جمیل بایک, عضو شورای رهبری «کنفدرالیسم جوامع کردستان, ک.ج.ک» مذکرات کنونی ترکیه با رهبر ملت‌کرد, عبدالله اوجالان را مورد تحلیل قرار داد و گفت:«رهبر ملت‌کرد با مقاومت‌های خود علیه سیاست‌های تهدید‌آمیز, باردیگر حزب عدالت و توسعه, آ.ک.پ را مجبور ساخت که به مذاکرات امرالی تن در دهد». بایک این مرحله را «آخرین شانس» برای حزب آ.ک.پ عنوان کرد و افزود:«اگر حزب آ.ک.پ صادقانه عمل کند, مسئله کرد چاره‌یابی خواهد شد». وی گفت:«بالاخره باید این مسئله چاره‌یابی شود. بدون شک مذاکره یکی از راهکارهای چاره‌یابی است. به همین خاطر مذاکرات بسیار مهم هستند. مسلما پ.ک.ک , خلق‌کرد و نیروهای دموکرات هم در کنار رهبر ملت‌کرد خواهند بود و از مذاکرات حمایت خواهند کرد».

احمد ترک از روسای مشترک کنگره جامعه دموکراتیک و آیلا آکاد‌آتا نماینده مجلس عضو حزب ب.د.پ در 3 ژانویه به جزیره امرالی رفته و با رهبر ملت‌کرد, عبدالله اوجالان دیداری انجام دادند. هنوز در خصوص محتوای این دیدارها رسما چیزی اعلام نکرده‌اند, اما این مسئله در مطبوعات انعکاسی بسیار گسترده یافته است.

جمیل بایک عضو شورای رهبری «ک.ج.ک» هم در مقاله خود که در روزنامه «آزادیا ولات» و «ینی‌اوزگور پلتیکا» تحت عنوان «آخرین شانس برای حزب آ.ک.پ» منتشر شده است, مذاکرات امرالی را مورد تحلیل قرار داده است. بایک ضمن اشاره به اهمیت این مذاکرات و مسئله خلع‌سلاح پ.ک.ک می‌گوید:«دولت اردوغان و حزبش یک سال و نیم است که انزوایی سنگین بر رهبر ملت‌کرد, رهبر آپو تحمیل کرده‌اند و دست به اخلال‌گری, و تهدید می‌کنند, اما آخر سر و پس از چنین سیاست پلیدی مجبور شدند که با امرالی مذاکره کنند. بدون‌شک مقاومت خلق‌کرد و گریلاها هم دولت آ.ک.پ را مجبور به انجام مذاکره کرد. این حزب مقاصدش هرچه باشد مهم نیست, زیرا مذاکرات اثبات می‌کند که حزب آ.ک.پ تا چه اندازه در تنگنا قرار گرفته».

جمیل بایک عضو شورای رهبری ک.ج.ک در ادامه خاطرنشان می‌سازد که پ.ک.ک و خلق‌کرد می‌خواهند که مذاکرات با رهبرشان از سر گرفته شود. وی گفت به همین خاطر می‌توان گفت که درخواست‌های خلق‌کرد و پ.ک.ک عملی شد. وی افزود:«کردها مدام خواستار انجام مذاکره بوده‌اند. رهبر ملت‌کرد, عبدالله اوجالان با تمام توان تلاش کرده, لذا اگر اردوغان و حزبش صادقانه با مسئله برخورد کنند, مسلما نتایجی مثبت به همراه خواهد داشت. برای اینکه مسئله کرد از طرق دموکراتیک و عادلانه چاره‌یابی شود, مواضع دولت ترکیه مهم خواهد بود. مطمئنا طرف کرد هیچگاه مانعی برسر راه چاره‌یابی مسئله ایجاد نخواهد کرد».

در ادامه این تحلیلات جمیل بایک آمده:

«برای چاره‌یابی مسئله کرد, باید نخست برای کسانی که طرف مسئله هستند احترام قایل شد. اگر شرایط کنونی رهبر ملت‌کرد تغییر نیابد,همچنین اگر برای رهبر ملت‌کرد زمینه‌ هموار نگردد تا نقش خود را ایفا کند, آنگاه باید برخوردهای متقابل درراستای مذاکرات را مورد حساب‌خواهی قرار داد. پیش از هرچیز باید جدی بود. رهبر خلق‌کرد و پ.ک.ک هم شروطی از قبیل «تندرستی, آزادی و امنیت» را مطرح ساخته‌اند.

اگر دولت ترکیه قصد چاره‌یابی مسئله کرد را دارد, مسلما این دیدارها به سطح مذاکره ارتقاء خواهد یافت. خلق‌کرد برای این مهم آماده است. کردها از چنین اراده‌ای برخوردارند و هیچکس یارای انکار آن را ندارد.

