مقاومت و مبارزه برای خاتمه دادن به انزوای تحمیل شده بر رهبر خلق کورد، عبدالله اوجالان در امرالی و تامین آزادی جسمی و فیزیکی وی، فعالیت‌ها و تظاهرات در تمام طول سال در کوردستان بدون وقفه ادامه پیدا کرد. مقاومت و مبارزه در این سال، با سال‌های گذشته متمایز بود. همزمان با این اقدامات در تمام اکناف جهان این مبارزه گسترش پیدا کرد. اعتصاب غذا نامحدود زندانیان پرونده پ.ک.ک و پاژک نشان خود را بر سال ۲۰۲۱ زد.

اعتصاب غذایی که از ۲۷ نوامبر ۲۰۲۰ آغاز شده بود و زندانیان در زندان‌های باکور کوردستان و ترکیه در آن شرکت کرده بودند، بعد از ۲۹۰ روز مقاومت در سپتامبر ۲۰۲۱ خاتمه پیدا کرد. دنیز کایا به نمایندگی از زندانیان پرونده پ.ک.ک و پاژک بیانیه خاتمه اعتصاب غذا را قرائت کرده و اعلام نمود که با فعالیت‌ها مختلف دیگری به کارزار زمان آزادی فرا رسیده است، می‌پیوندند. به منظور حمایت از این اعتصاب غذا ۲۰۰۰ هزار زندانی و محکوم از ۱۰۷ زندان به آن پیوسته بودند. در کمپ مخمور و کمپ لاویرو-ی یونان هم اعتصاب غذا در جریان بود.

کوردستانیان در اروپا، نواحی مختلف آمریکا و آسیا، همراه با دوستان خلق کورد در سال ۲۰۲۱ با قدرت بیشتر، سازماندهی و مداومت هر چه بیشتر، دست به مقاومت زدند. در عرصه بین‌المللی، به منظور پایان دادن به سکوت نهادهای بین‌المللی مرتبط با انزوای تحمیلی رهبر خلق کورد،  اقدامات و راهپیمایی‌های بدون وقفه‌ای ادامه پیدا کرد. کوردستانیان همراه با دوستان خود از خلق‌های دیگر خواستند که سازمان ملل متحد، شورای اتحادیه اروپا، کمیته ممانعت از شکنجه اتحادیه اروپا، دیوان لاهه و کشورهای اروپای مانند آلمان، فرانسه، انگلستان در این باره اقدامات لازم را انجام دهند.

ادامه آکسیون ۴۷ هفته‌ای در مقابل دفتر  سازمان ملل متحد در ژنو

به منظور آزادی رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان، از کشورهای مختلف اروپایی و از هر چهار سوی جهان، هزاران نامه به انتونیو گوترش دبیرکل سازمان ملل متحد ارسال شد. در این نامه‌ها از وی خواسته شده است که سریعا در این باره اقدام کند. کوردستانیان همراه با دوستان خود در ۲۵ ژانویه ۲۰۲۱ در مقابل دفتر سازمان ملل متحد در ژنو سوییس تحصن جدیدی را آغاز کردند.  کوردستانیان در میدان مقابل دفتر سازمان ملل متحد، با برپایی چادر تلاش کردند تا صدای آنها شنیده شود. این آکسیون هر چهارشنبه ادامه پیدا کرده و تا کنون مدت ۴۷ هفته است تحصن در مقابل دفتر سازمان ملل متحد در ژنو ادامه پیدا کرده است.

دهمین سال تحصن برای آزادی اوجالان

تحصن آزادی برای اوجالان که از ۲۵ ژوئن ۲۰۱۲ در شهر استراسبورگ فرانسه در مقابل دفاتر شورای اروپا، پارلمان اروپا، دادگاه حقوق بشر اروپا و کمیته منع شکنجه اتحادیه اروپا آغاز شده بود، به دلیل قرنطینه و شیوع کوید ۱۹ در نوامبر ۲۰۲۰ متوقف شد. بعد از خاتمه قرنطینه در ۱۹ ژانویه ۲۰۲۱ این تحصن بار دیگر از سرگرفته شده است. این آکسیون تمام روزهای هفته از ساعت ۸:۳۰ تا ۱۷:۰۰ ادامه پیدا می‌کند. هر هفته، گروهی از کوردها و دوستان خلق کورد از کشورهای مختلف اروپا دست به اعتراض می‌زنند. این آکسیون در سال ۲۰۲۱ نه ساله می‌شود و وارد سال دهم می‌شود. به مناسبت دهمین سال آغاز این آکسیون، تحصن آزادی در همان میدان به صورت گسترده‌ای از سوی کوردستانیان و دوستان خلق کورد برگزار شد. در این اعتراضات، که به منظور آزادی رهبر خلق کورد برگزار می‌شود، کتاب و بروشورهایی با زبان‌های مختلف توزیع می‌شوند که در آن زندگی، مبارزات و اهمیت آزادی رهبر خلق کورد مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.

