هرگز از مرگ نهراسیدم ،حتی اکنون که به من خیلی نزدیک است و گرمای آن را احساس می‌کنم ،بویش به مشامم می‌رسد و می‌شناسمش ،چون آشنای دیرین من می‌باشد.

این قسمتی از آخرین نامه زندانی سیاسی کرد احسان فتاحیان بود که سال گذشته در زندان مرکزی شهر سنه در چنین روزی اعدام شد.

احسان گفت: «من برای بقای يك ترانه ،يك سرود، جان می‌دهم ،ترانه‌ی زندگی سروده و عشق يا شايد برای شكفتن يك گل، گلخندی بر لبان خلق.»

امروز سومین سالگرد اعدام زندانی سیاسی کرد احسان فتاحیان است.احسان فتاحیان (زادهٔ ۱۳۶۰ در کرمانشاه) فعال سیاسی کرد شرق کردستان بود که بامداد روز چهارشنبه ۲۰ آبان ۱۳۸۸ در زندان شهر سنه اعدام شد.

فتاحیان در ۲۹ تیر ۱۳۸۷ در کامیاران دستگیر شد. دادگاه انقلاب اسلامی سنه وی را به اتهام عضویت در یک حزب کردی و تبلیغ علیه نظام به ده سال حبس توام با تبعید در شهرستان رامهرمز محکوم کرد. اما دادستان با اعتراض به ملایم بودن حکم دادگاه بدوی، خواستار ارسال پرونده به دادگاه تجدید نظر شد و دادگاه تجدید نظر استان کردستان با تایید اتهام محاربه با خدا، حکم ده سال زندان را به اعدام افزایش داد. به گفته برخی حقوق‌دانان این رأی دادگاه تجدیدنظر نقض آشکار قوانین ایران بود. بر پایه ماده ۲۵۸ قانون آئین دادرسی کیفری محاکم تجدید نظر تنها در صورتی مجاز به تشدید حکم بدوی می‌باشند که حکم صادره از حداقل مجازات مقرر در قانون کمتر باشد. و در مورد فتاحیان حداقل مجازات یک سال زندان بوده‌است.

پس از صدور حکم اعدام برای فتاحیان بسیاری از احزاب سیاسی و سازمان‌های حقوق بشری از جمله دیده‌بان حقوق بشر و عفو بین‌الملل خواستار لغو این حکم شدند. همچنین فتاحیان اعتصاب غذایی را آغاز کرد که با همراهی بسیاری از زندانیان زندان سنه به یک اعتصای غذای دسته‌جمعی تبدیل شد و تعدادی از زندانیان زندان‌های دیگر استان‌های کردستان و ارومیه هم به این اعتصاب غذا پیوستند.اعدام فتاحیان در شرایطی در ۲۰ آبان اجرا شد که به خانوادهٔ او اجازه ملاقات با وی داده نشد و پیکرش نیز به خانواده تحویل داده نشد.