کمیته مرکزی پ‌ک‌ک: «شما را به درک صحیح و اجرای موفقیت‌آمیز تصمیمات دوازدهمین کنگره، خودسازی مجدد خود بر پایه خط آپویی و تبدیل شدن به مبارزانی آماده و قاطع برای روند جدید، و همبستگی قوی‌تر حول رهبر آپو فرا می‌خوانیم!»
متنی که کمیته مرکزی حزب کارگران کوردستان (پ‌ک‌ک) به دوازدهمین کنگره تاریخی ارائه کرده است، منتشر می‌شود:
«به دوازدهمین کنگره پ‌ک‌ک!
رفقای عزیز!
در ابتدا، از طرف کنگره‌مان، به رهبر آپو که ما را به این کنگره رساند، دوازدهمین کنگره‌مان را آماده کرد، ما را به عنوان یک جنبش و یک خلق آزادانه هستی بخشید، بنیانگذار پ‌ک‌ک پیشگام آزادی خلق‌مان، رهبر خلق کورد و خلق‌ها، رفیق حقیقی زنان، دانشمند و انقلابی بزرگ اجتماعی، خالق مقاومت تاریخی ۲۷ ساله امرالی، و آفریننده نظریه تمدن دموکراتیک است، با شوق و احترام عمیق درود می‌فرستیم. برای همه کسانی که برای آزادی جسمانی رهبر آپو مبارزه می‌کنند، آرزوی موفقیت‌های بزرگ داریم.
کنگره حزب‌مان را که همه افکار عمومی داخلی و خارجی با کنجکاوی فراوان منتظرش هستند، در ماه شهدا، ماه می برگزار می‌کنیم. ما در چهل و هشتمین سالگرد شهادت رفیق حقی کارَر، انقلابی بزرگ و اولین شهید بزرگ‌مان که رهبر آپو او را 'همانند روح پنهانم بود' نامید، به سر می‌بریم. همانطور که می‌دانید، جنبش ما جنبش رهبری، و حزب ما حزب شهدا است. بنابراین، واقعیت رهبری و شهدا، راهنمای دوازدهمین کنگره ماست. بر این اساس، یاد و خاطره ۴۵ هزار شهید قهرمان‌مان را که با رفیق حقی کارر آغاز شد و تا رفقای بنیانگذار حزب‌مان علی حیدر کایتان (فواد) و علی رضا آلتون، از رفیق سکینه جانسز (سارا) تا آخرین شهدای مقاومت تاریخی زاپ، بَسه تِکوشین، میترا کاتو و گابار بوتان، با احترام، عشق و قدردانی عمیق گرامی می‌داریم. قول خود را برای گرامی‌داشت یاد و خاطره آنها و رسیدن به اهدافشان تکرار می‌کنیم.
یکی از کسانی که بیشترین زحمت را برای دوازدهمین کنگره ما کشید، دوست و رفیق ارجمندمان سری ثریا اوندر بود که طی ۱۲ سال بیشترین کمک و مشارکت را در کارهای رهبر آپو داشت. او در حالی که برای تحقق 'فراخوان صلح و جامعه دموکراتیک' رهبر آپو که در ۲۷ فوریه اعلام شد، تلاش می‌کرد، در ۳ می جان خود را از دست داد. به این مناسبت، یاد و خاطره شهید صلح و دموکراسی‌مان سری ثریا اوندر را نیز با احترام و قدردانی گرامی می‌داریم. اعلام می‌کنیم که کنگره‌مان را با موفقیت و به یاد همه این شهدای قهرمان برگزار خواهیم کرد.
رفقای عزیز!
همانطور که می‌دانید، روندی که به دوازدهمین کنگره ما رسید، با ملاقات عمر اوجالان، برادرزاده رهبر آپو، در ۲۳ اکتبر ۲۰۲۴ آغاز شد. این ملاقات بر اساس اظهارات و فراخوان‌های دولت باغچلی، رئیس حزب حرکت ملی‌گرا (م‌ه‌پ)، از ابتدای ماه اکتبر صورت گرفته بود. در این ملاقات، رهبر آپو به تمام افکار عمومی اعلام کرد که 'در صورت فراهم شدن شرایط، از نظر نظری و عملی این قدرت را دارد تا مسئله کورد را از بستر خشونت و درگیری به بستر سیاست دموکراتیک و قانون بکشاند.' در ماه‌های بعدی، روند ملاقات‌های هیئت حزب برابری و دموکراسی خلق‌ها (دم پارتی) که سری ثریا اوندر نیز در آن حضور داشت، با رهبر آپو در امرالی و پیام‌های ارائه شده، توسعه یافت. رهبر آپو ابتدا به مدیران احزاب سیاسی در ترکیه و سپس به ما نامه‌هایی ارسال کرد. در این نامه‌ها، دیدگاه‌های خود را در مورد پایان دادن به فعالیت‌ها تحت عنوان پ‌ک‌ک و پایان مبارزه مسلحانه به دلیل انجام وظیفه تاریخی‌اش، مطرح کرد. ما نیز در نامه پاسخی که به رهبر آپو فرستادیم، اعلام کردیم که آماده برگزاری کنگره پیش‌بینی شده هستیم، اما تصمیمات مذکور تنها با مشارکت و هدایت رهبر آپو در کنگره قابل اتخاذ هستند.
