بدلیل حملات دولت اشغالگر ترکیه و تبهکارانش در شمال و شرق سوریه در میان سال‌های ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۴، ۱۴۲ زن به شهادت رسیدند. حلیمه عثمان که با جراحات بسیاری از یک حمله نجات پیدا کرد، گفت که زنان با اراده و مصمم بودنشان به این حملات پاسخ می‌دهند.
در منطقه شمال و شرق سوریه تحولی که از جنبه‌های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، دیپلماتیک و آموزشی عملی شده است، به برهه‌ای مبدل شد که نقش زنان در آن از نو تعریف شود. این انقلاب به زمانی تبدیل شد که زنان نه مثل تماشا کنندگان بلکه به‌مثابه مشارکت‌کنندگان فعال به منصه ظهور برسند و بدین صورت به تاریخ راه یابند. زنان مانند پیشاهنگان انقلاب، در مبارزه آزادی، برابری و عدالت اجتماعی به جایگاه مهمی دست یافتند. اما از آن زنان جسور، ۱۴۲ زن توسط دولت ترکیه و تبهکارانش از راه‌های زمینی و هوایی به شهادت رسیدند. داستان برخی از آن زنان پیشاهنگ که به شهادت رسیدند به شرح زیر است:
خالده عیسا
خالده عیسا و پسرش هژار سلیمان در روز ۲۸ اوت براثر حمله دولت اشغالگر ترکیه به شهادت رسیدند. خالده عیسا در سال ۱۹۷۹ در تربسپی به دنیا آمد و به عنوان فرزند بزرگ خانواده در خانواده‌ای میهن‌دوست رشد کرد. خالده عیسا که مادر ۴ فرزند بود در سال ۲۰۱۴ در محله عنتریه به عضویت کمون شهید جسور درآمد، وی پس از مبارزه در میان کمون‌های کنگره استار در محله عنتریه به سطح مدیریت هم دست یافت و تا شهادت خود این وظیفه را ادامه داد. زنی پیشاهنگ بود که در مقابل ظلم، تعظیم نکرد و برای عمل به عدالت، برابری و دمکراسی، برای حیات آزاد خلق‌ها مبارزه کرد. برای برابری جنسی، عمر خود را به خدمت مبارزه آزادی گذاشت؛ رنجی عظیم در کارهای کنگره استار را متحمل شد، از حقوق زنان دفاع کرد و برای ایجاد مدل خانواده دمکراتیک مبارزه کرد. همچنین یک پسر خود را نیز در میان مبارزه آزادی کوردستان به نیروهای گریلا ملحق کرد.
لِیمان شِویش و یُسرا درویش
ریاست مشترک مجلس کانتون قامشلو، یسرا درویش و معاون ریاست مشترک مجلس کانتون قامشلو لیمان شویش براثر حمله ۲۰ ژوئن ۲۰۲۳ دولت ترکیه به شهادت رسیدند.
لیمان شویش در سال ۱۹۶۸ در شهر عامود کانتون جزیره به دنیا آمده و در سال ۱۹۸۹ رنجی عظیم برای مبارزه آزادی کوردستان داد. در سال ۲۰۰۲-۲۰۰۳ به اتهام انجام کار و مبارزه آزادی زنان از سوی حزب دمکرات کوردستان (پ‌د‌ک) دستگیر شده و ۶ ماه زندانی شد. به مثابه زنی کورد ۳۸ سال مبارزه کرد. به یکی از اولین مبارزان روژاوا مبدل شد و در سراسر کورستان و خارج از میهن نیز در عرصه‌ها به کار و کنش پرداخت. لیمان شویش در سال ۲۰۰۸ به روسیه رفت و در آنجا ۷ سال کار کرد. پس از اینکه در شمال و شرق سوریه انقلاب ۱۹ جولای آغاز شد، در سال ۲۰۱۵ تصمیم گرفت که به زادگاهش شهر کوبانی بازگردد و مبارزه خود را در آنجا ادامه دهد. در مناطقی که از دست تبهکاران داعش آزاد شد به یکی از اولین مبارزانی مبدل شد که پایه‌های پروژه دمکراتیک را اجرایی کرد. لیمان شویش در سال ۲۰۱۶ به منبج رفت و تا سال ۲۰۱۹ در آنجا ماند.
یسرا درویش در سال ۱۹۷۱ در عامود به دنیا آمد. از زمان کودکی خود تسلیم سیاست‌های نژادپرستانه حکومت سوریه نشد و در مقابل نژادپرستی و ظلم نظام آموزش بعث، قیام کرد. یسرا درویش در میان مبارزه آزادی کوردستان، رشد پیدا کرد و در بسیاری از مناطق به کار و کنش پرداخت. یسرا درویش که یکی از بنیانگذاران مدیریت دبستان عامود بود، در سال ۲۰۱۲-۲۰۱۳ ریاست مشترک مجلس عامود را عهده‌دار شد و سپس برای ریاست‌مشترک شورای آموزش و پرورش عامود انتخاب شد. سال‌های دور و درازی برای توسعه سیستم آموزشی در منطقه به کار و کنش پرداخت. او در روز ۱ سپتامبر ۲۰۲۲ برای ریاست مشترک مجلس کانتون قامشلو انتخاب شد.
