سال گذشته‌ در جریان آتش سوزی در کلاسی در مدرسه‌ روستای شین آباد پیرانشهر سی و چند دانش آموز دختر دچار سوختگی شدند که‌ دو تن از آنها بدلیل شدت جراحات جان خود را از دست دادند و چند دختر دیگر تاکنون نیز در بیمارستان بستری هستند.

 آمنه‌ ، نادیه‌ و اسمعه‌ سه‌ دانش آموز اهل شین آوا با سوختگیهای 50  و 45 درصد اکنون در بیمارستان ساسان تهران بستری هستند تا شاید تیغ جراحی پزشکان مرهمی باشد بر زخمهای چهره‌ های سوخته‌ شان .

 سیران یگانه و سارینا رسول‌زاده دو همکلاسی آنها‌ بر اثر این حادثه‌ جان خود را از دست دادند.

 خبرنگار بخش آموزش و پرورش ایسنا در گزارشی که‌ چند روز پیش تهیه‌ کرده‌، به‌ برخی نادیده‌ها و ناگفته‌ها درباره‌ اوضاع این دختران پرداخته‌ است.

 مادر یکی از این کودکان ضمن اشاره‌ به‌  اینکه‌ هرسه‌ ماه یکبار جراحیهای ترمیمی تکرار می‌شوند، در ادامه‌ به‌ بی‌توجهی مسئولین اشاره‌ کرده‌ و می‌گوید: درد پرستاری از بچه‌ ها یک طرف و دوندگی برای اسکان در تهران از طرف دیگر، توانی برایمان نگذاشته.

 هر سه مادر از نحوه رسیدگی و هماهنگی‌های آموزش و پرورش به شدت ناراضی هستند .

 مادر آمنه می‌گوید: زمانی که بچه‌ ها در بیمارستان سینای تبریز بستری بودند به علت رسیدگی نامناسب پزشکی بدنشان عفونت کرده بود، به طوری که پس از انتقال به اصفهان، پزشکان گفتند اگر دیرتر منتقل شده بودند عفونت خون باعث مرگ آنها می‌شد، اگر کودکانمان در آن بیمارستان می‌ماندند مرگشان حتمی بود.

 به گفته‌ این مادران، برخی مسئولان آموزش و پرورش از ترس رسانه‌ ای شدن حادثه و ابعاد فاجعه که در چهره کودکان نمایان است، اجازه انتقال آنها را نداده‌ اند.

 یکی از مادران می‌گوید: مسوولان آموزش و پرورش به ما قول داده‌ اند بعد از 15 سالگی "بیمه معلم" به این دانش‌آموزان تعلق خواهد گرفت که همانند بیمه عمر است اما معلوم نیست عملی شود یا خیر . بیمه حوادث دانش‌آموزی هم که 100 یا 200 هزار تومان است تاحالا پرداخت نشده .

 مادران به شدت از فشارهای اقتصادی حاکم بر خانوارهایشان گله‌ مند هستند و ادامه می‌دهند: بدلیل همراهی همسرانمان با کودکان برای امر درمان آنها از کار بیکار شده‌ اند و کارفرمایان حاضر به همکاری نیستند. همچنین قرار بود به علت بیکار شدن همسرانمان به آنها حقوق بیکاری و به مادران نیز حق پرستاری پرداخت شود که هیچ یک از این قولها و وعده‌ ها تاکنون عملی نشده است.

 مادران دانش‌آموزان همچنین اظهار می‌کنند که تنها هزینه ایاب و ذهاب و بیمارستان پرداخت می‌شود و سایر هزینه‌ ها از جمله اقامت در سایر تهران و اصفهان و مایحتاج ضروری به عهده خانواده‌ هاست و مبلغی بدین منظور پرداخت نمی‌شود و با گذشت 10 ماه از تامین هزینه‌ های جاری مستاصل هستند.

 یکی از متخصصین بیمارستان نیز می‌گوید:  چند سال دیگر این کودکان به سن بلوغ می‌رسند و با وضعیت صورتی و دستی که دارند قطعا دچار اختلال روانی خواهند شد. متاسفانه یک تیم منسجم درمانی برای این کودکان وجود ندارد و آموزش و پرورش پیگیر تشکیل این تیم پزشکی منسجم نیست.

همه‌ اینها در حالیست که‌ به گفته مادران، امسال فقط بخاری این مدرسه را تعویض کرده‌ اند و سایر مشکلات و کمبودهای مدرسه همچنان پا برجاست!؟