مراد کاراییلان عضو شورای رهبری پ.ک.ک با شرکت در برنامه ویژه سترک تیوی تحولات جاری در کوردستان و منطقه را مورد ارزیابی قرار داد.
بخش دوم و پایانی گفتگوی کاراییلان به شرح زیر است:
سترک تیوی: آیا مدرکی [در خصوص کشته شدن مسئول امنیت دروازه مرزی سرزیر] در دست دارند یا نه؟
مراد کاراییلان: من نمیدانم، اگر مدرکی دارند ارائه دهند، اما اگر ندارند یعنی نیست. اگر مدرکی دارند آن را در اختیار رسانهها قرار دهند تا آن زمان ما نیز قبول کنیم. چنین چیزی وجود ندارد. دشمن میخواهد ما را باهم درگیر کند. تحریک میکند. ما اطلاع نداریم چه کسی آن را انجام داد، اما باید بدانیم چون این استراتژی دشمن ماست که کوردها را به جان یکدیگر بیاندازد. تا بگوید مشاهده کنید آنها همگی عشیرەاند، نمیتوانند یک ملت باشند و ارتباطی با ملت ندارند. میخواهد از این طریق ما را ضعیف کند تا استراتژی خودش را به موفقیت برساند. تاکنون هیچکس در یک جنگ داخلی پیروز نشده است. کوردها نیز موفق نبودهاند که قابل مشاهده است.
در عین حال، مانند شرایط سالهای نود میلادی نیست. در گذشته شاید برخی احزاب از جنگ داخلی استفاده میبردند چون در آن دوره امکان آن بود، اما اکنون نیست. چرا چنین امکانی نیست؟ چون اکنون قرن بیست و یکم بوده و منطقه دوباره مورد مناقشه قرار دارد. کوردها چه جایگاهی پیدا میکنند یا نمیکنند! در مرحله بعدی سرنوشت خلق کورد مشخص خواهد شد. اگر کوردها درگیر جنگ داخلی شوند، استراتژی آنها شکست خواهد خورد. نکتهای بسیار مهم است. ما به این فکر میکنیم و بهای سنگینی برای آن میپردازیم.
اگر تلاشها شکست بخورد به معنای هدر رفتن تمامی زحمات خواهد بود. تمام این ملت در باشور، باکور، روژهلات و روژاوا از دست میرود. بنابراین این مسئله را کوچک نمیبینیم. شنیدهایم که قوایی به حرکت درآمده و انگار در تدارک جنگ هستند.
در صورتیکه نظارت و آگاهی ما جدی نبود، شخصا همواره خوشبین هستم و این بحث را مطرح نمیکردم. اما شاهد تدارکات هستیم. هدف این تدارکات را نمیدانم. به عنوان مثال در نزدیکی نقاط حضور ما قوای خود را مستقر کرده یا اینکه در میان دو مقر ما یک راه وجود دارد و میخواهند مفری در میانه راه ایجاد کنند. چه نیتی میتواند وجود داشته باشد. حتی یکی دو روز پیش در منطقه زیباری اتفاقی رخ داد که نزدیک بود به درگیری منجر شود. وقتی شنیدیم فورا مداخله کردیم که هیچ اتفاقی رخ ندهد.