ژیان، روژ و بارین
ژیان تولهلدان، روژ خابور و بارین بوتان که در فروم انقلاب زنان شمال و شرق سوریه مشارکت کرده بودند، در روز ۲۲ جولای ۲۰۲۲ توسط دولت اشغالگر ترکیه هدف قرار گرفتند. در نتیجه این حمله، ۳ پیشاهنگ نیروهای مدافع زنان (ی‌پ‌ژ) به شهادت رسیدند.
ژیان تولهلدان در سال ۱۹۸۰ در روستای ماملا منطقه راجو عفرین به دنیا آمد. ژیان تولهلدان در میان خانواده‌ای میهن‌دوست بزرگ شد و به یُمن خانواده خود، جنبش آزادی کوردستان را شناخت. به‌ویژه پس از اینکه برادرش به نام علی عفرین در سال ۱۹۹۶ به مبارزه آزادی کوردستان پیوست، پایبندی او بسیار بیشتر شد. پس از اینکه رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان در سال ۱۹۹۹ با توطئه‌ای بین‌المللی اسیر گرفته شد، او هم به عضویت جنبش آزادی کوردستان درآمد. پس از اینکه جرقه‌های انقلاب روژاوا زده شد، به سوی روژاوا آمد و برای قرارنهادن پایه‌های اتحادیه دانشجویان کوردستان (ی‌خ‌ک) پیشاهنگی کرد. پس از اینکه در ایجاد ی‌پ‌گ و ی‌پ‌ژ نقشی فعالانه را ایفا کرد به عضویت یگان‌های مبارزه ضد ترور (یآت) درآمد. در برهه انقلاب شاهد هر لحظه از دشواری‌ها، سختی‌ها، مقاومت، آلام و پیروزی بود. در سال ۲۰۱۳ زمانیکه تبهکاران به سریکانی حمله کردند، در خط مقدم جای گرفت و برای مقاومت پیشاهنگی کرد. در مبارزه مقاومت شیخ‌مقصود و عفرین حضور داشت، در شَداد، منبج و دیرالزور در شکست تبهکاران داعش، نیز نقش‌های مهمی را ایفا کرد.
روژ خابور در سال ۱۹۹۲ در دربیسی به دنیا آمده و در سال ۲۰۱۱ به عضویت صفوف انقلاب درآمد. او یکی از بنیانگذاران یگان‌های مدافع خلق (ی‌پ‌گ) بود که از جنبه‌های نظامی و ایدئولوژیک خود را توسعه داده بود و وظایفی مهم را عملی کرد. در سال ۲۰۱۶ برای آزاد کردن اهالی منبج از دست ظلم تبهکاران داعش، در عملیات آزادسازی منبج مشارکت کرد. در مقابل تبهکاران داعش و گروه‌های دولت ترکیه در جرابلس در خطوط مقدم مقاومت جای گرفت. در سال ۲۰۱۹ زمانیکه دولت اشغالگر ترکیه و تبهکارانش به گریسپی و سریکانی حمله کردند، در جبهه گریسپی برای مقاومت پیشاهنگی کرد و تا آخرین لحظه علیه اشغالگری مبارزه کرد. سپس مسئولیت آموزش نظامی را عهده دار شد و ده‌ها مبارز را آموزش داد.
بارین بوتان در منطقه اَهراز کانتون شهبا به دنیا آمده و در سال ۲۰۱۱ به عضویت ی‌خ‌ک درآمد. در روز ۱ فوریه ۲۰۱۸ از شهادت بارین کوبانی در عفرین بسیار متاثر شد و به صفوف ی‌پ‌ژ پیوست. پس از مدتی نیز در یگان‌های ضد ترور (یآت) عضو شده و بصورتی فعالانه به کار و کنش پرداخته و در عملیات‌های ویژه بسیاری علیه داعش جای گرفت.
روژین، ویان و نوژیان
دولت اشغالگر ترکیه در روز ۲۵ دسامبر ۲۰۲۱، ۲ مرد جوان و ۲ زن جوان در مجموع ۴ جوان را به قتل رساند. روژین احمد براثر شدت جراحات در روز ۲۶ سپتامبر به شهادت رسید. ویان کوبانی، نوژیان اوجالان و روژین احمد، از اعضای اتحاد زنان جوان بودند. هر سه زن جوان با مبارزه‌شان از حق و آزادی زنان حفاظت کرده و با کار و کنش‌های آموزشی در میان جامعه، پیشاهنگی کردند. در کنش‌های بسیار مشارکت داشته و برای اینکه صدای زنان شنیده شود، بسیار کوشش کردند.
