حملات اشغال‌گرانه خلق را مجبور به مهاجرت می‌کند
پس از آن‌که عفرین، گری‌سپی و سریکانی توسط دولت اشغالگر ترکیه اشغال شد، بیش از ۷۰۰ هزار نفر مجبور به مهاجرت شدند.
در این سال‌های اخیر در سوریه و به ویژه در شمال و شرق سوریه مهاجرت زیاد شده است، به دلیل تغییر دمگرافی این تأثیرات بدی بر ساکنین ایجاد کرده است.
براس گزارش سازمان بین‌المللی مهاجرت، از ژوئن ۲۰۱۹ حدود ۲۷۲ میلیون نفر به طور داوطلبانه مهاجرت کرده‌اند. تقریبا یک سوم آمار این مهاجرت‌ها را کارگران تشکیل داده‌اند.
براساس آمار کمیساریای عالی ملل متحد در امور پناهندگان (UNHCR) در جهان سوریه رتبه‌ی نخست را در رابطه با مهاجرت دارد که ۶ملیون ۵۰۰ هزار نفر سوری اکنون پناهنده هستند. خلق افغانستان و اکراین نیز در رتبه‌ی دوم قرار دارند.
شمال و شرق سوریه
به دلیل جنگی که از سال ۲۰۱۱ در سوریه در جریان است، موج مهاجرت خلق‌های شمال و شرق سوریه را نیز تحت تاثیر قرار داده است. بحران سوریه باعث تغییر در دمگرافی و خطراتی را به همراه داشته است. به همین دلیل، میلیون‌ها نفر به مهاجرت و پناهندگی روی آورده‌اند. سازمان بین‌المللی مهاجرت سازمان ملل متحد اعلام کرد که در سال ۲۰۲۱، ۵ میلیون و ۵۰۰ هزار نفر به دلیل وحشت، ناامیدی، دلایل سیاسی و اقتصادی مهاجرت کرده‌اند. در شمال و شرق سوریه موجی از مهاجرت به دلیل جنگ و ظهور سازمان تروریستی ‘داعش’ و اشغال‌گری‌های دولت ترکیه، بیش از یک ملیون نفر مهاجرت کرده‌اند. علاوه بر این، نیروهای بین‌المللی و داخلی بر اساس منافع خود کمک کننده و عامل مهاجرت هستند.
حمله و محاصره
سهم داعش، ترکیه و تبهکاران وابسته به آن در این مهاجرت بسیار زیاد است. داعش، ترکیه و نیروهای وابسته به آن بحران سوریه را عمیق‌تر کرده و دین‌گرایی، ملی‌گرایی و بی‌عدالتی را گسترش داده‌اند، این نیز مهاجرت را افزایش داده است. از سوی دیگر خشکسالی شمال و شرق سوریه یکی از دلایل مهاجرت بوده است. ترکیه آب رودخانه‌ی فرات را کاهش داده و این نیز باعث شد تا ایستگاه الوک از کار بیاستد. بر اساس گزارش دیدهبان حقوق بشر ۴۶۰ هزار نفر از آب آشامیدنی محروم شده‌اند همچنین بر اساس تحقیقات مرکز تحقیقات استراتژیک روژآوا (NRLS) در سال ۲۰۱۶، مشکلات امنیتی و اقتصادی یکی از دلایل اصلی مهاجرت بوده‌اند. بر اساس برنامه جهانی غذا (WFP)، در سال ۲۰۲۲، ۹۰ درصد مردم سوریه در آستانه‌ی گرسنگی خواهند بود و از امنیت غذایی محروم هستند. طبق نظرسنجی تحقیقات مرکز تحقیقات استراتژیک روژآوا (NRLS) در سال ۲۰۱۶، در پاسخ به سوال ‘آیا از مهاجرت به خارج از کشور حمایت می‌کنید؟’ ۸۶ درصد به این سوال پاسخ ‘منفی’ دادند.
با کمربند عربی شروع کرد و پایان نیافت
رژیم بعث در سال ۱۹۶۰ طرح مهاجرت را اجرا کرد. بیش از ۴ هزار عرب را در رقه و اطراف آن در مناطق کوردنشین مستقر کرد زمین‌های کشاورزی زیادی را به آن‌ها اعطا کرد. در ۵ اکتبر ۱۹۶۲ در وضعیتی غیر عادی، ۱۵۰هزار کورد از شناسنامه‌ی سوری محروم شدند. از این طریق ۱۵۰ هزار کورد در سوریه از استفاده از نهادها و ادارات و حق رای محروم شدند.
براساس گزارش سازمان ملل متحد و صلیب سرخ بیش از ۸۰۰ هزار نفر از منابع زندگی خود را از دست داده‌اند و به همین دلیل مجبور به کوچ به شهرهای دیگر سوریه و خارج از کشور شدند.
زمانی که دولت اشغالگر ترکیه در سال ۲۰۱۸ عفرین را اشغال کرد، بیش از ۳۰۰ هزار نفر مهاجرت کردند. همچنین در سال ۲۰۱۹ زمانی که دولت اشغالگر ترکیه و تبهکاران وابسته به آن سریکانی و گری‌سپی را اشغال کردند، طبق گزارش کمیسیون عالی مهاجرت سازمان ملل: بیش از ۱۸۰ هزار نفر که اکثراً زنان و کودکان بودند مهاجرت کردند. پس از اشغال این مناطق و به دلیل فشار زیاد این تعداد به حدود ۴۰۰ هزار نفر رسید.
فردا: دکتر ابیر حساف، وضعیت مهاجرت در شمال و شرق سوریه را ارزیابی می‌کند.
