ادامه بازداشت و بلاتکلیفی وضعیت روزنامه‌نگار سلیمان احمد

سلیمان احمد روزنامه نگار ۲۴۷ روز است که در بازداشت به سر می‌برد و قرار است به اتهامات ناعادلانه محاکمه شود.

نقض آزادی بیان از سوی پ‌دک

۲۴۷ روز از ربوده شدن سلیمان احمد خبرنگار روژنیوز توسط نیروهای مسلح پ‌د‌ک به دستور میت ترکیه می‌گذرد. پس از ۲۱۱ روز وکلای او توانستند با او ملاقات کنند و اطلاعاتی از وضعیت او را اعلام کنند. او قرار است در ۳۰ ژوئن به اتهامات ناعادلانه محاکمه شود و بار دیگر توجهات بر حزب دموکرات کوردستان از نظر آزادی بیان و مطبوعات جلب شده است.

سلیمان احمد کیست؟

سلیمان احمد اهل جندرس در عفرین اشغالی است و سال‌ها تجربه خبرنگاری دارد. او همزمان سردبیر بخش عربی آژانس روژنیوز است. او به عنوان یک روزنامه‌نگار سرشناس، تحولات خاورمیانه را از نزدیک دنبال می‌کرد و همواره به اصول و دسیپلین روزنامه‌نگاری پایبند بود.

سلیمان احمد پنج سال است که برای پیشبرد حرفه خود به باشور کوردستان نقل مکان کرده بود. وی برای شرکت در مراسم ختم پدرش به روژاوای کوردستان بازگشت، و در ۲۵ اکتبر ۲۰۲۳ در حالی که از روژاوای کوردستان به اقلیم کوردستان باز می‌گشت توسط نیروهای مسلح پ‌د‌ک در دروازه پیشخابور ربوده شد.

خبرگزاری روژنیوز به زبان‌های کوردی (سورانی، کرمانجی)، ترکی و عربی در چارچوب آزادی، میهن‌دوستی، زنان و محیط زیست منتشر می‌شود و مرکز آن در شهر سلیمانیه مستقر است.

پروسه ربودن و متهم کردن سلیمان احمد

پنج روز پس از ناپدید شدن سلیمان احمد، در ۳۰ اکتبر ۲۰۲۳، به دلیل فشار افکار عمومی بر حزب دمکرات کوردستان، نیروهای آسایش دهوک تحت کنترل پ‌د‌ک بیانیه‌ای صادر کردند و گفتند که ربوده شدن سلیمان احمد روزنامه‌نگار «هیچ ربطی به کار روزنامه‌نگاری وی ندارد و او به طور غیرقانونی و پنهانی به این اقلیم سفر کرده و برای پ‌ک‌ک کار می‌کند.» آنها همچنین صراحتاً بر اساس این ادعا روزنامه‌نگار را تهدید به مجازات کردند. خبرگزاری روژنیوز در پاسخ با رد تمامی این اتهامات گفت: «ما این اتهامات را رد می‌کنیم. پ‌د‌ک می‌خواهد همانند زندانیان بادینان، سلیمان را مجازات کند.»

این در حالی است که عضویت در حزب کارگران کوردستان (پ‌ک‌ک) و یا هر حزب دیگری بر اساس هیچ ماده‌ای از قانون عراق جرم نیست، و این آشکار می‌کند که ربودن سلیمان بر اساس خواست و نفوذ میت ترکیه انجام گرفته است.

سلیمان احمد روزنامه‌نگار در هشت ماه بازداشتش حتی یک بار اجازه ملاقات با خانواده‌اش را نیافته و تنها توانسته دو دقیقه با آنها تلفنی صحبت کند. او از تمام قوانین زندان و حقوق بشر محروم شده است. هشت ماه بعد از بازداشت، او فقط یک بار فرصت ملاقات با وکیلش را داشت. این امر برخلاف تمام قوانین بین المللی حقوق بشر و اصول روزنامه‌نگاری است.

نقش سلیمان احمد در مقاومت علیه داعش

سلیمان احمد فعالیت روزنامه‌نگاری خود را در جریان حملات داعش به روژاوا و باشور کوردستان آغاز کرد و نقش بسزایی در پوشش خبری مقاومت نیروهای کورد در برابر داعش داشت. در آن زمان چندین بار جانش به خطر افتاد ولی او بدون توجه به پیشینه سیاسی، در دوران جنگ با داعش به عنوان روزنامه‌نگار فعالیت کرده است و در این راستا خدمات زیادی را برای رساندن حقیقت درد و رنج خلق کورد به افکار عمومی منطقه و جهان انجام داده است.

پروسه قانونی و روند دادگاهی مورد انتظار

سلیمان احمد تاکنون فقط یک بار اجازه ملاقات با وکیل خود را پیدا کرده است و بر همین اساس گزارش شده که او روز ۳۰ ژوئن محاکمه خواهد شد. سلیمان بدون هیچ گناهی و بر اساس ماده ۱ قانون شماره ۲۱ سال ۲۰۰۳ اقلیم کوردستان دادگاهی خواهد شد. افکار عمومی خواستار آزادی فوری وی هستند و سازمان‌های بین المللی حقوق بشر هم از نزدیک این روند را دنبال می‌کنند و از حزب دمکرات کوردستان می‌خواهند که به آزادی مطبوعات احترام بگذارد و همه روزنامه‌نگاران بی گناه دستگیر شده در عرصه روزنامه‌نگاری را آزاد کند.

برآورد بر اساس حرفه روزنامه‌نگاری و حقوق بشر

دستگیری سلیمان احمد نقض جدی آزادی مطبوعات و حقوق بشر تلقی می‌شود. توانایی روزنامه‌نگاران برای کار آزاد برای دسترسی جوامع به اطلاعات دقیق بسیار مهم است. وضعیت سلیمان احمد نشان دهنده چالش‌هایی است که نه تنها افراد به تنهایی، بلکه روزنامه‌نگاران با آن مواجه هستند و پ‌د‌ک تلاش می‌کند تا به نام حکومت اقلیم کوردستان و بر اساس منافع خود با اتهام‌های واهی همچون جاسوسی و ارتباط با بیگانگان، روزنامه‌نگاران را تحت فشار قرار دهد.

نتایج مورد انتظار

با نزدیک شدن به محاکمه سلیمان احمد که قرار است در ۳۰ همین ماه برگزار شود، توجه داخلی و بین المللی بر این حادثه متمرکز شده است. آنها خواستار محاکمه عادلانه در چارچوب قوانین روزنامه‌نگاری در اقلیم کوردستان و آزادی سلیمان احمد هستند. این حادثه بار دیگر نشان می‌دهد که موضوع آزادی مطبوعات و حقوق بشر در منطقه نیازمند ارزیابی گسترده‌تر است.