دورسون کورت، پدر جمیل کورت، از کارکنان گروه موسیقی یوروم (گروپ یوروم)، که به مدت ۱۰۴ روز در اعتصاب غذا به سر می‌برد و خواستار انتقال او از زندان شماره ۱ دوملو با امنیت عالی ارزروم بوده است، گفت: «آیا فرزندان ما باید بمیرند تا به این تقاضای انتقال برسند؟»
زندانیان سیاسی در زندان‌های ترکیه که انزوا در آنها شدیدتر می‌شود، بدلیل اینکه حتی ساده‌ترین درخواست‌های آنها برای انتقال نیز برآورده نمی‌شود مجبور می‌شوند دست به اعتصاب غذا بزنند. یکی از این زندانیان، جمیل کورت، کارکن گروپ یوروم، ۱۰۴ روز است که در اعتصاب غذای نامحدود به سر می‌برد و خواستار انتقال او از زندان شماره ۱ دوملو با امنیت عالی ارزروم به زندانی در استانبول است که خانواده‌اش در آنجا سکونت دارند. پدر جمیل کورت، دورسون کورت، در گفتگو با خبرگزاری فرات (ANF)، با اشاره به اینکه وزن پسرش به ۳۹ کیلوگرم کاهش یافته است، خواستار هوشیاری شد.
دورسون کورت که جشن را با غمگینی سپری کرد، تاکید کرد که پسرش جمیل در حالی که در سلول انزوا گرسنه باشد، لقمه از گلویش پایین نرفته و شب‌ها نمی‌تواند بخوابد. کورت با بیان اینکه پسرش، کارکن گروه موسیقی گروپ یوروم، به طور غیرقانونی در سال ۲۰۲۲ در حالی که با ممنوعیت‌های خودسرانه کنسرت مبارزه می‌کرد، دستگیر شد، اظهار داشت که در ۲۱ مارس ۲۰۲۳ او را با عجله از زندان شماره ۹ سیلیوری به زندان شماره ۱ دوملو با امنیت عالی ارزروم تبعید کردند و اینگونه زندگی آنها به زندان تبدیل شده است.
«جمیل به ۳۹ کیلوگرم کاهش یافته است، وضعیت علی‌شان وخیم می‌شود»
دورسون که به دلیل مشکلات سلامتی نمی‌تواند اغلب به ملاقات‌های زندان برود، گفت: «به ندرت می‌توانم به ملاقات جمیل بروم. من هم ناراحتم و هم امکان مالی ندارم. درآمدی جز بازنشستگی ندارم. آخرین باری که توانستم از زندان بازدید کنم ماه فوریه بود. زندان شماره ۱ دوملوی ارزروم یک زندان کامل از نوع چاه است. اینها زندان‌هایی نیستند که فرزندان ما در آن نگهداری شوند. سلول‌ها مانند جعبه هستند، تهویه وجود ندارد، حتی پنجره‌ها دیوار هستند. پسرم با رفیقی به نام علی‌شان گول در سلول انفرادی می‌ماند. او نیز در اعتصاب غذای نامحدود برای انتقال به سر می‌برد. آخرین باری که با پسرم تلفنی صحبت کردم گفت که وزنش به ۳۹ کیلو کاهش یافته است. او بیشتر نگران رفیقش علی‌شان بود. او گفت که وضعیت او بسیار بدتر است. او گفت که دهانش زخم شده است و با کمکش توانسته است حاجت خود را برطرف کند.»
«شب و روزی برای ما باقی نمانده است، دیگر صدای ما شنیده شود!»
دورسون ضمن اینکه خواستار انتقال فرزندش و رفیقش علی‌شان گول به زندانی در استانبول شد، با اشاره به اینکه نورالدین کایا که در زندان نوع اِف بولو زندانی است، ۲۴۷ روز است که در روزه مرگ به سر می‌برد یادآور شد: «درخواست انتقال یک طلب ساده و قابل تامین است.»
دورسون توضیح داد که جایی نمانده است که برای یافتن راه‌حلی برای وضعیت پسرش و دو رفیقش جستجو نکرده باشد، گفت که هیچ جا به نتیجه نرسیده است. دورسون با بیان اینکه آخرین بار در طول ایام جشن با یوجل آرزن حاجی‌اوغوللاری نماینده پارلمانی آک‌پ استانبول تماس گرفت، گفت: «از او خواستم برای ارجاع با وزارت دادگستری ملاقات کند. به او یادآوری کردم که پسرم و رفیقش به خاطر مطالبات قانونی خود اعتصاب غذا کردند. گفتم که باید فوراً به زندانی در استانبول که نزدیک ماست و رفقایشان در آنجا هستند منتقل شوند. او از آنچه من گفتم یادداشت گرفت.»
دورسون با بیان اینکه پسرش و رفیقش علی‌شان گول مصمم هستند تا زمانی که درخواست انتقالشان برآورده نشود، دست از اعتصاب غذای نامحدود خود برندارند، خواستار حساسیت شد. دورسون با سرزنش گفت؛ «آیا فرزندان ما باید بمیرند تا درخواست انتقال را برآورده کنند؟»، و افزود «وقتی با پسرم صحبت کردم، او به من گفت: یا می‌میریم یا منتقل می‌شویم. خسته‌ایم، نه شب داریم و نه روز، دیگر صدای ما شنیده شود.ة
