ژان پیر رستلینی عضو سابق سیپیتی با اشاره به اینکه علیرغم شرایط سخت امرالی، رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان از نظر روحی بسیار قوی باقی مانده است گفت: «اوجالان میداند که مردمش در کنار او هستند و این واقعیت باعث میشود که او در امرالی بایستد. اول از همه دولت ترکیه و کشورهای دارای جمعیت کورد از رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان و آزادی او میترسند. آپو بدون شک رهبر مردم کورد است. اگر رهبر شما زندانی است، باید برای آزادی او بجنگید.»
انزوای شدید رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان در سی و دومین ماه ادامه دارد. در ۱۰ اکتبر کمپین «آزادی برای عبدالله اوجالان، راه حل سیاسی برای مسئله کوردها» با بیانیهای مشترک در ۷۴ مرکز در سراسر جهان راهاندازی شد. پیامهای حمایتی همچنان برای کمپین در راه است. پس از دستگیری رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان، در سالهای ۱۹۹۹، ۲۰۱۰ و ۲۰۱۳ هیئت کمیته اروپایی پیشگیری از شکنجه (CPT) به امرالی رفت. در این هیئت ژان پیر رستلینی متخصص پزشکی قانونی و حقوقدان سوئیسی حضور داشت. وی در این مورد به سوالات سرکان دمیرل در رابطه با سفر به امرالی و شرایط عبدالله اوجالان در برنامه «روژف اروپایی» تلویزیون مدیا هابر پاسخ داد.
ژان پیر رستلینی بیش از ۳۰ سال است که به عنوان کارشناس زیر نظر کمیته اروپایی پیشگیری از شکنجه کار میکند و بین سالهای ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۵ سمت رئیس کمیسیون ملی پیشگیری از شکنجه سوئیس را بر عهده داشت.
گفت و گو با رستلینی به شرح زیر است:
-پس از دستگیری رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان شما به عنوان عضو CPT در سالهای ۱۹۹۹، ۲۰۱۰ و ۲۰۱۳ از امرالی دیدن کردید. میتوانید به ما بگویید که در این بازدیدها چه گذشت؟
بله، سه بار به ملاقات عبدالله اوجالان رفتم، در دو دیدار اخیرم زندانیان را نیز با او دیدم. اولین بازدید در سال ۱۹۹۹ تقریبا ۲۵ سال پیش بود. بنابراین خاطرات من کمی مبهم هستند. در ملاقات اولیه ما، عبدالله اوجالان بسیار ناراحت بود. چون تازه دستگیر شده بود و او نمیدانست ما کی هستیم و هدفمان چیست و نمیفهمید که برای کمک به او آنجا هستیم یا نه. چند ساعت گذشت تا اینکه کمی آرام گرفت و در مورد آنچه که از سر گذرانده صحبت کرد. این اولین بازدید ما بود.
در بازدیدهای ما در سال ۲۰۱۰ و بعد از آن بسیار راحت بود. شرایط زندان تا حدودی بهتر شده بود. در بازدیدی که داشتیم در مدت کوتاهی با ایشان رابطه دوستانه برقرار کردیم. به عنوان یک پزشک که نگران سلامت اوجالان بود، نگران بودم. به همین دلیل از او اجازه گرفتم تا سلامتی او را بررسی کنم. اینگونه همه را بیرون فرستادم و با اطلاعات پزشکی که اکنون هم نمیتوانم در اختیار شما قرار دهم، کنار هم ماندیم.
دیدار دوم را هرگز فراموش نمی کنم. بعد از این دیدار ما دوستان خوبی باقی ماندیم. اوجالان یک فرد کاملاً دلسوز است.
انزوا یک خشونت وحشتناک است
بازدید ما در سال ۲۰۱۳ هم همینطور بود و از دیدن دوباره هم خوشحال شدیم. چون میدانست من فرانسوی صحبت میکنم مرا «دکتر فرانسوی من» خطاب کرد. این جمله را دوست داشتم. یعنی اگر به اختصار بگویم در جلسات ما مشخص بود که او قربانی خشونت نیست و مقامات با او رفتار بدی ندارند.
