اسعد اعظمی: امروز به موج بزرگی از حرکت خلقمان بر علیه این ستم و بیداد نیاز داریم

اسعد اعظمی فعال سیاسی اعلام کرد، «با همه انسان‌های آزادیخواه که مخالف حکومت فاشیست‌ی ترکیه هستند، همصدا می‌شوم و خواهان آزادی جناب عبدالله اوجالان، رهبر جنبش آزادیخواهی کورد در شمال کوردستان هستم.»

اسعد اعظمی فعال سیاسی مقیم کشور هلند، در رابطه با رهبر آپو، با خبرگزاری فرات (ANF) مصاحبه‌ای انجام داده و ضمن اشاره به توطئه‌ی بین‌المللی، خواستار آزادی فیزیکی رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان شد.

این فعال سیاسی به روند محاکمه‌ی رهبر خلق کورد و همچنین انزوای مطلق تحمیلی بر ایشان اشاره کرده و آن را بر خلاف حقوق بشر و حتی بر خلاف حقوق زندانیان سیاسی در کشور ترکیه دانست.

وی با اشاره به ضرورت واکنش خلق کورد به انزوای مطلق تحمیلی بر رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان گفت: «امروز به موج بزرگی از حرکت خلقمان بر علیه آن ستم و بیداد نیاز داریم. ما کوردها باید از زندانیان سیاسی خود که در زندان‌های دولت‌های فاشیستی ترکیه و ایران محبوس هستند، حمایت و صیانت بعمل آوریم.»

اسعد اعظمی به علم ژنئولوژی و شعار  «ژن ژیان آزادی» که از ابتکارات رهبر خلق کورد است اشاره کرد و گفت: «تئوری ژنئولوژی که مردسالاری را با انتقادات تاریخی روبه‌رو می‌سازد، با شعار ژن، ژیان، آزادی توانسته نه تنها کشورهای ایران و ترکیه را به لرزه درآورد، بلکه توجه همه آزادیخواهان جهان را بسوی خود جلب نماید.»

مشروح سخنان اسعد اعظمی فعال سیاسی به شرح زیر می‌باشد:

«با همه انسان‌های آزادیخواه که مخالف حکومت فاشیستی ترکیه هستند، همصدا می‌شوم و خواهان آزادی جناب عبدالله اوجالان، رهبر جنبش آزادیخواهی کورد در شمال کوردستان هستم. جناب اوجالان در ۱۵ فوریه سال ۱۹۹۹ برابر با ۲۶ بهمن سال ۱۳۷۷ طی یک توطئه مشترک از پیش طراحی شده از سوی دستگاه‌های جاسوسی سیا، موصاد و میت با همکاری برخی کشورهای اروپایی بویژه یونان که آن توطئه را اجرایی کردند، ربوده شدند. سفارت یونان در کنیا به این بهانه که اروپاییان راهی امنیتی برای محافظت از جناب اوجالان یافته‌اند، وی را به سوی فرودگاه نایروبی می‌فرستند اما در آن مسیر، تبهکاران وابسته به سازمان‌های جاسوسی، اوجالان را ربودند و به سازمان جاسوسی میت ترکیه تحویل دادند. از آن روز جناب اوجالان روبروی بی‌رحمانه‌ترین شکنجه روحی و روانی شده و در دادگاهی نظامی که حق آن را نداشته پرونده‌اش را ببیند و بخواند و از داشتن وکیل‌مدافع مستقل محروم بوده است، محاکمه می‌شود. ایشان از سوی دادگاه نظامی ابتدا به اعدام، سپس به حبس ابد محکوم شدند. امروز قریب ۲۴ سال است در زندان انفرادی در جزیره امرالی به سر می‌برند و از یک سال پیش تاکنون هرگونه ارتباطی از بیرون با ایشان ممنوع شده است. حتی اعضای خانواده‌اش نتوانسته‌اند با وی ملاقات کنند. این رفتار ترکیه ضد حقوق بشر و حتی برضد حقوق زندانیان سیاسی در زندان‌های آن کشور است. در سال ۲۰۰۵ دادگاه حقوق بشر اروپا و همچنین دولت‌های اروپایی آن محاکمه و پروسه آن را در ضدیت با حقوق بشر اعلام کردند و از حکومت ترکیه خواستند که در آن محاکمه تجدیدنظر کند و به حقوق بشر پایبند گردد.

همچنین کشورهای اروپایی و روسیه هم آن پروسه محاکمه را مورد انتقاد قرارداده و خواستار تجدیدنظر شدند، اما دولت ترکیه آن درخواست‌ها را مداخله در امور داخلی خود تلقی کرد و برای نظرات جامعه بین‌المللی ارزشی قائل نشد.

امروز به موج بزرگی از حرکت خلقمان بر علیه آن ستم و بیداد نیاز داریم. ما کوردها باید از زندانیان سیاسی خود که در زندان‌های دولت‌های فاشیستی ترکیه و ایران محبوس هستند، حمایت و صیانت بعمل آوریم. آن حکومت‌ها و رفتارهایشان برضد فرزندان انقلابی خلقمان را باید با تمام قدرت محکوم سازیم. رهبر انقلابی، اندیشمند و نویسنده خلقمان در شمال کردستانف در زندان به سر می‌برد، اما زندان تک نفره نتوانسته خلق کورد یعنی خلق عزیزمان را از رهنمودهای ایشان محروم سازد. تئوری جامعه آزاد و دمکراتیک خلق‌ها همچون یک راهکار مثبت برای گذار کوردها و همه خلق‌های خاورمیانه از موانعی که نئولیبرالیسم معاصر بر سر راه این خلق‌ها قرارداده، ارائه شده است. همچنین به‌مثابه یک راهکار عینی از سوی دوستداران عدالت اجتماعی و با هدف حیات مسالمت‌آمیز و صلح‌جویانه خلق‌ها و چه‌بسا در حکم یک آلترناتیو می‌باشد که توجه همه آزادیخواهان را به خود جلب نموده است. جامعه عدالت‌پرور، پلورالیسم سیاسی و حیات صلح‌جویانه خلق‌ها سه ستون اساسی آن آلترناتیو هستند. تئوری ژنئولوژی که مردسالاری را با انتقادات تاریخی روبه‌رو می‌سازد، با شعار ژن، ژیان، آزادی توانسته نه تنها کشورهای ایران و ترکیه را به لرزه درآورد، بلکه توجه همه آزادیخواهان جهان را بسوی خود جلب نماید. به همین دلیل ما کوردها باید در خصوص این ظلم و زور که علیه زندانیان سیاسی ما روا داشته می‌شود، قویا صدایمان را برآوریم و برای آزادی جناب اوجالان و هزاران زندانی سیاسی کورد در ترکیه و ایران که تنها جرم آنها مطالبه حقوق بشر است، در حالی که این کشورها خود منشور حقوق بشر را امضا کرده‌اند، بکوشیم.»