عبدالعلیم کایا متولد ۱۹۴۳ به‌دلیل شرکت در یک کنفرانس خبری در سال ۲۰۰۸ پرونده‌ای علیه وی تشکیل یافت. درنتیجه این پرونده در ۲۴ دسامبر ۲۰۰۹ توسط شعبه پنجم دادگاه احکام سنگین آمد به اتهام "تبلیغ برای حزب" به ۵ سال زندان محکوم شد و این حکم در سال ۲۰۱۱ تایید گردید.

کایا که در اکتبر ۲۰۲۰ به‌دلیل بیماری پروستات مورد عمل جراحی قرار گرفته بود، در چهاردهم همان ماه درحالی که هنوز زخم‌های ناشی از عملش ترمیم نشده بود و بخیه‌هایش درنیامده بود؛ دستگیر شد و به زندان نوع اچ بورسا انداخته شد.

کایا فقط یکی از کلیه‌هایش کار می‌کند و به‌دلیل بیماری مزمن قلبی هرچه می‌رود وضعش بدتر می‌شود و چشمان ضعیف شده است.

"در سن ۸۸ سالگی؛ معلولیت ۹۱ درصدی دارد"

پسر زندانی بیمار عبدالعلیم کایا؛ اسماعیل کایا گفت که پدرش دیگر توان کنترل ادرار خود را ندارد و این را نیز آشکار کرد که پدرش در اوایل به‌زندان افتادنش به‌مدت ۶۰ روز در یک سلول انفرادی در زندان بورسا نگه‌داشته شده است و اینگونه ادامه داد: در ۲۹ اکتبر ۲۰۲۰ هنگامی که به ملاقات پدرم در زندان بورسا رفتم؛ پدرم گفت که مشکل دارم؛ پاهایم درد دارد؛ مسئولین به من رسیدگی نمی‌کنند. باوجود سختی بیماریش آزاد نشد. در ۲۸ سپتامبر ۲۰۲۱ گزارشی درباره پدرم صادر شد و در آن آمد که ۹۱ درصد معلولیت دارد. به‌جز بیماری پروستات، گوشهایش سنگین شده است و یکی از گوشهایش ۸۰ درصد از شنوایی‌اش را ازدست داده است. ۵۰ درصد دیدنش را ازدست داده و چشم چپش آب سفید دارد. یکی از کلیه‌هایش را کاملا ازدست داده و به آلزایمر خفیف نیز دچار شده است. بیماری قلبی نیز دارد و قبلا تورم آئورت داشته است.

باید افکار عمومی حساس باشد

کایا گفت که پدرش در وضعیتی نیست که بتواند نیازهای خودش را به‌تنهایی رفع کند و افزود: با کمک نگهبانان برای ملاقات می‌آید. ما نیز در وضعیت بسیار بدی هستیم و با هر بار ملاقات رنج بیشتری می‌کشیم. به‌دلیل شرایط زندان پدرم در وضع بسیار بدی قرار دارد. از افکار عمومی می‌خواهم که نسبت به پدرم و زندانیان بیمار احساس مسئولیت کنند. باید فورا آزاد شوند. ما در سطح بین‌المللی نیز این مسئله را پیگیری می‌کنیم. اگر پدرم در زندان بمیرد؛ همه کسانی که ساکت بوده‌اند مسئول‌اند. تاکنون پرونده پدرم را برای تعداد زیادی از مسئولین فرستاده‌ام؛ ولی هیچ نتیجه‌ای در برنداشته است.