اما شرایطی که امروز در آن زندگی میکند به ویژه انزوا، بسیار سخت است. نمیدانم الان دقیقا در چه وضعیتی است. اما برای هر کسی که منزوی است، ماندن در یک اتاق ۴ متری و محدود به پیادهروی، بدون امکان ارتباط، خشونت وحشتناکی است. خیلی سخت است که آدمی خودش را در مقابل این شرایط نگه دارد.
-کمی در مورد زندان امرالی توضیح میدهید؟ مثلاً سازنده زندان ...
همانطور که میدانید امرالی جزیرهای بود که قبلا افراد زیادی در آن زندانی شده بودند. در بازدید اولیه به ما گفتند که مقامات ترکیه ظرف چند هفته کل جزیره را تخلیه کردند تا زندانی مانند اوجالان را در اینجا نگه دارند. زندانی که از هر سو بسته است و تدابیر امنیتی در بالاترین سطح است. من از صدها زندان در سراسر جهان بازدید کردهام. به یاد ندارم در هیچ زندانی چنین اقدام امنیتی دیده باشم.
در مورد این که چه امیدهایی برای مردم خود دارد، بحث میکرد.
-در سفر شما برخورد رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان در قبال هیئت چگونه بود؟
در سفر اولیه ما در سال ۱۹۹۹ اوجالان بسیار ناراحت بود. در جلسات بعدی ما خیلی خونگرم بود. وقتی از زندگی خود میگفت و اینکه چه امیدی به خود و مردمش دارد بسیار خوشحال میشد. بعد از بیش از ۲۰ سال بسیار ناراحتم که امروز شرایط او تغییر چندانی نکرده است.
-آیا در این جلسات مسائل سیاسی مطرح شد؟
در تک تک جلسات به او اجازه دادم در مورد سیاسی صحبت کند. اما شما همچنین باید بدانید همه چیزهایی که میگفتیم توسط دوربینهایی که در همه جا قرار داده شده بود ضبط میشد. پس باید کمی بیشتر مراقب میبودم. مثلا وقتی با او بودم نمیتوانستم بگویم «زنده باد کوردستان.» چون وقتی جلسه را ترک میکردم ممکن بود به مشکل برخورم. شاید ترکها اجازه نمیدادند من دوباره به امرالی بروم. در چنین شرایطی باید بیطرف میماندم. بنابراین باید مراقب حرفهایمان و رفتارمان میبودیم.
فکر نمیکرد لازم باشد به ما بگوید، چون در بازدیدهایمان شرایط را دیدیم. همانطور که ارسال شد، ما در حال بررسی کل سیستم زندان بودیم. در ملاقاتهایمان با پزشکان اوجالان نیز تماسهای زیادی داشتم. در مورد سلامتی او نیز نگرانیهایی داشتیم. از آنجایی که او خیلی جوان نیست، میخواستیم مطمئن شویم که سلامت او و بهداری زندان خوب است یا خیر. ما میخواستیم مطمئن شویم که وقتی اتفاق بدی میافتد یا نیاز به مداخله پزشکی است، میتوان او را به یک کشتی نظامی رساند.
اما میتوانم این را به شما بگویم که مقامات ترکیه این زندان را به گونهای ساختهاند که اوجالان دچار حادثه نشود. آنها نمیخواستند برای اوجالان حادثهای رخ دهد. این برای آنها از نظر سیاسی سنگین خواهد بود. زیرا تمام دنیا شرایط زندان اوجالان را به دقت دنبال میکنند.
چیزی که اوجالان را نگه میدارد این است که بداند مردمش پشت سرش هستند
-دستگیری رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان در بیست و پنجمین سال خود قرار دارد. گذراندن ۲۵ سال در شرایط امرالی آسان نیست، اینطور نیست؟
البته کار آسانی نیست. تحمل روحی امرالی بسیار سخت است. اما چیزی که اوجالان را نگه میدارد این است که میداند مردمش پشت سر او هستند. شاید به همین دلیل است که او هنوز زنده است. وقتی برای اولین بار با او ملاقات کردیم، نگران بودیم که وضعیت روحی او خراب شود و ممکن است به فکر خودکشی یا چیز دیگری بیفتد. اما چنین وضعیتی رخ نداد. در جلسات بعدی ما دیدیم که از نظر روحی بسیار قوی باقی مانده است.
