دوران کالکان عضو کمیته رهبری حزب کارگران کوردستان در برنامه ویژه میدیا خبر شرکت کرده و انزوای تحمیل شده بر رهبر خلق کورد، حملات اشغالگرانه دولت ترک به جنوب کوردستان و برخورد پارت دمکرات کوردستان و پ.ک.ک را ارزیابی کرد. متن کامل این گفتگو در دو بخش به زبان فارسی منتشر میشود. بخش نخست به شرح زیر است:
میدیا خبر: با تحمیل و تشدید انزوا بر رهبر خلق کورد، عبداله اوجالان آغاز میکنم؛ مدت زیادی است که از رهبر خلق کورد اطلاعی در دست نیست. نهادهای مرتبط با این مسئله نیز برای این فراخوان دادهاند.
دوران کالکان: پیش از هر چیز به رهبر آپو و مقاومت تاریخی امرالی درود میفرستم. ما در هر برنامهای این مسئله را مورد توجه قرار میدهیم. آن در دستور کار روز، مورد توجه جامعه، دستور کار جنبشمان و جامعه بشری قرار میدهیم. تا زمانیکه راه برای رهبر آپو گشوده نشود، مشکلات همچنان در بنبست و بدون دستیابی به نتیجه قرار دارند. ما این مسئله را در کوردستان، در خاورمیانه میبینیم. در سطح جهان میبینیم. در واقع همه در بن بست قرار گرفتهاند. خروج از این وضعیت نیازمند نیروهایی است که دست به راه حل بزنند. برخی نیز این مسئله را مورد اشاره قرار میدهند که نیروی دستیابی به راهحل دستگیر شده است. میگویند برای ایجاد مشکلات، برای ایجاد بحرانها، در چنین وضعیتی لازم است فشار و استعمارگری ادامه پیدا کند، تا ما بتوانیم حاکمیت خود را ادامه بدهیم. بر این اساس حرکت میکنند. باید مانع از این مسئله شد. بدون تردید اما اینگونه نمیتواند ادامه پیدا کند. به کرات این مسئله را بر زبان آوردهایم. باید واکنشهای اجتماعی را مورد آزمایش قرار ندهند، زیرا ما یک جنبش و یک خلق هستیم که برای آزادی بر اساس خطمشی فدایی عمل میکنیم. نتایج چنین سیاستی برای انها بسیار گران تمام خواهد شد. این یک واقعیت است.
اما ما هر اندازه که دشمن نیز باشیم، هر چقدر که با یکدیگر جنگ را نیز ادامه باشیم، گفته باشند و گفته باشیم، ما در نهایت حرف خود را به کرسی مینشانیم. یعنی علیرغم آنکه به آنان باور نکردیم، اما انتظار داشتیم که ان را اجرا کنند. زیرا رهبر آپو خود وارد عمل شده بود. بیش از ۲۰۰ روز که اعتصاب غذا ادامه پیدا کرد، و زندانیان وارد روزه مرگ شدند. احتمال داشت که دهها و صدها نفر جان خود را از دست میدادند. زمینه برای چنین مسئلهای اماده شده بود. اما هیچ کس وعدههای خود را عملی نکرد. سازمانهای بینالمللی، سازمانهایی که باعث و بانی چنین وضعیتی شدند، سازمانهایی که دست به توطئه بینالمللی زدند، همه سکوت کردهاند. کاملا آشکار است که از این وضعت بسیار شادمان هستند. یا وعده دادهاند که سکوت کنند. یعنی ما نمیدانیم که در امرالی چه اتفاق میافتد. وضعیت زندگی، سلامتی و صحت رهبر آپو در چه شرایطی قرار دارد؟ ما از وی هیچگونه اطلاعی نداریم. به عنوان جنبش ما از وی هیچگونه اطلاعی نداریم.
احتمال دارد که ظلم و ستم، فشار وجود داشته باشد. اما حتی در شرایط سرکوب و فشار و خشونت نیز باید اطلاعات را اخذ کرد. زمانیکه به بیمارستانی میروند، اطلاعات را میتوانیم کسب کنیم، اما از امرالی هیچگونه اطلاعی در دست نیست. به همین دلیل نگران هستیم. اینگونه نمیتواند ادامه داشته باشد. از طرف دیگر جامعه نیز نگرانیهای شدیدی در این باره دارد. فشارهای شدیدی علیه ما وجود دارند. باید اطلاعات بیشتری در اختیار وکلا قرار بگیرد. یعنی در هر صورت باید اطلاعات را به جامعه داد. زیرا فشار شدیدی علیه ما وجود دارد. سازمانهای بینالمللی، سازمانهای ملی، سازمانهای مسئول در این باره چه میگویند؟ چه اطلاعاتی را باید منتشر کنند. جامعه خواهان کسب اطلاعات است و این کاملا طبیعی است. اما هیچ اطلاعاتی در این باره وجود ندارد. نمیتوان برآورد کرد که در فشار و سرکوب در چه سطحی قرار دارد. باید احتمال هر گونه مسئلهای را داد.
