اکونومیست: تلاش‌های امپریالیستی در جریان سیاست خارجی ترکیه
اکونومیست: تلاش‌های امپریالیستی در جریان سیاست خارجی ترکیه
مجله اکونومیست خاطرنشان ساخت که ترکیه در سیاست خارجی خود بسیار تنش‌زا عمل می‌کند و یادآور شده که ترکیه از سیاست «تنش‌زایی با کشورهای همسایه» به سیاست «تنش‌زایی با کشورهای همسایه سنی» تغییر موضع داده است. این مجله اذعان داشت که ترکیه در مقابله با سوریه بسیار خشن عمل می‌کند و در سیاست خارجی خود تحولات «امپریال» صورت داده است.
مجله اکونومیست خاطرنشان ساخت که سیاست «بدون تنش » که معمار آن احمد داوداوغلو است در قبال سوریه تغییر یافته است و تنش‌زا شده.
این مجله در ادامه نوشته خود آورده که رجب طیب اردوغان نخست‌وزیر ترکیه هماننده آنچه در قبال لیبی انجام داد, در عرض دو الی سه ماه در مقابل دوست خود بشار اسد مواضعش را تغییر داد و در تابستان گذشته پیشاهنگی ارتش آزاد سوریه را در خاک خود برعهده گرفت . این مجله نوشت:«مقامات ادعا می‌کنند که مخالفان سوریه را مسلح نمی‌سازند و آن ادعاها در این زمینه را هم رد کردند. اما می‌گویند بایستی رژیم سوریه هرچه زودتر تغییر یابد. آمریکا تنها مانع سرراه ترکیه است و نمی‌خواهد در آن جنگ شرکت کند, اما تاوقتی که...؟»
اکونومیست ابراز می‌دارد که دولت ترکیه در این اواخر درصدد است در منطقه موقعیت میانجی‌گر داشته باشد . این مجله در نوشته خود به تحلیلات سفیر هلند نیکولاس واندام جا داده است که می‌گوید:«برای اینکه ترکیه حق داشت از هر نظر اظهار نظر نماید, تأثیراتی عمیق داشت. اما هم‌اکنون ترکیه صرفا یک یاری‌رسان است».
اردوغان کاسه‌لیس
مجله انومیست می‌گوید سیاست «تنش‌زدایی با همسایگان» به «تنش‌زدایی با همسایگان سنی» تغییر یافته است. این مجله می‌گوید:«ترکیه خیال می‌کند که رژیم اسد به آخر خط رسیده است. برای همین هم بسیار خشنانه عمل می‌کند. اردوغان کاسه‌لیس نمی‌داند به چه راهی می‌رود, اما اسد زیرکانه می‌داند و با او مقابله کرد».
ریسک دشمنی علوی ـ سنی
مجله اکونومیست در تحلیلات خود در خصوص ترکیه اذعان می دارد که هرچند علوی‌های ترکیه در زمینه آیین خود از علوی‌های سوریه جدا شده‌اند و تعدادشان به 15 الی 20 میلیون می‌رسد و کمال , رئیس حزب جمهوریخواه هم علوی می‌باشد, این امر احساس دلسوزی با اسد را بیشتر می‌سازد.
این مجله در تحلیلات خود آورده که بحران سوریه مسئله کردها دهها سال است ادامه دارد را با تغییر و تحول روبرو ساخته است. اکونومیست به تحلیلات صلاح‌الدین دمیرتاش از روسای حزب صلح و دموکراسی اشاره می‌کند . دمیرتاش می‌گوید, تمامی تلاش‌های ترکیه درراستای تغییر رژیم در سوریه برای این است که کردهای سوریه به حقوق و آزادی‌های خود نرسند, حتی نمی‌خواهد کردهای سوریه به حقوقی مشابه کردهای ترکیه دست یابند, درحالی که حقوقی در ترکیه برای کردها به رسمیت شناخته نشده است و معنی‌ای ندارند».
روح سازش نابود شده
مجله اکونومیست ادعا می‌کند که دولت طیب اردوغان و حزبش برای اینکه به ضدیت با کردها برخیزد, بیشتر از دولت‌های پیش از خود تلاش بخرج داده است. او حتی برای این کار با حزب پکاکا هم بصورت مخفیانه دیدارهایی انجام داده است. اکونومیست می‌گوید:«روح سازش در ترکیه دیگر نابود شده است. هزاران تن از اعضا و مسئولین حزب صلح و دموکراسی به اتهام عضویت در حزب پکاکا بازداشت و زندانی شده‌اند. اردوغان از اقدامات را جوابی به عملیات‌های پکاکا اعلام می‌کند. آقای دمیرتاش می‌گوید که در زمینه سازش و توافق, حزب اردوغان هیچ‌گاه صادقانه برخورد نکرده است».
اکونومیست ادعا می‌کند: حزب پکاکا تا سال 1998 که ترکیه سوریه را تهدید به جنگ کرد, از وجود سوریه به عنوان یک «مشاور» استفاده کرد.