رهبر آپو با پیشبرد بیشتر این روند، در 'فراخوان صلح و جامعه دموکراتیک' که در ۲۷ فوریه از طریق هیئت دم پارتی اعلام کرد، از ما خواست تا کنگره را برگزار کرده و تصمیمات مربوط به پایان دادن به فعالیت‌ها تحت عنوان پ‌ک‌ک و پایان مبارزه مسلحانه را اتخاذ کنیم. در فراخوان مذکور، اعلام کرده بود که تمام مسئولیت تاریخی را خود بر عهده می‌گیرد. پس از این فراخوان، در بیانیه‌ای که در ۱ مارس منتشر کردیم، دیدگاه خود را که در نامه به رهبر آپو ارائه کرده بودیم، و برای کمک به پیشبرد عمل، آتش‌بس یک‌جانبه اعلام کردیم و این را به افکار عمومی رساندیم. بر اساس اینها، بحث بسیار فشرده‌ای در افکار عمومی داخلی و خارجی شکل گرفت. ما نیز به اندازه لازم در این بحث‌ها شرکت کردیم و دیدگاه‌های خود را بیان کردیم و تلاش کردیم تا ارزیابی‌های کتبی و شفاهی برای درک صحیح و کافی مردم و دوستانمان از این روند ارائه دهیم. همچنین، برای ساختار حزبی‌مان نیز یادداشت‌های ملاقات با رهبر آپو و دستورالعمل‌های آماده شده به نام رهبری پ‌ک‌ک و حزب آزادی زنان کوردستان (پاژک) را ارسال کردیم. همه اینها در اطلاع ترکیب کنگره ماست.
می‌توان گفت که دوره دو ماه و یک هفته‌ای از ۲۷ فوریه تا کنون، واقعا با یک جنگ تمام‌عیار سیاسی و روانی سپری شد. در برابر تمام تحمیل‌های دولت و حکومت آک‌پ، در مورد برگزاری کنگره مذکور و اتخاذ تصمیمات تعیین شده، بر موضوع مشارکت و هدایت رهبر آپو اصرار ورزیدیم. زیرا آنچه پیش‌بینی و خواسته شده بود، به شکل دیگری امکان‌پذیر نبود. بر این اساس، بحث‌های زیادی در مورد روش‌های مختلف صورت گرفت. در نهایت، گرچه دقیقا طبق میل ما نبود، اما با هشدار رهبر آپو مبنی بر عدم اصرار زیاد بر روش، وضعیت موجود را پذیرفتیم. نظرات و مواد لازم برای کنگره از سوی رهبر آپو ارسال شد. همه اینها نیز در اطلاع ترکیب کنگره ماست. کمیته آماده‌سازی کنگره که توسط رهبری ما مسئول شده بود، این وضعیت را برای برگزاری دوازدهمین کنگره پ‌ک‌ک و اتخاذ تصمیمات مورد نظر رهبر آپو، مناسب دانست.
در این چارچوب به وضوح دیده می‌شود که اساسا رهبر آپو کنگره را آماده کرده است. گزارش اصلی کنگره و پیش‌نویس تصمیم آن، 'رهنمود روند' و نامه رهبر آپو است. دلایل اتخاذ تصمیمات پیش‌بینی شده و نتایج آنها به طور خلاصه در مواد مذکور وجود دارد و اساسا برای درک کافی است. بنابراین، نیازی به ابراز نظر اضافی از سوی ما نیست. تکرار آنچه توسط رهبر آپو بیان شده است نیز بی‌معنا و غیرضروری است. ما پس از مشاهده مواد مذکور، این ارائه کوتاه را مناسب و ضروری دانستیم تا اطلاعاتی در مورد آنچه در گذشته انجام داده‌ایم ارائه دهیم و رویکرد خود را به این روند بیان کنیم.
رفقای عزیز!
به وضوح دیده می‌شود که دوازدهمین کنگره ما یک کنگره عادی برای بحث و حل مسائل عملی و مبارزاتی نیست. برعکس، این یک کنگره است که هدف آن پایان دادن به ساختار سازمانی پ‌ک‌ک و بیانگر یک نقطه عطف تاریخی است. این کنگره نه تنها تغییر نام پ‌ک‌ک را که جنبش آپویی در ۲۶-۲۷ نوامبر ۱۹۷۸ در اولین کنگره خود انتخاب کرد، پیش‌بینی می‌کند، بلکه تغییرات مهمی را در درک جنبش آپویی که در نوروز ۱۹۷۳ پایه‌های آن گذاشته شد، نیز در نظر دارد. بدین ترتیب، این کنگره قصد دارد به معنای واقعی کلمه به یک دوره تاریخی پایان دهد، پ‌ک‌ک را در جایگاه تاریخی خود قرار دهد و راه را برای آغاز یک دوره تاریخی جدید در مبارزه برای آزادی و جامعه دموکراتیک هموار کند. از این نظر، نیاز به ارزیابی جامع دوره ۵۲ ساله و استخراج درس‌های غنی از آن دارد.