آمدهاند مکانی بر سر راه درست کردهاند که محل عبور و مرور است. خب چرا جایی دیگری آن را نمیسازید؟ مگر زمین نیست؟ چنین دلایلی مطرح نیستند. همه میباید بدانند که این اقدامات تحریک کننده است. ما دشمنانی داریم، در عین حال نیروهای ما از جمله یگانهای جوان در آن نواحی مستقر هستند. برای همین باید اوضاع در کنترل باشد. درهم تنیده کردن این همه نیرو خطرناک است. شنیدهام که قصد دارند برخی نواحی دیگر را هم بگیرند. دور نیست که جنگی احتمالی رخ دهد. من شخصا نمیخواهم به فدائیان دستور بدهم که کوردها را هدف قرار دهند. نه من و نه جنبش ما نمیخواهد. انتظار داریم که طرف مقابل ما نیز آن را لطفا درک کند. ما هر روز در برابر دشمن میجنگیم و باکی از جنگ نداریم. البته نه یک جنگ داخلی. نمیدانم که آیا همه رهبری پارت دمکرات کوردستان از این اتفاقات خبر دارند؟ بخصوص میخواهم از کاک مسعود بپرسم که آیا از مجموعه این اقدامات خبردار است؟ نمیدانم چون تاکنون او سخنی نگفته است. نمیدانم که چطور میاندیشد. میخواهیم نظر کاک مسعود را نیز بدانیم. این اقدامات چرا انجام شدهاند؟ اطراف رفقایمان و راهشان را میخواهند ببندند و استفاده از قوای بزرگ به چه معناست؟ امیدواریم که درباره این موضوع شخصا آنرا متوقف کند. ما آمادهایم که اختلافات داخلی هر چه که باشد را از طریق دیالوگ حل کنیم. برای همه چیز آمادهایم. ولی وقتی با قوای نظامی محاصره را تنگ کنید چه اتفاقی میتواند رخ دهد؟
بیگمان جنگ روی میدهد، حتی اگر عمدی نباشد. این موجب نگرانی ماست. برای همین آشکار دعوت میکنم که جلوی چنین واقعهای گرفته شود. اینطور نمیشود، چون موجب حادثه خواهند شد. هیچکس نباید تصور کند که ما نیز در حال تدارک علیه دیگری هستیم. چنین چیزی وجود ندارد. ما از طرف خود بر چارچوبهای ملی اصرار داریم. توجه کنید رهبر آپو بعد از ٢٢ سال توانست برای نخستین بار تلفنی صحبت کند. با برادرش محمد ٢٠ دقیقه حرف زد که ١۵ دقیقه آن در مورد همبستگی ملی بود. رهبر ما چنین میاندیشد و ما نیز چنین فکری داریم. چطور میشود که خود را آلترناتیوی بدانیم که میخواهد همه جا را در دست بگیرد. چنین چیزی وجود ندارد. پیداست که نقش استخبارات دشمن در این فتنه برجسته است. همه باید هشیار باشند. ابتدا مردم، سیاستمداران کورد و همچنین پ.ک.ک و پ.د.ک.
به این معنا که مسئله میان پ.ک.ک و پ.د.ک، اختلاف دو حزب نیست. این مسئله به کلیه کوردها مربوط است. یک مسئله ملی. بنابراین میخواهم که هر کسی سرگرم آن شود. ما حاضریم هر مسئلهای وجود داشته باشد در مقابل ناظران تبادل نظر کنیم. ما آمادگی کامل داریم و امیدواریم جلوی این روند گرفته شود و اتفاقی رخ ندهد. وضعیت موجود راه بر مخاطرات باز کرده است. خطرها در راهند. ولی ما خواستار آرامش هستیم. اگر آرامی در کوردستان برقرار شود، چارەای برای آن پیدا خواهد شد.
در روز نهم اکتبر که خلق کورد معنای آن را میداند، یک پیمان مخفیانه در مورد شنگال میان بغداد و هولیر اعلام و مفاد آن برای افکار عمومی بیان شد. آیا این مفاد جالب بودند؟ نظرتان در مورد این پیمان و اهدافش چیست؟
پیمان را آشکار کردند بنابراین مخفیانه نبود. اما میتواند جوانب مخفیانه نیز داشته باشد. در همان چارچوبی که گفتم میباید این مسئله را بررسی کرد. یعنی اینکه کوردها باید مسائل خود را در خانه حل کنند. چه لزومی دارد که مثلا در روژاوا نیروهای بینالدولی میانجگیری کنند. انجمن میهنی کورد سوریه 'ا.ن.ک.س' و حزب اتحاد دمکراتیك 'پ.ی.د' نیازی به تعهد به حکومتها ندارند یا اینکه از طریق حکومتها دنبال چارەیابی اختلاف بگردند. با عراق و ترکیه نمیشود، یک مسئله وجود دارد، از جمله در شنگال. در ابتدا بگویم که در آنجا یک طرف نیستیم. ما با همت و پیشاهنگی رفیق گرانقدرمان عگید جفیان در شنگال مداخله کردیم. هدف ما دفاع از مردممان و نجات آنها از نسلکشی بود. به وظیفه خود عمل کردیم و از آوریل ٢٠١٨ بطور رسمی از آنجا خارج شدیم.
