حمله رژیم ترک با هدف اشغال عفرین که با موافقت آمریکا و روسیه صورت گرفت، یکی از وحشیانه‌ترین حملات به درازای تاریخ است. اردوغان می‌گفت:'ما در یک هفته وارد شده و آنرا از میان برمی‌داریم'، اما برخلاف ادعای اردوغان، ارتش ترک و همکاران وی مزدوران ارتش میهنی سوریه در هفته نخست از پای افتادند. ی.پ.گ، ی.پ. ژ، آسایش، نیروهای انقلابی، وظیفه خدمت عمومی، نیروهای مدافع اجتماعی، مبارزان اینترناسیونالیست و خلق عفرین دوشادوش همدیگر ایستادگی کردند.

بازی ریاکارانه روس‌ها

مقدمات حمله اشغالگرانه در زمان کارزار ق.س.د که در شهبا علیه مزدوران رژیم ترک و روستاهای تحت اشغال داعش و کارزار علیه داعش در منبج شکل گرفت. رژیم ترک در برهه کارزارهای منبج و شهبا برای حمایت از گماشته‌های خود در هر دو محور نیروهای ق.س.د و عفرین را هدف حمله قرار داد.

رژیم ترک تلاش نمود تا مانع از هر دو کارزار بشود و در این راستا هم آمریکا و هم روسیه را تهدید کرد، هم اینکه روابط خود را با آنان ارتقا داد. ٢۴ آگوست ٢٠١۶ با موافقت آمریکا به توافق با روسیه دست یافت و از جرابلس تلاش برای اشغال شهبا را آغاز کرد. در بسیاری از مناطق داعش بدون درگیری با ارتش ترک عقب‌نشینی کرد.

ترکیه علیه ق.س.د که در حال تدارک عملیات آزادی باب بود وارد عمل شد. ٢٠ اکتبر ٢٠١٧ رژیم ترک با هواپیماهای جنگنده مبارزان ق.س.د را حین جنگ با مزدوران داعش بمباران کرد. در این حمله ٢٢ مبارز ق.س.د به شهادت رسیدند. روسیه که در کارزار آزادی شهبا از نیروهای ق.س.د حمایت هوایی کرده بود، در ازای حلب با ترکیه به توافق رسید و اینچنین سال ٢٠١۶ عرصه هوایی سوریه را برای ترکیه گشود.

نیروهای سوریه دمکراتیک در حالیکه سال ٢٠١٧ با کمک ائتلاف بین‌المللی ضد داعش عملیات آزادی شرق فرات را به پیش می‌برد در عفرین نیز یگان‌های مدافع خلق و روسیه علیه تهدیدات ترکیه به توافق رسیدند. مارس ٢٠١٧ نیروهای روسیه به عنوان ضامن آتش‌بس علیه تهدیدهای ترکیه در روستای کفرجنه بخش شرا از توابع عفرین مستقر شدند. پس از آنکه روسیه اعلام کرد که در عفرین مستقر شده است، رژیم ترک حملات خود را به عفرین و شهبا افزایش داد. آگوست ٢٠١٧ نیروهای روس به عنوان ضامن آتش‌بس در شهبا نیز مستقر شدند. روسها از یکسو با ق.س.د به توافق می‌رسید و از سوی دیگر نیز در چارچوب توافق آستانه به سوداگری با ترکیه دست زدند.

آغاز حملات اشغالگرانه با همکاری روسیه و آمریکا

حمله اشغالگرانه به عفرین همچون حمله اشغالگرانه علیه شهبا با سوداگری میان ترکیه با آمریکا و روسیه به مرحله اجرا گذاشته شد. طیب اردوغان با این اظهارات واقعیت‌ها را بر زبان رانده بود، "با توافق با روسیه ما وارد عفرین خواهیم شد، با توافق با آمریکا نیز وارد منبج می‌شویم."