کوردستانیان متوجه استراسبورگ بودند

کوردهایی که در ۵۰ سال گذشته شمار جمعیت آنان در اروپا مرتبا افزایش یافته است، در ادامه تحصن برای آزادی، در سال ۲۰۲۱ گردهمایی‌های فراوانی را در استراسبورگ برگزار کردند. در پی فراخوانTJK-E  و  KCDK-E در استراسبورگ فرانسه، کوردها همراه با دوستان خود در ۱۲ مه دست به تحصن زدند. در این آکسیون انزوای تحمیل شده بر رهبر خلق کورد، حملات اشغالگرانه دولت ترک به باشور کوردستان و تصمیمات وزارت امور خارجه آمریکا علیه کادرهای ارشد جنبش آزادی کوردستان محکوم شدند. این گردهمایی و فعالیت‌ها به مدت ۴ هفته ادامه پیدا کردند.

آکسیون بلند دیگری در استراسبورگ در ۱ دسامبر ۲۰۲۱ آغاز شد. این اعتراضات در زمان تشکیل جلسه کمیته وزرای اتحادیه اروپا آغاز شد، در این نشست که بعد از ۷ سال از اعمال مجازات حبس ابد علیه رهبر خلق کورد این کمیته آن را در دستور کار خود قرار داده بود، از شهرهای مختلف اتحادیه اروپا، کوردستانیان و دوستان خلق کورد در آن شرکت کردند.

عدم مقاومت در برابر نافرمانی مدنی

مبارزه و مقاومت در استراسبورگ در نیمی از سال ادامه پیدا کرد و ادامه این اعتراضات باعث ترس دولت ترک و همچنین دولت فرانسه شد. پیش از آغاز سالگرد توطئه بین‌المللی ۹ اکتبر، به منظور آزادی رهبر خلق کورد، در مقابل ساختمان سن موریکو چادرهای تحصن نصب شدند، اما پلیس فرانسه به فعالان حمله کردند. در ان روز بعد از آنکه تظاهرات عمومی در مقابل دفتر شورای اتحادیه اروپا، برگزار شد، بار دیگر نیروهای پلیس با خشونت دست به عمل زدند. در مقابل کمیته منع شکنجه اتحادیه اروپا، که وابسته به شورای اتحادیه اروپا است، جوانان کورد در ۵ آپریل دست به نافرمانی مدنی زدند، اما نیروهای پلیس به جوانان حمله کردند. ۷ مه هم در حیاط دادگاه حقوق بشر اتحادیه اروپا، جوانان دست به فعالیت زدند، اما بار دیگر با حمله نیروهای پلیس مواجه شده و ۲ نفر دستگیر شدند.

کوردستانیان در شهر لاهه هلند، در مقابل دیوان عدالت لاهه گردهم آمدند. در سال ۲۰۲۱ به کرات درخواست‌های خود را برای لغو انزوای تحمیل شده بر امرالی و تامین آزادی فیزیکی رهبر مطرح کردند. بدون شک کوردهایی که در اروپا حضور دارند، اقدامات خود را محدود به این شهرها نکردند. در تمام طول سال بسیاری از شهرها در طول تمام روزهای هفته، تظاهرات خود را آغاز کردند، برخی از روزها هم به صورت همزمان در بسیاری از شهرهای اروپا در میدان‌ها حضور داشتند. برای نمونه، در سالگرد توطئه بین‌المللی ۱۵ فوریه و ۹ اکتبر، بعد از درخواست‌های که در ۱۶ مارس در شبکه‌های اجتماعی منتشر شدند، ۱۶، ۱۰ دسامبر به عنوان روز جهانی آزادی برای اوجالان نامگذاری شد و تظاهراتی پر شور برگزار شد.

در بسیاری از شهرها راهپیماهایی طولانی برگزار شدند

راهپیمایی طولانی که هر سال از آلمان به سوی استراسبورگ فرانسه به صورت سنتی برگزار می‌شد، امسال به دلیل محدودیتهای موجود، به شیوه جدیدتری در مقایسه با سال‌های گذشته انجام شد. این راهپیمایی در شهر هانوفر با برگزاری میتینگی آغاز شد و ۱۵۰ نفر از گروه‌های انترناسیونال به آن پیوستند. این آکسیون ۹ روز در شهرهای مختلف ادامه پیدا کرده و در شهر فرایبورگ به راهپیمایی و برگزاری یک میتینگ خاتمه پیدا کرد. همزمان در این روزها راهپیمایی طولانی بین نئو-مونستر و کیل برگزار شد. به مناسبت سالگرد ۱۵ فوریه راپیمایی طولانی دیگری به مدت دو روز در اشتوتگارت برگزار شد.

