نرگس محمدی در مورد زینب جلالیان نوشته است: "چهره‌اش را هنوز به خاطر دارم. چشمانش پرنفوذ بود، اراده‌ای آهنین داشت، حرف زدنش دقیق و شمرده بود و زندان را به معنای واقعی هیچ می‌انگاشت.

زینب جلالیان برای نرگس محمدی از چگونگی مواجهه دادن با پدر و مادرش و شکنجه‌های هولناک در زمان سلول انفرادی گفته است.

این فعال مدنی با ذکر آنکه حساب روز و شب در دوران طولانی سلول انفرادی تاریک از یاد زینب جلالیان رفته بود، نوشته که حرف‌های زینب کافی بود تا بفهمد شکنجه سفید یعنی چه؟

نرگس محمدی که با مقاومتش در کنار ستمدیدگان شناخته می‌شود، می‌گوید که از اراده زینب جلالیان غبطه می‌خورد و با احترامی که از تمام وجودش برمی‌خواست به زینب نگاه می‌کرد.