‘ما هم مقاومت می‌کنیم و هم سازندگی انجام می‌دهیم’
در اولین روز از رویداد ‘سفارت‌خانه‌ی جهان جدید: کوردستان’ که در لوزان برگزار می‌شود، در مورد سیستم بحث‌هایی صورت گرفت. اعلام شد که در کوردستان علاوه بر جنگ برای بقا، کار بازسازی نیز در حال انجام است.
پروژه سیاسی، فرهنگی و هنری تحت عنوان «سفارت‌خانه‌ی جهان جدید: کوردستان» که در شهر لوزان سوییس با شرکت هنرمندان، سیاستمداران و دانشگاهیان چند کشور جهان نخستین روز خود را با برگزاری کنسرت پشت سر گذاشت.
این رویداد در تئاتر ویدی در لوزان برگزار شد و دو کارگاه مختلف در روز اول برگزار شدند.
کارگاه اول تحت عنوان «دمکراسی بدون دولت» برگزار شد که در آن عضو کنگره‌ی ملی کوردستان (ک‌ن‌ک) نیلوفر کوچ، دیوید آدلر اقتصاددان آمریکایی و الیزابت دکری وارنر، فعال حقوق بشر سوئیسی، شرکت کردند. این کارگاه توسط هنرمند ژوناس ستال اجرا شد.
ابتدا نیلوفر کوچ در رابطه با پارادایم رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان سخنرانی کرد. کوچ گفت: «ای کاش آقای عبدالله اوجالان شخصا این‌جا حضور داشت و در رابطه با پارادایم خود سخنرانی می‌کرد. متاسفانه چندین سال قبل به صورت تبهکارانه وی را ربوده و اسیر کردند. باید نیروهایی که به ما ستم می‌کنند را بشناسیم، زیرا ما در تلاش هستیم تا همه چیز را در مورد آن‌ها تغییر دهیم. پروژه‌ی کنفدرالیسم دمکراتیک عبدالله اوجالان پروژه‌ای برای تمامی انسان‌ها است. ما دولت را رد می‌کنیم، زیرا دولت به معنای قدرت است. اگر ما کوردستان را بنیان می‌ناهدیم چه تفاوتی با دولت ترکیه داشتیم؟ وجود دولت کوردی به ما آزادی نمی‌بخشد. سازمانی که دولت نام دارد، به ما آزادی عطا نمی‌کند. سرمایه‌داری سعی می‌کند از طریق تفرقه و نفاق حکومت کند، اما ما سعی می‌کنیم این کار را با اتحاد انجام دهیم. زیرا وجود سیستم دموکراتیک در گرو وحدت است. مشکل از سیستم است. مشکلات از طریق سیستم فعلی حل نخواهد شد. رفتار دولت‌ها پس از آغاز جنگ اوکراین این را نشان می‌دهد».
نیلوفر کوچ: ما اتحاد را انتخاب کردیم نه دولت را
نیلوفر کوچ در رابطه با سیستم انتخابی آن‌ها یعنی کنفدرالیسم دمکراتیک گفت: «ما هم‌زیستی را انتخاب کردیم. علیرغم همه چیز، ما سر پا هستیم و مقاومت می‌کنیم. مقاومت زنان ادامه دارد. دولت-ملت‌ها اکنون در بحران عمیقی قرار دارند. اگر شما می‌خواهید برخی کارها را به خوبی انجام دهید، باید به سمت بهتر شدن حرکت کنید. به عنوان مثال، اگر شما مخالف شکنجه هستید، نمی‌توانید به عنوان یک شکنجه‌گر این کار را انجام دهید. با تکرار اقدامات دولت ترکیه نمی‌توان کار متفاوت‌تری انجام داد. ما اکنون در خاورمیانه و کوردستان بحبوحه جنگ جهانی سوم هستیم».
دیوید آدلر: انقلاب کوردها به جهان امید می‌بخشد
اقتصاددان آمریکایی دیوید آدلر با اعلام این‌که از حضور در این‌جا افتخار می‌کند، گفت: «به عنوان یک محقق برای من فرصتی به وجود آمد که درباره‌ی سیاست بین‌المللی تحقیق کنم. در آمریکا به دنیا آمدم، اما در مکزیک بزرگ شده‌ام. در چیاپاس دیدن فمنیست برای من افتخار بزرگی بود. انقلاب امروزه‌ی کوردها به جهان امید می‌بخشد».
الیزابت دیکری وارنر: وجود زنان درون سیستم بر من تاثیر گذاشت
فعال حقوق بشر سوییسی، الیزابت دیکری وارنر نیز در رابطه با شمال و شرق سوریه اظهارات خود را بیان کرد. الیزابت دیکری وارنر اعلام کرد که دمکراسی در روژآوا یک سیستم دمکراسی مستقیم است و گفت: «روژآوا توانسته است خلق‌ها و ملت‌های زیادی را خود جای دهد. در آفریقا گروه‌های زیادی را دیدم، آن‌ها علیه سازمان‌هایی که علیه سازمان‌هایی که مبارزه می‌کردند، می‌جنگیدند. اما زمانی که قدرت را به دست گرفتند، بسیاری از ارزش‌هایی را که قبلا به آن‌ها تکیه می‌کردند، از دست دادند. تاکنون در روژآوا چنین چیزی را مشاهده نکرده‌ایم. مشکلات دنیا؛ بحران آب و هوا و مسائل زنان در دستور کار آن‌هاست. چیزی که بیش از همه مرا تحت تأثیر قرار داد این بود که زنان در راس و درون سیستم حضور داشتند و من به آن‌ها گفتم: ‘همسرم را ببرید و در آن تغییر ایجاد کنید».