-اگر چه رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان ۲۵ سال است که در زندان به سر میبرد، اما تغییر عمدهای در شرایط امرالی ایجاد نشده است. نزدیک به ۳۲ ماه است که هیچ اطلاعاتی از عبدالله اوجالان دریافت نشده است. حق ملاقات با خانواده و وکلایش به کلی از او سلب شده است. نظر شما در مورد شرایط انزوا که امروز رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان در آن به سر میبرد چیست؟
در مورد وضعیت فعلی اوجالان اظهارات مختلفی وجود دارد. اگر همانطور که گفتید او نمیتواند با خانواده و وکلای خود ملاقاتی داشته باشد، این وضعیت بسیار سخت و ترسناک است. در این مورد شکی نیست. اما تا زمانی که به مشاهدات خودم تکیه نکنم، نمیتوانم با اطمینان صحبت کنم.
آیا شرایط انزوا نقض حقوق بشر نیست؟
یک بار دیگر بحث مهمی را باز کردید. سالهاست این مساله که آیا سلول انفرادی نقض حقوق است یا نه، اگر اشتباه نکنم - باید بررسی کنم تا مطمئن شوم - موضوع تصمیمات دادگاه حقوق بشر اروپا و سایر نهادهای بینالمللی بوده است.
برخی دادگاهها تصمیم گرفتهاند که سالها نگه داشتن فردی در سلول انفرادی غیرانسانی است. اما مطمئن نیستم که دادگاه حقوق بشر در این رابطه تصمیم نمونهای داشته باشد. اما از آنجایی که تصمیمات دادگاه حقوق بشر اروپا بر اساس وضعیت زندان اوجالان خواهد بود، بررسی این موضوع مفید است.
ترکیه باید به گزارش سیپیتی پاسخ دهد
-تنها نهادی که میتواند به امرالی برود سیپیتی است. اگر چه آخرین بار در سپتامبر ۲۰۲۲ به امرالی سفر کرد اما با وجود همه درخواستها، هنوز گزارش خود را در رابطه با این سفر فاش نکرده است. این موضع سیپیتی را چگونه ارزیابی میکنید؟
تا زمانی که دولت ذیصلاح به گزارش سیپیتی پاسخ ندهد، یعنی پاسخ خود را تهیه و منتشر نکند، سیپیتی به دلیل توافق نمیتواند گزارش خود را منتشر کند.
بسیاری از کوردها به وضوح این وضعیت را نامشروع میدانند. اما این یک موضوع بسیار حساس است که سیپیتی چه زمانی و کجا میخواهد برود. اگر سیپیتی قوانین خاصی را زیر پا بگذارد، دولتها میتوانند نارضایتی خود را با گفتن «ما دیگر شما را نمیخواهیم، شما توافق نامه را نقض میکنید» ابراز میکنند. این وضعیت برای همه بد خواهد بود. بنابراین عدم انتشار گزارش بازدید تقصیر سیپیتی نیست، تقصیر مقامات ترکیه است که پاسخهای خود را در رابطه با بازدید سیپیتی منتشر نکردهاند.
ترکیه باید پاسخ خود را در مورد سفر اخیر سیپیتی به امرالی منتشر کند. ما اغلب با این مشکل روبرو هستیم. در شورای اروپا که متشکل از ۴۵ کشور است، برخی از کشورها بلافاصله پاسخ خود را به گزارش سیپیتی منتشر میکنند، برخی سالها منتظر میمانند و برخی منتظر میمانند تا دولت جدید در کشور ایجاد شود.
-وکلای رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان و بسیاری از مدافعان حقوق بشر اعلام کردند که سیپیتی در موضع خود درباره امرالی تحت فشار سیاسی است. آیا فکر میکنید سیپیتی در مورد وضعیت عبدالله اوجالان تحت فشار سیاسی است؟
وقتی شما عضو کمیتهای میشوید که انتقاد میکند، این قابل درک است که دولتهایی که مورد انتقاد قرار میگیرند اغلب ناراضی هستند. این خیلی واضح است. با این حال این ادعا که سیپیتی به دلیل فشار سیاسی نمیتواند اظهارات خود را بیان کند، استدلالی است که هرگز ثابت نشده است. سیپیتی همیشه دادههای به دست آمده از زندانها را بر اساس توافقاتی که موظف به رعایت آنها است در نظر میگیرد.