رهبر آپو در تحلیل‌ها و دفاعیات خود، ویژگی‌ها و درس‌های عملی مراحل مختلف این دوره ۵۲ ساله را به طور جامع و دقیق بیان کرده است. ما همیشه باید آنها را بارها بخوانیم و بررسی کنیم، و سعی کنیم آنها را در یکپارچگی و عمقشان درک کنیم. به ویژه، درک صحیح و کافی از شرایط پیدایش پ‌ک‌ک، وضعیت کوردستان، خاورمیانه و جهان در دوره پیش از پ‌ک‌ک، و تحولات و تغییرات رخ داده در کوردستان و اطراف آن در طول ۵۲ سال مبارزه گذشته، مهم است. در نتیجه، امروز پ‌ک‌ک با تصمیم خود در کنگره، به ساختار سازمانی خود پایان می‌دهد؛ نه در نتیجه حملات و خواسته‌های نیروهای دیگر. ابتدا باید این واقعیت را به خوبی دید، به درستی درک کرد و هرگز فراموش نکرد. اگر توجه شود، از زمان پیدایش پ‌ک‌ک، علی‌رغم تمام حملاتی که توسط مخالفانش برای نابودی و تصفیه آن انجام شده است، پ‌ک‌ک نابود نشده و شکست نخورده است. پ‌ک‌ک در برابر تمام حملات غیرقانونی و غیراخلاقی مقاومت کرده، خود را حفظ کرده، ایستاده و به موفقیت‌های بزرگ تاریخی دست یافته است.
از سوی دیگر، امروز هیچ کس نمی‌تواند پ‌ک‌ک را به دلیل اینکه ۵۲ سال پیش این درک‌ها و روش‌ها را مبنا قرار داده بود، سرزنش کند. شرایط آن زمان این گونه بود و پ‌ک‌ک آن شرایط را ایجاد نکرد، بلکه برعکس، مجبور شد در آن شرایط ظهور کند. همچنین، درک‌ها و روش‌های حاکم بر بشریت این گونه بودند و پ‌ک‌ک که تازه ظهور کرده بود، چاره‌ای جز مبنا قرار دادن و اجرای آنها نداشت. از این نظر، در حالی که امروز می‌خواهیم برخی از اصول اساسی را نادرست بدانیم و تغییر دهیم، نباید دچار این درک اشتباه شویم که اینها از ابتدا نیز اشتباه بوده‌اند و در این چارچوب، پ‌ک‌ک اشتباه متولد شده است.
برعکس، ۵۲ سال پیش پ‌ک‌ک به عنوان میهن‌دوست‌ترین، انقلابی‌ترین و آزادی‌خواه‌ترین جریان و جنبش کوردستان ظهور و رشد کرد. رهبر آپو به عنوان خورشید روشنگر کوردستان ظهور کرد. بر این اساس، یک تحول بزرگ و معنادار در کوردستان رخ داد که تاریخ را معکوس کرد، به تاریخ نابودی بردگی پایان داد و تاریخ وجود آزادانه را آغاز کرد. این که پ‌ک‌ک امروز می‌تواند تا این حد تغییرات ریشه‌ای را در خود پیش‌بینی کند، نشان می‌دهد که چقدر خلاق، شجاع و اهل تغییر است. اشکال مبارزه و سازماندهی که امروز می‌خواهد آنها را تغییر دهد و از آنها عبور کند، مسائلی هستند که از نظر تاریخی نقش خود را ایفا کرده‌اند و دیگر به وضعیت و تحولات جدید خدمت نمی‌کنند. کسانی که نمی‌توانند از روش‌های سازمانی و مبارزاتی که از نظر تاریخی نقش خود را ایفا کرده‌اند و اکنون مانع شده‌اند، عبور کنند و آنها را تغییر دهند، نمی‌توانند گشایش‌های جدیدی ایجاد کنند، خود را بازسازی (نوسازی) کنند و از گرداب محافظه‌کاری نجات یابند.
بسیار واضح است که آنچه رهبر آپو و پ‌ک‌ک در ۵۲ سال گذشته در کوردستان انجام داده‌اند، و تحولاتی که برای مردم کورد، زنان و تمام ستمدیدگان ایجاد کرده‌اند، به قول رهبر آپو، تنها خدایان ستمگر می‌توانند انکار کنند. واقعیت کورد و کوردستان که تحت حملات استعماری-نسل‌کشی شکست خورده، سرکوب شده و به خاک سپرده شده بود، توسط رهبر آپو و پ‌ک‌ک آشکار شد و آگاهی بسیار بزرگی در مورد واقعیت و مسئله کورد ایجاد کرد. بر این اساس، رهبر آپو خورشید روشنگر کوردستان، و پ‌ک‌ک جنبش روشنگری تاریخی است.
پ‌ک‌ک که در ۱۸ می ۱۹۷۷ در برابر قتل حقی کارر به وظیفه انتقام انقلابی خود عمل کرد، با مقاومت‌های هیلوان و سِوَرَگ، خیزش آزادی‌خواهانه جدیدی را در کوردستان آغاز کرد. در برابر کودتای نظامی-فاشیستی ۱۲ سپتامبر ۱۹۸۰ در ترکیه، باز هم پ‌ک‌ک بود که مقاومت را در زندان و خارج از آن سازماندهی و هدایت کرد. مقاومت بزرگ زندان ۱۹۸۲ و به ویژه اعتصاب غذای بزرگ ۱۴ جولای هنوز زبانزد خاص و عام است؛ تاثیر آن فراتر از کوردستان به منطقه و جهان نیز گسترش یافته است. هیچ انسان عاقل و شرافتمندی نمی‌تواند در مورد این مقاومت فدایی بزرگ چیزی منفی بگوید.