جلسه‌ی دوم: اشغال‌گر بی‌سرزمین
پس از وقفه‌ای تحت عنوان «اشغال‌گری و کولونیالیسم بی‌سرزمین» کارگاه و جلسه‌ای برگزار شد. عضو آکادمی ژنئولوژی و روزنامه‌نگار نجیبه قرداغی، از هند نیز وکیل و مشاور وارشا گاندیکوتا و نویسنده‌ی فرانسوی فاطیما اواساک در آن حضور داشتند.
قرداغی: ما هم مقاومت می‌کنیم و هم سازندگی انجام می‌دهیم
نجیبه قرداغی یادآوری کرد در سال‌های ۱۹۲۶ تا ۱۹۳۰ پس از آن‌که مقاومت آگری سرکوب شد، در روزنامه‌ی ملت کاریکاتوری منتشر شد که در آن نوشته شده بود ‘کوردستان خیالی در این‌جا به خاک سپرده شده است’ که بر روی قبری نوشته شده بود. قرداغی گفت: «دولت ترکیه گفت ‘ما را کشتند و دفن کردند’، اما مبارزه در چهار بخش کوردستان ادامه دارد. ما هم مقاومت می‌کنیم و هم سازندگی انجام می‌دهیم. ما خود را در چارچوب مدرنیته‌ی دموکراتیک می‌سازیم. در حال حاضر در این سالن ستاره وجود دارد. ستاره در فرهنگ مزوپوتامیا ‘ستار’ نامیده می‌شود. علم باید معنای زندگی را درک نماید. زندگی وقتی معنایش را از دست بدهد چیزی باقی نمی‌ماند. ژنئولوژی یک مداخله رادیکال در برابر علم است. ما اکنون مبارزات گذشته را برای خود راهنما قرار می‌دهیم. در کوردستان، دولت‌ها به ما می‌گوید اگر وارد سیستم شوید، می‌توانید هر چیزی که مایل باشید به آن تبدیل شوید، می‌توانید نماینده‌ی پارلمان شوید، می‌توانید رئیس‌جمهور شوید، اما اگر نپیوندید، ما به شما حق زندگی نمی‌دهیم».
‘برای خارج شدن از سیستم به اندیشه و هوش نیاز داریم’
قرداغی ارزیابی عضو آکادمی ژنئولوژی ناگیهان آکارسل را یادآوری کرد که مدتی قتل توسط دولت ترکیه در سلیمانیه ترور شده است، که گفته بود: «برای خارج شدن از سیستم به اندیشه و هوش نیاز داریم و برای اندیشه و هوش به دانش و آگاهی نیاز داریم». قرداغی گفت: «در واقع ما باید جامعه‌ای آگاه و فهمیده بسازیم. رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان زمانی که جامعه را ارزیابی می‌کند، می‌گوید فمینیسم مهم است، اما قبل از فمینیسم جامعه وجود دارد. اوجالان گفت، ‘تا تاریخ برده‌داری، به بردگی گرفتن زنان درک نشود، تاریخ را نمی‌توان نوشت’. باید تاریخ برده‌داری نگاشته شود. این تاریخی که نوشته شده است، تاریخ جوامع نیست، بلکه تاریخ دولت، سیستم و مردان است. آزادی جامعه، با آزادی زنان به دست می‌آید. تا زنان آزاد نشوند، جامعه آزاد نمی‌شود».
وارشا گاندیکوتا: روژآوا یک انقلاب رادیکال است
سپس وارشا گاندیکوتا سخنرانی کرد و گفت: «همه چیز از طریق مرز مشخص شده‌اند، این مرزها باید باز شوند. سرمایه‌داری مرز نمی‌شناسد. باید رویاهای ما نیز مرز و محدودیتی نداشته باشند. به روژآوا بنگریم؛ مبارزه برای جهانی بدون مرز ادامه دارد. انقلاب فقط از طریق سلاح صورت نمی‌گیرد. از دمکراسی مستقیم و انقلاب زنان سخن گفته می‌شود. این انقلابی که با پیشگامی زنان صورت می‌گیرد مهم است. می‌گویند، ابتدا انقلاب کنیم، سپس در مورد حقوق زنان سخن بگوییم. این اشتباه است. انقلاب روژآوا با وجود این‌که یک انقلاب رادیکال است، انقلاب زنان نیز است».
فاطیما اواساک: در موجودیت جوامع سرزمین مهم است
فاطیما اواساک از فرانسه که در فعالیت مادران غیر سفید پوست شرکت داشته است، از مبارزه‌ی زنان فرانسه سخن گفت: «۲۷ ژوئن پلیس‌ها کودکی سیاه پوست را به قتل رساندند. کودک بود. متاسفانه در فرانسه این به عنوان امری عادی حساب می‌شود. زنان غیر سفیدپوشان برای فرزندانشان مبارزه می‌کنند. در فرانسه، به ویژه انسان‌های غیر سفید پوست‌ها به نوع دیگری به انقلاب زنان در روژآوا می‌نگرند.
اروپا و اللخصوص فرانسه از برخی نظر جای مناسبی برای افراد غیر سفید پوست نیست. در وجود جامعه، سرزمین مهم است. فرانسه به اندازه‌ی سفیدپوست‌ها سرزمین غیر سفیدپوست‌ها نیز است. به دلایل اقتصادی و اکولوژیک مهاجرت افزایش یافته است. سالانه هزاران زن و کودک در راه مهاجرت در دریای سفید غرق می‌شوند».
برنامه‌های روز اول با نمایش فیلم ‘چه کسی از ایدئولوژی می‌ترسد’ به کارگردانی ماروا آرسانیوس و کنسرت هنرمندان گروه مد-در به پایان رسید.
