در زمانی که خلق کورد روند جدیدی را طی می‌کردند، رهبر آپو در ۲۷ نوامبر ۱۹۷۸ ، پ‌ک‌ک را تأسیس کرد و امیدهای تازه‌ای برای آزادی کوردستان متولد شد. با مقاومت زندانیان پ‌ک‌ک در زندان‌ها و آغاز کارزار ۱۵ اوت ۱۹۸۴، انقلاب کوردستان وارد مرحله جدیدی شد. اکنون مبارزه به چهار بخش کوردستان و خاورمیانه کشیده شده است. در چنین زمانی مانند اکثر جوانان کورد در روژاوای کوردستان رفیق خبات دِرک نیز به دلیل سیاست‌های انکار و آزار و برای رسیدگی به خانواده خود مجبور به رفتن به خارج از کشور شد.

رفیق خبات با کادرهای برجسته پ‌ک‌ک در لبنان ملاقات کرد. راه حل همه مشکلات را تشخیص داد و دید که اگر مبارزه خلق برای آزادی پرورش داده نشود، زندگی با عزت و آزادی برای یک فرد و یک خانواده محال است. بر این اساس در سال ۱۹۸۳ با کادرهای پ‌ک‌ک رابطه برقرار کرد. حالا او از حامیان و فعالان انقلاب کوردستان در لبنان شد. در سال ۱۹۸۵ فرصت یافت تا برای آموزش عقیدتی و نظامی به آکادمی محسوم کورکماز برود و در آنجا با رهبر آپو آشنا شد. او بلافاصله افکار و زندگی انقلابی را از رهبری آموخت و به عضویت پ‌ک‌ک درآمد. رفیق خبات به روحیه میهن‌دوستی ، سخت کوشی، فداکاری و فروتنی شهرت داشت و معتقد بود که سرنوشت هر چهار بخش کوردستان به هم پیوند خورده است.

وی می‌گفت: «برای اینکه اشغالگران وجود ما را بپذیرند ابتدا باید وجود خود را ثابت کنیم، باید به یک نیروی نظامی، اجتماعی و سیاسی تبدیل شویم. با اعتقاد فراوان و بدون تردید در سال ۱۹۷۸ به کوه‌های کوردستان رفت و به صف گریلاها پیوست. او مجروح شد، سختی‌های زیادی متحمل شد، اما با وجود این، شهید خبات با فداکاری فراوان به مبارزه خود ادامه داد. او همیشه فرمانده جنگ و عملیات‌های نظامی بود. او پیشگام و مبارز آزادی بود. اما در عین حال یکی از اعضای اصلی حزب خود بود. او خود را رهرو و مبارزی در امتداد خط مشی و فلسفه زندگی رهبر آپو تعریف می‌کرد. اگرچه او اغلب به عنوان یک فرمانده نظامی شناخته می‌شد، اما وقتی خط ایدئولوژیک و تشکیلاتی حزب مورد حمله قرار گرفت، از مبارزه برای حفاظت از خط حزب عقب نشینی نکرد. او حاضر بود برای حفظ ارزش‌ها و معیارهای زندگی حزبی بر اساس فلسفه رهبر آپو هر کاری انجام دهد، حاضر بود در صورت نیاز خود را فدا کند. شهید خبات در شجاعت و رفاقت نمونه بود. همان قدر که آمادگی مبارزه با دشمن بیرونی را داشت، آماده مبارزه با رویکردهای داخلی خارج از خط رهبری و حزب نیز بود. نقش او در درون حزب به سطح کمیته مرکزی حزب رسید. همچنین از بعد نظامی فرمانده میدان‌های گریلایی در بالاترین سطح شد و در همه میادین مبارزه کرد و در همه عرصه‌ها به ترویج مقاومت پرداخت.

او در جریان انقلاب به روژاوا آمد

در آن سالهای طولانی مبارزه در منطقه در صفوف گریلا به مقام پیشاهنگی و فرماندهی رسید. او شاهد پیروزیهای زیادی بود اما در عین حال رفقای زیادی در کنارش به شهادت رسیدند. همیشه قدم گذاشتن در رکاب رفقای شهیدش را یک تکلیف و یک عهد برای خود می‌دانست. در جریان بهار خلق‌ها، انقلاب در سوریه و در روژاوا کوردستان آغاز شد. یکی از رفقای شاخصی که بدون معطلی تسلیم وظایف وقت شد و به روژاوا کوردستان بازگشت، شهید خبات بود. وقتی رفیق خبات آمد خیلی مفتخر و خوشحال شدیم. چون او تجارب غنی از جنگ و تشکیلات داشت. همانطور که مشخص است در کنار دفاع اجتماعی، سیاسی و عقیدتی، دفاع نظامی نیز بسیار حائز اهمیت است. بنابراین یک نیروی نظامی بر اساس دفاع ذاتی ایجاد شد.

شهید خبات شبانه روز به همراه رفقایش جوانان را با وجود امکانات کم سازماندهی کرد و از هیچ، به خلق یک نیرو پرداخت. به ویژه در عمل، از آن جوانانی که فرصت‌های کمی در این عرصه داشتند، قهرمانان بزرگی را پرورش دادند. به این ترتیب مردم به آنها ایمان آوردند و از آنها حمایت کردند، در مدت کوتاهی هزاران جوان دور آنها جمع شدند، یعنی جزو گروه شدند. انقلاب روژاوا بر این اساس شکل گرفت.

رفیق خبات دوست واقعی و زلال ارزش‌های حزب بود. در ۱۲ ژانویه ۲۰۱۲ برای حل مشکلی به قامشلو رفت و در آنجا بر اثر یک توطئه مجروح شد. وی در ۱۴ ژانویه ۲۰۱۲ با وجود تلاش پزشکان به شهادت رسید. شهادت او فقدان و ضایعه بزرگی بود. بعد از شهادتش خشم شدیدی در برابر خیانت و ظلم به وجود آمد. هزاران جوان وفادار به یاد شهید خبات به انقلاب پیوستند.

نیروهای یگان‌های مدافع خلق و یگان‌های مدافع زنان با مشارکت هزاران جوان تشکیل شد. رفیق خبات به نماد انقلاب روژاوا تبدیل شد. به یُمن تلاش و مقاومت رفیق خبات و همه شهدا، انقلاب روژاوا امروز به سطح انقلاب شمال و شرق سوریه رسیده است.

این انقلاب به امیدی برای همه مردم سوریه و خاورمیانه تبدیل شده است. رفقای ما مثل شهید خبات همیشه پیشگام و نماد خواهند بود. برای پیروزی در انقلاب آزادی و دموکراسی، ما همیشه از قدرت و شجاعت آنها الگو خواهیم گرفت.

پس از انقلاب حملات گسترده‌ای به شمال و شرق سوریه آغاز شد. از یک سو باید از میهن خود در برابر این حملات دفاع کنیم و از سوی دیگر باید نظام خودمدیریتی دموکراتیک را در برابر نظام دولت-ملت توسعه دهیم. این نیز با سبک و دانش انقلابی امکان‌پذیر است. زن آزاد و جامعه آزاد با دانش جدید ایجاد می‌شود. این معرفت به گونه‌ای توسعه می‌یابد که همه خود را بر اساس الگوی رهبر آپو سازماندهی کنند و راه شهدا را دنبال کنند. اکنون که قرارداد اجتماعی بازنگری شده است، مبنای بازسازی نظام خواهد بود. اگر امروز با وجود همه هجمه‌ها و تهدیدها بایستیم و از مجاهدت شهدا الگو بگیریم، پیروز خواهیم شد.