رکس تیلرسون وزیر امور خارجه آمریکا قبل از حملات اشغالگرانه ترکیه گفته بود:"ما ٣٠ هزار نیرو را برای محافظت از مرزهای شمال و شرق سوریه آموزش می‌دهیم." این سخنان نخستن گام برای آغاز حملات اشغالگرانه بودند. پس از اظهارات وزیر امور خارجه آمریکا، رژیم ترک اعتراض کرد و تیلرسون هم گفت:"در موضوع مبارزه با ترور، تهدیدهای تروریستی در ادلب و نگرانی‌های ترکیه در مورد پ.ک.ک در مناطق دیگر، ما به همکاری و هماهنگی با دوستان خویش همچون ترکیه ادامه می‌دهیم." اینچنین مقامات آمریکایی چراغ سبز را برای مداخله ترکیه روشن کردند.

روسیه نیز همزمان در حال سوداگری غوطه‌ شرقی- عفرین بود، از سوی دیگر تأکید می‌کرد که در عفرین نقش ضامن را ادامه می‌دهد. در اوایل ماه ژانویه ٢٠١٨ حملات توپخانه‌های ترکیه به عفرین افزایش یافتند. اردوغان روز ١٣ ژانویه ٢٠١٧ در کنگره آ.ک.پ در خارپوت از نقشه ترکیه برای اشغال عفرین سخن گفت. اردوغان گفت:"شما خواهید دید که ما در خلال یک هفته چگونه آنها متفرق خواهیم کرد."

مسئولین روس پس از این بیانیه اردوغان به ی.پ.گ گفته بودند که به وظیفه خود برای ضمانت آتش‌بس پایبند خواهند ماند. ١٩ ژانویه ٢٠١٨ در اعتراف به توافق مخفی چنین تیتر زده بود،'نیروهای روس از عفرین عقب‌نشینی کردند'. اما روسیه این عقب‌نشینی را انکار کرد.

حمله ٧٢ هواپیمای جنگنده به عفرین با مساحت ٣٨۵٠ متر مکعب

پس از سخنان اردوغان، حملات توپخانه‌ای بی‌وقفه به عفرین روزها ادامه یافت. ٢٠ ژانویه ٢٠١٨ روسیه علی‌رغم وعده خود مبنی بر ضمانت آتش‌بس، نیروهای خود را از کفرجنه خارج کرد و به حملات اشغالگرانه رژیم ترک اجازه داد.

روزنامه‌نگار عگید روژ که به بازتاب رویدادهای عفرین قبل از حمله اشغالگرانه در این منطقه می‌پرداخت چنین گفت:"روسیه روزی که هواپیماها دست به حمله زدند، عقب‌نشینی کرد. قبل از عقب‌نشینی به ی.پ.گ اطلاع نداده بود. توافق و همکاری با ترکیه را تا آخرین روز مخفی نگاه داشتند و با خروج از منطقه به شیوه‌ای آنی راه حملات اشغالگری را باز کردند."

٢٠ ژانویه ٢٠١٨ ساعت ١۶:١٠؛ دولت ترکیه با ٧٢ فروند هواپیمای جنگنده، عفرین را که تنها ٣ هزار و ٨۵٠ مترمكعب مساحت داشت بمباران کرد. رژیم ترک با اولین حمله هوایی به مرکز عفرین، بخش‌های راجو، شرا، شراوا و مباتا بیش از ١٨٠ نقطه و مرکز نظامی را بمباران کرد. رژیم ترک و مزدورانش همزمان با بمباران هواپیماهای جنگنده منطقه شهبا را آماج حملات توپخانه‌ای قرار دادند.

حمله زمینی ENKS و بازماندگان داعش از ٧ محور توسط

رژیم ترک که در روز ٢٠ ژانویه با ٧٢ هواپیمای جنگنده و صدها توپ حمله اشغالگرانه را آغاز کرده بود در روز ٢١ ژانویه از سمت شرقی اعزاز، از سمت شمالی کلیس، از غرب هاتای و از جنوب و غرب کمپ پناهجویان عطمه به شیوه‌ای همزمان از ٧ محور حملات زمینی برای اشغال عفرین را آغاز کرد.