هبون، زهرا و امینه
عضو کوردیناسیون کنگره استار در کانتون فرات، زهرا بَرکل، امینه ویسی و عضو کنگره استار در کانتون فرات، هبون مَلا خلیل براثر حمله پهپادهای مسلح دولت اشغالگر ترکیه، در روز ۲۳ ژوئن ۲۰۲۰ در روستای هَلینجه کوبانی به شهادت رسیدند. هبون ملا خلیل ۳۹ ساله در روستای بَندَر کوبانی به دنیا آمد. هبون ملا خلیل که اصالتا اهل روستای هَلینجه جنوب شرقی کوبانی بود، در میان خانواده‌ای میهن‌دوست رشد پیدا کرده بود. پس از اینکه تبهکاران داعش به کوبانی حمله کردند، در روز ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۴ به عضویت صفوف ی‌پ‌ژ درآمد و علیه تبهکاران داعش در خطوط مقدم مبارزه کرد. به همراه رفقای خود داستان‌های حماسی را به نگارش درآورده و به یکی از قهرمانانی مبدل شد که در مقاومت شکوهمندانه علیه داعش حضور یافت.
زهرا برکل که به عنوان فرزند خانواده‌ای اهل شهر کوبانی و در سال ۱۹۸۷ به دنیا آمد، در دانشگاه حلب در بخش حقوق تحصیل کرد. در سال ۲۰۱۳ در کار و کنش‌های زنان مشارکت کرد و در ابتدا در خانه زنان شرکت کرد. سپس نیز در میان هلال احمر کورد و مجلس خلق کوبانی به کار و کنش پرداخت. برای ریاست مشترک شهرداری خلق کوبانی انتخاب شده و بعد آز آن هم وظیفه ریاست مشترک کمیته عدالت کوبانی را عهده‌دار شد. از سال ۲۰۱۸ به بعد به‌مثابه عضو کوردیناسیون کنگره استار در کانتون فرات رنج بسیاری داد.
امینه ویسی در سال ۱۹۶۵ در روستای هلینجه به دنیا آمد. امینه که مادر ۵ فرزند بود، به میهن‌دوستی خود شناخته می‌شد. همیشه در کنش‌ها مشارکت کرده و انرژی خود را در خدمت به مبارزه زنان و کوردها بکار گرفت.
پیرو حقیقت، دِلووان گَوَر
دلووان گور که در زمان جنگ دشوار کوبانی به عنوان یک روزنامه‌نگار و زنی کورد مبارزه کرد، برای اینکه بتواند، مقاومت کوبانی را به اطلاع جهانیان برساند، به سوی کوبانی رفت. این روزنامه‌نگار که شاهد مقاومت، آلام و خوشحالی خلق بود. از کوبانی تا دیرالزور بدنبال اطلاع‌رسانی بود، تلاش کرد تا حقایق را اطلاع‌رسانی کند تا در تاریکی پنهان نمانند و در روشنایی مشخص و عیان شوند. در زمانیکه دولت اشغالگر ترکیه، حملات اشغالگری‌اش را متوجه سریکانی و گریسپی کرد، او نیز دوربین خود را بدست گرفته و برای نشان دادن حمله به گریسپی به انجام کار و مبارزه پرداخت. در روز ۱۳ اکتبر ۲۰۱۹ در شهر گریسپی زمانیکه در حال انجام کار روزنامه‌نگاری بود، توسط دولت اشغالگر ترکیه هدف گرفته شد و به شهادت رسید.
«زنان باید از یکدیگر حمایت کنند»
مجروحانی نیز از آن حملات نجات پیدا کردند. یکی از آنان، حلیمه محمد بود. او در روز ۱۸ آوریل ۲۰۲۴ براثر حمله ارتش اشغالگر ترکیه علیه یک خودروی غیرنظامیان در کوبانی یک پایش را از دست داد و یک دست او نیز لمس شده است. حلیمه محمد در رابطه آن حملات گفت: «با انقلاب روژاوا، زنان به شیوه‌ای فعال در هر کاری مشارکت می‌کنند. در سیاست، دیپلماسی، آموزش، اقتصاد و در تمام عرصه‌های حیات جای گرفتند. نه تنها جای گرفته بلکه برای جامعه هم پیشاهنگی می‌کنند. به همین علت انقلاب روژاوا در منطقه و سراسر جهان به مثابه انقلاب زنان انعکاس یافت. دولت ترکیه از پیشاهنگی زنان می‌ترسد و طبق منافع خود به زنان حمله می‌کند. زیرا زنان در مقابل ظلم، فشار و سطله‌گری تعظیم نمی‌کنند و جستجوی آزادی خود را ادامه می‌دهند.
با حمله علیه زنان، نمی‌توانند زنان را شکست دهند. زنان با اراده، روحیه و مصمم بودنشان، به حملات دولت ترکیه پاسخ می‌دهند. زنان در پیرامون پارادایم رهبر آپو گردهم آمدند. در مقابل آن حملات زنان باید بیش از پیش و بهتر دارای اراده قوی شوند، کار و کنش‌هایشان را قویتر انجام داده، مبارزه خود را ارتقا داده و از خاک خود صیانت کنند. برا اینکه بتوانند، قویتر در انقلاب زنان در روژاوا مشارکت کنند باید، بهتر و بیش از پیش گردهم بیایند و سازماندهی خود را گسترش دهند.»