-ترکیه کشوری است که شورای اروپا و بسیاری از قراردادهای بینالمللی را امضا کرده است که موظف به اجرای آنها است. با وجود این نه تنها رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان، بلکه هزاران زندانی سیاسی نیز در شرایط بسیار سختی در زندانهای ترکیه نگهداری میشوند. آیا اقدامات ترکیه در محدوده نقض این قراردادها نیست؟
بله قطعا همینطور است. این تخلفات تنها مربوط به زندانیان سیاسی نیست، بلکه به وضعیت عمومی مردم کورد نیز مربوط میشود. من بارها به منطقه کوردستان سفر کردهام. من برای اولین بار ۴۰ سال پیش به آنجا رفتم. در آن زمان کوردها از نظر ترکها، کوهی بودند و اغلب به عنوان شهروندان درجه دو دیده میشدند. حتی امروز نیز نقض حقوق دولت ترکیه علیه مردم کورد ادامه دارد.
آنها از عبدالله اوجالان و آزادی او میترسند
-به نظر شما جنگی که دولت ترکیه علیه مردم کورد در چهار بخش کوردستان به راه انداخته و انزوای اوجالان به هم مرتبط است؟ انزوا بخشی از جنگ علیه خلق کورد است؟
بله همینطور است. چون از اوجالان میترسند. آنها میدانند که اگر اوجالان آزاد شود چه تغییراتی رخ خواهد داد، به همین دلیل میترسند. نه تنها ترکیه، سایر کشورهایی که کوردها در آن زندگی میکنند نیز از اوجالان میترسند. آنها نگرانند که در صورت آزادی اوجالان، کوردهای این کشورها را متحد کند. آنها این وضعیت و آزادی اوجالان را خطری برای خود میدانند.
افکار عبدالله اوجالان برای حل مسائل کوردها مهم است
-به عنوان فردی که عبدالله اوجالان را از نزدیک میشناسید، دوست دارید در مورد نقش و ایده اوجالان در حل مسئله کوردستان چه بگویید؟
من معتقدم زمانی خواهد رسید که راه حلی برای مسئله کوردها پیدا میشود. نمیتوان انکار کرد که مسئله کوردها نیز نگرانیهایی در سطح مشکل فلسطین و اسرائیل امروز ایجاد میکند. مسئلهای است که باید حل شود. اما من فکر میکنم اوجالان «پدر» خلق کورد است، یعنی رهبر خلق کورد است و خواهد ماند و ایدههای او برای خلق کورد و راه حل مسئله کورد بسیار مثبت و مهم است.
مشکل این است که بسیاری از کشورها این دیدگاه را ندارند. این وضعیت تنش ایجاد میکند و متأسفانه این تنش محدود به وضعیت خلق کورد نیست، موقعیتهای زیادی در دنیا وجود دارد که مشابه وضعیت خلق کورد است.
هیچ پاسخی برای تعریف تروریسم وجود ندارد
-ترکیه عبدالله اوجالان را رهبر پکک میدید و آن را به عنوان یک سازمان «تروریستی» تعریف میکرد. در مورد این تعریف از «تروریسم» چه میخواهید بگویید؟
اول از همه باید پرسید تروریست چیست؟ زمانی که من عضو سیپیتی بودم، به پیشنهاد ممنوعیت استفاده از اصطلاح «تروریست» رای دادم، زیرا این کلمه به خودی خود معنایی ندارد. اغلب برای توصیف استفاده از خشونت استفاده میشود. بنابراین در واقع هر جنگی را میتوان تروریسم تعریف کرد. تروریسم همانطور که امروزه تعریف میشود، به عنوان روشی برای تحقیر گروهی از مردم استفاده میشود.
به عنوان مثال اگر برای نجات کشور خود میجنگید، ممکن است به شما برچسب تروریست بزنند. فرانسویهایی که در طول جنگ جهانی دوم برای دفاع از کشورشان جنگیدند به عنوان تروریست دیده میشدند. به همین ترتیب چچنیهایی که علیه روسها جنگیدند به عنوان تروریست برچسب خوردند. به طور خلاصه وقتی در مقابل چیزی میایستید و برای دفاع از کشورتان اسلحه به دست میگیرید، ممکن است به شما برچسب تروریست بزنند. بنابراین این اصطلاح واقعاً معنی یا مترادفی ندارد.
