در رابطه با اعتراضات در اقلیم کردستان، فاطمه آدر عضو شورای رهبری کنفدرالیسم جوامع کردستان نیز به خواستەهای معترضان پرداخته و این قیام را حاوی پیام برای حکومت مرکزی عراق و نیروهای سلطه‌جوی منطقه دانسته است.

فاطمه آدر طی مطلبی در رابطه با اعتراضات اقلیم کردستان به انتقادها از ک.ج.ک به خاطر نقطه نظرش در مورد همه‌پرسی استقلال اقلیم کردستان اشاره کرده و می‌گوید استقلال و برگزاری رفراندوم حق بازگشت‌ناپذیر هر ملت است اما ک.ج.ک همچنان معتقد است دستیابی به استقلال لزوما ربطی با تأسیس یک دولت-ملت ندارد.

او از مسئلەی کرد به عنوان گرە اصلی دمکراسی در خاورمیانه یاد کرده و تصریح می‌کند: "اجتماعات منطقه به سیستمی دمکراتیك نیاز دارند که حافظ همزیستی عادلانه و مسالمت آمیز برای خلق‌ها باشد و زنان و جوانان و اقشار گوناگون در آن نقش‌آفرینی کنند. اما در همه‌پرسی اقلیم، این فقط نقش خانوادەها و طوایفی خاص بود که برجسته می‌شد. اتفاقات روی داده در فرایند همه پرسی که تا تصرف کرکوک توسط نیروهای عراقی ادامه پیدا کرد عامل اصلی آمدن مردم به خیابان‌ها است. این اعتراضات در عین حال خشم مردم در برابر حکومت مرکزی عراق است."

عضو رهبری ک.ج.ک این اعتراضات را جدی می‌داند و می‌گوید: "پیام عصیان زنان و جوانان و کارمندان و بخشی از نیروهای پیشمرگ را باید بدرستی دریافت کرد و پرسید که آنها واقعا چرا به خیابان آمدەاند؟ باید دید که ادوار گذشته، مردم باشور کردستان برای چه به خیابان‌ها آمده بودند؟ اعتراضات خیابانی در باشور فقط در شرایطی بوده که مشکلات جدی وجود داشتە و یا اینکه قیام صورت گرفته است. رانیه مرکز این قیام‌ها علیه کشتارگری صدام بوده است. هم‌اکنون نیز رانیه و سوران مراکز اصلی اعتراضات هستند. منطقەی راپرین نامش را از قیام علیه زورگویی صدام به یادگار دارد. قیام زمانی صورت گرفت که رژیم بعث عراق در سال‌های دهه هشتاد میلادی، دهها هزار نفر را در عملیات انفال قتل‌عام کرد. دستاوردهای باشور از طریق مقاومت و مبارزات پرهزینه و دردناک حاصل شده است. در باشور کردستان تجارب ارزندە و آموزندەای وجود دارند. این مردم برای آن مورد کشتار جمعی و تجاوز و شکنجه قرار گرفتند که مقاومت کردند. آنها آوارگی و گرسنگی را تحمل کردند تا از زبان، فرهنگ و ارزش‌های ملی خود دفاع کنند."

فاطمه آدر می‌افزاید: "این مردم در عین حال برای رسیدن به آزادی، برابری و دمکراسی، این رنج‌ها را متحمل شدند. قیام کنونی هم با همین خواستەها صورت گرفته است. حاکمیت غیر دمکراتیك، مشکل آزادی تشکلات و آزادی بیان، عدم گذار از حکومت عشیرەای و توزیع ناعادلانه ثروت از جمله موضوعاتی هستند که صبر مردم را لبریز کردند. اشتباه بزرگتر این بوده که دولت اقلیم کردستان بجای تمایل به اتحاد ملی، ارتباطات ناسالم با حکومت‌های استیلاگر منطقه را ترجیح داد. کردها بخوبی واقفند این حکومت‌ها وقتی که بحث مسئلەی کرد به میان می‌آید چگونه در کنار هم علیه آنها موضعگیری می‌کنند. دولت اقلیم اما از تجارب درس نمی‌گیرد و سرنوشت خود را به ترکیه و حکومت‌های دیگر گره زده است."

عضو رهبری ک.ج.ک، قیام در اقلیم کردستان را همچنین پیامی به نیروهای سلطه جو در منطقه عنوان کرده و گوشزد می‌کند مردم کردستان به احزاب منفعت‌طلبی که اتکای آنها به نیروهای استثمارگر است اعتماد ندارند.

فاطمه آدر همچنین به اظهارات حیدر عبادی که گفته بود اگر سرکوب اعتراضات در اقلیم ادامه پیدا کند دولت عراق مداخله خواهد کرد، واکنش نشان داده و می‌گوید: اینکه اعتراضات علیه دولت اقلیم کردستان را به معنای دعوت از دولت مرکزی عراق قلمداد کنند اشتباه است. اگر از این فرصت برای چنین هدفی استفاده شود باید گفت ناشی از یک دیدگاه بعثی است. دولت اقلیم هم نباید به دنبال توجیه این موضوع باشد و برای اعتراضات عامل‌تراشی کند. مطالبات مردم شفاف و روشن هستند و با تغییرات دمکراتیك می‌توانند عملی شوند.