البته این مقاومت زندان با کارزار گریلایی ۱۵ اوت ۱۹۸۴ در کوهستان نیز توسعه یافته و ادامه یافت. با وجود تمام انحرافات از خط و تمام خطاها و کمبودهای رخ داده در این زمینه، گریلای آزادی‌خواه کوردستان که کاملا در خط فدایی مبارزه می‌کند، در جهان بی‌نظیر است. در اینجا صحبت از جنگی است که مردم با قلب‌های بی‌غش خود، تنها با آگاهی و ایمان میهن‌دوستی‌شان، در خط فداکاری در برابر وحشیانه‌ترین نسل‌کشی انسانی، و در برابر دشمنی که سیستم مدرنیته سرمایه‌داری جهانی را پشت سر خود دارد و به هیچ قاعده قانونی و اخلاقی پایبند نیست و از هر نوع ابزار و روش جنگی استفاده می‌کند، به پیش می‌برند. خب، چه کسی می‌تواند در مورد چنین گریلا‌هایی چیزی منفی بگوید؟ واضح است که هیچ انسان عاقل و شرافتمندی نمی‌تواند در مورد این گریلا‌ها چیزی منفی بگوید.
بسیار واضح است که همه اینها را رهبر آپو خلق کرده است، او یک نابغه بزرگ مقاومت و گریلا است. او با دستیابی به موفقیت‌های بزرگ در زمان و مکانی که همه آن را 'غیرممکن' می‌دانستند، صحت خود را اثبات کرده است. بر این اساس، مقاومت‌های هیلوان و سورگ، مقاومت بزرگ زندان ۱۹۸۲ و کارزار گریلایی ۱۵ اوت نیز بیانگر دوران قهرمانی کوردستان و مردم کورد است. یعنی پ‌ک‌ک علاوه بر اینکه یک جنبش روشنگری است، همزمان یک جنبش قهرمانی کوردستان نیز هست. با این مبارزه قهرمانانه، انقلاب رستاخیز ملی و انقلاب آزادی زنان آغاز شد. با شکست انکار، موجودیت کورد آشکار شد و آگاهی وجودی، خودشناسی، سازماندهی برای آزادی و گرایش به مبارزه در میان کوردها توسعه یافت.
گرچه ممکن است تکراری به نظر برسد، اما مقاومت قهرمانانه گریلا‌ها در برابر حمله تمام‌عیار نابودی و تصفیه دولت ترکیه در سال‌های ۱۹۹۳-۹۸ نیز اهمیت زیادی دارد. حفظ دستاوردهای حاصل شده تنها از این طریق امکان‌پذیر شد. بدون شک، یکی از مهمترین دستاوردهای تاریخ پ‌ک‌ک، و شاید مهمترین آنها از آنجا که به تمام بشریت مربوط می‌شود، تغییر پارادایمی است که رهبر آپو در سال ۲۰۰۳ انجام داد. این تغییر که پ‌ک‌ک را از پارادایم قدرت و دولت جدا کرد و آن را با پارادایم جامعه دموکراتیک، اکولوژیک و آزادی‌خواه زنان پیوند داد، در واقع آغاز و اساس آنچه امروز در عمل می‌خواهد انجام شود، است. با این تغییر پارادایمی، رهبر آپو به یک رهبر جهانی تبدیل شد، و مردم کورد، زنان و جوانانش به نیرویی تبدیل شدند که به مبارزه بشریت خدمت و برای آن پیشگامی می‌کنند. این که پ‌ک‌ک در بیست سال گذشته نتوانسته است تغییر و تحول لازم را به طور کامل انجام دهد، یک کمبود برای آن محسوب می‌شود، در حالی که مقاومت بزرگ گریلا‌ها و مردم در برابر حملاتی که دولت و حکومت آک‌پ برای جلوگیری از این تغییرات توسعه دادند، نقش حفظ دستاوردها را ایفا کرده است.
این خلاصه کوتاه از روند مبارزات گذشته، به این دلیل ارائه می‌شود که هنگام نقد اشتباهات و کاستی‌های گذشته و نیز پایان دادن به اشکال مبارزه و سازماندهی‌ای که دیگر منسوخ شده‌اند، رویکرد صحیحی به گذشته داشته باشیم و به (دام) موضع انکارگرایانه درنیفتیم. زیرا هنگامی که پ‌ک‌ک ساختار سازمانی خود را منحل می‌کند، کسانی خواهند بود که می‌خواهند این روند را معکوس کنند، کسانی که از ابتدا پ‌ک‌ک را اشتباه می‌دانستند، و کسانی که رویکردی انکارگرایانه به واقعیت پ‌ک‌ک دارند. چنین دشمنان قسم‌خورده‌ای برای رهبری و پ‌ک‌ک، گویا در کمین نشسته‌اند و فرصت‌طلب هستند. این واقعیت باید به خوبی شناخته شود و باید در برابر چنین حملاتی هوشیار بود و به طور مؤثر مبارزه کرد. برای این منظور، همانقدر که باید تحت تاثیر رویکردهای انکارگرایانه قرار نگرفت، باید نقد و خودانتقادی را با حملات انکارگرایانه اشتباه نگرفت و دانست چگونه با این حملات مبارزه کرد. در این نقطه، هوشیاری و احتیاط در برابر حملات ناسیونالیسم دولتی کورد و سیستم جنگ ویژه ترکیه، اعم از راست و چپ، مهم است.
رفقای عزیز!
وقتی سنجیده و ارزیابی شود، این واقعیت که مزایای پ‌ک‌ک بسیار زیاد است، هرگز قابل انکار نیست. در حقیقت، مردم کورد و دوستانشان، به ویژه زنان و جوانان کورد، این وضعیت را به خوبی می‌دانند. بنابراین، شاید لازم نباشد که این موضوع را در اینجا تا این حد بیان کنیم. رهبری آپویی و پ‌ک‌ک، واقعیتی را بیان می‌کند که نیم قرن اخیر تاریخ کوردستان را رقم زده و در واقع خلق کورد را که به پایان رسیده بود، در معیارهای آزادی دوباره زنده کرده است. کوردها در این دوره از نظر آگاهی، سازماندهی و عمل به معیارهای آزادی دست یافته‌اند. به طور خلاصه، پ‌ک‌ک برای تاریخ کورد یک نقطه عطف جدید و تولد خلق کورد آزاد جدید در کوردستان بوده است. زندگی آزاد و جامعه ملت دموکراتیک در کوردستان بر این اساس به دست آمده است.