رژیم ترک در نخستین روز حملات زمینی بیش از همه به روستای حمام در بخش جندرس، گری کیفر در راجو، گری قستل جندو در مرز عفرین-اعزاز- کلیس حمله کرد. پس از بمباران سنگین هواپیماهای جنگنده و تانک‌ها از ٣ محور و ٧ مرکز نیروهای خود را با استفاده از پهبادهای تجسسی به سوی عفرین روانه کرده و بر شدت حملات افزود.

رژیم ترک مزدوران ارتش میهنی سوریه (SMO) که در دسامبر ٢٠١٧ را از مزدوران ارتش آزاد سوریه، داعش و النصره سازماندهی کرده بود به حرکت درآورده و حمله به عفرین را با بکارگرفتن این تبهکاران آغاز کرده بود. ٢۵ هزار تبهکار عضو گروهک‌های تبهکار گردان سمرقند، لیوا الشمال، لیوا المنتصر بالله، جیش الحفاد، احرار الشرقیه، گردان فاتح سلطان مراد، گردان سلطان عثمان، قوه الموخور، فرقه الصفوه، فرقه سلطان مراد، فرقه الحمزه، سوار الجزرا، فوج ۵٠، فرقه ٢٣، لیوا المعتصم، فیلق ٢، فرقه الشامیه، فوج المصطفی، جیش الاسلام، تجمع فستقم کما امرت، جبهه الشامیه، لیوا ۵١، سقور الشام، حرکات احرا الشام، فرقا ٩، جیش النخبه، فیلق الشام، لیوا السطان سلیمان شاه، لیوا سقور الشمال، نورالدین زنگی، جبهه تحریر السوریه در حمله به عفرین جای گرفتند. گردانندگان ENKS نیز با ۶ گروه خود زیر لوای گردان سمرقند در این حملات جای گرفته بودند.

اشغالگران در هفته نخست با شکست روبرو شدند

مبارزان ی.پ.گ، جبهه الأکراد، جیش الثوار، آسایش، نیروهای دفاع اجتماعی و نیروهای وظیفه خدمت عمومی در سنگرهای جای گرفتند و مقاومت آغاز شد. صدها عفرینی در نیروهای دفاع اجتماعی ثبت نام کرده و سلاح بدست گرفتند و علیه اشغالگران جنگیدند.

ویلادیمیر یرسیف معاونت رئیس انستیتوی جوامع دولت‌های متحد و مستشار نظامی روز ٢۶ ژانویه ٢٠١٨ در ارزیابی حمله اشغالگرانه علیه عفرین گفته بود:"ارتش ترک کمتر از یک هفته جنگید، با بن‌بست روبرو شد. این یک نشانه بسیار ناپسند چنین عملیاتی است." یرسیف یاداور شد که علی‌رغم آنکه دولت ترک با ٧٢ فروند هواپیما دست به حمله زده و از تکنولوژی ناتو بهره گرفته است نتوانست به اهداف خود دست یابد و به ترکیه دستور داده بود که در حملات اشغالگرانه بر شدت حملات هوایی بیافزاید و به شیوه‌ای گسترده‌تر از نظامیان و مزدوران بهره بگیرد.

'هیچ تپه‌ای باقی نماند که بمباران نشده باشد'

کارکر عفرین که آنزمان عضو فرماندهی ی.پ.گ عفرین بود اعلام کرد که حملات هوایی در آغاز مقاومتگران عفرین را با مشکلات بسیاری مواجه کرده بود و افزود:"چند روز نخست باران می‌بارید و مه وجود داشت. دشمن به شیو‌ه‌ای گسترده از تکنیک استفاده کرد، اما هوالان از این هوا بهره بردند و پی در پی عملیات‌هایی را به انجام رساندند. دشمن را از حال انداختند. پس از آنکه باران متوقف شد، بر تکنیک متمرکز شدند. بی‌وقفه از هواپیما، پهبادهای تجسسی و بمباران استفاده کردند. بر این باورم که در جنگ عفرین هیچ تپه‌ای باقی نمانده که مورد بمباران واقع نشده باشد. به شیوه‌ای وحشیانه حمله می‌کردند. نیروهای ما نیز به شیو‌ه‌های فدایی مقاومت می‌کردند.

