سهیل عربی زندانی عقیدتی محبوس در زندان تهران بزرگ معروف به فشافویه در پیامی صوتی خواهان گسترش مبارزه علیه دیکتاتوری حاکم بر ایران شده است.

متن کامل سخنان سهیل عربی از این قرار است:

"تاکنون مهر آنارشیستی باعث می شد که حتی با شکنجه گران و زندانبانان مهربان باشم زیرا میدانم که عاجز از تربیت مزدوران بودید.

وقت بسیاری را صرف کردم تا به اوینی‌ها بیاموزم؛ زندانیان سیاسی را مدد‌جو خطاب نکنند. اما اعتصاب غذاها سبب شده تا توان کافی برای تربیت تهران بزرگی ها را نداشته باشم. به آنها بیاموز که ما مدد‌جو نیستیم. حقمان را خواسته‌ایم. هزاران عاجز چون تو و جلادهایت را مدد داده‌ایم. چه بسیار زندانبانهایی که نزد ما خواندن و نوشتن آموختند و به آنها فهماندیم. پس از ولی امر تروریست‌های جهان و بازجوهایش در ۲۰۹ و دویست و دو الف؛ پست‌ترین جانوران زندانبانانی هستند که آزاد اندیشان و فعالان حقوق بشر را در زندان آزار می‌دهند.

حتی تحمل یک روز حبس، ظلمی ناروا در حقمان بود. اما طبق همین قوانین که تاریخ مصرفشان مدتهاست به پایان رسیده؛ ما محکوم به تحمل حبس شده‌ایم و توهین شنیده‌ایم و مورد ضرب وشتم قرار گرفته‌ایم. آری می دانستم تاوان روشنگری را در ایرانی که عمامه بر سران و چفیه بردوشان اشغالش کرده‌اند. رژیم ستمگری که فاشیست‌ها و داعش را روسفید کرد از حبس وحتی طناب دار نترسیده‌ام. برای دو الف رفته‌ها تهران بزرگ یک شوخی ابلهانه است. تبعید به اینجا باعث رادیکال‌تر شدن ما و بلندتر شدن صدای فریاد ما می‌شود.

مهر آنارشیستی پس از بدرفتاری با بستگانم و یارانم خشکیدو اکنون خشم و غرورم را فرا گرفته است و رفتار متقابل را جایگزین محبت در برابر بی‌رحمی کرده‌ام. این آخرین سه روز است که با اعتصاب یعنی پرهیز از مصرف خوراک وآب و حتی سرم اعتراضم را نشان می‌دهم.

پس از آن انتحار؛ انفجار

نه آزاد بوده‌ایم که از زندانهایتان بترسیم و نه این زندگی برایمان جذابیتی دارد که از مرگ هراسی داشته باشیم. با افتخار فدای یارانم می‌شوم تا آزادی آرش؛ گلرخ؛ آتنا و تمام زندانیان سیاسی و به امید آزادی یارانمان."