اما با وجود اینکه جهت اصلی این گونه است، این بدان معنا نیست که پ‌ک‌ک هیچ چیز را که باید انجام می‌داده و انجام نداده است، یا اشتباهاتی مرتکب نشده است. بدون شک، کارهای زیادی انجام نشده و همچنین اشتباهات و کاستی‌های زیادی وجود دارد. البته همه اینها نیز برای ما موضوعی جدی برای نقد و خودانتقادی است. ابتدا، این تعیین کلی اشتباه نیست: اقدامات عملی انجام شده به نام پ‌ک‌ک، در اکثریت قریب به اتفاق موارد، در مقایسه با خط آپویی ناکافی و ضعیف بوده است. یعنی اجرا در سطح عقب (ناکافی) مانده است. همچنین، گاهی اوقات اقدامات عملی خارج از خط نیز وجود داشته است. رهبر آپو این وضعیت را با این سخنان بیان کرده است: 'من فقط پنج درصد از افکارم را می‌توانم به عمل درآورم. '
وقتی به روند عملی گذشته نگاه می‌کنیم، به عنوان مثال، می‌بینیم که مقاومت سورگ در برابر خط اشتباه بود، و هنگام خروج از شهر به سمت کوهستان و هنگام انتقال از فعالیت‌های فردی به گریلایی، مشکلات و اشتباهات جدی رخ داده است. همچنین، می‌دانیم که رویکردهای تنگ‌نظرانه، محافظه‌کارانه، دفاعی و تبهکاری به شدت به گریلا‌هایی که بر اساس کارزار ۱۵ اوت ۱۹۸۴ توسعه یافتند، تحمیل شد. عدم توانایی گریلا‌ها در دستیابی به پیروزی نظامی با حمله استراتژیک در اوایل دهه ۱۹۹۰ نیز موضوع مهمی برای ارزیابی است. البته نقش آنچه نیروهایی که به عنوان متحدان استراتژیک مانند جنبش انقلابی ترکیه و نیروهای سوسیالیست جهان تجربه کرده‌اند نیز مهم است؛ اما عدم توانایی گریلا‌ها در تبدیل شدن به یک نیروی حل‌کننده نیز به دلیل خطاها و کاستی‌های آنها بوده است. در نیمه اول دهه ۱۹۹۰، نه تنها نتوانستیم به پیروزی نظامی دست یابیم، بلکه راه حل سیاسی نیز باز نشد، که به وضوح نشان داد پ‌ک‌ک با پارادایم دولت-ملت به نتیجه کامل نرسیده است. در این نقطه، رهبر آپو عدم توانایی در ایجاد تغییر استراتژیکی را که همراه با تغییرات نظری-ایدئولوژیکی لازم مطرح شد، به عنوان یک عامل انسداد می‌بیند و پس از آن را 'تکرار بیش از حد' توصیف می‌کند. در واقع، او بیان می‌کند که پ‌ک‌ک باید تغییر استراتژی و سازماندهی اساسی خود را در آن دوره تجربه می‌کرد.
احتمالا به همین دلیل است که پ‌ک‌ک نتوانست حمله توطئه بین‌المللی را مهار کند و از اجرای توطئه ۱۵ فوریه جلوگیری کند. پ‌ک‌ک در دیدن، درک و مبارزه با توطئه اشتباهات و کاستی‌های بسیار جدی را تجربه کرد. به همین دلیل به توطئه ۱۵ فوریه و سیستم انزوا، شکنجه و نسل‌کشی امرالی رسیدیم. همچنین، در مبارزه پس از توطئه نیز اشتباهات و کاستی‌های جدی رخ داد. عدم درک یا عدم جلوگیری از تصفیه‌طلبی ۲۰۰۲-۲۰۰۴ در زمان مناسب، در صدر این موارد قرار دارد. رهبر آپو این وضعیت را تنها با گسترش پارادایم تغییر و طرح بازسازی پ‌ک‌ک مهار و پشت سر گذاشت و تصفیه‌طلبی را تصفیه کرد.
باید به خوبی نادیده‌گرفته‌شده‌ها و اشتباهات و کاستی‌های انجام‌شده در بیست سال اخیر بر اساس پارادایم تمدن دموکراتیک را نیز مشاهده کرد. زیرا درس‌های این روند برای امروز و آینده بسیار معنی‌دار و آموزنده هستند. برای این منظور، تمام کادرهای حزب، به ویژه اعضای مدیریت، باید به این روند به طور جامع و عمیق نزدیک شوند، رویکرد انتقادی و خودانتقادی نتیجه‌بخش را توسعه دهند، و با استخراج صحیح و کافی درس‌های آنچه انجام نشده و آنچه به اشتباه انجام شده است، خود را بر این اساس آموزش داده و بازسازی کنند. زیرا مشارکت در روند آینده و موفقیت آن بر این اساس محقق خواهد شد. همچنین، وضعیت کنونی بر اساس پارادایم جدید، شبیه به آنچه در اوایل دهه ۱۹۹۰ بر اساس پارادایم قدیمی رخ داد، است. یعنی نشان می‌دهد که نتوانسته‌ایم یک عمل موفقیت‌آمیز در سطح کافی بر اساس پارادایم جدید توسعه دهیم. زیرا اگر موفقیت کافی وجود داشت، امروز مجبور به تجربه چنین فرآیندهایی نبودیم. ما نیز این وضعیت را اغلب با مفهوم 'نتوانستیم وارد پارادایم جدید شویم' بیان و به آن اعتراف می‌کنیم.