تصمیم اتحادیه اروپا علیه پکک سیاسی است
-با این سوال میخواهم درباره تصمیم اتحادیه اروپا نیز بپرسم که پکک را یک «سازمان تروریستی» میداند. این تصمیم را چگونه ارزیابی میکنید؟
این تصمیم من را شگفت زده کرد. در اینجا میخواهم از عبارت شما که برای سیپیتی استفاده میکنید استفاده کنم. ممکن است در اتخاذ این تصمیم فشار سیاسی بر اتحادیه اروپا وارد شده یا تصمیم سیاسی گرفته شده باشد. من واقعا تعجب کردم که اتحادیه اروپا چنین تصمیمی گرفت.
حفاظت از «ارتباط زندانیان با دنیای بیرون» ضروری است
-شما به عنوان یکی از اعضای سیپیتی از صدها زندان بازدید کردید و کتابی در مورد مشاهدات خود در این زندانها نوشتید. به نظر شما کدام زندان بدترین شرایط را دارد، امرالی را در چه سطحی میبینید؟
با توجه به معیارهای زندان متفاوت است. از زندانهای آفریقای مرکزی و شمالی نیز بازدید کردم. در آفریقای مرکزی زندانهایی وجود دارد که زندانیان از گرسنگی میمیرند، به خصوص در کشورهای گرم چون نمیتوانند در داخل بخوابند و مجبورند شب را بیرون جلوی نگهبانان بگذرانند. طبقهبندی بدترین زندانها دشوار است، زیرا این امر به مقاومت زندانیان نیز بستگی دارد. فردی که از نظر روحی قوی و از نظر جسمی سالم باشد، زندان را بهتر از افرادی که از این جهات اقبال کمتری دارند، تحمل میکند.
در مورد امرالی اولاً خیلی وقت است که به امرالی رفتهام. بنابراین من بر اساس آخرین بازدیدم در سال ۲۰۱۳ صحبت میکنم. با توجه به شرایطی که در آن بازدید دیدم، شرایط آن زمان در امرالی چندان بد به نظر نمیرسید. در آن زمان به عبدالله اوجالان اجازه داده شد تا با سایر زندانیان در زندان ملاقات کند، ورزش کند و مطبوعات را دنبال کند.
ارتباط یک زندانی با رفقای خود در زندان، شرکت در فعالیتهای ورزشی، پیگیری تحولات، ارتباط با دنیای خارج، ملاقات با خانواده و وکلای خود ضروری است. در سال ۲۰۱۳ عبدالله اوجالان این فرصت را داشت.
شرایط و ضوابط فعلی امرالی قابل قبول نیست
-بسیاری از این حقوقی که در سال ۲۰۱۳ شاهد بودید، مانند حق ملاقات رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان با وکیل و خانوادهاش، یعنی رابطه او با جهان خارج، به کلی سلب شد. بر اساس اظهارات وکلای او، بسیاری از حقوق عبدالله اوجالان در زندان مصادره شده است. بنابراین میخواهم دوباره بپرسم. آیا اینها تخلف نیست؟
اگر شرایط به این صورت است که شما اشاره کردید، اصلا قابل قبول نیست. به عنوان مثال زمانی که در سال ۱۹۹۹ برای اولین بار با اوجالان ملاقات کردیم، شرایط زندان بد بود و سیپیتی نگرانیهای خود را به مقامات ترکیه گزارش داد و درخواست کرد که این شرایط تغییر کند. مقامات به تدریج برخی از جنبههای شرایط زندان را تغییر دادند. بنابراین اگر شرایط فعلی اوجالان به وضعیت سال ۱۹۹۹ برگردد، این وضعیت برای سیپیتی به نظر من نباید پذیرفته شود.
همان فرآیند ماندلا میتواند انجام شود
-همانطور که میدانید نلسون ماندلا رهبر آفریقای جنوبی پس از ۲۷ سال اسارت سخت آزاد شد. در روندی که ماندلا به سمت آزادی رفت، نقش جامعه جهانی مهم بود. آیا شباهتی بین وضعیت رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان و ماندلا میبینید؟ آیا جامعه جهانی میتواند در آزادی عبدالله اوجالان نقش داشته باشد؟
بله قطعا همینطور است. این یکی از موضوعاتی بود که در زمان ملاقات با اوجالان بارها درباره آن صحبت کردیم. من مثال نلسون ماندلا را ذکر کردم، یعنی چگونه ماندلا، که در ابتدا از سوی کشورش به عنوان یک «تروریست» شناخته میشد، آزاد شد و سپس همچنان امیدوار بود و چگونه رئیس جمهور کشورش شد. میتوان از شباهتهایی بین وضعیت اوجالان و وضعیت ماندلا صحبت کرد. همین روند را میتوان برای اوجالان نیز انجام داد.
