خواهر حبیب الله گلپری پور، زندانی سیاسی محکوم به اعدام کُرد، در مصاحبه با "روز" از انتقال او به زندان ارومیه خبر داد. همزمان خلیلی بهرامیان، وکیل گلپری پور به "روز" گفت که تقاضای او برای اعمال ماده ۱۸ و اعاده دادرسی تاکنون بی پاسخ مانده است.

حبیب الله گلپری پور،  ۵ مهر ۸۶ بازداشت و از سوی شعبه اول دادگاه انقلاب مهاباد به اعدام محکوم شد. حکم او که به "محاربه و عضویت در پژاک" متهم شده توسط دیوان عالی کشور تایید شده و وکیل وی تقاضای اعمال ماده ۱۸ و اعاده دادرسی کرده است. آقای بهرامیان اما میگوید: ما هنوز منتظر اعلام نتیجه هستیم و تاکنون به تقاضای ما هیچ جوابی نداده اند.

بهرامیان در پاسخ به این پرسش که «آیا تا پیش از مشخص شدن نتیجه درخواست شما امکان اجرای حکم وجود دارد؟» می‌گوید: تقاضای ما مانع از اجرای حکم نمی شود. درخواست اعاده دادرسی و اعمال ماده ۱۸ از طرق فوق العاده دادرسی محسوب می شود و وقتی حکم در دیوان عالی قطعی شده امکان اجرای حکم در هر زمانی وجود دارد. هرچند من امیدوارم که مسئولان عالی رتبه قضایی به این امر توجه ویژه بکنند که نه این جوان و نه شیرکو معارفی، دیگر موکلم که برای او نیز تقاضای اعمال ماده ۱۸ و اعاده دادرسی کرده ام، کاری نکرده اند که جان شان ستانده شود.»

آقای بهرامیان پیشتر درباره اتهامات حبیب الله گلپری پور به "روز" گفته بود: اتهام موکل من محاربه است در حالیکه محاربه، به اقدامات مسلحانه بر علیه حکومت اسلامی گفته می شود اما موکل من به هیچ عنوان اقدام مسلحانه انجام نداده و هیچ مدرکی هم در این زمینه وجود ندارد. از موکل من فقط چند کتاب گرفته و او رابه محاربه متهم کرده اند. البته در پرونده موکلم اقرار ایشان وجود دارد که با پژاک همکاری داشته است.

هفته گذشته خبرگزاری فرات از انتقال حبیب الله گلپری پور از زندان سمنان به مکانی نامعلوم خبر داده بود. خواهر آقای گلپری پور به همان میگوید: «از پنج شنبه که خبردار شدیم حبیب را از زندان سمنان برده اند تا شنبه هیچ خبری نداشتیم. هیچ کانالی هم برای گرفتن خبر نبود و با توجه به اینکه حکم اش اعدام است به شدت نگران بودیم تا اینکه خودش تماس گرفت و گفت او را به زندان ارومیه منتقل کرده اند.»

خواهر گلپری پور می افزاید: حبیب در زندان ارومیه زندانی بود. اسفند سال ۹۰ او را به زندان سمنان منتقل کردند و به ما هم جوابی ندادند که برای چه او رامنتقل کرده اند. ما در سنه زندگی میکنیم و هرچند زندان ارومیه هم برای ما دور است اما سمنان را می بایست هر بار دو روز در راه می بودیم تا بتوانیم با حبیب ملاقاتی داشته باشیم. دقیقا برای ما نامشخص است که اصلا چرا او را به سمنان بردند و الان چرا به ارومیه بازگردانده اند.

او با اشاره به راکد ماندن پرونده برادرش و عدم پاسخ به درخواست اعاده دادرسی از سوی وکیل او می گوید: همچنان حکم اعدام پابرجاست و پرونده فعلا راکد مانده. با این وضعیت وقتی چند روز بی خبر می مانیم از نگرانی همه زندگی مان به هم می ریزد و نمیدانیم حبیب را زنده خواهیم دید یا نه. فعلا همین راکد ماندن پرونده هم برای ما که زندگی برادرمان در خطر است خوب است همین که حکم اجرا نمی شود برای ما کمی امید است.

خانم گلپری پور می افزاید: ما امیدواریم که اعاده دادرسی و حکم اعدام لغو شود و خانواده ما کمی روی آرامش به خود ببیند. حبیب کاری نکرده بود که مستحق اعدام باشد.

حبیب الله گلپری پور در نامه ای اعلام کرده بود که اعترافات او زیر شکنجه و تحت فشار بوده : "علی رغم بازداشتهای طولانی مدت و شکنجه های فیزیکی و روحی من را تا حد مرگ پیش بردند که شکایت آن را همراه به مراتب و ارگان گوناگون دولتی ارسالی کرده ام ولی در این مملکت صدای ما از سلولهای زندانمان هم عبور نمی کند چه برسد به اینکه شنونده داشته باشد".

ناصر گلپری پور، پدر حبیب الله گلپری پور هم در مصاحبه با همان منبع با رد اتهامات منتسب به فرزندش گفته بود: این اتهامات به پسر من نمی چسبد. او یک جوان 25 ساله است که فقط کار فرهنگی میکرده و وقتی او را بازداشت کرده اند چند کتاب با خود داشته که کتاب ها را ضبط کرده اند. اسلحه ای نبوده و کار مسلحانه ای نکرده؛ جرم پسر من تنها داشتن چند کتاب بوده است و نمیدانم بر اساس چه قانونی به پسرم چنین اتهامی زدند و بعد حکم اعدام دادند.