با نگاهی به بیست سال گذشته، این موارد را می‌بینیم: در حالی که پارادایم جدید قرار بود ما را بیشتر با جامعه ادغام کند، به طور کلی، در حالی که جرم‌زدایی جنبش در حال افزایش بود، ما به عنوان کادرها، بیشترین قطع ارتباط با جامعه را تجربه کردیم. در حالی که قرار بود سازماندهی و زندگی اجتماعی و کمونیستی بیشتری توسعه یابد، ما بیشترین فردگرایی و مادی‌گرایی را تجربه کردیم. اگر توجه شود، مطالعات ایدئولوژیک بر اساس مدرنیته دموکراتیک، یک انقلاب ذهنی و سبک زندگی مؤثر را توسعه نمی‌دهند، شخصیت اجتماعی را به وجود نمی‌آورند، فردگرایی لیبرالیسم مدرنیته سرمایه‌داری به شدت تجربه می‌شود، مبارزه علیه ذهنیت سلطه مردانه و توسعه زندگی آزاد بر اساس آزادی زنان بسیار ضعیف است. به طور خلاصه، وضعیتی وجود دارد که ایدئولوژی نتوانسته است اجتماعی شود، بر این اساس آموزش و سازماندهی جامعه توسعه نیافته است، و بنابراین در مدیریت نیز فردگرایی جدی و بی‌اثری وجود دارد.
واضح است که در کار با توده‌ها، ما نتوانستیم آموزش و سازماندهی جامعه دموکراتیک مناسبی را انجام دهیم، و بنابراین نتوانستیم کارهای ساخت و ساز را که زیاد از آنها صحبت می‌کنیم، پیش ببریم. همه چیز به عنوان یک نهاد بوروکراتیک وجود دارد، اما محتوای آنها خالی است یا در مسیر دولت و قدرت عمل می‌کنند. ما از مفاهیم پارادایم جدید استفاده می‌کنیم، اما در اکثریت قریب به اتفاق موارد، ویژگی‌های پارادایم قدیمی تجربه می‌شود. در سیاست و دیپلماسی در توسعه خط اجتماعی بسیار ضعیف هستیم؛ یا نمی‌توانیم این کار را انجام دهیم یا نمی‌توانیم از مرزهای قدرت و دولت فراتر رویم. در زمینه نظامی، ما نتوانستیم آموزش و سازماندهی خوددفاعی اجتماعی را توسعه و محقق کنیم، در کوهستان در سطح گریلاهای جدا از جامعه و کاملا محاصره شده باقی ماندیم؛ این وضعیت از یک سو تلفات ما را افزایش داد و از سوی دیگر تاثیر تبلیغاتی و سیاسی جنگ ما را تضعیف کرد. به تدریج، ما فقط در یک منطقه بسیار محدود قادر به جنگ مؤثر شدیم.
همه اینها، هر چقدر هم که در گفتار بیان کنیم، نشان می‌دهد که ما پارادایم جدید را به طور کامل در ذهنیت و سبک خود نپذیرفته و عملی نکرده‌ایم. مسئول اصلی مشکلات امروز ما نیز همین وضعیت است. به تدریج این وضعیت تقریبا عادی شده است. باید اقدام کنونی رهبر آپو را به عنوان مداخله در این وضعیت نیز ببینیم و بر این اساس با یک رویکرد خودانتقادی صحیح و کافی، خود را اصلاح و بازسازی کرده و برای روند جدید آماده کنیم. همه رفقا باید بدانند که در این زمینه در یک روند خودانتقادی جدی و واضح هستیم. رهبر آپو وقتی می‌گوید: 'کنگره چند ماه طول خواهد کشید، تجدید قوا لازم است'، اساسا همین را در نظر دارد. در واقع، باید ابتکار عمل رهبری کنونی را به عنوان یک مداخله در وضعیت ما ببینیم و بر اساس رهنمودهای جدید، همه ما به عنوان کادرها، یک روند جدی خودانتقادی و تجدید قوا را تجربه کنیم. از این پس، دانستن اینکه تنها بر این اساس می‌توان با رهبری پیش رفت و انجام وظیفه، اهمیت زیادی دارد.
رفقای عزیز!
بدون شک، مشکلاتی که در درک و اجرای پارادایم مدرنیته دموکراتیک با آنها مواجه بودیم، و اشتباهات و کاستی‌هایی که مرتکب شدیم، به معنای عدم انجام مبارزه انقلابی در بیست سال گذشته نیست. رویکرد یک‌جانبه و انکارگرایانه به فرآیندها و عمل صحیح نیست. برعکس، در بیست سال گذشته، کارهای بسیار مهمی بر اساس پارادایم جدید انجام شده و مبارزه بزرگی صورت گرفته است. اول از همه، حملات توطئه بین‌المللی شکست خورده و با جلوگیری از موفقیت توطئه، آن را خنثی کرده‌ایم. پیشرفت‌های مهمی در جرم‌زدایی جنبش و به ویژه در توسعه انقلاب آزادی زنان رخ داده است. مبارزه آزادی به چهار بخش کوردستان گسترش یافته و بر تمام خاورمیانه و جهان تاثیرگذار شده است. انقلاب آزادی روژاوا و مقاومتی که داعش را شکست داد، امید و هیجان جدیدی را به تمام بشریت بخشیده است.
