اردوگاه پناهندگان شهید رستم جودی (مخمور) که محل سکونت پناهندگانی است که از سالهای دهه ۱۹۹۰ میلادی از مناطق باکور کوردستان مجبور به مهاجرت شدهاند و از سال ۱۹۹۸ تحت نظارت سازمان ملل متحد قرار دارد، طی هفتههای اخیر با محاصره جدیدی مواجه شده است. پس از توافق امنیتی که روز ۷ آوریل ۲۰۲۵ میان ترکیه و عراق امضا شد، نیروهای امنیتی عراق این اردوگاه را محاصره کردند. دسترسی به مایحتاج انسانی اساسی نظیر برق، آب و خدمات بهداشتی به صورت گسترده محدود شده است.
پروندهای به سازمان ملل متحد تقدیم شد
پیش از آغاز تجمع اعتراضی، هیئتی متشکل از نمایندگان اردوگاه پناهندگان مخمور و مرکز جامعه دموکراتیک کورد (DKTM)، پروندهای را در رابطه با وضعیت اردوگاه به کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد (UNHCR) تقدیم کردند. هیئت مذکور کمیساریا را به انجام وظایف خود فراخواند.
«سکوت به منزله همدستی است»
سپس در میدان Nations که دفتر سازمان ملل متحد نیز آنجا واقع شده است، تجمعی انجام شد. این تجمع با انجام یک دقیقه سکوت برای ادای احترام به یاد و خاطره علی حیدر کایتان و رضا آلتون، کادرهای پیشاهنگ حزب کارگران کوردستان (پکک)، آغاز شد. سپس سیاستمدار نورالدین تورگوت در رابطه با وضعیت فعلی این اردوگاه صحبت کرد.
بارش یامان به نمایندگی از جوانان مخمور بیانیهای به زبان فرانسوی خطاب به افکار عمومی بینالمللی قرائت کرد.
در این بیانیه اعلام شد که با وجود اینکه این اردوگاه ۲۷ سال است تحت حفاظت سازمان ملل متحد قرار دارد، اما از سوی ترکیه، عراق و حزب دموکرات کوردستان (پدک)، با حمله مواجه میشود.
خواستار نابودی اردوگاه هستند
در این اردوگاه که در سال ۲۰۱۴ با حمله داعش در معرض خطر بزرگی قرار گرفت، طی سالهای اخیر شمار زیادی غیرنظامی بر اثر حملات پهپادی دولت ترکیه جان خود را از دست دادهاند. در آخرین مورد، روز ۱۰ آوریل ۲۰۲۵ نیروهای امنیتی عراق این اردوگاه را به طور کامل محاصره کردند؛ حتی از بازگشت کارگرانی که در خارج از اردوگاه مشغول به کار هستند نیز ممانعت به عمل آمد.مد
روز ۱۲ می هیئتی متشکل از نمایندگان اردوگاه پس از دیدار با وزیر دادگستری عراق در بغداد، بازداشت شدند. با گذشت چند روز از بازداشت آنان، هیچ بیانیه رسمی در این باره خطاب به مدیریت اردوگاه یا افکار عمومی، ارائه نشده است.
مطالبات
در بیانیهای که به نمایندگی از ساکنان اردوگاه مخمور منتشر شد، درخواستهایی به شرح زیر مطرح گشت:
-باید نمایندگان بازداشت شده اردوگاه آزاد شوند.
-باید موقعیت پناهندگی سیاسی اهالی اردوگاه به رسمیت شناخته شود.
-باید محاصره نظامی پایان یابد و به حملات پایان داده شود.
-باید اوراق هویتی تمدید شوند.
-نباید از بازگشت کارگران از خارج از اردوگاه ممانعت به عمل آید.
-باید مذاکرات مستقیم و قانونی میان حکومت عراق و مدیریت اردوگاه انجام شود.
انتقاد از سکوت بینالمللی
در ادامه بیانیه ضمن محکوم کردن سکوت جامعه بینالملل در مقابل این اقدامات، اعلام شد: «نباید سازمان ملل متحد در مقابل نقض حقوق در این اردوگاه ساکت بماند.»
سازمانهای کوردی اروپا نیز پیامهای همبستگی دادند و اعلام کردند که اهالی مخمور تنها نیستند.
فعالیتهای اعتراضی ادامه خواهد داشت
این تجمع با سرداده شدن شعارهای «شهدا نمیمیرند»، «سازمان ملل متحد به وظایف خود عمل کند» و «افکار عمومی بینالمللی باید وارد عمل شوند»، پایان یافت و طی روزهای آتی ادامه خواهد داشت.