روزنامه‌نگار عگید روژ (شروان سیدو) که در ۵ فوریه ۲۰۲۵ در تشرین در حمله‌ای از سوی اشغالگران دولت ترکیه علیه مردم به شهادت رسید، سفری طولانی را در رساندن صدای حقیقت طی کرد.

عگید روژ، لحظه به لحظه حملات دولت اشغالگر ترکیه و مقاومت بی‌نظیر مردم شمال و شرق سوریه را به جامعه منتقل کرد.

او با وجود اینکه در سنین پایین به جنبش آزادی پیوسته بود، هیچ مانعی را نمی‌شناخت و پیرو راه غربت‌اَلی و خلیل اویصال شد.

لیلاو علی، رفیق و روزنامه‌نگار، در مورد زندگی و شخصیت روزنامه‌نگار عگید روژ که در حمله‌ای از سوی دولت اشغالگر ترکیه در سد تشرین به شهادت رسید، صحبت کرد.

روزنامه‌نگار لیلاو علی اظهار داشت که رفیقشان عگید صدا و رنگ حقیقت بود و سخنان خود را اینگونه آغاز کرد: «رفیق عگید روژ را در سال ۲۰۱۷ در عفرین که توسط دولت اشغالگر ترکیه اشغال شده بود، شناختم. اما در آن زمان تعامل زیادی با هم نداشتیم. پس از اشغال عفرین، در اردوگاه آوارگان به نام سَردَم در شهبا، آشنایی ما بیشتر شد. رفیق عگید وحشی‌گری اشغالگران ترکیه را که در عفرین رخ می‌داد، تک تک مستند و ثبت کرد. او مقاومت بی‌نظیر ۵۸ روزه را لحظه به لحظه به اطلاع عموم رساند. زمانی که تازه به جنبش آزادی پیوسته بود، با وجود جوانی، عقب‌نشینی نکرد. او با وجود جوانی‌اش، اشغالگری را دنبال کرد و دروغ‌های دولت اشغالگر ترکیه را برای جهانیان آشکار کرد. رفیق عگید فقط یک روزنامه‌نگار نبود، بلکه صدای جامعه بود و از آنجا که اهل شهر عفرین بود، درد مردم منطقه را به خوبی می‌شناخت و احساس می‌کرد. او همیشه تلاش می‌کرد تا با تصویر، نوشته و گفتار، واقعیتی را که در عفرین تجربه می‌شد، به جهانیان نشان دهد. او خوش‌رو بود و این خنده او در سنگرها و زندگی همیشه ادامه داشت. رفیق عگید موانع و مشکلات را نمی‌شناخت، خود را در راه انقلاب فدا کرده بود. او با آن خنده، به اطرافیان نیز امید می‌داد. او برای رفقای خود منبع راه‌حل و قدرت بود. مشکلات و کمبودهای هر رفیقی را مورد بحث قرار می‌داد و هر آنچه برای حل آن لازم بود، انجام می‌داد. رفیق عگید برای رفقای خود پشتیبان بود و با کار و تلاش خود، به میراث مطبوعات آزاد تبدیل شد. از ابتدای حملات به سد تشرین، تا لحظات شهادت، رفیق عگید بسیار مصمم بود که به کار خود ادامه دهد و واقعیت‌های موجود را دنبال کند. با وجود اینکه بارها به او می‌گفتیم: 'رفیق خسته‌ای، بیا کمی استراحت کن. 'پاسخ رفیق عگید این بود: 'تا زمانی که پیروزی قطعی نشود، برنمی‌گردم. 'او بسیار صریح و شفاف این را بیان می‌کرد. زیرا همانطور که شاهد وحشی‌گری دولت اشغالگر ترکیه در عفرین بود، می‌خواست آن را در سد تشرین نیز مستند کند. رفیق عگید همیشه می‌گفت که اگر عفرین آزاد شود، مردم عفرین روزی می‌توانند به سرزمین خود بازگردند و آزادانه زندگی کنند، اما او نباید این لحظات را ببیند. شخصیت رفیق عگید با فلسفه آپویی پرورش یافته بود و توقف را نمی‌شناخت.»

