جمهوری ترکیه که خود را میراث امپراتوری عثمانی می‌داند نسل‌کشی ارامنه را کتمان می‌کند ولی کشورهای متعددی در جهان کشتار وحشتناک قریب یک و نیم میلیون ارمنی توسط ترکیەی عثمانی در خلال سال‌های ١٩١۵ تا ١٩١٧ را نسل‌کشی می‌دانند.

تمامی احزاب پارلمان ترکیه به غیر از حزب دمکراتیك خلق‌ها همگی نسل‌کشی ارامنه را انکار می‌کنند. ترکیه نه تنها خود واقعه نسل‌کشی را نمی‌پذیرد، بلکه از متحدان بین‌المللی خود نیز انتظار دارد آنرا امری ساختگی بدانند.

صلاح‌الدین دمیرتاش که از چهاردهم آبان ١٣٩۵ تاکنون با اتهامات سیاسی در زندان بسر می‌برد وقتی که در یک برنامه تلویزیونی تابوشکنی کرد و گفت، "نسل‌کشی ارامنه وجود دارد"، هدف موجی از حملات نژادپرستانه قرار گرفت.

اردوغان از جمله کسانی است که عنوان نسل‌کشی را بر نمی‌تابد. او در یک سخنرانی گفته بود: "چنین حرف‌هایی وجود دارند؛ مسیحیان و ارمنی‌هایی که به قتل رسیدند. با استناد به چه چیزی این حرفها را می‌زنید. این موضعگیری‌ها بسیار زشت است. کدام سند در دست شماست."

ترکیه مستیقما در جنگ با ارامنه در آرتساخ (قره‌باخ) نیز شرکت کرد و سیاست ارمنی‌ستیزی در این کشور ادامه دارد. علاوه بر ارامنه، جوامع آسوری، سریانی، رومی، کوردها، علویان، کمونیست‌ها و بخشی از مسلمانان در ترکیه مورد کشتار قرار گرفتەاند.

در همسایگی ترکیه، ارامنه که بخشی از ترکیب جمعیتی سوریه را تشکیل می‌دهند، یاد و خاطره قربانیان نسل‌کشی عثمانی را در یکصد و هفمین سالگرد آن گرامی می‌دارند.

بازماندگان ارامنه پس از آن کشتار به مناطق مختلف تبعید شدند تا از لحاظ ملی پراکنده و متلاشی شوند. بخش قابل توجهی از این اجتماع در روژاوا و سایر نواحی فدراسیون شمال و شرق سوریه است. ارامنه نهادهای سیاسی، مدنی و دفاعی خود را شکل داده‌اند. آنها بهمراه یگان‌های مدافع خلق از موجودیت خود در برابر تجاوزهای نظامی ترکیه و داعش و گروه‌های نظیر آنها دفاع می‌کنند.