در این چارچوب کارزار «زمان آزادی فرا رسیده است»، برای آزادی فیزیکی رهبر آپو آغاز شد، لازم است این کارزار با قدرت هر چه بیشتر ادامه پیدا کند. باید در تمام حوزهها عملی شود. یعنی باید در وضعیتی قرار داشته باشد که هیچ کس نتواند در آن مشارکت نکند. در این رابطه باید همه نسبت به مسئولیتهای خود در اینباره واقف باشند. تا بعد از مدتی هیچ کس اعلام نکند که چرا اینگونه شد. اراده اجتماعی، یعنی نیرویی که راه حل را برای مسائل و مشکلات مییابد، در مقابل دیدگان نابود میشود. مانع از دستیابی به راه حل شدند. اما بدون تردید روند امور در همین مسیر ادامه پیدا نمیکند. همه باید این مسئله را درک کنند.
میدیا خبر: مبارزه در زاپ، آواشین و متینا دو ماه است که ادامه دارد. وضعیت جنگ را چگونه ارزیابی میکنید؟
دوران کالکان: نبردی بر اساس خط مشی فدایی زیلان وجود دارد. در ماه شهدا، بر اساس خطمشی شهدا مقاومت بزرگی روی داده است. هم اکنون نیز در ماهی که اقدام فدایی زیلان روی داده است، براساس همان خطمشی نبردی قهرمانانه در جریان است. ما واقعیت نبرد زیلانی شدن را در پیش گرفتهایم و این واقعیت جنبش ماست. روح، اراده و ذهنیت فدایی فدایی ما در بالاترین سطح خود قرار دارد. نبردها را بر اساس این خطمشی به پیش میبریم. پیش از هر چیز به این مقاومت قهرمانانه درود میفرستم. به رزمندگان و فرماندهان این نبرد قهرمانی در کارزار انقلابی جنگ خابور، کارزار انقلابی شاهینهای زاگرس و عگید بوتان درود میفرستم. یاد و خاطره شهدا را گرامی میداریم. همه تلاش میکنند تا زیلان دیگری باشند. تلاش میکنند خطمشی زیلان را درک کنند، این خطمشی را سازماندهی کنند، نبرد را بر اساس این خطمشی ادامه دهند. با گرامیداشت یاد و خاطره رفیق زیلان، یاد و خاطره تمام شهدای قهرمانمان را گرامی میدارم. نبردها مدت دو ماه است که ادامه دارند. در سه روز نخست هفته اول این حملات، در روز بیستم ماه اول حملات، فرماندهی قرارگاه مرکزی نیروهای مدافع خلق بیانیه را منتشر کرد و در آن بیلان عملیاتی این روزها را منتشر کرد. افکار عمومی نیز از این مسئله اطلاع دارد. لازم نیست که بار دیگر این موارد را تکرار کنم. بیلان دو ماهه نیز منتشر میشود و نتایج آن به اطلاع افکار عمومی نیز رسانده میشود. نباید این نبردها را نبردی عادی ملاحظه کرد. در واقع رویدادهای سهمگینی در جریان هستند. باید واقعیات این نبرد درک شوند.