'ما نه با سربازان در عرصه زمینی، بلکه با هواپیماهای جنگنده ارتش ترک جنگیدیم'

کارکر عفرین خاطرنشان کرد که در ۴۵ روز اول حملات اشغالگرانه رژیم ترک، ابتکار عمل در دست مقاومتگران قرار داشته است و افزود:"دشمن به راحتی نمی‌توانست پیشروی کند. هر اندازه تلاش نمود اما هزینه‌های سنگینی را متحمل شد. اما این جنگ نه یک جنگ گرم، نه یک جنگ سینه به سینه، بلکه بیشتر یک جنگ با تکنولوژی نظامی پیشرفته بود. بدون شک یک جنگ به تمامی وحشیانه بود. مردم عادی را هدف قرار می‌دادند، به قتل‌عام مردم دست زدند. خلق به دلیل قتل‌عام مجبور شد روستاهای بسیاری را ترک کند.

دشمن وقتی می‌شنید که در فلان روستا یک شروان می‌جنگند جرأت نمی‌کردند به آن نزدیک شوند. اول با هواپیما، هلی‌کوپترهای کبری، پهبادهای تجسسی و تهاجمی مناطق را هدف حمله هوایی قرار می‌دادند. روستاها را ویران کردند. وقتی اطمینان حاصل می‌کردند که کسی باقی نمانده است آنزمان به روستا وارد می‌شدند. یعنی چیزی باقی نمانده بود که در مقابل آن بجنگند. ما در مقابل تکنیک می‌جنگیدیم. با این همه بازهم نتوانستند به راحتی وارد عفرین شوند. از جبهه‌های مختلف و با شیوه‌های گوناگون ضربات مرگباری را بر آنان وارد می‌کردیم. تبهکاران و ارتش ترک تلفات سنگینی دادند."

در اعتراض به سکوت و حمایت نیروهای بین‌المللی از حملات اشغالگرانه رژیم ترک به عفرین انبوه خلق از شهرهای گوناگون شمال و شرق سوریه بسوی عفرین به راه افتادند. آکسیون‌های سپر زنده برای دفاع از عفرین که از هفته نخست ماه فوریه آغاز شده بود تا اواسط ماه مارس ادامه یافتند. از شنگال، باشور و روژهلات کوردستان نیز کوردها در آكسیون سپر زنده صیانت از عفرین جای گرفتند. علی‌رغم آنکه دولت ترک کاروان خودروهای آکسیون سپر زنده را هدف حمله قرار داد اما این فعالیت همچنان ادامه یافت.

عگید روژ، روزنامه‌نگار می‌گوید:"جهان عفرین را تنها گذاشت. اما خلق‌های شمال و شرق سوریه، کوردهای شرافتمند از سراسر کوردستان با مد نظر قرار دادن احتمال مرگ بسوی عفرین به راه افتادند. این گام روحه‌ای بزرگ را به عفرینیان بخشید. با روحیه‌ای بزرگ که متشکل از همبستگی کورد، عرب، چرکس، سریانی، اینترنشنالیست‌ها بود مقاومت کردند و خون آنان در دفاع از عفرین با همدیگر درهم آمیخت."

بمباران مدارس، بیمارستان‌ها و مخازن آب

رژیم ترک پس از یک ماه حمله، به دلیل عدم پیشروی در طی ۴۵ روز، با هدف به تسلیم واداشتن خلق و آواره کردن آنان بر حملات نابودگرانه به غیرنظامیان افزود.. حملات وحشیان اشغالگرانه به عفرین به شیوه‌ای مستقیم از تلویزیون‌های ترکیه و حتی تلویزیون‌های وابسته به بارزانی‌ها پخش می‌شدند. با این همه سازمان‌ ملل متحد، سازمان‌های مدافع حقوق بشر همچنان خود را به کری، کوری و لالی زده بودند.