اکونومیست در پایان می‌گوید:«در همان موقع بود که به خلبانان اسرائیل اجازه می‌داد که در خاک ترکیه آموزش ببینند. اگر ترکیه و اسرائیل همانند آن موقع دوست یکدیگر می‌بودند, اسد هم که اکنون مشت محکمش را بلند کرده, از آنها می‌ترسید. البته اگر اسرائیل و ترکیه با هم دوست می‌بودند, شاید هیچ‌گاه نیازی نبود که ترکیه هم بصورت تنش‌زا عمل کند».
مجله اکونومیست خاطرنشان ساخت که سیاست «بدون تنش » که معمار آن احمد داوداوغلو است در قبال سوریه تغییر یافته است و تنش‌زا شده.
این مجله در ادامه نوشته خود آورده که رجب طیب اردوغان نخست‌وزیر ترکیه هماننده آنچه در قبال لیبی انجام داد, در عرض دو الی سه ماه در مقابل دوست خود بشار اسد مواضعش را تغییر داد و در تابستان گذشته پیشاهنگی ارتش آزاد سوریه را در خاک خود برعهده گرفت . این مجله نوشت:«مقامات ادعا می‌کنند که مخالفان سوریه را مسلح نمی‌سازند و آن ادعاها در این زمینه را هم رد کردند. اما می‌گویند بایستی رژیم سوریه هرچه زودتر تغییر یابد. آمریکا تنها مانع سرراه ترکیه است و نمی‌خواهد در آن جنگ شرکت کند, اما تاوقتی که...؟»
اکونومیست ابراز می‌دارد که دولت ترکیه در این اواخر درصدد است در منطقه موقعیت میانجی‌گر داشته باشد . این مجله در نوشته خود به تحلیلات سفیر هلند نیکولاس واندام جا داده است که می‌گوید:«برای اینکه ترکیه حق داشت از هر نظر اظهار نظر نماید, تأثیراتی عمیق داشت. اما هم‌اکنون ترکیه صرفا یک یاری‌رسان است».
اردوغان کاسه‌لیس
مجله انومیست می‌گوید سیاست «تنش‌زدایی با همسایگان» به «تنش‌زدایی با همسایگان سنی» تغییر یافته است. این مجله می‌گوید:«ترکیه خیال می‌کند که رژیم اسد به آخر خط رسیده است. برای همین هم بسیار خشنانه عمل می‌کند. اردوغان کاسه‌لیس نمی‌داند به چه راهی می‌رود, اما اسد زیرکانه می‌داند و با او مقابله کرد».
ریسک دشمنی علوی ـ سنی
مجله اکونومیست در تحلیلات خود در خصوص ترکیه اذعان می دارد که هرچند علوی‌های ترکیه در زمینه آیین خود از علوی‌های سوریه جدا شده‌اند و تعدادشان به 15 الی 20 میلیون می‌رسد و کمال , رئیس حزب جمهوریخواه هم علوی می‌باشد, این امر احساس دلسوزی با اسد را بیشتر می‌سازد.
این مجله در تحلیلات خود آورده که بحران سوریه مسئله کردها دهها سال است ادامه دارد را با تغییر و تحول روبرو ساخته است. اکونومیست به تحلیلات صلاح‌الدین دمیرتاش از روسای حزب صلح و دموکراسی اشاره می‌کند . دمیرتاش می‌گوید, تمامی تلاش‌های ترکیه درراستای تغییر رژیم در سوریه برای این است که کردهای سوریه به حقوق و آزادی‌های خود نرسند, حتی نمی‌خواهد کردهای سوریه به حقوقی مشابه کردهای ترکیه دست یابند, درحالی که حقوقی در ترکیه برای کردها به رسمیت شناخته نشده است و معنی‌ای ندارند».
روح سازش نابود شده
مجله اکونومیست ادعا می‌کند که دولت طیب اردوغان و حزبش برای اینکه به ضدیت با کردها برخیزد, بیشتر از دولت‌های پیش از خود تلاش بخرج داده است. او حتی برای این کار با حزب پکاکا هم بصورت مخفیانه دیدارهایی انجام داده است. اکونومیست می‌گوید:«روح سازش در ترکیه دیگر نابود شده است. هزاران تن از اعضا و مسئولین حزب صلح و دموکراسی به اتهام عضویت در حزب پکاکا بازداشت و زندانی شده‌اند. اردوغان از اقدامات را جوابی به عملیات‌های پکاکا اعلام می‌کند. آقای دمیرتاش می‌گوید که در زمینه سازش و توافق, حزب اردوغان هیچ‌گاه صادقانه برخورد نکرده است».
اکونومیست ادعا می‌کند: حزب پکاکا تا سال 1998 که ترکیه سوریه را تهدید به جنگ کرد, از وجود سوریه به عنوان یک «مشاور» استفاده کرد.
اکونومیست در پایان می‌گوید:«در همان موقع بود که به خلبانان اسرائیل اجازه می‌داد که در خاک ترکیه آموزش ببینند. اگر ترکیه و اسرائیل همانند آن موقع دوست یکدیگر می‌بودند, اسد هم که اکنون مشت محکمش را بلند کرده, از آنها می‌ترسید. البته اگر اسرائیل و ترکیه با هم دوست می‌بودند, شاید هیچ‌گاه نیازی نبود که ترکیه هم بصورت تنش‌زا عمل کند».