مرکز اطلاعرسانی نیروهای مدافع خلق بیانیه خود را منتشر کرده است، هر روز بیلان عملیاتی را منتشر میکند، پاسخها را ارزیابی میکنند. فرماندهی ما در قرارگاه نیروهای مدافع خلق پاسخها را ارزیابی میکند. این مسئله مشهود است. پیش از این نیز اعلام کردهایم. از تکنولوژیهای فراوانی استفاده میکنند. نیروی ناتو هستند، نشستی را برگزار کردهاند. مورد حمایت قرار میگیرند و از این طریق تبلیغات میکنند. یعنی چنین نیرویی میتواند میتواند خود را به همه جا برساند، میتواند در هر جایی که بخواهد مستقر شود. اما به آسانی نمیتواند این کار را انجام بدهد. اما ما هیچگاه نگفتهایم که نمیتواند این کار ار انجام دهد. میتواند بیاید، اما آیا میتواند بازگردد یا نه، مسئله اینست. مسئله دوم، در مناطقی که به آن رسیده است، چکار میتواند انجام دهد، چگونه میتواند مستقر شود؟ بدون شک این مسئله مورد بحث و گفتگو قرار دارد. همه اکنون این مسئله را مورد بحث و بررسی قرار میدهند. ابعاد این مسئله آشکار میشود. بله، ارتش ترک آمده است، اما در چه وضعیتی قرار دارد؟ چگونه میتواند در این مناطق حضور خود را حفظ کند؟ این مسائل مورد بحث هستند. فرماندهی قرارگاه نیروهای مرکزی اعلام کرد که با شکست مواجه شدهاند. به موقعیتی رسیدهاند که نمیتوانند یک قدم بردارند. حتی در مواردی نمیتوانند عقبنشینی کنند. گفته میشود که در برخی از مناطق عقبنشینی کردهاند. اما در عقبنشینی نیز شکست خوردهاند. در وضعیت شکست قرار گرفته و در این موقعیت بدون گمان فاشیسم آ.ک.پ/م.ه.پ معیارهای حقوقی و اخلاقی را به رسمیت نمیشناسد. در طول نبرد نیز این معیارها را به رسمیت نمیشناسد. از سلاحهای شیمیایی استفاده میکند. و در موارد بسیاری استفاده از سلاحهای شیمیایی توسط ارتش ترک ثابت شده است. حتی در مقابل افکار عمومی نیز کم و بیش به چنین مسائلی اشاره میکنند، یعنی وضعیتی رسمی و آزمایش شده در این باره وجود دارد. مرتکب جرم میشوند و آشکارا دست به جرایم جنگی میزنند.
با حمایت نیروهای مختلف تلاش میکنند که دست به هر اقدامی بزنند. در اینجا دو مسئله مهم وجود دارد. یعنی باید اهداف دشمن را به خوبی مشاهده کرد. جنبش ما، قرارگاه مرکزی نیروهای مدافع ما، بسیاری از اوقات واقعیات را اعلام و آشکار کرده است. یعنی باید اهداف دشمن را به خوبی ملاحظه کرد. از طرف دیگر، باید این مقاومت را به خوبی درک کرد. چه مقاومتی و از چه جنسی وجود دارد؟ این مقاومت چگونه به پیش برده میشود. این مقاومت آسان نیست. چه هزینههایی داده میشوند؟ باید درک شود که با چه جسارت و فداکاری، با چه روحیهای این مبارزه و مقاومت ادامه دارد. این مسئله آسان نیست. یعنی هر کسی در این مبارزه شرکت نمیکند. زیرا شرایط و معادله قوا برابر نیست. مانند نبرد مورچه و فیل است. چنین وضعیتی حاکم است، وضعیت طرفین این جنگ برابر و مانند هم نیست. اما اکنون مورچه فیل را در تنگنا قرار داده است و ان را به سوی هزیمت میبرد. فیل را در شرایطی قرار داده است که نمیتواند تکان بخورد. حتی نمیتواند از خود محافظت کند. این مسئله بسیار مهم است. این مقاومت و این نبرد چگونه امکانپذیر است. تنها از طریق جسارت، با فداکاری میتواند امکانپذیر شود. با روحیهای فدایی میتواند به نتیجه دست پیدا کند. آنهم در سطحی عالی.
در بعد هدف دشمن نیز ما گفتیم. یعنی به راستی باید این مبارزه و این نبرد را کوچک و معمولی نپنداشت. آ.ک.پ/م.ه.پ حاکمیت در ترکیه و خلقها را فریب میدهد. اکنون تلاش میکند تا همه جهانیان را نیز فریب بدهد. باید این مسئله درک شود. رجب اردوغان در سازمان ملل متحد نقشه راه خود را اعلام کرد و گفت من این مناطق را تصرف میکنم. همه سکوت کردند. یعنی میخواهد که این مناطق را اشغال کند. میخواهد بخش بزرگی از جنوب کوردستان، از جولمرگ و شرنخ را خالی از سکنه کند و از این طریق حاکمیت تبهکاران را در این منطقه ایجاد کند. یعنی تبهکارانی را که از ادلب و مناطق دیگر آمدهاند، تبهکاران داعش، القاعده و... را به کار میگیرد. همچنین از سلاح شیمیایی نیز استفاده میکند. دست به ارتکاب جنایات جنگی میزند. تبهکاران را به لیبی برده است، به آذربایجان برده است و در عفرین، گری سپی، سریکانی مستقر کرده است. این اقدامات کافی نبودند و اگنون این تبهکاران را به هفتانین، اواشین، متینا انتقال داده و میخواهد که در بخشی از جنوب کوردستان و همچنین در جولمرگ و شرنخ در شمال کوردستان نیز این تبهکاران را مستقر کند. یعنی میخواهد که منطقهای از تبهکاران را ایجاد کند و از این طریق کورد را قتلعام کند، آنها را در مرکز کوردستان مستقر کند، جامعه کوردی را از این مناطق اخراج کند، آنها را تبعید کند، نابود کند. همچنین از این طریق میخواهد که جامعه بشری را نیز مرعوب کند. اینچنین تهدید آمیز است. مشخص است که برخی از نیروها این موقعیت را مانند یک تهدید ارزیابی نمیکنند. جهان نیز زمانی هیتلر را مانند یک تهدید ارزیابی نمیکرد. اما زمانیکه به حاکمیت رسید اینبار قیامت به پا کردند و از چگونگی رهایی از دست وی سخن گفتند. موضعی را که در مقابل ترکیه نشان دادهاند نیز به همین نحو است. علیرغم اینکه این همه مدرک و سند در دست است، بسیاری از نیروها از وی حمایت میکنند و واقعیت وی را نادیده میگیرند.
