«جمیل بایک» عضو شورای رهبری «کنفدرالیسم جوامع کردستان, ک.ج.ک» خاطرنشان ساخت:«بایستی پیام تاریخی رهبر ملت‌کرد را که در نوروز قرائت شد, در خاورمیانه بعنوان عصری نوین تلقی شود». وی افزود:«دیگر باید چه انتظاری بیش از این از یک رهبر داشت؟ اگر می‌خواهند وی را مخاطب قرار داده و خواسته می‌شود که در چاره‌یابی نقشی داشته باشد, پس باید دولت ترکیه به موارد ضروری عمل کرده و گام‌های لازم برای پیشبرد مرحله کنونی بردارد و برای ایجاد کشوری دموکراتیک, مسئولیت‌هایی متقبل شود».

«جمیل بایک» عضو شورای رهبری ک.ج.ک در مقاله خود که در روزنامه «آزادیا ولات» با سرتیتر «زمان, زمان جسوری و صداقت است» پیام رهبر ملت‌کرد, عبدالله اوجالان را مورد ارزیابی قرار داده . پیامی که در روز 21 مارس در گردهمایی نوروزی شهر «آمد» شمال کردستان قرائت شد.

بایک می‌گوید:«رهبر ملت‌کرد, در نوروز آمد مانیفست آزادی و دموکراسی را برای خلق‌کرد, همه خلق‌های ترکیه و خاورمیانه و تمامی جوامع به ارمغان آورد. رهبری, مبدأها و ابعاد مختلف دموکراتیک‌شدن و آزادی را تعیین نمود».

بایک در مقاله خود تصریح می‌کند:«اگر دولت ترکیه به شیوه‌ای صادقانه و صحیح پاسخ دهد, برای ترکیه و خاورمیانه‌ هم سرآغاز عصری نوین خواهد شد. به همین دلیل بایستی پیام رهبر آپو را همچو مانیفستی برای آغاز عصری نوین دانست. در این مانیفست, تمامی مطالبات برحق و مناسب رهبر یک خلق برای چاره‌یابی گنجانده شده».

متن مقاله جمیل بایک:

«رهبر ملت کرد, مانیفست آزادی و دموکراسی برای کرد, ترک, همه خلق‌های ترکیه و خاورمیانه را در نوروز شهر آمد برای همه جوامع اعلام کرد. معیارهای دموکراتیزه شدن و آزادی را مشخص ساخت. اگر دولت ترکیه به شیوه‌ای صحیح و صادقانه پاسخ دهد, سرآغاز عصری نوین هم در ترکیه و هم خاورمیانه خواهد شد. به همین دلیل بایستی قرائتی صحیح از پیام رهبر ملت‌کرد در گردهمایی نوروز آمد, داشت. باید آن را سرآغاز عصری نوین دانست که در آن تمامی مطالبات برحق و مناسب رهبر یک خلق در راه چاره‌یابی, گنجانده شده.

برای چاره‌یابی مسئله کرد و دموکراتیزه کردن ترکیه باید چه گام‌هایی برداشت؟ آنچه باید انجام داد, چندین ماه است در امرالی برسر آن بحث می‌شود. دیدارهای امرالی تنها برای این نیست که صرفا طرف کردها گام بردارند. باید دولت ترکیه هم برای بازگذاشتن دروازه‌های حل, گام‌هایی بردارد. باید نخست, موانع بر سر راه دموکراتیزه شدن را بردارد تا خلق‌کرد خود بتواند فعالیت‌هایش را پیشبرد دهد و هویت و زبان خود را در چارچوبی سازمانی ترویج دهد.

چه‌بسا دموکراسی واقعی راه را هموار می‌سازد تا تمامی رنگ‌های موجود , به سازماندهی «خودمدیر» حیات آزاد خود بپردازند. در جایی که نابودی یکدیگر حاکم باشد, نمی‌تواند از دموکراتیزه‌کردن بحثی به میان آورد.

در کشوری که قریب 10 هزار سیاستمدار کرد زندانی باشند, تا وقتی که قوانینی که مانع هستند, تغییر نیابند, نمی‌توان سیاستی دموکراتیک را پیشبرد داد. فرایند سیاستی دموکراتیک, با جامعه ای دموکرات و آگاهی دموکراتیک مرتبط است. در کشوری که جامعه سازماندهی شده بویژه جامعه کردهای سازماندهی شده نوعی خطر تلقی شود, نمی‌توان از وجود سیاست دموکراتیک بحث به میان آورد.

رهبر ملت‌کرد, امروزه از وجود سیاستی دموکراتیک بحث به میان آورده. در خصوص فعالیت‌هایی که باید انجام شوند, زمینه‌ای ذهنیتی گسترده را روشن ساخته. لذا آنچه واضع بوده و برعهده دولت آ.ک.پ است, این است که موانع موجود برداشته شوند. همانطور که «ژنرال ایلکر باشبوغ» می‌گفت, نمی‌توان مسئله کرد را با توسل به دموکراسی لیبرالی , دماگوژی, و دروغ چاره‌‌یابی کرد. ایجاد رفرم بر بنیان حقوق جامعه کرد, شرط اساسی است, باید اوضاع موجود عادی شده و گام‌هایی برداشته شود.

رهبر ملت‌کرد, عبدالله اوجالان گامی جسورانه برداشت و نشان داد که باید چگونه با مرحله کنونی رفتار نمود. می‌گویند نیروهای مسلح عقب‌نشینی کنند تا مسئله را حل کنیم. رهبر ملت‌کرد این مسئله را هم تصریح نمود و خواسته که پارلمان وارد عمل شود و کمیسیونی تشکیل دهد. باید گام نخست, چنین برداشته شود. اگر در راستای ریشه‌ای ترین مسئله ترکیه یعنی مسئله کرد, طفره بروند, آیا به معنای بی‌مسئولیتی و غیرجدی بودن نیست؟ اگر پارلمان نخواهد ریشه‌ای ترین مسئله ترکیه را درک کند, پس باید کی درک نماید؟ در چنین دوره تاریخی‌ای گفتن این مسئله از توان عقل هم خارج است و نمی‌توان توجیه نمود. حتی نمی‌توانند این مسئله را با بهانه‌تراشی توجیه نمایند. هم‌اکنون بزرگترین مسئولیت تاریخی, حمایت از آن گام تاریخی جسورانه و پیشاهنگی تاریخی رهبر ملت‌کرد است.