چهار زن زندانی سیاسی با صدور بیانیه‌ای از زندان اوین، حکومت حاکم را به دیکتاتوری و همدستی با قدرت‌های خارجی متهم کرده و تاکید کردند رهایی مردم ایران تنها از مسیر مبارزهٔ توده‌ای و اجتماعی ممکن است.
چهار زندانی سیاسی زن به نام‌های ریحانه انصاری، سکینه پروانه، وریشه مرادی و گلرخ ایرایی با صدور بیانیه‌ای از زندان اوین، نسبت به وضعیت منطقه و جایگاه ایران در تحولات ژئوپلیتیکی ابراز نگرانی کرده و بر نقش مردم در تعیین سرنوشت میهن تاکید کردند.
در این بیانیه، اسرائیل به عنوان عامل نظامی آمریکا در منطقه معرفی شده و عملکرد آن در فلسطین، سوریه، یمن و دیگر کشورهای خاورمیانه محکوم شده است. این چهار فعال سیاسی بر این باورند که اتکا به قدرت‌های خارجی نه‌تنها کمکی به آزادی نمی‌کند، بلکه به تخریب زیرساخت‌ها و تسلط نظامی منجر خواهد شد، همان‌گونه که به ادعای آنان در سوریه رخ داد.
نویسندگان بیانیه، وابستگی به قدرت‌های خارجی را نشان دنائت سیاسی دانسته و تاکید کرده‌اند تنها با بسیج نیروهای اجتماعی و مبارزهٔ توده‌ای می‌توان به رهایی از دیکتاتوری دست یافت.
در پایان، آنان هشدار داده‌اند که تاریخ، خیانت به مردم را فراموش نخواهد کرد و آینده با ننگ از آنان که در برابر رنج ملتها سکوت یا همراهی کرده‌اند، یاد خواهد کرد.
مشروح بیانیه:
«با کشتار و جنایت موجودیت یافت و با اشغالگری صاحبِ‌خانه شد و در طول حیاتش، با تجاوز و نسل‌کشی، خاورمیانه را به میدان جنگ‌های بی‌پایان بدل کرد.
اسرائیل به‌عنوان پادگان آمریکا در خاورمیانه، به‌عنوان نماینده‌ی ابرقدرت‌های جهان پس از جنگ جهانی دوم در منطقه سر برآورد و از همان آغاز در فلسطین، عراق، افغانستان، سوریه، یمن و اخیرا با نسل‌کشی در غزه توحش خود را به دنیا نشان داد.
در هیچ‌کدام از این کشورها نه بمب اتمی یافت شد و نه تدارکی برای غنی‌سازی در میان بود.
نسل‌کشی به دلیلی منطقی نیاز ندارد اما دموکراسیِ غربی برای توجیه توحشِ مدامش در جهان و برای حفظ وجهه‌ی دموکرات‌مَنشی که مدعی آن است همواره در پی بهانه‌ایست.
هویت آمریکا و 'رژیم فاشیستی اسرائیل' با 'تجاوزگری' و 'کودک‌کشی' شکل گرفته است و به هر کشوری که نظر کردند جز جنگ و ویرانی به بار نیاوردند.
حمله به ایران و کشتار غیرنظامیان و نابودی زیرساخت‌های کشور توسط 'رژیم صهیونیستی' و حامیان آمریکایی‌شان محکوم است. همچون دیگر جنایات‌شان در دنیا، در خاورمیانه؛ و متعاقب آن حمایت از اسرائیل و اتکا به قدرتِ ویرانگرش توسط هر فرد، گروه یا جریان سیاسی، با هر رویا و تصوری نیز محکوم و نشان از دنائت و رذالتِ حامیانش دارد.
رهایی ما مردم ایران از دیکتاتوری حاکم بر کشور به همت مبارزه‌ی توده‌ها و با توسل به نیروهای اجتماعی میسر است. نه با دل بستن به قدرت‌های خارجی یا چشم امید داشتن به آنان. قدرت‌هایی که همواره با استثمار و استعمار، با جنگ‌افروزی و کشتار در پی کسب منافع بیشتر، ویرانی را نصیب کشورهای منطقه کرده‌اند برای ما ره‌آوردی جز ویرانی و استثمار نوین نخواهند داشت.
نابود کردن زیرساخت‌های سوریه پس از سرنگونی اسد و تکرار همان شیوه در ایران نشان از شهوتِ اسرائیل به خاورمیانه‌ای ضعیف و تحت سلطه دارد. و این گویای این امر است که در طراحی نوین خاورمیانه، نظامی می‌تواند دوام بیاورد که اقتدار 'اسرائیل' بر منطقه را بی‌قید و شرط پذیرا باشد.
خائنان به ایران
و خائنان به خلق‌های خاورمیانه
و خائنان به سالها مبارزات آزادی‌خواهانه‌ی مردم علیه ستم بدانند خیانت و دنائتشان در حافظه‌ی مردم ایران و در تاریخ ثبت خواهد شد.
آیندگان از آنان که بر جنازه‌های مردم بی‌دفاع به پایکوبی ایستاده‌اند به ننگ یاد خواهند کرد.
ریحانه انصاری، سکینه پروانه، وریشه مرادی، گلرخ ایرایی
خرداد ۱۴۰۴
زندان اوین»