ما چه کردیم؟ جنگ را به جوانانی که همراه ما جنگیدند یاد دادیم. البته که کمک کردیم تا قوی و مستقل شوند و خودشان برای خودشان تصمیم بگیرند. ایزدیها اداره ایزدیها را بر عهده دارند. ما فقط در این رابطه کمک کردیم. این به معنای آن نیست که همه به پ.ک.ک بدل شدند. اینطور نیست. ترکیه نمیخواهد که کوردها در هیچ جایی دارای موقعیت باشند. اصلا نمیخواهند ایزدیها موقعیتی داشته باشند. عقلیت یک دشمنی ویژه حکومت ترکیه و اردوغان با مردم ایزدی ما وجود دارد.
سعی کردند آنها را توسط داعش از بین ببرند. این مواضع دارای عقبه هستند. برای اینکه سیستم خود را در آنجا برپا کنند باید ایزدیها نابود شوند. میگویند پ.ک.ک و به ایزدیها حمله میکنند. اما اینطور نیست. اکنون باید چه میشد؟ باید کوردها خودشان میان خودشان مسئله را حل میکردند. اگر نمیشد دنبال چارەیابی با عراق میرفتند. اما اکنون شنگال دارای سیستم و قوای نظامی با سابقه شش ساله است. این نیرو متحمل زحمات شده و شهید داده است. آیا میشود تصمیمی گرفت بدون اینکه با آنها مشورت کرد؟
همپیمانی بر سر شنگال بدون مشورت با آنها که مردم بومی منطقه هستند عجیب است. چطور میشود؟ چطور آنها را خارج کنید؟ آیا یک قتلعام دیگر بر سر ایزدیها میآورید؟ با سلاح کودکان ایزدی را بیرون میرانید؟ اکنون حکومت عراق میخواهد چطور آنها را خارج کند؟ این اعلام انجام شد اما مجلس گفته که مشورتی با آنها صورت نگرفته است. مجلس مستقل وجود دارد. یگانهای مقاومت شنگا، 'ی.ب.ش' وجود دارد که کسی با آنها مشورت نکرده است. این طرفین حاضر به قبول آن نیستند. آیا به زور رانده خواهند شد؟ آیا بار دیگر ایزدیها کشته میشوند؟ چطور میشود. پیداست که این پیماننامه منجر به چارهیابی نمیشود. این پیمان عملی نخواهد شد.
اگر سعی کنند که آن را اجرا کنند، جنگ رخ خواهد داد. خب مشخص است. آیا لازم نبود پیمانی برای ثبات وجود داشته باشد تا جنگ نشود و طرفین در مقابل یکدیگر قرار نگیرند. آن پیمانی که اخذ شده چاره نیست و با خودش درهای مخاطرات را باز میکند. مگر مردم اینجا چه کسانی هستند؟ ایزدیها گفتهاند که پیمان را قبول نمیکنند. نهادها گفتهاند قبول نمیکنند. در نظام عراق، نمایندگان مجلس و احزاب دیگر بیان کردند که آنها نیز پیماننامه را مناسب نمیدانند. ما به نسلکشی در شنگال 'نه' میگوییم و بررسی این موضوع در مجلس که میخواهند تصمیمی در موردش بگیرند خوب است.