راهپیمایی طولانی دیگری برای آزادی رهبر خلق کورد هر سال از سوی حنبش جوانان انقلابی TCŞ و TÊKO-JIN برگزار می‌شود، امسال هم این راهپیمایی برگزار شد. راهپیمایی امسال هم در ۱۲ سپتامبر بین کلن و آخن برگزار شد. همراه با آلمان و فرانسه، در اتریش، سوئد، هلند، انگلسنان و سوئیس هم صدها جوان به این راهپیمایی پیوستند. این راهپیمایی ۶ روز ادامه یافت. علیرغم اقدامات انحرافی پلیس آلمان و گروه‌های فاشیستی آ.ک.پ/م.ه.پ، جوانان راهپیمایی خود را با حماسه‌ای بزرگ در ۱۶ سپتامبر خاتمه دادند.

همراه با این راهپیمایی‌های گسترده که بر اساس فراخوان سازمان‌ها و نهادها و فدراسیون‌های کوردی صورت گرفته بوند، کوردستانیان با ابتکار عمل آزادی برای اوجالان، اقدامات شخصی خود را هم دنبال کردند. برای نمونه در هلسینگی، پایتخت فنلاند، یک کوردستانی با نام ادریس الاسو در سالگرد توطئه بین المللی ۱۵ فوریه، به منظور محکوم کردن انزوای تحمیل شده بر رهبر خلق کورد، یک ماراتن ۴۲ کیلومتری را آغاز کرد. او در شرایط بسیار دشوار زمستان ۳ ساعت و ۴۰ دقیقه دوندگی کرد. در این مدت وی توانست حمایتهای خلق فین را به این منظور جلب کند. همراه با وی، شوان راشد با ۲۰ کیلومتر و گلو ژیمهان با ۷ کیلومتر در این ماراتن وی را همراهی کردند.

کتابخانه سیار رهبری در اروپا

کتابخانه سیار رهبری یکی دیگر از فعالیتها و اقداماتی بود که امسال از تاثیرگذاری برخوردار بود. اتوبوسی حامل کتابهای رهبر خلق کورد، که بسیاری از هنرمندان در آن حضور داشتند، در بسیاری از شهرهای اروپایی به حرکت درآمده و در میادین شلوغ توقف می‌نمود. این اتوبوس به شهرهای اولدنبورگ، بیلفلد، وپرتال، ساربروکن، تیر، دارمشتات، آوشفنبورگ، مانهایم، گیسن، روژلشایم، وایزبادن، ماینز، فرانکفورت، برلین، درسدن، لایپزیگ، و در شهرهای استکهلم، اوپسالا، اوربرو، ژرونترگت، مالمو و گوتبورگ عزیمت کرد. این اتوبوس در شهرهای زوریخ، لوزان، سلوتورن، برن، زوریخ سوئیس، در شهرهای پاریس، مارسی، دراگوگیان، مونت پلیه، تولوز و بوردیو، آمستردام، دانهاگ، بروکسل بلژیک و وین اتریس و روم هم توقف کرد.

حرکت کشتی آزادی از یوتان تا ایتالیا

متمایز با سالهای گذشته، در سال ۲۰۲۱ فعالیت‌ها و اقدامات دیگری صورت گرفت. یکی از این اقدامات کشتی آزادی اوجالان بود. نزدیک به ۵۰ روزنامه نگار، آکامیسین، سیاستمدار، نویسنده وکیل و مدافع صلح، نمایندگان جنبش زنان، نمایندگان و هنرمندان کورد در اروپا، از آلمان، فرانسه، سویس، برزیل، اسپانیا، سوئد، ایتالیا، یونان و انگلستان، در این کشتی از یونان عازم ایتالیا شدند. این کشتی در ۱۲ نوامبر در سالگرد عزیمت رهبر آپو به روم، وارد ایتالیا شد.

میهن‌دوست کورد، در اعتراض به انزوای تحمیل شده بر رهبر خلق کورد خود را به آتش کشید

در شهر درسدن آلمان، خلیل شن میهن‌دوست کورد در سالگرد ۱۵ فوریه، خود را به آتش کشید. خلیل شن که مدت ۲۵ سال در تبعید بود، به منظور اعتراض به انزوای تشدید شده بر رهبر خلق کورد، خود را به آتش کشید و بعد از چند ساعت، در بیمارستان به شهادت رسید. خلیل شن نامه‌ای را از خود به جا گذاشته و در ان نوشته بود: ماههاست که از وضعیت رهبر اپو اطلاعی در دست نیست، نه وکلا، نه خانواده نمی‌توانند با وی دیداری داشته باشند. در مقابل این رویه، تلاشهایی در جریان است، اما کافی نیست.

فردا:  تشدید انزوا در سال ٢٠٢١، گسترش مبارزه در سرتاسر جهان (٣)