اعتصاب غذای نامحدود-دوره‌ای که توسط زندانیان با درخواست آزادی جسمانی رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان آغاز شده بود، وارد بیست و دومین روز خود شد.

زندانیان زندان زنان ترسوس همچنین در کارزار «آزادی عبدالله اوجالان، راه حل مسئله کورد » که وارد سومین ماه خود شده است، شرکت کردند و از ۲۷ نوامبر دست به اعتصاب غذا زدند. زندانیان در پیام خود اعلام کردند که در این مرحله آغاز کارزار بسیار مهم است.

در این پیام آمده است:

«در ابتدا با گرمای مقاومت به تمامی رزمندگان مقاومت کوهستان، زندان و مردم میهن‌دوست خود درود می‌فرستیم. چهل و ششمین سالگرد تأسیس حزب را به رهبری، به شهدای انقلاب، به همه همرزمان و مردم تبریک می‌گوییم. ما معتقدیم سال ۴۶، سال آزادی رهبری و همه مستضعفان خواهد بود. گامی که با شعار «آزادی عبدالله اوجالان و راه حل سیاسی مسئله کورد» آغاز شد، برای این مرحله معنا و اهمیت زیادی دارد. بنابراین، می‌دانیم که انزوایی که در امرالی تحمیل می‌شود، بر تمام مکان‌ها و مناطقی که امروز کوردها در آن زندگی می‌کنند، تأثیر می‌گذارد. آنها می‌خواهند که ما بدون رهبری زندگی کنیم. به همین دلیل، با وجود اینکه نزدیک به ۳ سال است که هیچ اطلاعی از رهبری دریافت نمی‌شود، دولت ما را مجبور می‌کند که این شرایط را بپذیریم. همه بدانند که ما به هیچ وجه این وضعیت را قبول نداریم و همیشه تا آخر در مقابل این تحمیل ها مقاومت خواهیم کرد. امروز انزوای شدیدی که در امرالی اعمال می‌شود، با سیاست خشن به همه زندان‌ها و خارج از آن سرایت کرده است. آنها می‌خواهند مردم کورد را خفه کنند.

اما کسانی که این وضعیت را ایجاد می‌کنند باید خوب بدانند که هر کجا که بخواهند مانند امرالی عمل کنند، ما هم در مقابل آن‌ها مقاومت خواهیم کرد، زیرا ما از امرالی الهام می‌گیریم. به همین دلیل است که ما به عنوان زندانیان زن پ‌ک‌ک و پاژک در زندان ترسوس با این عزم به ابتکار عمل میپیوندیم. از ۲۷ نوامبر اعتصاب غذای نامحدود و دوره‌ای را آغاز کرده‌ایم. ما موضع خود را در برابر تشدید انزوا و تلاش برای  تضعیف روحیه رهبری، علیه عدم آزادی رفقای بیمار، علیه به تعویق انداختن آزادی زندانیان و علیه سلول‌های انفرادی Y و S نشان می‌دهیم. ما از همه خانواده‌ها و مردم می‌خواهیم که صدای خود را در برابر این اقدامات بلند کرده و بایستند.»