احمد گُلو یکی از شخصیت‌های سرشناس خانواده میهن‌دوست قامشلو است. در ۴۴ سالگرد تأسیس حزب کارگران کوردستان (پ.ک.ک) در مورد چگونگی آشنایی با این حزب و فعالیت‌های آن با خبرگزاری فرات گفتگو کرد.

احمد گُلو ابتدا در مورد آشنایی با پ.ک.ک چنین گفت:

"یکبار برادر بزرگمان یوسف گُلو آمد و گفت که 'می‌گویند تعدادی از کوردهای باکور به روژاوا آمده‌اند و باید به آنها کمک کنیم'، زیرا ما منتظر آنها بودیم و می‌دانستیم اگر کوردهای باکور بپانخیزند هیچ کدام از بخش‌های کوردستان نمی‌تواند به آزادی دست یابد. باشور را به محاصره درآورده‌اند. همسر رفیق صیفی درگذشت. گفتند این از بستگان کیست؟ ما گفتیم از اقوام و خویشان ماست. در قبرستان وی را بخاک سپردیم و مراسم تعزیه او را در منزل یوسف گُلو برپا کردیم. در این مرحله کنفرانس چهارم برگزار شده بود، به یاد دارم تصمیم به بازگشت به میهن گرفته شد و مقاومت زندان دیاربکر در جهان بازتاب یافت."

احمد در مورد آغاز فعالیت‌های خود و موانع پیش رو چنین گفت:"پس از تشکیل حزب و ایجاد ارتش زنده‌یاد یوسف گُلو گفت که ما در انقلاب خانواده بارزانی شانسی نداشتیم. زیرا آنزمان بسیاری از اعضای خانواده برای شرکت در نیروهای پیمشرگه نام نویسی کرده بودند." احمد افزود:"اما این انقلاب به درب ما رسیده بود و باید به آن می‌پیوستیم، به دلیل اینکه تعداد بسیاری از اعضای خانواده ازدواج کرده بودند نمی‌توانستند در انقلاب شرکت کنند. اما مصطفی پسر شهید یوسف گُلو که اغلب با اعضای حزب آمد و رفت داشت در زمینه سیاسی توانمند بود. خلق به مصطفی اعتماد داشتند تا حدی که اگر چه متأهل بود اما تصمیم گرفت به صفوف انقلاب بپیوندند. پس از آنکه در سالهای حدود ١٩٩٠ مصطفی به شهادت رسید شمار زیادی از جوانان خانواده ما به صفوف انقلاب پیوستند.

در زمان برداشت محصول ما برای جمع‌آوری کمک به میان خلق می‌رفتیم. پس از مدتی رفقا آمده و گفتند که مزارع بسیاری را زیر کشت برده و در زمان برداشت محصول باید خلق به آنان کمک کنند. در یک روز حدود ۴٠ گونی عدس جمع‌آوری می‌کردیم. به این شکل خلق به پ.ک.ک اعتماد کردند.

پس از آغاز کارزار ١۵ آگوست از سوی هوال عگید علیه دشمنان هزاران جوان کورد از چهاربخش کوردستان به جنبش آزادی پیوستند. هر چهار بخش کمک کردند، پس از شهادت رفیق مصطفی میهن‌دوستان بسیاری در عفرین، دیرک، سریکانی و همچنین مناطق دیگر با پ.ک.ک آشنا شدند و روابط گسترده‌ای شکل گرفت.

احمد گُلو در مورد خروج رهبر اوجالان از سوریه می‌گوید:"حزب کارگران کوردستان با اخلاق خویش با خلق رفتار می‌کرد. جنگ انقلابی خلق برای دستیابی به حقوق مشروع خود رژیم ترک را تحت فشار قرار داده بود، به همین دلیل به حکومت سوریه گفت که اگر اوجالان را به ما ندهید شما را مورد حمله قرار می‌دهیم. به همین دلیل رهبر اوجالان از سوریه خارج شد تا جنگ بر سوریه تحمیل نشود. با ورود ایشان به اروپا توطئه‌ای بین‌المللی را علیه وی به پیش بردند. پس از ربودن رهبر اوجالان رژیم‌های سوریه و ترک خانواده‌های میهن‌دوست را هدف فشار قرار داده و بسیاری از آنان را بازداشت کردند. یکی از این خانواده‌ها خانواده ما بود که با مصائب بسیاری روبرو شد. آن موقع هر کسی رفقا را در خانه نگاه نمی‌داشت، زیرا رژیم هشدار داده بود در هر خانه‌ای که آپویی را نگه دارد آن خانه را مورد حمله قرار می‌دهند. در آنزمان توافقی میان دو رژیم ترکیه و سوریه امضا شد که بر اساس آن در هر خانه‌ای که آپویی نگهداری شود صاحب خانه به ترکیه تحویل داده می‌شود."

استخبارات رژیم سوریه در روز جشن خانه ما را محاصره کرد

مقاومت خلق در همه بخش‌های کوردستان به پیش می‌رفت، زیرا در واقعیت موجودیت حزب کارگران کوردستان میلاد نوین خلق کورد می‌باشد. پس از هزاران سال با رهبری عبدالله اوجالان خلق کورد بپا خواسته بود. زیرا علی‌رغم آنکه رژیم ترک بارها به خاک سوریه حمله کرده است با اراده شکست ‌ناپذیر آپویی روبرو شده است. به  همین دلیل روز آن فرارسیده است که خلق کورد متحد شوند. زیرا دشمنان ما همه داشته‌های ما را برای دشمنی با ما بکار بستند. جهان باید کوردها را به رسمیت بشناسد زیرا در این بخش از سوریه ما شمار زیادی شهید تقدیم کردیم. "

احمد گُلو در مورد سالگرد تأسیس پ.ک.ک گفت:

"این روز روزَ سرآغاز تازه‌ تاریخ و موجودیت کوردهاست. به همین دلیل باید ما مبارزاتمان را گسترش دهیم. زیرا تنها راه پیروزی گسترش مبارزه و آزادی رهبر عبدالله اوجالان است."