رژیم ترک با کسب بی‌پروایی هر چه بیشتر که از سکوت مجامع بین‌المللی کسب کرده بود کشتار غیرنظامیان را شدت بخشید. اشغالگران ۵٨ روز با کینه و نفرت بسیار به مردم عفرین حمله کردند. از یکسو برای واداشتن مردم به ترک مناطق خود مخازن آب، نانوایی‌ها، آمبولانس و مدارس را هدف حمله قرار داد. سد میدانکه از سوی دولت ترک بمباران شد.

از ٢٠ ژانویه ٢٠١٨ تا ١٨ مارس ٢٠١٨ بیش از ٣١ مدرسه در عفرین و مناطق آن هدف حملات هوایی و زمینی قرار گرفتند و در این حملات ١٣ دانش‌اموز به قتل رسیدند. رژیم ترک و مزدورانش مناطق باستانی عین دارا، نبی هوری، گری ایسکا، دیر بلوط و گری جندرس را بمباران کرده و تخریب نمودند.

همچنین ده‌ها مرکز بهداشتی و نانوایی از سوی هواپیماهای ترکیه بمباران شدند. ١۶ مارس بزرگترین بیمارستان عفرین به نام بیمارستان آورین از سوی هواپیماهای جنگنده ترک بمباران شد. در همان روز محله محمودیه عفرین از سوی هواپیماهای جنگنده بمباران شد و ٣۵ غیرنظامی در این حمله جانباختند.

بر پایه آمار اداره بهداشت کانتون عفرین در نخستین ماه حملات اشغالگرانه ١٧۶ غیرنظامی از جمله ٢٧ کودک و ٢١ زن به قتل رسیده و ۴٨۴ غیرنظامی از جمله ۶٠ کودک و ٧١ زن زخمی شدند. سازمان حقوق بشر عفرین نیز اعلام کرد که در حملات رژیم ترک ۴٩٨ غیرنظامی جانباخته‌اند.

تصمیم انتقال شهروندان از سوی اداره خودمدیریتی عفرین

به دلیل افزایش قتل‌عام غیرنظامیان، اداره خودمدیریتی عفرین روز ١۶ مارس تصمیم گرفت که خلق شهر را ترک کنند. به دلیل اشغالگری رژیم ترک در فاصله روزهای ١۶ تا ١٨ مارس در عفرین با ۵٠٠ هزار نفر جمعیت، بیش از ٣٠٠ هزار نفر مجبور به کوچ به شهبا شدند.

اداره خودمدیریتی دمکراتیک کانتون عفرین روز ١٨ مارس در شهبا بیانیه‌ای را صادر کرد و اعلام نمود: مقاومت عفرین وارد مرحله تازه‌ای شده است و برای جلوگیری از فاجعه‌ی بزرگ انسانی تصمیم گرفته است که غیرنظامیان را از عفرین خارج کنند." در بیانیه آمده است که در خلال ۵٨ روز مقاومت، بیشتر از ۵٠٠ غیرنظامی از جمله کودکان خردسال، زنان و سالمندان به شهادت رسیده‌‌اند، ١٠٣٠ شهروند زخمی شده‌اند و ٨٢٠ شروان نیز به شهادت رسیده‌اند.

هلاکت ٢۴٢٢ مزدور رژیم اشغالگر ترک

ی.پ.گ در ماه ژانویه ٢٠١٩ در اطلاعیه‌ای بیلان مرحله نخست مقاومت ۵٨ روزه عفرین را منتشر کرد. در اطلاعیه آمده است که آمده است که در عملیات‌های مبارزان عفرین ٢۴٢٢ تبهکار وابسته به رژیم ترکیه به هلاکت رسیده‌اند.

نهاد خانواده شهیدان روژاوا به خبرگزاری فرات گفت که از ٢٠ ژانویه ٢٠١٨ تاکنون اسامی ٩٨٧ شروان مقاومت عفرین که به درجه شهادت رسیده‌اند اعلام شده‌اند و تحقیقات در خصوص شهیدان مقاومت عفرین همچنان ادامه دارد.