به دنبال نسلکشی شنگال آنهایی که نسلکشی را متوقف کردند را از شنگال بیرون میکنیم. کجای این عدالت است؟ وجدان کجاست؟ درست نیست. این پیماننامه با خودش مسائل بسیاری بهمراه میآورد. مردم آنجا چه کسانی و نیروهای در آنجا چه کسانی هستند؟ ممکن نیست که بشود این موضوع را در نظر نگرفت. اگر این موضوع مد نظر قرار نگیرد موجب تعمیق مسئله خواهد شد و چارهای پیدا نمیشود. چنین شرایطی وجود دارد و نظر ما اینست که اختلافات داخلی را باید میان خودمان حل کنیم. در آنجا افرادی وجود دارند که میتوانند برای بحث مخاطب قرار داده شوند. آنها خودشان به عنوان طرف سوم اعلام آمادگی کردند که نشان میدهند همه چیز را برای خود نمیخواهند و درهای دیالوگ باز است. اما طرفین دیگر، یک اقدام غیرقانونی را حساب کردهاند. نیازی به گشودن دفترهای قدیمی نیست. آنها که از آنجا فرار کردند خود اینها بودند. اکنون نمیشود به کسانی که از شنگال دفاع کردند بگویید که خارج شوید و بروید. بنابراین این پیمانی نیست که بشود اجرایی کرد. ما چنین باوری داریم. ما فرامیخوانیم که تمامی مسائل خلق کورد از جمله مسائل شنگال را در میان خودمان حل کنیم. در حال حاضر این نیاز مردم ماست. چند روز پیش در شمال کوردستان، حزب دمکراتیك خلقها 'ه.د.پ' با احزاب کوردستانی دیگر جمع شده بودند، در آنجا رئیس 'پ.د.ک- ترکیه' در سخنرانی خود گفت میخواهند نشان دهند که کوردها میتوانند با یکدیگر توافق کنند. آن تصویری که گفته میشود کوردها نمیتوانند باهم توافق کنند را بشکنیم. سخن درستی است. ما هم همان را میگوییم. باید همه ما در مقابل حکومتهای اشغاگر باشیم که مدعی هستند یک خلق نیستم و حقی نداریم. تصور میکنند نمیتوانیم یکی شویم. باید این تصور را از بین ببریم. به نظر من در این مقطع حتی یک جنگ کوچک داخلی نباید روی دهد. همه چیز از بین میرود چون این مسئله دارای پیشینه و آینده بوده، اگر آغاز شود چه کسی آنرا متوقف میکند. همه چیز خراب میشود. نمیشود و نمیشود، بنابراین دعوت من مهم است و ما منتظریم که پاسخ داده شود. این وضع بحرانی و خطرناک بگذرد. امید و انتظارات ما این است.
حکومت ترکیه از طرفی روژاوا را مورد تهدید قرار داده و از طرفی هجوم و مقاومت گریلاها وجود دارد. طیف دمکراتیك سیاسی در کوردستان و ترکیه زیر حمله قرار دارد و شهروندان دستگیر و زندانی میشوند. این وضعیت را چطور تحلیل میکنید؟
درست است این اواخر دوباره انقلاب روژاوا را تهدید کردند. چه میگویند؟ در جزئیات میگویند که پ.ک.ک میخواهد در آنجا یک موقعیت سیاسی ایجاد کند و آنرا قبول نخواهیم کرد. اما بحث پ.ک.ک اینجا مطرح نیست. آنها در واقع میگویند که موقعیت کوردها درست میشود و ما آنرا قبول نمیکنیم. چرا نمیپذیرند؟ چون در هیچ جایی موقعیتی برای کوردها را قبول نمیکنند. حتی بطور رسمی بیان نکردند که جنوب کوردستان را پذیرفتهاند. روابط برقرار میکنند و دنبال سودجوییاند. آنها علیه موقعیت سیاسی کوردها یکی هستند. اردوغان آن را دوباره بیان کرد و گفت عدم مخالفت با جنوب کوردستان در ابتدای امر اشتباه بوده است. کسی که آن را یک اشتباه میداند اکنون میخواهد که اشتباهشان را تلافی کند. هدف ائتلاف اردوغان- باغچلی این است. هماکنون جنگ میان ما و اشغالگری ترکیه به مقطع بسیار مهمی رسیده. شش سال پیاپی است که در مقابل ما میجنگند. با تمامی امکانات. اما موفق نشدند. درست است ما نیز بهای آن را پرداختیم اما دشمن به آستانه شکست رسید.
اکنون از لحاظ اقتصادی، سیاسی و اجتماعی در بحران است. سیستم کشتارگر و فاشیست از هر طرف در مشکلات است. این موضوع بحث همگانی است. نه فقط ما بلکه همه میپرسند که عمر این رژیم چقدر مانده است؟ به عنوان مثال در نظرسنجیها و یا انتخابات مشخص میشود که به آستانه شکست رسیدهاند. اما این آسان نبود، ما نیز بهای آن را پرداختیم. اکنون موقعیت ما همچنان قوی است.
