خانواده قربانیان هیچ خبری از سرنوشت یا مکان دفن اجساد نزدیکان و بستگان خود ندارند در چنین شرایطی آنها نمی دانند که آیا باید ناپدیدشدگان را از بین رفته تلقی کنند یا اینکه برای پیدا کردن آنها تلاش کنند.

  کشورهای یوگسلاوی سابق نتوانسته اند سرنوشت نزدیک به 14هزار ناپدید شده مناقشات مسلحانه دهه نود را در این منطقه مشخص کنند.

دولتهای کرواسی، بوسنی و هرزگوین، مقدونیه، مونته نگرو، صربستان و کوزوو نتوانسته اند به تعهدات خود در قبال قوانین بین المللی در رابطه با ناپدیدشدگان مناقشات مسلحانه دهه نود جامه عمل بپوشانند. تلاشهای این کشورها برای تحقیق درباره سرنوشت ناپدیدشدگان این مناقشات، شناسایی، بازداشت و محاکمه مسئولانی که موجب ناپدید شدن این افراد شده اند، نتایج مطلوب را به همراه نداشته است.

نزدیک به چهارده هزار نفر در مناقشات مسلحانه در یوگسلاوی سابق ناپدید شده اند. از این تعداد حدود ده هزار و پانصد نفر در فاصله سالهای هزار و نهصد و نود و دو تا هزار و نهصد و نود و پنج در جنگ داخلی بوسنی و هرزگوین، دو هزار و چهارصد نفر از آنها در فاصله سالهای هزار و نهصد و نود و یک تا هزار و نهصد و نود و پنج در مناقشه کرواسی و یک هزار و هشتصد نفر نیز در فاصله سالهای هزار و نهصد و نود و هشت تا هزار و نهصد و نود و نه در مناقشه کوزوو ناپدید شده اند.

بر اساس آمار و ارقامی که کمیته بین المللی صلیب سرخ منتشر کرده از زمان آغاز جنگهای داخلی در یوگسلاوی سابق در سال هزار و نهصد و نود و یک، در مجموع سی و چهار هزار نفر در این منطقه ناپدید شدند.

نبود اراده سیاسی در دولتمردان کشورهای منطقه برای روشن کردن سرنوشت افراد ناپدید شده، علت اصلی نگرانی ها در منطقه بالکان است.