چرا کنفرانس دوستان سوریه بدون چین, ایران و روسیه برگزار می‌شود؟
چرا کنفرانس دوستان سوریه بدون چین, ایران و روسیه برگزار می‌شود؟
سومین اجلاس کشورهای غربی و عربی، روز جمعه 7-6-2012 برای بررسی راه‌‌های کمک به ارتش مخالفان سوريه در پاريس برگزار می‌شود.
این کنفرانس که به کنفرانس دوستان سوریه موسوم است، بدون حضور چین، روسیه و ايران برگزار می گردد.
وزیر خارجه فرانسه اعلام کرده است که 100 کشور از دوستان سوریه و اغلب نماینده گان احزاب و گروههای مخالف دولت سوریه نيز دراین نشست شرکت می کنند.
این نشست به این دلیل در فرانسه برگزار می‌شود که پیشتر بزرگترین استعمارگر در سوریه بوده و هنوز هم این کشور سوریه را مستعمره خود محسوب می‌نماید و درصدد است با توسل به راهکارهای استعمار نو حاکمیت سیاسی این کشور را در پشت پرده بدست گیرد. لذا این نشست که موسوم به کنفرانس دوستان سوریه است درصدد است بعد از نشست ژنو به تصمیمی قطعی برسد. لذا پاریس بعنوان محل برگزاری آن انتخاب شده و معانی سیاسی پنهانی در پشت پرده دارد. همچنین بخاطر اینکه در کنفرانس ژنو سه کشور ایران, روسیه و چین صراحا با برکناری اسد و رژیم آن مخالفت کرده‌اند, آن سه کشور را به کنفرانس دعوت نکرده‌اند. به اصطلاح دوستان سوریه, این سه کشور را به کارشکنی در چارچوب شورای امنیت می‌دانند, اما این بدان معنی نیست که پس از این نشست نباید جهت حل سیاسی مسئله سوریه آن سه کشور را احتساب نکنند, زیرا در ژنو کماکان تصمیم به برکناری اسد و حل مسئله از راه سیاسی گرفته بودند, لذا مسئله اساسی این است که آنگونه که عیان است, این کشورها درصدد هستند که دخالت نظامی را در این نشست مطرح سازند که همخوان با بند 7 سازمان ملل و شورای امنیت است. تنها در این صورت است که می‌توانند وجود سه کشور فوق را بی‌اهمیت جلوه دهند و نسبت به خواسته‌هایشان بی‌تفاوت باشند.
در همین حال هیلاری کلینتون وزیر خارجه آمریکا با استقبال از برگزاری این اجلاس گفت:"در این نشست تلاش خواهیم کرد که فشارهای بیشتری برای برکناری بشار اسد وارد کنیم".
وی افزود:" اگر روسیه و چین در این زمینه ما را همراهی نکنند ما مجبور خواهیم شد که با استفاده از بند 7 سازمان ملل و شورای امنیت یعنی گزینه نظامی وارد عمل شویم".
از طرف دیگر مشارکت دادن شمار 100 کشور در این نشست که به «دوستان سوریه» مشهور شده است, صرفا برای مشروعیت بخشیدن به تصمیماتی است که اخذ می‌شود. لذا این تصمیم بخاطر حضور نمایندگان صد کشور جهان به معنای مشروعیت بین‌المللی است و دخالت نظامی در سوریه هم به این امر نیاز دارد. حتی می‌توان گفت که کشتارهای مداوم رژیم اسد در سوریه و مانورهای تهدیدآمیز موشکی ایران در روزهای اخیر موجب شد که از طرفی آمریکا نیروهای دریایی بیشتری به خلیج‌فارس روانه کند تا پس از اجرایی شدن تحریم نفت ایران, این کشور نتواند تنگه هرمز را ببندد و همچنین برای فروکش کردن این تهدیدات ایران با مطرح ساختن دخالت نظامی در سوریه, آب بر آتش ایران بریزند. اما از طرف دیگر مذاکرات اتمی ـ فنی استانبول که پشت درهای بسته صورت گرفت, موجب شد که روسیه از نتایج مثبت آن ابراز خوشحالی کند. این امر می‌رساند که غرب می‌خواهد با مواضع کم تنش خود برای مدت زمانی بتواند ایران را مهار نماید. چراکه کماکان باید از یاد نبریم که آن مذاکرات صرفا فنی بود نه سیاسی. لذا دخالت نظامی در سوریه حال چه از نوع تاکتیک مشابه دخالت در عراق باشد و یا چه مشابه لیبی به چنین مرحله‌ای نیاز دارد که با اجرایی کردن کامل تحریم نفتی ایران بسیار متناقض می‌باشد. مهار موقتی ایران موجب می‌شود که غرب برای اقدام در سوریه نفسی راحت‌تر بکشد.
