پ.ک.ک در سال 2004 بخاطر سیاست‌های امحاگرانه و آسمیلاسیون دولت ترکیه به مرحله آتش‌بس پنج ساله خود پایان داست و حملاتی را در 1 ژوئن آغاز کرد. گریلاهایی که در جریان آن حملات و مبارزات شرکت داشتند, گفتند بر ضد سیاست‌های امحاگرانه دولت ترکیه علیه خلق‌کرد و رهبر ملت‌کرد, عبدالله اوجالان, به آن حمله دست زده‌اند.

مرحله آتش بس در سپتامبر 1998 بصورت یکجانبه و با تلاش رهبر ملت‌کرد, عبدالله اوجالان آغاز شد. در 28 می سال 2004 هم با بیانیه شورای فرماندهی ی.پ.گ برای افکار عمومی, آن آتش‌بس خاتمه یافت. در آن دکلراسیون خاطرنشان شده بود که باید انزوا علیه رهبر ملت‌کرد, عبدالله اوجالان لغو شود, اراده خلق‌کرد به رسمیت شناخته شود, زمینه چاره‌یابی دموکراتیک هموار گردد, نیروهای عملیاتی ارتش ترکیه از کردستان خارج شوند, وضعیت اضطراری و حکومت نظامی در مناطق کردستان کاملا لغو شود, حملات به ه.پ.گ متوقف گردد, فشار علیه مردم خاتمه یابد و سیستم مزدوری محلس هم برچیده شود. اما بخاطر اینکه ارتش ترکیه با توسل به خشونت به این دکلراسیون ه.پ.گ پاسخ داد, ه.پ.گ هم حمله 1 ژوئن را آغاز کرد.

در پی  حمله 1 ژوئن, نیروهای ه.پ.گ به شمال کردستان رفتند و علیه سیاست انزوای تحمیل شده بر رهبر ملت‌کرد, عبدالله اوجالان, در چارچوب «حق دفاع مشروع» عملیات‌های نظامی زیادی به انجام رساندند. «مظلوم ماریا» یکی از گریلاهایی که در آن حمله سهیم شد, درمصاحبه با خبرگزاری فرات اذعان داشت که به چنان حمله‌ای نیازی مبرم بود. ماریا گفت:«توطئه علیه رهبر و خلقمان ادامه داشت. در تداوم آن توطئه, انزوایی سنگین بر رهبرمان تحمیل می‌شد. سیاست انکار و امحای خلق‌مان شدیدا ادامه داشت. همچنین در آن موقع دولت ترکیه در صدد نابودی کامل جنبشمان برآمد. هدف از حمله 1 ژوئن هم خنثی‌کردن سیاست‌های خصمانه دولت ترکیه بود».

ماریا: سیاست امحا به اوج رسیده بود

ماریا ضمن اشاره به حملات سال 2004 علیه گریلاها, گفت:«ر کنار سیاست‌های نابودگرانه رژیم ترکیه علیه جنبشمان, حملاتی نظامی برای نابودی گریلاها هم صورت گرفت. ما در دوره آتش‌بس بودیم, اما بازهم علیه ما حملاتی صورت می‌گرفت. گذشته از گریلا سیاست نابودی خلق‌کرد هم افزایش یافته بود و می‌خواستند این خلق‌ را در ترکیه از میان بردارند».

با این حمله, پ.ک.ک گامی عظیم برداشت

ماریا در ادامه گفت که حمله 1 ژوئن که برای رویارویی با سیاست‌های انکارگرایانه ترکیه بود, از منطقه «خاکورک» آغاز شد. وی افزود:«در موقع آغاز حمله 1 ژوئن, من در منطقه خاکورک بودم. با این حمله, ما بعنوان یک واحد نظامی به مناطق مرزی رفتیم و واحدهای بیشتری برای انجام حملات, تشکیل دادیم. ما از حق دفاع مشروع بر ضد سیاستی که می‌خواست رهبر و خلقمان را نابود کند, استفاده کردیم. این حمله موجب افزایش اعتماد به نفس و ارتقای روحیه رفقای گریلا شد. رفقا برای اینکه به شمال کردستان بروند, مرتب پیشنهاد می‌کردند. با این حملات گریلاها, سیاست‌های انکارگرایانه دولت ترکیه خنثی‌شد. این بود که پ.ک.ک گامی عظیم برداشت».