جامعه بینالمللی میتواند نقشی برای آزادی اوجالان ایفا کند
-آیا جامعه جهانی میتواند برای آزادی رهبر خلق کرد عبدالله اوجالان گام بردارد؟
البته جامعه جهانی میتواند کاری برای اوجالان انجام دهد. با این حال در فضای پرتنش بینالمللی کنونی که در آن قرار داریم، فکر نمیکنم این موضوع حداقل برای افکار عمومی بینالمللی در اولویت باشد. اما مطمئناً آنها میتوانند اوضاع را برای اوجالان تغییر دهند.
-آیا سازمان ملل نمیتواند در تغییر شرایط رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان نقشی ایفا کند؟
بله، سازمان ملل متحد ممکن است در وضعیت اوجالان مداخله کند. گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد علیه شکنجه نیز ممکن است به وضعیت اوجالان علاقهمند باشد. ممکن است بر این اساس شکایتی مطرح شده باشد.
فعالیتهای صیانت از عبدالله اوجالان باید ادامه یابد
- سیاستمداران، نویسندگان، روشنفکران، مدافعان حقوق بشر و اتحادیههای کارگری مشهور جهان نیز در ۱۰ اکتبر در ۷۴ مرکز در سراسر جهان کمپین «آزادی برای عبدالله اوجالان و راه حل سیاسی برای مسئله کورد» را راه اندازی کردند. در مورد این کمپین چه میخواهید بگویید؟
این یک موقعیت مهم است. ادامه چنین کمپینهایی ضروری است. به عنوان مثال فعالیت نوبتی آزادی اوجالان در استراسبورگ در نزدیکی شورای اروپا نیز یک فعالیت مهم است. ادامه فعالیتها برای صیانت از اوجالان ضروری است.
-امروز عبدالله اوجالان به عنوان رهبر مردم کورد و نماینده بیش از ۴۰ میلیون نفر است. با وجود این ۲۵ سال است که در کشوری که بسیاری از مردم آن را رژیم دیکتاتوری مینامند، تحت حکومت اردوغان زندانی بوده است. به نظر شما برای تغییر شرایطی که اوجالان در آن قرار دارد چه کاری میتوان انجام داد؟
البته باید به اردوغان فشار آورد و هر کاری برای تغییر شرایط انجام داد. اما نمیدانم بیشتر از این چه کار میتوانیم بکنیم. به نظر من ادامه فعالیت مردم و مهمتر از همه فراموش نکردن اوجالان و صیانت از او بسیار مهم است.
- آیا پیامی برای آزادی رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان دارید؟
تکرار میکنم اوجالان بدون شک پدر و رهبر خلق کورد است. بنابراین اگر پدر و رهبر فداکار شما به اسارت گرفته شده، باید از او صیانت کنید. از آنجایی که من با اوجالان رابطه بسیار دوستانه و حتی همدلانه دارم، شخصاً میخواهم که او هر چه زودتر از زندان آزاد شود. این درخواست برای من بسیار واضح است.
تکرار می کنم، از صمیم قلب آرزو میکنم که اوجالان آزاد شود و امیدوارم به زودی به دیدار او در دولت او در کوردستان بروم.
* ژان پیر رستلینی کیست؟
ژان پیر رستلینی یک پزشک و وکیل سوئیسی است که بیش از ۳۰ سال به عنوان کارشناس در کمیته اروپایی پیشگیری از شکنجه کار کرده است. رستلینی که برای مدت طولانی به عنوان رئیس بخش پزشکی زندانهای ژنو خدمت کرد، بین سالهای ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۵ ریاست کمیسیون ملی پیشگیری از شکنجه سوئیس را نیز بر عهده داشت.
ژان پیر رستلینی که به عنوان بخشی از سیپیتی از صدها زندان در جهان بازدید کرد، از جمله زندان امرالی که رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان در آن نگهداری میشود، کتابی به نام «خاطرات سفر یک پزشک که بهداشت را در زندانهای اروپا زیر نظر داشت» نوشته است.