عبدالله اوجالان که با نگارش آثار بسياری در ميدان اندیشهی خاورميانه بهعنوان رهبر تمامی خلقهای ستمديده ظاهر شده و با اندوختهی عظيم فكری خود مسيری را ترسيم و شيوههایی را ابداع کرده كه ضامن موفقيت جنبش آپوئيستی شده است؛ ۴ آوريل ۱۹۴۹/ ١۵ فروردین ١٣٢٨ در روستای آمارا از توابع شهر تاريخی اورفا چشم به جهان گشود. نام مادرش اویش و پدرش عمر است.
وی تحصيلات خود را تا پايان دبيرستان در كوردستان به اتمام رساند و تحصيلات عالی را در آنكارا و در رشته علوم سياسی ادامه داد.
اوجالان در دوران دانشجويی از فعالان جنبش چپ به شمار میرفت و در ماه مارس سال ۱۹۷۲ به سبب شركت در تظاهراتی كه به مناسبت اعدام ماهر چايان از سران جنبش چپ برگزارشده بـود دستگير و بـه شش ماه زندان محكوم شد.
وی پس از سپری كردن دوران محكوميت خود تصميم به مبارزهای مستقل از چپهای تركيه گرفت و گروهی را سازمان داد كه به "آپوئيستها" مشهور شدند. ايـن تشكل، شش سال بعد بسوی ايجاد يك تشكيلات حزبی رفت و حزب كارگران كوردستان (Partiya Karkerên Kurdistan) (حزب کارگران کوردستان) را در ۲۷ نـوامبر ۱۹۷۸/ ۶ آذر ١٣۵٧ در روستای فيس از توابع شهر آمَد بنیانگذاری کرد.
اوجالان که در سال ۱۹۸۴ برای مصونيت از كودتای ۱۲ سپتامبر ۱۹۸۲ ژنرالهای ارتش تركيه، به خارج از ميهن مهاجرت کرده بود تصميم به مبارزه مسلحانه گرفت و در سال ۱۹۸۶ ارتش رهاییبخش خلق کوردستان (ARGK-Artêşa Rizgariya Gelê Kurdistan) را سازمان داد. در حالی که این مبارزه در اوج خود بود و اوجالان آن را از سوریه رهبری میکرد، در ماه اکتبر سال ۱۹۹۸ ارتش ترکیه سوریه را به همین دلیل تهدید به حمله نظامی کرد و اوجالان به ناچار سوریه را ترک کرده و راهی اروپا شد.
هیچ کدام از کشورهای اروپایی حاضر نشدند اوجالان را به عنوان پناهنده سیاسی بپذیرند و این مسئله را با یک توطئه مشترک در پانزدهم فوریه سال ۱۹۹۹ خاتمه دادند که به دستگیری اوجالان در کشور کنیا توسط سازمان اطلاعات ایالات متحده امریکا منجر شد. این تیم عملیاتی، اوجالان را بلافاصله به ترکیه تحویل داد. از آن زمان تاکنون که ٢٠ سال از آن میگذرد، رهبر خلق کورد در زندان امنیتی جزیره امرالی در حصر و انزوا بسر میبرد.
دستگیری اوجالان اما دولت ترکیه و رژیمهای استعمارگر را از مبارزه همهجانبه سیاسی و نظامی خلق کورد نجات نداد و این مبارزه از سال ۱۹۹۹ به بعد با استراتژی "دفاع مشروع" در چارچوب نيروی مدافع خلق تداوم يافت.
اوجالان ایدههای خود را در زندان تقویت کرد و این ایدهها که از جمله مهمترین آنها ملت دمکراتیک و کنفدرالیسم دمکراتیک بودند، نظامی نوین را برای ایجاد دمکراسی رادیکال و آزادی در خاورمیانه نوید دادند. این ایدهها در چهار بخش کوردستان به سرعت گسترده شدند و حامیان پرقدرت خود را یافتند.
ایدههای اوجالان اکنون در چهار بخش کوردستان با قدرت به پیش برده میشوند و خلق کورد به صورت سازماندهی شده در حال ایجاد کنفدرالیسم دمکراتیک خاورمیانه است.
این مبارزه همه جانبه به ویژه در طول چند سال گذشته حکومت ترکیه را ناچار کرد که برای مهار قیامهای مردمی و عجزی که در برابر کوردها به آن گرفتار آمد، در امرالی با اوجالان به گفتگو بنشیند و نهایتا طرحهای پیشنهادی وی برای حل مسئله کورد و معضل دمکراسی در ترکیه را بپذیرد، آنچه که به فرایند صلح معروف شد و امید میرفت که به دهها سال نسلکشی و نقض حقوق کوردها در ترکیه پایان دهد.
این روند اما نهایتا با اعمال انزوای شدید بر اوجالان، دستگیری نمایندگان کوردها و حمله به شهرهای کوردستان توسط دولت ترکیه متوقف شد. روند مبارزه و پیشبرد ایدههای اوجالان اما نیروی انکارناپذیر خود را دارد و در تحولات پیش رو غیر قابل حذف خود را اثبات کرده است. به ویژه اینکه در روژآوا ایدههای اوجالان عملی بودن خود را نشان دادند و در میان خلقهای خاورمیانه پذیرفته شدند.
با این همه طی این سالها انواع شکنجەهای روانی و جسمی در امرالی روی داده است. وکلای اوجالان بازداشت و زندانی شدند. وکلای اوجالان از ۵ مرداد سال ۲۰۱۱ تنها در سال ٢٠١٩ و آن نیز در نتیجه اعتصاب غذای ٢٠٠ روزه هزاران زندانی در کوردستان و ترکیه و اروپا سرانجام موفق شدند در ٢ مه(١٢ اردیبهشت)، ٢٢ مه(١ خرداد)، ١٢ ژوئن (٢٢ خرداد)، ١٨ ژوئن (٢٨ خرداد) و ٧ آگوست ٢٠١٩ (١۶ مرداد ١٣٩٨) با دیدار از جزیره امرالی با موکلشان ملاقات کنند. رژیم ترک در ٢٣ سال اسارت رهبر خلق کورد تنها دو بار با تماس تلفنی خانواده وی موافقت کرده که یکی از این تماسها در کمتر از ۵ دقیقه قطع شده است. از سال ۲۰۱۳ تا سال ۲۰۱۵، رهبر خلق کورد مذاکره کننده اصلی با نمایندگان حکومت ترکیه در جریان گفتگوهای صلح بود. اما با متوقف کردن این فرایند از سوی طیب اردوغان، دولت ترک با همکاری نیروهای غربی و منطقهای جنگی همهجانبه و فراگیر را علیه عبدالله اوجالان، خلق کوردستان و خلقهای منطقه آغاز کردهاند.