در بیانیه پلتفرم دمکراتیک خلق‌های ایران آمده است: تنها تغییر دولت، درد را درمان نمی‌کند؛ استراتژی کارگران و ستمدیدگان باید تغییر کل سیستم در دراز مدت باشد.
پلتفرم دمکراتیک خلق‌های ایران به مناسبت اول ماه می، روز جهانی زحمتکشان و کارگران بیانیه‌ای منتشر کرد.
متن بیانیه به شرح ذیل است:
"مبارزات کارگران، سیستم طبقاتی موجود را مجبور به تغییرات بسیار کرده است. اما مشکل همچنان پابرجا است. حقوق کسب شده توسط کارگران، در کشورهای توسعه یافته، به تمامی جوابگوی نیازهای انسانی آنان نیست. در کشورهای توسعه نیافته و غیر دمکراتیک، وضعیت تفاوت چندانی با جوامع برده داری ندارد. در کشورهایی مانند ایران اعتراض کارگران برای حداقل حقوقشان، با شلاق، با زندان، با توبیخ و اخراج پاسخ داده می‌شود.
تلاش‌های کارگران و طبقات فرودست در چارچوب ایجاد دولت‌های کمونیستی و سوسیالیستی، جهت رسیدن به اهدافشان در چین، شوروی، کوبا و بسیاری از کشورهای دیگر، نتیجه معکوس داشته است. دولت به عنوان ابزار مدیریت طبقاتی، در دست تنها حزب موجود و حاکم، کارگران را مبدل به الگوی عامهتر، جهت فربه کردن خود نموده است. در بسیاری از این کشورها نه تنها حقوق انسانی کارگران بدست نیامدند، بلکه حتی اساسی ترین این حقوق، حتی قابل مقایسه با جوامع سرمایه‌داری غربی نیز نیستند. تجربه نشان داده است که مسیر رهایی کارگران از جوامع دولت گرا، عبور نمی‌کند.
در ایران، حکومت اسلامی، سیاست‌های لیبرالی اقتصادی خود را بر اساس تضعیف بیشتر طبقات فرودست، کارگران، زنان، خلق‌های تحت ستم به پیش برده است. سندیکاهای کارگری، صندوق‌های بیمه عمومی، انجمن‌های صنفی، نهادهای مردمی و مدنی جهت دفاع و پشتیبانی از حقوق زنان و‌کارگران که محصول تقریبا یک قرن مبارزه ستمدیدگان بوده است، تحت فشار حاکمیت، دولتی، تعطیل، سرکوب و یا بی اثر شده‌اند.
رانت طبقاتی در واقع همان رانت دولتی است. کارفرما یا مستقیما دولت است و یا حلقه نزدیکان به سران حکومت، که تحت نام خصوصی سازی از رانت تصاحب صنایع، تقریبا به شکلی مجانی بهره برده‌اند. حکومت و دادگاه همیشه در کنار کارفرما ایستاده‌اند؛ بدون شک دولت هفده کارگر اخراجی معدن آق دره را شلاق می‌زند. کارگران هفت تپه را توبیخ و تهدید و زندانی می‌کند. زنان دستمزد کمتر دریافت می‌کنند و بیمه‌های همگانی به نفع مدیران منصوب دولتیشان تهی و تاراج می‌شوند.
تنها تغییر دولت، درد را درمان نمی‌کند؛ استراتژی کارگران و ستمدیدگان باید تغییر کل سیستم در دراز مدت باشد. درست در این نقطه است که سرنوشت کارگران، تمام ستمدیدگان، خلق‌های تحت ستم ایران، زنان، محیط زیست و فعالان آن، جوانان و تمام قشرها و رنگهای دیگر جامعه که قربانی یکسان سازی دولتی شده‌اند به همدیگر گره خورده است.
پلتفرم دمکراتیک خلق‌های ایران، اول ماه می، روز جهانی کارگر را به تمام خلق‌ها، زحمتکشان، زنان و کارگران ایران و جهان تبریک گفته و تمام مبارزین جامعه ایران در راه دمکراسی را، دوباره و دوباره به مبارزه مشترک علیه این ستم مضاعف و نظام دیکتاتور موجود فرا می‌خواند. زیرا که راه حل در گذار از جامعه و ذهنیت دولت‌گرا است."