این کنفرانس که به کنفرانس دوستان سوریه موسوم است، بدون حضور چین، روسیه و ايران برگزار می گردد.
وزیر خارجه فرانسه اعلام کرده است که 100 کشور از دوستان سوریه و اغلب نماینده گان احزاب و گروههای مخالف دولت سوریه نيز دراین نشست شرکت می کنند.
این نشست به این دلیل در فرانسه برگزار می‌شود که پیشتر بزرگترین استعمارگر در سوریه بوده و هنوز هم این کشور سوریه را مستعمره خود محسوب می‌نماید و درصدد است با توسل به راهکارهای استعمار نو حاکمیت سیاسی این کشور را در پشت پرده بدست گیرد. لذا این نشست که موسوم به کنفرانس دوستان سوریه است درصدد است بعد از نشست ژنو به تصمیمی قطعی برسد. لذا پاریس بعنوان محل برگزاری آن انتخاب شده و معانی سیاسی پنهانی در پشت پرده دارد. همچنین بخاطر اینکه در کنفرانس ژنو سه کشور ایران, روسیه و چین صراحا با برکناری اسد و رژیم آن مخالفت کرده‌اند, آن سه کشور را به کنفرانس دعوت نکرده‌اند. به اصطلاح دوستان سوریه, این سه کشور را به کارشکنی در چارچوب شورای امنیت می‌دانند, اما این بدان معنی نیست که پس از این نشست نباید جهت حل سیاسی مسئله سوریه آن سه کشور را احتساب نکنند, زیرا در ژنو کماکان تصمیم به برکناری اسد و حل مسئله از راه سیاسی گرفته بودند, لذا مسئله اساسی این است که آنگونه که عیان است, این کشورها درصدد هستند که دخالت نظامی را در این نشست مطرح سازند که همخوان با بند 7 سازمان ملل و شورای امنیت است. تنها در این صورت است که می‌توانند وجود سه کشور فوق را بی‌اهمیت جلوه دهند و نسبت به خواسته‌هایشان بی‌تفاوت باشند.
در همین حال هیلاری کلینتون وزیر خارجه آمریکا با استقبال از برگزاری این اجلاس گفت:"در این نشست تلاش خواهیم کرد که فشارهای بیشتری برای برکناری بشار اسد وارد کنیم".
وی افزود:" اگر روسیه و چین در این زمینه ما را همراهی نکنند ما مجبور خواهیم شد که با استفاده از بند 7 سازمان ملل و شورای امنیت یعنی گزینه نظامی وارد عمل شویم".
از طرف دیگر مشارکت دادن شمار 100 کشور در این نشست که به «دوستان سوریه» مشهور شده است, صرفا برای مشروعیت بخشیدن به تصمیماتی است که اخذ می‌شود. لذا این تصمیم بخاطر حضور نمایندگان صد کشور جهان به معنای مشروعیت بین‌المللی است و دخالت نظامی در سوریه هم به این امر نیاز دارد. حتی می‌توان گفت که کشتارهای مداوم رژیم اسد در سوریه و مانورهای تهدیدآمیز موشکی ایران در روزهای اخیر موجب شد که از طرفی آمریکا نیروهای دریایی بیشتری به خلیج‌فارس روانه کند تا پس از اجرایی شدن تحریم نفت ایران, این کشور نتواند تنگه هرمز را ببندد و همچنین برای فروکش کردن این تهدیدات ایران با مطرح ساختن دخالت نظامی در سوریه, آب بر آتش ایران بریزند. اما از طرف دیگر مذاکرات اتمی ـ فنی استانبول که پشت درهای بسته صورت گرفت, موجب شد که روسیه از نتایج مثبت آن ابراز خوشحالی کند. این امر می‌رساند که غرب می‌خواهد با مواضع کم تنش خود برای مدت زمانی بتواند ایران را مهار نماید. چراکه کماکان باید از یاد نبریم که آن مذاکرات صرفا فنی بود نه سیاسی. لذا دخالت نظامی در سوریه حال چه از نوع تاکتیک مشابه دخالت در عراق باشد و یا چه مشابه لیبی به چنین مرحله‌ای نیاز دارد که با اجرایی کردن کامل تحریم نفتی ایران بسیار متناقض می‌باشد. مهار موقتی ایران موجب می‌شود که غرب برای اقدام در سوریه نفسی راحت‌تر بکشد.