نخست باید بپرسم که چرا در اینجا جنگ روی میدهد؟ چرا پ.ک.ک در مرز به نبرد میپردازند؟ در واقع این منطقه مرزی است که عنوان مرز بین عراق و ترکیه به آن اطلاق میشود و برای جنگ مناسب نیست. ما هیچگاه در این منطقه جنگ نکردهایم، بلکه ما در بوتان جنگ کردهایم. در زاگرس، در طرف دیگر جولمرگ جنگ کردهایم. نبرد ما هیچگاه نزدیک به مناطق مرزی نبوده است. این جنگ اکنون در مرز نیست، در داخل خاک جنوب کوردستان است. وارد مناطق گریلا شدهاند. نبرد در این منطقه در جریان است. پارت دمکرات کوردستان نیز از طرف دیگر تلاش میکند تا وارد منطقه شود. یعنی وضعیتی را ترسیم میکنند که گویا پ.ک.ک دست به حمله زده است. میگویند که پ.ک.ک به فلان منطقه حمله کرده است. اما واقعیت این نیست. این پ.ک.ک است که مورد حمله قرار گرفته است. حمله به جایی صورت گرفته است که نیروهای پ.ک.ک در آن حضور دارند. هم مرتکب جرم شدهاند و هم خود را محق جلوه میدهند. میگویند که چرا پ.ک.ک در این جا است؟ پس ارتش ترک در اینجا چکار میکند؟ چه کسی ارتش ترک را به اینجا آورده است؟ یعنی کسانی که ارتش ترک را به اینجا آوردهاند باید به این مسئله اعتراف کنند، اعلام کنند و بگویند که ما از ارتش ترک درخواست کردهایم، بگویند که ارتش ترک دوست ماست، بسیار خوب است. چرا نمیگویند.
چرا به این مسئله اعتراف نمیکنند؟ چرا از اعتراف به این مسئله در هراسند؟ با متهم نمودن پ.ک.ک تلاش میکنند تا وضعیت را وارونه جلوه دهند. مگر افکار عمومی را احمق میپندارند؟ تصور میکنند که میتوانند افکار عمومی را فریب بدهند؟ همه میدانند که به توافق رسیدهاند و از این طریق وارد شدهاند.
به همین دلیل شاهد وضعیت اشغالگر هستیم. با تهدید بزرگی مواجه هستیم، دست به حمله زدهاند. این حمله علیه کوردستان است، علیه خاورمیانه و بشریت است. برخی از روشنفکران عرب این مسئله را درک کردهاند. بسیار مهم است که در مقابل آن موضع گیری کردهاند. صداهایی از نارضایتی در عراق نیز به گوش میرسد. این اقدام ترکیه را عثمانیگری جدید مینامند. در واقع شاهد نوع جدیدی از تبهکاری هستیم. شاهد این مسئله هستیم. برخی از نیروهای دمکراتیک در خاورمیانه و انسان دوست واقعیت این مسئله را میبینند.
چگونه از طریق داعش تهدید شدند؟ از فرانسه گرفته تا آمریکا مرد تهدید واقع شدند. بگذارید در این مناطق مستقر شوند تا این بار ببینند که این ذهنیت فاشیستی چگونه میتواند بر جهان سیطره پیدا کند. اما آن زمان دیگر دیر شده است. به همین دلیل بار دیگر تکرار میکنیم. همه به خوبی این مسئله را به طور عاقلانه بار دیگر بررسی کنند. دست از این جمله بردارند که این حمله به تروریسم پ.ک.ک است. واقعیات را ببینند. اشغالگری در منطقه حضور دارد، قتلعام وجود دارد. رویدادهایی وجود دارند که به مصیبتی برای خاورمیانه و جهان و بشریت تبدیل شدهاند. بدون آنکه به آن فرصت داده شود باید آن را متوقف نمود. چنین اقدامی اهمیت دارد. همه را به این اقدامات دعوت کردهایم. و در اصل ما علیه این مسئله است که مبارزه میکنیم.