ما در بحران نیستم. آماده پیشرویایم و راه برای پیشرفت باز است. اما سیستم اینها در بحرانی رو به تعمیق است. توجه کنید در گذشته وقتی حکومت ترکیه با ما میجنگید، کل ناتو، دول اروپایی، امریکا، دول عرب، ایران، عراق و سوریه همه با آن بودند. اینطور با ما میجنگید. اکنون چه کسی همراه اوست؟ درست است که با امریکا علیه ما نقشه میکشند. دولت ترامپ در این جریان است، درست. اما به غیر از قطر و آذربایجان چه کسی با ترکیه است؟ دیگر آشکار است.
یعنی رژیم از لحاظ افکار تورانی، پان ترکی، شوون، نژادپرست و خیالات عثمانی لو رفت. اکنون مردم عرب همه علیه آن هستند. ببینید اروپا علیه آن است. پس چه میخواهند بکنند؟ واقعیت این است که مقابل ما شکست خوردند و خواستند دنبال منابع مالی و اقتصادی یعنی نفت بگردند. بخاطر احساس ضعف بود که به لیبی وارد شدند. وقتی نشد به دریای مدیترانه. میخواستند آنجا منابع نفتی پیدا کنند تا شاید قوی شوند و بتوانند به جنگ با کوردها ادامه دهند. این همه بر سر جنگ با کوردهاست. اکنون اختلافاتی که با قبرس و یونان درست کرده نیز به این دلیل است. وقتی آنجا نتیجهای نگرفت به ارمنیها حمله کرد. آذربایجان را آماده کردند، سلاح دادند، سیها 'هواپیماهای بدون سرنشین' برایشان ارسال کردند، تبهکار فرستادند و چنین حملهای را در آنجا براه انداختند. اما چرا؟
اردوغان میخواهد روحیه شوونیستی را شعلهور کند و با افزایش طرفداران خود به انتخابات زودهنگام برود. در برابر ما، مقابل کوردها دشمنی میکند اما نتیجه نگرفت. دشمنانی که از گذشته ترکها برای خود معرفی میکنند، روم و یونان بودند. به دنبال ایجاد بحران با آنها در نظرسنجی متوجه شدند که محبوبیتشان افزایش یافته اما به بالای پنجاه درصد نمیرسد. با ارمنیها که از ٩٠ سال پیش به عنوان دشمن هدف تبلیغات و مطالب خصمانه قرار دارند جنگ راه انداختند تا رأی آنها از ۵٠ درصد افزایش پیدا کند، اما باز هم به این میزان نرسید. بنابراین اردوغان- باغچلی با وجود مداخلات خارجی به اهداف خود نرسیدند. وقتی که نتوانستند موقعیت خود را قوی کنند، بحث انتخابات زودهنگام را معلق کردند. اما کجا میخواهند بروند؟ به مرور بیشتر در باتلاق فرو میروند. این شرایط در پی مبارزات کوردهاست. اگر در برابر ما پیروز میشد با بیان اینکه 'ترکیه را آزاد کردیم' موفق میشد در هر شرایطی نظام فاشیستی خود را مستقر کند. چون در برابر ما شکست خوردند اکنون در بحران سنگین قرار دارند.
همانطور که قبلا گفتم هجومی که علیه امرالی انجام میدهد را هیچ وجدانی نمیپذیرد. اگر یک رهبر کمی کرامت داشته باشد اجازه نمیدهد زیر کنترل او چنین ظلمی به یک اسیر انجام شود. اما اردوغان چنین میکند، چون نامرد است. مجموعه احزابی که خواهان چارەیابی مسئله کورد هستند، نیروهای دمکراسیهای خواه ترکیه و کوردها متحد شدند و حزب دمکراتیك خلقها 'ه.د.پ' شکل گرفت. ه.د.پ اکنون سومین حزب بزرگ ترکیه است. ولی توجه کنید در رسانه ها کسی جرأت ندارد در مورد آن صحبت کند. هرکسی حرفی در این مورد بزند بلایی به سرش میآید. هماکنون بیش از ۵ هزار عضو ه.د.پ زندانی هستند. روسای مشترک آن مانند اقدام اخیر در شهر آمد دستگیر میشوند. پس از آن مسئول شهر بازید را دستگیر کردند و معلوم نیست فردا چه کسی دستگیر میشود؟ به این فکر میکنند که چگونه ه.د.پ را تعطیل کنند و ناگهان به یادشان میآید که ۶ سال پیش اتفاقاتی برای کوبانی رخ دادند.
