در سالگرد قتل‌عام ملت تامیل توسط ارتش سریلانکا, در شهر استکهلم پایتخت سوئد تجمعی اعتراضی برگزار شد. تامیل‌ها باردیگر به میادین آمده و خواستار محاکمه عاملین قتل‌عام ملت تامیل شدند.

ملت تامیل خواستار تعیین سرنوشت خود بوده و مبارزات‌شان برای تشکیل دولتی مستقل ادامه یافت, اما در ماه می 2009 این ملت با قتل‌عامی گسترده توسط ارتش سریلانکا مواجه شدند. ارتش سریلانکا برای نابودی کامل «ببرهای تامیل» در نوامبر سال 2008 عملیاتی بسیار بزرگ را آغاز کرد. گریلاهای تامیل برای دفاع از خود در مقابل این حملات, به شهر مولاتهیو در ساحل شمال شرقی عقب‌نشینی کردند. ارتش سریلانکا هم با تسلیحات نظامی سنگین و مدرن از هوا , زمین و دریا آن شهر را محاصره کرده و دهها هزار تامیلی از جمله « ويلوپيلائی پراباكاران » رهبر آنها را قتل‌عام کردند.

در 19 می دولت سریلانکا عکسی از پیکر ويلوپيلائي پراباكاران, رهبر گریلاها را منتشر و پیروزی خود را اعلام کرد. این دولت اعلام کرد که «تروریسم را می‌توان به طرق نظامی از میان برد». سازمان ملل و سازمان حقوق بشر وابسته به آن در گزارش‌های خود در مورد قتل‌عام تامیل‌ها گفتند که در عرض 6 ماه 40 هزار نفر که اکثر آنها غیرنظامی بودند, کشته‌شده‌اند و اسرا را هم بشدت شکنجه کرده‌اند. همچنین به زنان تجاوز کرده و در حین حملات شمار زیادی بیمارستان و مراکز عمومی ویران شده‌اند.

در حین این قتل‌عام, تامیل‌های مقیم اروپا و دیگر نقاط جهان همه روزه در میادین‌ شهرها دست به تظاهرات می‌زدند. آنها قتل‌عام ملت خود بویژه زنان و کودکان را محکوم ساختند و از جهان خواستند مقابل دولت سریلانکا مواضعی اتخاذ کند. اما روسای جمهوری کشورهای غربی و سرمایه‌داری در حین این قتل‌عام کور و کر شده و سکوت اختیار کردند. پس از قتل‌عام, دولت‌های غربی پیروزی سریلانکا علیه «تروریسم» را به دولت آن تبریک گفتند.

از جمله کسانی که این قتل‌عام را به دولت سریلانکا تبریک گفت, عبدالله  گول, رئیس‌جمهور ترکیه و پارلمانتاران حزب آ.ک.پ بودند. گول طی تماسی تلفنی با رئیس‌جمهور سریلانکا قتل‌عام را به وی تبریک گفت. پارلمانتاران حزب آ.ک.پ هم نامه‌هایی برای آن دولت فرستادند و خواستند که همچنان مقابله آنها با «تروریسم» ادامه یابد.

گول همچنین گفته بود که آنچه برسر تامیل‌ها آمده باید بر سر کردها هم بیاید.

چه بسا دولت اردوغان و حزبش در ترکیه هم مدام از استفاده از روش دولت سریلانکا برای قتل عام کردها دم می‌زدند. اما انقلاب غرب کردستان و جنگ عظیم گریلاهای ه.پ.گ در مناطق شمذینان و دیگر استان‌های مرزی در شمال کردستان, تمامی نقشه‌های جنگ‌طلبانه دولت ترکیه را نقش برآب ساخت و ارتش ترکیه از ترس گریلا به درون پایگاه‌هایشان خزیدند.

سالگرد قتل‌عام

هزاران تن از شهروندان تامیلی در پایتخت سوئد در سالگرد قتل‌عام, دست به راهپیمایی زدند. آنها درحالی که عکس‌هایی از قتل‌عام وحشیانه دولت سریلانکا را در دست داشتندع برضد این دولت و قدرت‌طلبان غربی ـ اروپایی شعار سردادند.

«ژفان موهان» رئیس «فوروم» تامیل‌ها در کشور سوئد گفت در حین قتل‌عام 6 ماهه, 40 هزار تامیلی قتل‌عام شده‌اند؛ 100 هزار نفر به مکانی نامعلوم برده شده و مفقود شده‌اند و قریب 25 هزار کودک یتیم گشته‌اند. وی گفت که ارتش سریلانکا گریلاهای اسیر را تحت شکنجه شدید قرار داده و «بالگهاندران» فرزند رهبر تامیل‌ها که 11 ساله بود را اسیر و سپس گلوله‌باران کردند.

«موهان» تأکید کرد که دولت سریلانکا دست به قتل‌عام کودکان زد و افزود:«ما تاوان پشت‌بستن و اعتماد به جهان غرب را پس دادیم. آن موقع با میانجی‌گری نروژ آتش‌بس اعلام و پیمان صلح امضا گردید. ما فکر می‌کردیم که دولت سریلانکا به آن پیمان عمل خواهد کرد. ما می‌گفتیم غرب, آمریکا و انگلیس علیه هر گونه وضعیتی منفی واکنش نشان خواهند داد, اما آنها کور و کر شده و سکوت کردند. آنها صرفا به نظاره قتل‌عام نشستند. تازه به دولت سریلانکا هم کمک کردند تا جنبش ما را نابود کند».

موهان گفت که پس از این قتل‌عام و تضعیف گریلاها, دیگر فشارها علیه ملت تامیل چندین برابر افزایش یافت . وی افزود:«ملت‌ ما را به زور از سرزمینشان بیرون کردند و بجای آنها سنگالی‌ها را اسکان دادند».

موهان گفت که تامیل‌ها ملت‌کرد را دوست صادق خود می‌دانند و از نزدیک مبارزات کردها را دنبال و از آن هم حمایت می‌کنند. وی طی فراخوانی برای ملت‌کرد, گفت:«هیچگاه به کشورهای غربی پشت نبندید. به نیرو و قدرت ذاتی خود اعتماد کنید».