در حالی که ده سال اول بیست سال گذشته به شکل جنگ تاکتیک‌های چندوجهی سپری شد، ده سال اخیر صحنه مقاومت تاریخی تمام‌عیار جنبش، مردم و دوستانمان در برابر حملات فاشیستی-نسل‌کشی تمام‌عیار بر اساس 'طرح اقدام فروپاشی' با هدف سرکوب، نابودی و تصفیه جنبش آزادی ما بود. در این روند، به ویژه مقاومت فدایی نیروهای گریلایی قهرمان ما که در تمام مناطق حفاظتی مدیا با محوریت منطقه زاپ و در چهار گوشه کوردستان توسعه یافتند، در حالی که پیشاهنگی تمام مبارزات را بر عهده داشتند، توانستند تمام حملات فاشیستی-نسل‌کشی را شکست داده و طرح را نیز خنثی کنند. به ویژه جنگ تونل در مناطق حفاظتی مدیا با محوریت منطقه زاپ، نشان داد که مقاومت آزادی ما در فداکاری به اوج جدیدی رسیده است. تمام حملات دشمن مبتنی بر حمایت ناتو با جنگ هماهنگ تیم و تونل شکست خورده، و گریلا‌ها نیز تکنیک (فناوری) خود را با نیروی خود در برابر اطلاعات و تکنیک توسعه یافته توسط دشمن توسعه داده‌اند، بر این اساس 'طرح اقدام فروپاشی' فرو ریخته است. مقاومت بی‌وقفه جنبش‌های زنان و جوانان، مردم و دوستانمان به پیشاهنگی مقاومت گریلاهای قهرمان، و کارزار جهانی آزادی که از ۱۰ اکتبر ۲۰۲۳ توسعه یافت، با شکست دادن تمام حملات دشمن با هدف نابودی و تصفیه، دولت و قدرت را مجبور کرد تا دوباره به رهبر آپو مراجعه کنند. اساسی‌ترین تحولی که ما را به چنین کنگره‌ای و روند جدیدی رساند، همین است. بله، این مبارزه قدرت را سرنگون نکرد و ما را بر این اساس به پیروزی نرساند، اما با ضربه زدن به ذهنیت و سیستم فاشیستی دشمن کورد، استعماری و نسل‌کشی، با عمیق‌تر کردن بحران و هرج و مرج آن، و با رساندن آن به آستانه فروپاشی و انحلال، سیستم را مجبور کرد تا دوباره رهبر آپو را مخاطب قرار دهد. گرچه در سطح کافی و مطلوب نیست، اما این نیز یک نتیجه و تحول مهم است، و این که مبارزه بزرگی که جنبش و مردم ما در ده سال گذشته انجام داده‌اند، به این امر منجر شده است، واقعیتی غیرقابل انکار است. به طوری که حکومت آک‌پ و دولت ترکیه چاره‌ای جز روی آوردن به رهبر آپو ندارند.
با این حال، گسترش جنگ جهانی سوم در خاورمیانه، نتایج جنگ غزه که در ۷ اکتبر ۲۰۲۳ آغاز شد، ضربات سنگین حماس و حزب‌الله در برابر حملات اسرائیل، و سقوط رژیم بعث در سوریه که روند تغییرات منطقه‌ای را به ایران و ترکیه رساند، نقش مهمی در رسیدن ما به این مرحله ایفا کرده است. وحشت و ترس از بقا که این وضعیت در دولت ترکیه و حکومت آک‌پ-م‌ه‌پ ایجاد کرد، به علاوه تحمیل تغییر دموکراتیک از داخل توسط جنبش ما و مردم ترکیه، و از خارج توسط سیستم سرمایه‌داری فراملی، عامل اصلی حرکت دولت باغچلی و سخنرانی‌ها و فراخوان‌های شناخته‌شده او بوده است.
به این ترتیب، به روند کنونی در نتیجه تحولات سیاسی و نظامی مذکور رسیده‌ایم. رهبر آپو با ارزیابی مقاومت گریلایی و مردمی ما و تاثیرات جنگ جهانی سوم بر ترکیه، این روند جدید را نیز در پاسخ به فراخوان‌های مذکور توسعه داده است. به طور خلاصه، آشکار است که گام‌های جدیدی که برمی‌داریم، ابعاد ایدئولوژیک، سازمانی و استراتژیک مهمی دارند، اما بر تحولات سیاسی و نظامی بسیار مهمی نیز استوار هستند. اینها توسط رهبر آپو و جنبش ما به اندازه کافی ارزیابی شده‌اند و همه رفقا از این وضعیت آگاه هستند. اما در مسیر ورود به روند جدید، باید هرگز این واقعیت‌ها را فراموش نکرد و تحولات و تغییرات رخ داده بر این اساس را لحظه به لحظه دنبال کرد.
رفقای عزیز!
بسیار واضح است که دوازدهمین کنگره پ‌ک‌ک که در حال برگزاری آن هستیم، ۱۲ سال پس از یازدهمین کنگره برگزار می‌شود. در شرایط عادی و طبق الزامات اساسنامه ما، باید در این مدت دو کنگره دیگر برگزار می‌کردیم. یعنی این کنگره باید به عنوان چهاردهمین کنگره برگزار می‌شد. اما در دوره گذشته، با وجود اینکه گاهی اوقات کمیته آماده‌سازی را مسئول کرده و مقدمات عملی لازم را انجام داده بودیم، نتوانستیم کنگره‌های مذکور را برگزار کنیم. اگرچه امنیت یک عامل بود، اما عامل اصلی عدم دستیابی ما به سطحی بود که بتوانیم کنگره برگزار کرده و تصمیمات جدیدی در سطح کنگره بگیریم.
