دو تن از زندانیان سیاسی بلوچ محکوم به اعدام در زندان مرکزی زاهدان، رنجنامه‌ای را خطاب به "دلسوزان واقعی" منتشر نمودند

الیاس قلندر زهی و حسن دهواری، دو تن از زندانیان سیاسی بلوچ که به اعدام محکوم شده‌اند، با انتشار نامه‌ای سرگشاده از شکنجه‌های اداره‌ی اطلاعات پرده برداشته و جرم خود را تنها داشتن نسبت خانوادگی با فعالین اپوزیسیون بلوچستان که از حقوق مردم بلوچستان دفاع میکردند، عنوان کرده‌اند.

به نقل از(هرانا)،این دو زندانی سیاسی بلوچ مدعی هستند که بعلت فعالیت سیاسی اعضای خانواده و سایر اقوام، نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی ایران آنان را "گروگان" گرفته و در زیر شکنجه مجبور به اعتراف به فعالیت‌هایی کرده‌اند که مرتکب نشده‌اند.

"الیاس و حسن" اظهار نموده‌اند که علیرغم اینکه بارها پیش قاضی کیفری اتهامات را رد نموده و بر زیر شکنجه قرار گرفتن برای اعتراف به جرمهای مرتکب نشده تاکید کرده‌ایم، لذا قضات به گفته‌های ما توجهی نکرده و طبق اظهارات و خواست وزارت اطلاعات، ما را به اعدام نمودند.

در رنجنامه‌ی این دو زندانی سیاسی بلوچ آمده است که در تاریخ شانزدهم اسفند ١٣٩٣ توسط دستگاههای امنیتی در خانه‌ی الیاس قلندر زهی بعنوان گروگان دستگیر شدیم تا یکی از اقوام ما که آن شب در آن خانه بود و موفق به فرار شد، خود را تسلیم نماید. لذا بعدا توسط اداره‌ی اطلاعات، زیر دشوارترین شکنجه‌های فیزیکی و روحی قرار گرفتیم و در نتیجه ما را به اعدام محکوم نمودند.

این دو زندانی سیاسی بلوچ از شکنجه‌هایی همچون " تخت معجزه، شوک برقی، صندلی‌های آهنی که زیرشان را می‌گداختند، لخت کردن و تهدید به پخش فیلمبرداری و تهدید به دستگیری و شکنجه‌ی افراد خانواده، نوشته‌ و تاکید نموده‌اند که آنها را مجبور به قبول و نوشتن دیکته‌وار درخواست‌های بازجویان کرده‌اند.

پیشتر نیز در مورد شکنجه و اعتراف‌گیری‌های دستگاههای امنیتی جمهوری اسلامی، گزارش‌های متعددی منتشر شده است.