درصورتی که دولت ترکیه, مطبوعات و بسیاری محافل دیگر بخواهند پ.ک.ک مواضع خود را رها کرده و سلاح‌هایش را برزمین بگذارد, آنگاه باید گفت که چاره‌یابی غیرممکن خواهد شد. زیرا مسایل سیاسی در اولویت این مسایل نظامی و غیره مورد مذاکره قرار می‌گیرند. اگر اراده‌ای وجود داشته باشد و نقشه‌راه آن تدوین گردد, آنگاه پس از آن می‌توان در مورد نیروهای مسلح هم بحث و گفتگو کرد.

حزب عدالت و توسعه و اردوغان تاکنون به هیچ‌یک از فرصت‌هایی که رهبر ملت‌کرد و خلق‌کرد به او داده‌اند, توجه نکرده است. جنبش آزادیخواهی کرد تاکنون بارها به حزب آ.ک.پ فرصت داده است. حتی می‌توان گفت که بیش از لیاقتش به او فرصت داده شده. اما این حزب حاکم ارزش آن فرصت‌ها را ندانسته. حتی از آن فرصت‌ها برای منافع حزب خود استفاده کرده است.

یکی از دلایلش این بود که تاکنون حزب آ.ک.پ سیاستی برای چاره‌یابی مسئله کرد نداشت. سیاستش این بود «بیش از همه من می‌توانم کردها را فریب دهم؛ بهتر از همه می‌توانم جنبش کردی را نابود کنم». لذا بر بنیان آن به اقتدار خود ادامه داد. به همین خاطر از ارتش, نظامیان و بروکراسی دولتی برای این مقاصد خود سوء استفاده می‌کرد.

دولت اردوغان و حزبش همه طرف‌ها را به چاره‌یابی مسئله کرد امیدوار می‌ساخت و از این طریق کردها و نیروهای دموکراسی‌خواه را فریب می‌داد. پس از انتخابات 12 ژوئن حزب آ.ک.پ دید که نمی‌تواند با توسل به این سیاست به نتایجی برسد, لدا اینبار به سیاست انکار و امحای جنبش آزادیخواهی کردها پرداخت. پس از اینکه دید که این سیاست هم نتایجی حاصل نمی‌کند و حتی موجب ایجاد مشکلاتی هم می‌شود, مجبور شد که مذاکره با رهبر ملت‌کرد را مطرح سازد.

براستی هم این آخرین شانس حزب آ.ک.پ خواهد بود. اگر بازهم به سیاست مشغول‌سازی دست زند, دیگر کاملا اثبات خواهد شد که از اراده چاره‌یابی مسئله‌کرد برخوردار نیست. لذا پایان عمر آن حزب خواهد بود. زیرا نمی تواند مسئله را حل کند و نه جنبش را نابود نماید.

اگر در زمینه چاره‌یابی مسئله کرد به سیاست‌های خودپرستانه و خودمحورانه بگراید, آن, به معنی برخوردار نبودن از ظرفیت سیاسیش خواهد بود. هر حزبی که از ظرفیت سیاسی هم برخوردار نباشد, نخواهد توانست بیش از این ترکیه را اداره کند. به همین دلیل چنین دولت حاکمی شاید برای مدتی و با اتکا به شرایط موجود بتواند دوام بیاورد, اما از فروپاشی نجات نخواهد یافت.

رهبر ملت‌کرد یک شانس دیگر به حزب آ.ک.پ داده. به این حزب گفته اگر می‌خواهی در عرصه سیاسی ترکیه باقی بمانی, باید گام‌هایی برداری , ما هم آماده‌ایم. زیرا موجودیت حزب آ.ک.پ به دموکراتیزه شدن ترکیه وابسته است. اگر آ.ک.پ صادق باشد, مسلما مذاکرات ادامه خواهد یافت. اگر بخواهد اینبار هم همانند سال‌های گذشته عمل کند, و چنین خیال‌هایی در سر داشته باشد, به قول یک ضرب‌المثل عامیانه «از خر خواهد افتاد». رهبر ملت‌کرد بسیار جدی و مسئولانه در کارهای خود عمل می‌کند. برای چاره‌یابی مسئله اراده‌مند است, اما هیچگاه به عملکردها و برخوردهای بی‌ارزش, غیرمسولانه و فریبکارانه اجازه نخواهد داد. باید همگان این را بخوبی بدانند.

استفاده از فرصت‌ها برای چاره‌یابی بسیار مهم است. چه‌بسا بزودی مقاصد و سیاست‌های حزب آ.ک.پ و دولت ترکیه آشکار خواهد شد. نمی‌توانند همانند گذشته همگان را انتظار بگذارند و فریب دهند.

ما باردیگر اعلام می‌کنیم که تنها راه, چاره‌یابی مسئله کرد است. مسئله کرد هم با خلع‌سلاح نیروهای گریلا هم چاره‌یابی نمی‌گردد. زیرا در آن صورت عنوان کردن مسئله کرد به مسئله «تروریست‌بودن» خواهد بود. باید در آینده در خصوص مباحث بر سر راهکارهای چاره‌یابی, تأملاتی عمیق به میان آید».