چیا: دیدند که پ.ک.ک نابود نشده

«شوگر چیا» یکی دیگر از گریلاها هم گفت که در 15 فوریه سال 1999 ترکیه و همدستانش با «توطئه‌ بین‌المللی» علیه رهبر ملت‌کرد, عبدالله اوجالان, خواستند سیاست امحای کامل علیه کردها را اجرا کنند. وی گفت:«دولت ترکیه با نابودی رهبرمان می‌خواست خلق کرد را کاملا امحا کند».

چیا یادآور شد که دولت ترکیه با آن توطئه می‌خواست پ.ک.ک را برای همیشه نابود کند و افزود:«دولت ترکیه با توسل به هرگونه حمله‌ای می‌خواست جنبشمان را درگیر وضعیتی سازد که نتواند بجنگد. اما رهبرمان به این سیاست دولت ترکیه پی برد و حمله 1 ژوئن آغاز شد و جنبش‌مان در همان روز به این خواسته رهبری پاسخ داد».

چیا گفت که این مرحله و حمله برای آزادی رهبر و خلقمان بود.

فرات: حمله 1 ژوئن تداوم مقاومت 15 آگوست بود

«هاوار فرات»از دیگر گریلاهای ه.پ.گ هم گفت که حمله 1 ژوئن در واقع تداوم مقاومت 15 اگوست بود. وی افزود:«همانطور که مقاومت 15 آگوست با پیشاهنگی شهید قهرمان «عگید» علیه ستمگری ترکیه آغاز شد, همانگونه, حمله 1 ژوئن هم تداوم دهنده همان مقاومت بود. در سال 99 توطئه بین‌المللی از سوی ترکیه و قدرت‌های جهانی علیه رهبر آپو صورت گرفت. در آن موقع رهبر ما خواست که همه نیروهای گریلاها را به جنوب کردستان عقب بکشاند, اما لابی جنگ ویژه که از سوی دولت ترکیه, حزب دموکرات کردستان و آمریکا فعالیت می‌کرد, به هر اقدامی علیه ما دست زد. در جریان این جنگ علیه خلق, رهبر و جنبش ما حملات زیادی انجام دادند. آنها باخود گفتند که «ما پ.ک.ک را نابود کردیم». در مقابل آن هم, ه.پ.گ در 28 می 2004 دکلراسیونی برای افکار عمومی اعلام کرد و گفت که آتش‌بس خاتمه یافته است».

حمله 1 ژوئن راه را بر چاره‌یابی دموکراتیک هموار ساخت

فرات خاطرنشان ساخت که در موقع آغاز حمله, در منطقه خاکورک بسر برده. وی افزود:«آن موقع, نیروهای گریلای ما برای آغاز حمله‌ای جدید آموزش می‌دیدند. نیروهای ما برای خنثی‌ساختن سیاست‌های امحاگرانه دولت ترکیه وارد شمال کردستان شدند. پ.ک.ک با این حمله هم اثبات کرد که همچنان موجودیتی نیرومندانه دارد و هم اثبات کرد که برای آزادی خلق‌کرد مبارزه می‌کند. امروزه دولت ترکیه پی برده که با توسل به حملات نظامی نمی‌تواند پ.ک.ک و خلق‌کرد را نابود کند. نقش حمله 1 ژوئن در آفرینش روند صلح و چاره‌یابی دموکراتیک امروزین, بسیار مهم است. همانطور که در 1 ژوئن 2004 تصمیم به جنگ گرفتیم, به همان شیوه امروزه هم برای آزادی رهبر و خلق‌مان مبارزه چاره‌یابی دموکراتیک را آغاز کرده‌ایم».