دوباره آنرا به موضوع بحث بدل کردند. نیروهای چپ، سوسیالیست و دمکراسیخواه دوست کوردها و جنبش آزادیخواه آنها را هدف حمله قرار دادهاند. به راستی که هیچ مرزی باقی نمانده است. قانونی وجود ندارد. قوانین نسلکشی و اشغالگری ترکیه برقرار است. حمله مشابهی نیز به نیروهای گریلا وجود دارد. تحت نامهای مختلف علیه گریلاها عملیات انجام میدهند. تمامی فکر آنها متوجه امکانات تکنیکی است. اما ما توجه مردم را به نمونه جنگ در هفتانین جلب میکنیم. در هفتانین همیشه ٩ تا ١٠ هواپیمای تجسسی پرواز میکنند. اما گریلاها در هفتانین هر روز به آنها ضربه میزنند. در سراسر کوردستان همینطور است. شاید در همه نقاط داخل کوردستان عملیات روزانهای صورت نگیرد چون لزومی ندارد در همه جا یا در شهرها عملیات انجام دهیم. در شهرها آنها سیستمی گذاشتهاند که بگوییم سلاح و مواد منفجره را به سختی بتوان به شهرها رساند، اما مردم ما نیز راههای دیگری را آغاز کردهاند. راه آتش زدن. ما مخالف آتش زدن جنگلها هستیم اما مقرهای آنها و جا و مکان و کارخانه آنها ممکن است.
اکنون یک جنگ اقتصادی وجود دارد که ترکیه مایل نیست بیان کند. آنرا رسانهای نمیکنند اما حرکت گستردهای در کلان شهرهای ترکیه و برخی شهرهای کوردستان وجود دارد. نیروهای دفاع ذاتی یعنی یگانهای مدافع غیرنظامیان 'ی.پ.س' و نیروهای جنبش انقلابی متحد خلقها 'ه.ب.د.ه'، عملیاتهای بسیار موثری انجام میدهند. به آنها درود میفرستیم. واقعا که ضربات بزرگی به اقتصاد ترکیه میزنند. از طرفی در شهرها در برابر اقدامات رژیم فاشیستی کشتارگر چنین عملیاتی وجود دارد و از طرف دیگر در کوههای کوردستان. در نظر داشتند که در جنوب کوردستان اشغالگری کنند. اما طرح آنها در هفتانین به بنبست رسید. اگر در هفتانین به مشکل نمیخورد آنرا گسترده میکردند. گرچه در هفتانین به سادگی به بنبست نرسیدند. این اتفاق در سایه اسمرها، نوجانها، عگیدها، مظلومها و ممیانها صورت گرفت. در آنجا حماسهها رقم خوردند. دشمن ترسید که اگر به عمق بیشتری برود چه بر سر آن خواهد آمد. برای همین بود که متوقف شد. اما میدانیم که به طرح خود علیه جنوب کوردستان پایان نداده و هنوز مطرح است. ببینید که اردوغان دارد روژاوا را تهدید میکند و میگوید که اجازه به وجود آن نمیدهد. در اصل میگوید که تا به آخر با کوردها میجنگم. نقشه او در لیبی شکست خورد، در مدیترانه شکست خورد و در ارمنستان آنطور که پیداست به نتیجه نمیرسد چون ترکیه را به عنوان یک طرف قبول نکردند. الان بار دیگر میگوید که از طریق کوردها به نتیجه میرسد، اما نخواهد توانست. فروپاشی آنها به چشم میخورد. البته نمیگویم که همین امروز و فردا. بدون شک شکست آنها همچنان به مبارزه نیاز دارد. مبارزه اجتماعی، عصیان، گریلایی و هر در بابت دیگر نیاز است. ما چنین کاری انجام میدهیم و بیش از همیشه اطمینان داریم. اصل ما بر دفاع است. میتوانیم از فرصتهای کنونی استفاده کنیم و آخرین کارزار اعلام شده از سوی ک.ج.ک با عنوان ' وقت آزادیست' را به موفقیت برسانیم.