ایران در ابتدای مذاکرات امروز (جمعه) گفته بود که برنامه های مشخصی را ارائه کرده است اما بنا به گفته این دیپلمات غربی پیشنهادهای جدید ایران عملا همان پیشنهادهای قدیمی ارائه شده در روسیه در سال گذشته بودند که همان زمان توسط قدرتهای بزرگ رد شدند.

سعید جلیلی، سرپرست هیات مذاکره کننده ایران با دفاع از مواضع کشورش گفته است که حق ایران برای غنی سازی اورانیوم باید به رسمیت شناخته شود.

در پایان نشست پیش از ظهر این مذاکرات، علی باقری، معاون بین الملل شورای عالی امنیت ملی گفت که ایران پیشنهادهای جامع خود را که به گفته او می تواند راهگشای برنامه هسته ای ایران باشد، به طرف مقابل ارائه کرده است.

ایران پیشنهادهای پنجگانه ایران در مسکو ارایه داد

گام اول- اعلام به رسمیت شناختن حق غنی سازی ایران از جانب ۱+۵ و متقابلا اعلام عدم پیگیری قطعی هر نوع پروژه تسلیحات هسته ای از سوی ایران در چارچوب فتوای رهبر ایران

گام دوم- اعلام آمادگی ایران برای همکاری با آژانس برای حل و فصل موضوع ابعاد احتمالی نظامی در مقابل لغو کلیه تحریم های یک جانبه از جانب گروه ۱+۵

گام سوم- اعلام آمادگی ایران برای همکاری در زمینه تامین سوخت راکتور تهران (توقف موقت غنی سازی ۲۰ درصد) در ازای لغو کلیه قطعنامه های شورای امنیت.

گام چهارم- همکاری هسته ای میان ایران و ۱+۵

گام پنجم- همکاری غیر هسته ای میان ایران و ۱+۵

این درحالی است که نه غرب و نه ایران در راستای منافع خود هم به لحاظ سیاسی و هم اقتصادی و نظامی عدول نمی‌کنند واین امر باعث می‌شود که به توافقات دو جانبه نرسند. از سوی دیگر در تبلیغات رسانه‌ای خود, یکدیگر  را متهم می‌کنند. اما بسیاری از کارشناسان سیاسی می‌گویند هر دو طرف بخاطر مواضع قدرت‌طلبانه‌ خود انگیزه‌ای برای یک توافق بنیادین ندارند و مذاکرات دوجانبه که سالهاست ادامه دارد, تنها برای اتمام حجت و وانمودکردنشان به صلح‌گرایی و صلح‌جویی است.

پیشنهادات دو طرف برای یکدیگر به معنای شکست طرف مقابل در صورت پذیرش است و این امر می‌رساند که هم ۱+۵ و هم ایران با توجه به موقعیت منطقه و این امر که پس از کشورهای عربی و افغانستان تنها ایران مانده که در خاورمیانه فروپاشد, لذا اهداف درازمدت سیاسی‌شان در تضاد با یکدیگر است و مذاکرات را بی‌نتیجه می گذارد. پیش‌بینی کارشناسان این است که این اهداف دو طرف روند اعتمادسازی را به پرتگاه می‌کشاند که سقوط آن آغاز جنگی مشابه سوریه و غیره است. کماکان تاکنون از طریق مذاکرات هیچ کشوری غیر از لیبی به شروط ۱+۵ پاسخ نداد, اما مشاهده شد که مسئله اتمی یک بهانه صرف بود و خود ۱+۵ و ناتو لیبی را ساقط کردند.

تیر ماه ۱۳۸۷، مهر ماه ۱۳۸۸، آذر ماه ۱۳۸۹ به ترتیب مذاکرات ژنو یک، دو و سه برگزار شد و استانبول نیز دو بار به ترتیب در بهمن ۱۳۸۹ و فروردین ماه ۱۳۹۱ میزبان دو دور بعدی گفت‌وگوها بود. بعد از آن ایران و گروه ۱+۵ در اوایل خرداد ماه ۱۳۹۱ در دارالضیافه بغداد، در ۲۹ خرداد در مسکو و هشتم و نهم اسفند در آلماتی مذاکره کردند.