کردها در 16 ایالت آلمان پراکنده شده‌اند. آنها از دولت دو خواسته داشتند: آموزش به زبان مادری, حمایت دولت از خانواده‌ها و ممانعت از خشونت . این مطالبات کردها در شش ایالت آلمان به صورت مکتوب پاسخ داده شد و رد گردید. آلمان می‌گوید:«کردها به زبان‌های ترکی و عربی تکلم می‌کنند, لذا به آموزش به زبان کردی نیازی نیست. مدارسی هست که به زبان ترکی آموزش می‌دهند.».

در آلمان تنها بروشورهایی به زبان کردی در مورد اوضاع خانواده و مسئله امنیت و بازداشت‌کردن چاپ شده است.

مسئله عجیب این است که قبل از اینکه مجلس فدرال آلمان در 15 اکتبر در مورد خواسته‌ها و کمپین کردها به نام «هویت کردها به رسمیت شناخته شود» نشستی ویژه برگزار کند, رجب طیب اردوغان, دولت آلمان را مورد هدف انتقادات خود قرار داد. هرچند بیش از یک میلیون کرد در آلمان بسر می‌برند, اما حقوق کردها همانند دیگر ملت‌های پناهنده به رسمیت شناخته نشده است.

در سال 1961 ترکیه و آلمان پیمانی تحت عنوان «کارگران مهمان» در خصوص کردها امضاء کردند. هزاران کارگر زحمتکش کرد به آلمان مهاجرت کردند که بیشتر در زمان جنگ خلیج صورت گرفت. از طرفی از تسلیحات ساخت آلمان در جنگ کردستان استفاده می‌شود و از دیگر طرف هم آسیب‌دیدگان این جنگ به آلمان مهاجرت کردند. این امر موجب شد که کردها به اقدامات آلمان چشم بدوزند.

کردها از 1 الی 15 سپتامبر 2011 برای به رسمیت شناختن هویت خود از جانب آلمان, 50 هزار امضا جمع‌اوری کردند و یک گام مهم برای تعیین سرنوشت خود برداشتند. دولت آلمان هم در 15 اکتبر برای بررسی مطالبات کردها نشستی ویژه برگزارکرد. فدراسیون سازمان‌های کردها در آلمان این کمپین را راه‌اندازی کرد و خواست که دولت آلمان حقوقی را که برای پناهندگان دیگر ملت‌ها در نظر گرفته برای کردها هم درنظر گیرد.

آلمان سالانه 200 میلیون یورو بودجه به امورات پناهندگان اختصاص می‌دهد. فدراسیون سازمان های کردی هم در 16 ایالت آلمان به جمع‌آوری امضا و آرای کردها دست زد. این فدراسیون اعلام کرد که بنا به آمارهای رسمی اعلام شده, جمعیت کردها در آلمان 800 هزار نفر است و خانواده‌های کرد در زمینه تأمین آینده فرزندانشان با دشواری مواجه می شوند.

پاسخ ایالات مختلف آلمان

تاکنون شش ایالت مختلف آلمان در باره مطالبات کردها پاسخ‌هایی متفاوت داده‌اند. بنا به گزارش‌های رسیده به مرکز خبرگزاری فرات, مواضع ایالات آلمان در قبال کردها با هم متفاوت است. مجلس ایالت بادن ـ وورتمبرگ در پاسخ خود در 18 سپتامبر 2012 اعلام کرد که مسئله مورد تحقیق و بررسی قرار می‌گیرد. اما مجلس ساکسونیا هم در 13 سپتامبر در پاسخ خود گفت که این مطالبات کردها را به وزارت کشور ارجاع داده‌اند.

ایالت‌های دیگر هم قول داده اند که مسئله کردها را بررسی کنند.

اما چند ایالت از قبیل ساکسونیا ـ آنهالت در 12 سپتامبر 2012 طی نامه‌ای مطالبات کردها را رد کردند و گفتند:«کردها به زبان عربی و ترکی تکلم می‌کنند. در مدارس ترکیه هم به زبان ترکی آموزش داده می‌شود, لذا نیازی به زبان کردی نیست». پس به این ترتیب موج از خود بیگانه‌سازی کردها به آلمان هم رسیده است. ایالت برلین هم با پاسخ رد خود دست‌کمی از سیاست‌های انکار و امحای دولت ترک علیه کردها ندارد. این درحالی است که بیش از 100 هزار شهروند کرد در آن شهر ساکن هستند.