کَدَر حسین، عضو TEV-ÇAND و گروه شهید خبات، اظهار داشت که آنها با فراخوان بسیج، مشارکت خود در این روند را پیش بردند و همچنین به دلیل اینکه در زمینه هنر انقلاب فعالیت می‌کنند، باید در این زمان از مردم و زحمات مردم خود حمایت کنند.
پیش از انقلاب روژاوای کوردستان، به ویژه با ظهور جنبش آزادی، یکی از فعالیت‌های مهمی که در آن زمان انجام می‌شد، فعالیت‌های فرهنگی و هنری بود. در آنجا فعالیت فرهنگی با گروه‌های کوچک آغاز شد و به تدریج جوانان کورد به این فعالیت پیوستند. همچنین یکی از فعالیت‌های مهمی که همواره برای رژیم بعث خطر و تهدید ایجاد می‌کرد، فعالیت فرهنگی بود. رژیم بعث همواره می‌خواست سیاست یک‌رنگ و یکجانبه خود را بر همه اجزا و مردم تحمیل کند و به همین دلیل همواره برای گروه‌های فرهنگی و فعالانی که در آن زمان خط هنر انقلابی را به عنوان اساس خود در جنبش آزادی برگزیده بودند، مانع‌سازی می‌کرد.
این وضعیت تا سال ۲۰۱۱ ادامه داشت، اما با ظهور انقلاب ۱۹ جولای، اولین نهادهایی که با انقلاب فعالیت خود را پیش بردند، نهادهای فرهنگی و هنری بودند. این نهادها این امر را به عنوان گامی جدید دیدند که بر اساس خط شهدای هنرمند خود و بر اساس تحقق آرزوهای‌شان، هنر انقلابی را بنا کنند.
یکی از کسانی که در ابتدای انقلاب ۱۹ جولای جای خود را در فعالیت فرهنگی و هنری گرفت، کَدَر حسین، عضو جنبش فرهنگ و هنر (TEV-ÇAND) است که در عین حال در گروه ترانه‌سرایی شهید خبات نیز عضویت دارد.
کدر حسین در سال ۱۹۸۹ در روستای شِتکا از توابع منطقه تربِسپی به دنیا آمده است. او تحصیلات ابتدایی خود را در روستای شِتکا به پایان رساند و پس از آن تحصیلات متوسطه خود را در دِرونا آخه به پایان رساند. کدر در خانواده‌ای میهن‌دوست بزرگ شد؛ در سال ۱۹۸۸ برادر کدر به صفوف جنبش آزادی پیوست و در سال ۱۹۹۲ به شهادت رسید.
کدر حسین در گفتگو با خبرگزاری فرات (ANF) از روند پیوستن خود به کار و فعالیت‌ها گفت و افزود: «خانواده من جنبش آزادی را در سال‌های ۱۹۸۰ شناخت و از آن زمان تا ظهور انقلاب روژاوا در فعالیت‌ها بوده است. با وجود همه موانع و سختی‌هایی که رژیم بعث بر سر راه فعالان آن زمان قرار می‌داد، باز هم فعالیت به طور مداوم انجام می‌شد. در ابتدای انقلاب ۱۹ جولای به فعالیت‌های فرهنگی و هنری پیوستم و از یک سو آموزش زبان کوردی می‌دیدم. در کنار این دو کار، در یگان‌های مدافع خلق (ی‌پ‌گ) نیز جای گرفتم. زیرا در ابتدای انقلاب هر کسی جای خود را در بیش از یک فعالیت می‌گرفت و بر اساس نیاز، در نهادهای مختلف جای می‌گرفت.»
کدر به آغاز افتتاح مرکز فرهنگی و هنری در منطقه تربِسپی اشاره کرد و ادامه داد: «در ابتدا مرکز فرهنگی و هنری گووَند به نام شهید هِزل در منطقه تربسپی افتتاح شد، سپس گروه شهید خبات تأسیس شد و من در آن جای گرفتم. این تا سال ۲۰۱۴ ادامه داشت. در سال ۲۰۱۴ با تأسیس سیستم اداره خودمدیریتی و نهادهای آن، سازمان فرهنگ و هنر نیز جای خود را گرفت و در میان فعالیتی گسترده‌تر شکل گرفت. همه بخش‌ها و گروه‌های فرهنگی ایجاد شدند. از آن زمان تاکنون نیز به عنوان گروه شهید خبات آثار زیادی داشته‌ایم و همچنین از ابتدای انقلاب در بسیاری از جشن‌های بزرگ فعالیت‌های گسترده‌ای را به اجرا درآورده‌ایم.»
کدر حسین به فراخوان بسیج نیز اشاره کرد و اظهار داشت که خود او نیز در بسیج جای گرفته است و ادامه داد: «در جنگ اخیر در مناطق شمال و شرق سوریه، مردم عفرین بار دیگر با آوارگی مواجه شدند. بر این اساس من جای خود را در کمیته استقبال از آوارگان گرفتم و در کنار آن با فراخوان بسیج، در تأسیس گردان نظامی در محله عَنتریه جای گرفتم و بر اساس آن آمادگی ما صورت گرفت. زیرا کار هنر فقط آوازخوانی و اجرای ترانه نیست، در این انقلاب ما با روحیه هنر انقلابی به این سیستم پیوستیم و با روحیه جنگ خلق انقلابی در آن جای گرفتیم. این فعالیتی که با این روح انجام می‌شود تا این لحظه ادامه دارد.»
کدر اظهار داشت که آنها به عنوان جنبش فرهنگ و هنر، در کاروان‌هایی که به سد تشرین می‌روند جای گرفته‌اند و هنوز هم این را ادامه می‌دهند و گفت: «به عنوان جنبش فرهنگ و هنر ما در کاروان مردم که به سد تشرین می‌روند جای گرفته‌ایم. این مشارکت با هدف حمایت و بالا بردن سطح روحیه و انگیزه مبارزان ق‌س‌د بسیار مهم است. زیرا این کاری وجدانی و اخلاقی است و بر دوش هر کسی است. به همین دلیل ما از هنرمندان کورد می‌خواهیم که در این برهه تاریخی، هم برای مردم و هم برای مبارزانی که امروز جان خود را فدا می‌کنند و از خاک خود دفاع می‌کنند، با صدا و نواهای خود از روژاوای کوردستان حمایت کنند.»
کدر حسین در پایان سخنان خود گفت: «همانطور که کاوه آهنگر (مظلوم دوغان از کادرهای برجسته حزب کارگران کوردستان) گفته است 'تسلیم‌شدن خیانت است و مقاومت زندگی است'، ما نیز باید در سرزمین خود با فرهنگ و هنر خود، با زبان و هویت خود زندگی کنیم. به همین دلیل باید در برابر این جنگ‌ها و نقشه‌هایی که بر سر میهن ما انجام می‌شود، از مردم خود حمایت کنیم. هنرمندان در این روند نقش بزرگی ایفا می‌کنند، زیرا این ارزش‌های کهن، در چنین روزهایی، با پیوستن به روند انقلاب، آشکار خواهند شد. مردم، هنرمندان و مبارزانی که امروز در سنگرهای جنگ می‌جنگند، همگی با هم این دشمن را شکست خواهیم داد.»
