علی پویراز، نویسنده و سیاستمدار، یکی از بازداشتشدگان در حملات علیه مرکز جامعه کوردها در لندن، پایتخت انگلیس، در اعتراض به این حملات در بازداشتگاه دست به اعتصاب غذا زده است. دختر علی پویراز، دجله پویراز، گفت: «این غیراخلاقی است که پلیس ما را در رسانهها به این شکل نشان دهد. وقتی سخن از تروریست میشود، داعش به ذهنمان خطور میکند. مردم ما، از جمله پدرم، بیشترین هزینهها را بر علیه آن پرداختند.»
علی پویراز که بیشتر عمر خود را صرف مشارکت در مبارزات سیاسی کوردها کرده است، ۳ روز است که در اعتصاب غذا و بازجویی به سر میبرد. اشغال و تفتیش منزل وی توسط پلیس همچنان ادامه دارد.
وکلا اعلام کردند که روحیه پویراز عالی است.
این در حالی است که بازرسی از منازل سایر افراد بازداشت شده پس از ۳ روز پایان یافت. در حالی که ۳ روز به خانوادهها اجازه ورود به خانههایشان داده نشد، گزارش شد که درب خانههای ترک شده توسط پلیس شکسته شده است.
از مکالمه تلفنی علی پویراز با خانوادهاش نیز خودسرانه جلوگیری میشود. با وجود اینکه پلیس اعلام کرده اجازه ملاقات را میدهد، اما خانواده پویراز میگویند که تاکنون موفق به هیچ تماسی با وی نشدهاند. وکلای پویراز اعلام کردند در صورت تداوم این وضعیت از ماموران پلیس شکایت کیفری خواهند کرد تا اقدامات قانونی انجام شود.
«آنها با پلیس ترکیه آمدند و در خانه از خشونت استفاده کردند»
علی پویراز نویسنده کورد شب ۲۷ نوامبر با شکستن درهای منزلش با پتک بازداشت شد. در عین حال ۳ مامور پلیس سعی کردهاند که پسر ۱۵ سالهاش روبار را روی زمین خوابانده و به او دستبند بزنند. خواهرش دجله پویراز توضیح داد که این خشونت پلیس باعث شد روبار که هنوز کودک است دچار آسیب روحی شود. دجله پویراز، دانشجوی سال دوم دپارتمان روانشناسی در دانشگاه کمبریج، توضیح داد که برادرش روبار از آن روز دچار ضربه روحی شدید شده است و گفت: «او همیشه از ما میخواهد که بررسی کنیم که آیا درب خانه قفل است یا خیر. او تحت درمان روانشناسی قرار خواهد گرفت. وی متولد انگلستان است. او این داستانها را از خانوادهاش شنیده بود، با این حال، برای اولین بار مورد رفتار وحشیانه و خشونتآمیز قرار گرفته است. سه افسر پلیس به سمت او حمله کردند، مادرم فریاد میزد که او 'کودک است' و سپس رهایش میکنند. گفته میشود در میان افسران پلیسی که وارد منزل شدند، افسران پلیس ترکیه نیز حضور داشتند.»
دجله پویراز با بیان اینکه روبار دو روز نتوانست به مدرسه برود، گفت: «حتی نتوانست کیف مدرسهاش را بردارد. او نمیتوانست به مدرسه برود. به دلیل نداشتن لباس فرم از سوی مدیریت مدرسه اجازه ورود به کلاسها به او داده نشد. آنقدر خشونت وجود داشت که به او اجازه ندادند کفشهای مدرسهاش را بردارد.»
دجله پویراز در ادامه گفت: «در کل من عصبانی هستم. من در دانشگاه درس میخوانم. کاری که پلیس و دولت انجام میدهند غیرانسانی است. این که به جای در زدن با پتک درها را میشکنند، چیز وحشتناکی است و غیرقابل قبول است که اینگونه با ما برخورد میکنند. آنها از خشونت روانی استفاده میکنند. دیدن این موضوع برای یک کودک عادی نیست. مادر و پدرم ۲۰ سال است که در این کشور زندگی میکنند، سابقه کیفری ندارند. پدرم حتی یک تکه از زبالههایش را روی زمین نمیاندازد. گاهی نیم ساعت به دنبال جعبه زباله میگردد. او در مورد زندگی بسیار فردی ظریفبین است.»
دجله پویراز در واکنش به تعریف عملیات به عنوان «تروریسم» گفت: «پدر من تروریست نیست. پدرم نویسنده است. او برای کوردها مبارزه میکند. او میخواهد کوردها در این کشور به رسمیت شناخته شوند. این غیراخلاقی است که پلیس ما را در رسانهها اینگونه نشان دهد. وقتی سخن از تروریست میشود، داعش به ذهنمان خطور میکند که مردم ما، از جمله پدرم، بیشترین هزینهها را بر علیه آن پرداختند. ما برای حقوق بشر مبارزه میکنیم.»
«همه ما باید قیام کنیم!»
دجله پویراز همچنین گفت: «همه کوردها باید قیام کنند. ما باید بیشتر در کنار هم باشیم. ما باید بیشتر برای این موضوع مبارزه کنیم، این برای همه ما لازم است.»
به مدت ۲۱ سال گروگان گرفته شد
علی پویراز که دست به اعتصاب غذا زده است، به دلیل عضویت در جنبش سیاسی کورد در دوره حکومت فاشیستی ۱۲ سپتامبر دستگیر و با مجازات اعدام محاکمه شد. پویراز در سال ۲۰۰۲ پس از گذراندن ۲۱ سال و ۴ ماه در زندانهای مختلف آزاد شد. علی پویراز در دوران فاشیسم ۱۲ سپتامبر در زندان تحت شکنجههای شدید قرار گرفت و بعداً کتاب ۲۱ سال و ۴ ماه را نوشت که شامل خاطرات روزانه او در زندان است. سال گذشته دومین کتاب پویراز به نام «جوان ما» که داستان جوانی کورد را روایت میکند که در فرانسه زندگی میکند و تا کوردستان امتداد دارد، تقدیم خوانندگان شد.
دو خواهر علی پویراز به نامهای رَهشان و هاندان و برادر بزرگترش حسین پویراز در مبارزات آزادی کوردستان به شهادت رسیدند. زینب پویراز، مادر کورد مقاومتگری است که شاهد اولین سالهای مبارزات آزادی کوردستان بوده است.