کنفرانس قیام ۱۹۲۵ که به مدت دو روز در شهر بروکسل بلژيک برگزار شد، با برگزاری پنجمین نشست در زمینه ابعاد فرهنگی، اجتماعی و ادبی قیام شیخ سعید ادامه یافت. در این نشست درباره مهاجرت، تبعید، خشونت دولت، فرهنگ شفاهی، ادبی و حافظه جمعی، بحث و گفتگوی گسترده انجام شد.

کنفرانس با برگزاری نشست پنجم با مدیریت دکتر آیهان ایشیک، پایان یافت.

در نشست پنجم درباره جایگاه شیخ سعید و جنبش آزادی در حافظه فرهنگی، ادبی و اجتماعی، بحث و گفتگو انجام شد. مَروه فرات ارائه‌ای تحت عنوان «مهاجرت اجباری و سیاست‌های تبعید پس از جنبش شیخ سعید در ۱۹۲۵» داشت. مروه فرات با اشاره به تبعید خانواده شیخ سعید و سیاست تبعید در کوردستان، به تشریح وقایع تراژیک و مقاومت در روند مهاجرت اجباری پرداخت.

مروه فرات به تلاش‌های شیخ علیرضا در راستای تحقق اتحاد خلق کورد به ویژه در مرز ایران و عراق اشاره کرد و اسنادی درباره تبعید زنان و کودکان به روژاوا و رنج‌های آنان، ارائه کرد.

دکتر دَلال آیدِن نیز تحت عنوان «از شیخ سعید تا امروز: ادامه خشونت دولت و مقاومت کوردها»، سخنرانی کرد.

دلال آیدن اعلام کرد که قیام ۱۹۲۵، نه صرفا یک قیام بلکه دورانی حساس بود. وی گفت که دولت در این برهه در صدد نابودی جسمانی، نمادین و اجتماعی هویت کورد بود. دلال آیدن با تشریح وقایع پس از قیام، سیاست اعمال خشونت علیه مردم را به عنوان نمودی از ظلم و ستم مداوم تلقی کرد و گفت: «آنچه در سال ۱۹۲۵ به وقوع پیوست، بخشی از این دوران است.»

وکیل و نویسنده عمر گونَش نیز ارائه‌ای تحت عنوان «تاثیر دنگبِژی و موسیقی کوردی بر جنبش آزادی ۱۹۲۵»، داشت. عمر گونش خاطرنشان کرد که هنر دنگبژی (دنگبژی: سبکی در آواز کوردی) در این دوران نقشی محوری در قیام شیخ سعید و حافظه جمعی ایفا کرد.

گونش اعلام کرد که روایت‌های شفاهی دنگبژی، هم حافظه جمعی و هم تجربیات فردی را به نسل‌های بعدی منتقل کرد و افزود: «این هنر شفاهی در عرصه‌های اجتماعی محل گردهم آمدن مردم، قهوه‌خانه‌ها، منازل محل تجمع افراد برجسته و نشست‌های مختلف اجتماعی، رواج یافته و از این طریق از حافظه تاریخی حفاظت کرد.»

گونش اعلام کرد که دنگبژی نه تنها یک سبک هنری، بلکه به مثابه یک ابزار حافظه جمعی پیشرفت کرده و مقاومت و هویت را زنده نگه داشته است.

استادیار دکتر سلیم تَمو با ارائه خود تحت عنوان «شیخ سعید در ادبیات و شعر کوردی»، به تشریح تاثیر شیخ سعید بر ادبیات کوردی پرداخت.

تَمو به تشریح جایگاه قیام شیخ سعید و شخصیت‌های تاریخی پس از وی در ادبیات پرداخت.