سیاستمدار کورد، هشیار اوزسوی، تحولات اخیر در مورد مسئله کورد را ارزیابی کرد و گفت: «با فراخوان آقای عبدالله اوجالان و تصمیم تاریخی حزب کارگران کوردستان (پکک) مبنی بر پایان دادن به فعالیتهای تحت نام خود و پایان دادن به مبارزه مسلحانه، امید به راهحل و صلح بار دیگر در دستور کار منطقه قرار گرفت.»
هشیار اوزسوی تاکید کرد که پیشرفتهای دیپلماتیک و نظامی در روژاوا نه تنها به یک منطقه محدود نمیشود، بلکه بر کل سیاست کورد و سوریه تاثیر میگذارد.
اوزسوی اظهار داشت که مسائل روژاوا و باکور کوردستان اکنون در هم تنیده شدهاند و گفت: «دولت ترکیه در زمینه بستر مذاکره بر سر مسئله کورد به بنبست رسیده است. بحثها بر سر ایجاد یک سیاست جدید در جریان است. ما در زمانی قرار داریم که نقش آقای اوجالان اهمیت بیشتری پیدا میکند. رویدادهای اخیر فقط به سوریه مربوط نمیشوند؛ برعکس، یک صحنه سیاسی و نظامی ایجاد میکنند که میتواند بر کل سیاست سوریه تاثیر بگذارد.
مسائل روژاوا و باکور کوردستان در هم تنیده شدهاند. به همین دلیل، ما در زمانی قرار داریم که مسائل بخشهای مختلف کوردستان میتوانند با هم ارزیابی شوند. امروز یک کارگاه دو روزه با حضور افرادی از مناطق مختلف کوردستان در حال برگزاری است. در این نشست، وضعیت کوردستان و اتحاد ملی با روند روژاوا و باکور مورد بحث قرار میگیرد.»
اوزسوی گفت: «ترکیه در دورهای پیچیده قرار دارد. در این فرآیند که هنوز نام یا تعریف مشخصی برای آن تعیین نشده است، امیدها برای پایان خشونت و حاکم شدن سیاست دموکراتیک در حال شکوفایی است» و یادآور شد که در این زمینه رهبر آپو ابتکار عمل را به دست گرفته است. اوزسوی افزود: «تصمیم برای پایان دادن به مبارزه مسلحانه که در کنگره پکک اتخاذ شد، مسئولیت ایجاد یک چارچوب سیاسی و حقوقی را در این زمینه بر عهده دولت میگذارد.»
هشیار اوزسوی بیان داشت که این گام با استقبال مثبت افکار عمومی ترکیه و بینالمللی مواجه شد و گفت: «اما دولت تاکنون گامهای جدی برای جلب اعتماد عمومی برنداشته است. در زندانها، امید به برخی تغییرات در قوانین اجرای احکام وجود دارد، اما این هنوز در حد ایجاد اعتماد حقوقی نیست.»
اوزسوی تغییر نکردن شرایط کار و آزادی رهبر آپو را نیز به تلاش قدرت سیاسی برای طولانی کردن فرآیند مرتبط دانست و گفت: «کوردها در موقعیتی هستند که برای مذاکره آمادهاند. اما طرف دولت با ترس، طولانی کردن و تصفیهگری برخورد میکند. در حالی که کوردها با احزاب، مردم، شهرداریها و جمعیت خود در خارج از میهن، یک کانسپت مشترک ایجاد کردهاند. اکنون باید فضایی ایجاد شود و سیاست برای حلوفصل از طریق گفتگو، فضایی برای مذاکره به وجود آورد.»
هشیار اوزسوی تاکید کرد که برای موفقیت این فرآیند، دولت باید ارادهای واقعی از خود نشان دهد و گفت: «کوردها برای مذاکره آمادهاند و با تصمیمی تاریخی به مبارزه مسلحانه پایان میدهند. دولت باید به این فراخوان پاسخ دهد. چند تغییر معنادار و چند گام قانونی مشخص، این امید را دوباره زنده خواهد کرد. در غیر این صورت، این نیز صرفا امیدی خواهد بود که برای مردم باقی مانده است.»