، نظامی و دیپلماتیک در راستای آزادی بهره‌گیرند هیچ کسی یارای مقاومت در برابر کردها نخواهد بود. بدون گمان اگر کردها به این اتحاد و انسجام دست یابند نه ترکیه، نه ایران و نه سوریه و عراق نمی‌توانند کردها را هدف قرار دهند.
باید حملات دولت ترکیه را جدی قلمداد کرد
وارتو در تحلیل نقش ترکیه در میانه بازی میان آمریکا و روسیه اظهار داشت: لازم است تهدیدهای ترکیه را علیه شمال و شرق سوریه جدی قلمداد نماییم. ترکیه هیچگاه وجود و حضور کردها را قبول نمی‌نماید. ترکیه در چارچوب اهداف خود در خاورمیانه درصد د است این تهدیدها را به مرحله‌ی اجرا دراورد. اما هدف دولت ترکیه را چگونه می‌توان بازخوانی کرد؟ نخستین هدف دولت ترکیه امحا و از میان برداشتن کردهاست. موضع ترک‌ها بسیار شفاف و صریح است. از همین رو ترکیه درصدد استفاده از وضعیت سیاسی منطقه است. وضعیت سیاسی منطقه حاکی از تحمیل جنگ بر سوریه از ۲ یا ۳ موضع است: نخست یک جنگ جهانی بین آمریکا و روسیه که هر دو طرف خواهان تقویت موضع نیروهای وابسته به خود هستند. ترکیه درصدد استفاده از این رقابت است. دومین جنگ، نبرد آمریکا و ایران در این کشور است. از سوی دیگر ایران و ترکیه نیز مطامع مختلفی در خاورمیانه را دنبال می‌کنند. ایران و روسیه نیز حمله به شمال سوریه را تشویق می‌کنند. زیرا اگر ترکیه به شمال سوریه و روژآوا حمله نماید ترکیه و ائتلاف بین‌المللی یا با امریکا در مقابل ان قرار گرفته و این امر برای روسیه موفقیت عظیمی خواهد بود. در چنین صورتی ترکیه موضع بسیار نزدیکی به روسیه خواهد یافت. در غیر اینصورت و در صورتیکه امریکا نیروهای خود را در مقابل نیروهای ترکیه قرار نداده و عقب نشینی نماید ترکیه به شمال و شرق سوریه حمله نماید در انصورت کردها و ساکنان دیگر سوریه به آمریکا اعتمادی نخواهند داشت.
وارتو در این میان به موضع خلق‌های شرق فرات و شمال سوریه نیز اشاره کرده و اظهار داشت: درصورتیکه فرصتی برای دولت ترکیه مهیا شود به مناطق منبج، گری سپی حمله خواهد کرد . در واقع این فرصت برای دولت ترک مهیا گردید و به مخمور و شنگال حمله نمود. دشمنی دولت ترک با کردها بار دیگر عیان گردید. اگر اذعان داشته باشیم که آمریکا یا نیروهای ائتلاف بین المللی ترکیه را محدود می‌نمایند تحلیل اشتباه خواهد بود. واکنش و نیروی تعیین کننده‌‌ای که تا کنون مانع از حمله به شمال سوریه و شرق این کشور شده است خلق شمال و شرق سوریه می‌باشند. زیرا با مقاومت خلق روبرو خواهند شد. در این میان آمریکا و نیروهای ائتلاف اقدامی نخواهند کرد. از همین رو تنها می‌توان بر نیروی خلق کرد اتکا داشت.