لیلاو علی یادآوری کرد که دولت ترکیه نمی‌تواند با حملات خود صدای حقیقت را متوقف کند و ادامه داد: 'ما رفیقی را از دست دادیم که مدت طولانی با او کار کرده بودیم، برای ما بعنوان رفقای او بسیار سخت و دردناک بود. مرگ برازنده چهره خندان عگید نبود، زیرا او خود را در راه زندگی فدا کرده بود. با وجود اینکه در سد تشرین روزنامه‌نگاران همه کانال‌ها و تلویزیون‌ها حضور داشتند، رفیق عگید برای همه سازمان‌های مطبوعات آزاد کار می‌کرد. ما هرگز نمی‌گذاریم قلم و دوربین رفقایمان بر زمین بماند. یک عگید می‌رود، یک جیهان می‌رود، ولی به جای آنها هزاران نفر رشد می‌کنند. او بار سنگینی را برای رفقای خود به جا گذاشت و وظیفه ما سنگین‌تر از قبل شد. با ارتقا و تقویت کار خود، قول گرفتن انتقام رفیق خود را می‌دهیم و صدای حقیقت، صدای عزیزها و ناظم‌ها خواهیم شد. او همیشه به رفقای خود ایمان داشت و می‌گفت این روحیه رفاقت و فداکاری پیروزی را قطعی خواهد کرد. ما نیز این قول را تکرار می‌کنیم که ما مبارزان حقیقت، پیروان غربت‌اَلی و عگیدها، نمی‌گذاریم صدای حقیقت قطع شود و صدای حقیقت را بلند خواهیم کرد.»

لیلاو علی گفت که سکوت به معنای همدستی است و سخنان خود را اینگونه به پایان رساند: «این اولین بار نیست که دولت اشغالگر ترکیه اعضای مطبوعات را هدف حملات خود قرار می‌دهد. مدتی قبل از شهادت رفیق‌مان عگید روژ، رفقای روزنامه‌نگارمان ناظم و جیهان در همان مکان به شهادت رسیدند و نه فقط در روژاوای کوردستان، بلکه در کل کوردستان، صدای حقیقت را هدف حملات اشغالگرانه خود قرار می‌دهد. گلستان تارا، هیرو بهاالدین و استاد ارزشمند عزیز کویلواوغلو هدف قرار گرفتند. آنها نه تنها هدفشان شهادت رفقای ماست، بلکه با سازمان‌های رسانه‌ای وابسته خود تلاش می‌کنند واقعیتی را که تجربه می‌شود، از بین ببرند و با دروغ‌های خود افکار عمومی را فریب دهند. دولت اشغالگر ترکیه در حملات خود مجرم است و سازمان‌های حقوق روزنامه‌نگاران و رسانه‌ها نیز با سکوت خود، به همان اندازه در این حملات همدستی می‌کنند. در مناطق اشغالی مانند عفرین نیز روزنامه‌نگارانی که تلاش می‌کنند وحشی‌گری تبهکاران اشغالگر منطقه را برملا کنند، ربوده می‌شوند و سرنوشت آنها هنوز مشخص نیست. اما هدف قرار دادن روزنامه‌نگاران جنایتی علیه بشریت است و دولت اشغالگر ترکیه باید محاکمه شود. این حملات علیه روزنامه‌نگاران، حملاتی برای نسل‌کشی مردم و جامعه است. ما بار دیگر به عنوان همکار و رفیق روزنامه‌نگار عگید روژ یادآوری می‌کنیم و به یاد او در مقابل یاد و خاطره شهدای مطبوعات آزاد و صدای حقیقت ادای احترام می‌کنیم.»