همانطور که می‌دانید، یازدهمین کنگره بر اساس هدایت عملی رهبر آپو، تعیین وظایف و قرار دادن وظایف تاریخی در برابر ما برگزار شد. رسیدن به یک کنگره جدید، مستلزم موفقیت در این وظایف تاریخی بود. اگر توجه شود، در دوره گذشته ما به طور کامل به این موفقیت دست نیافتیم و نتوانستیم زمینه را برای مطرح شدن یک کنگره جدید توسط رهبر آپو ایجاد کنیم. بنابراین، نتوانستیم خود را به سطحی برسانیم که بتوانیم تصمیمات جدیدی در سطح کنگره بگیریم. اگرچه گاهی برای برگزاری کنگره تصمیم می‌گرفتیم و برنامه ریزی می‌کردیم، اما در نهایت امکان عملی کردن آنها وجود نداشت. جلسات کمیته مرکزی و کمیته اجرایی ما برای اتخاذ تصمیمات و تدوین برنامه‌های لازم برای مبارزه‌ای که بر اساس استراتژی جنگ انقلابی خلق انجام می‌شد، کافی بود. در این چارچوب، به اندازه لازم و نیاز، در دوره گذشته جلسات کمیته مرکزی و کمیته اجرایی را برگزار کردیم و تلاش کردیم تصمیمات مورد نیاز مقاومت تاریخی خود را در این جلسات اتخاذ کنیم. نیازهای مبارزه و سازمان را در این جلسات تا حد زیادی برآورده کردیم. بدون شک این وضعیت شامل اشتباهات و کاستی‌هایی است که نیاز به نقد و خودانتقادی دارند و ما نیز بر این اساس به این روند نزدیک می‌شویم. با پرسش از اشتباهات و کاستی‌های خود بر اساس خط، و با دلایل آنها، تلاش می‌کنیم درس‌های صحیح و کافی را از آنها بگیریم.
اکنون، پس از ۱۲ سال، شرایط برای برگزاری یک کنگره جدید و تحقق دوازدهمین کنگره پ‌ک‌ک فراهم شده است. رهبر آپو دوباره وارد عمل شده و کنگره مذکور را شخصا آماده کرده است. او ما را به نقطه‌ای رسانده است که می‌توانیم در سطح کنگره تصمیماتی بگیریم. بر این اساس، باید به درستی و به اندازه کافی درک کنیم که چگونه به دوازدهمین کنگره رسیدیم و معنا و اهمیت تاریخی دوازدهمین کنگره ما چیست.
اگر توجه شود، دوازدهمین کنگره ما، همانند اولین کنگره ما که ۴۷ سال پیش برگزار شد، از اهمیت تاریخی بزرگی برخوردار است. بدون شک این کنگره بر اساس تحولاتی که مبارزه ۴۷ ساله حزب ایجاد کرده است، استوار است و حتی معانی بیشتر و جامع‌تری نسبت به کنگره تاسیس اولیه دارد. با اولین کنگره، تاسیس رسمی حزب، یک مداخله رادیکال در تاریخ انقراض ملی بود و تصمیم و اعلام آغاز تاریخ آزادی جدید بود. دوازدهمین کنگره ما نیز به معنای پایان دادن به دوره‌ای است که با پ‌ک‌ک پیش رفته است و راه را برای آغاز دوره‌ای جدید در تاریخ آزادی مذکور هموار می‌کند. اولین کنگره اساسا فراخوانی خطاب به مردم کورد بود؛ اکنون دوازدهمین کنگره، همراه با مردم کورد، فراخوانی خطاب به تمام خلق‌های تحت ستم، به ویژه زنان و جوانان، و تمام بشریت تحت ستم است. هدف آن گشودن راه برای مبارزه‌ای جدید است که آزادی همه ستمدیدگان و خلق‌های تحت ستم را آغاز خواهد کرد. پایان دادن به ساختار سازمانی پ‌ک‌ک، توقف فعالیت‌ها با نام پ‌ک‌ک و پایان دادن به مبارزه مسلحانه به عنوان استراتژی اصلی، به معنای گشودن راه برای آزادی کورد و مبارزه برای جامعه دموکراتیک در تمام زمینه‌ها با استراتژی‌ها و سازماندهی‌های جدید است. اگر توجه شود، نام پ‌ک‌ک نیز از نظر بیان اصول ایدئولوژیک و پایه اجتماعی پارادایم مدرنیته دموکراتیک ناکافی است. بر این اساس، ما نتوانستیم تغییر و تحول لازم را در چارچوب تغییر ذهنیت و بازسازی سازمانی به اندازه کافی انجام دهیم؛ اکنون رهبر آپو در این وضعیت مداخله می‌کند و با تصمیمات اتخاذ شده در سطح کنگره، با مواضع رادیکالی مانند پایان دادن به فعالیت‌ها تحت عنوان پ‌ک‌ک و پایان دادن به مبارزه مسلحانه، می‌خواهد راه را برای تغییرات و بازسازی مذکور هموار کند و آنها را محقق سازد. رهبر آپو خود را تغییر داد و تصمیم گرفت، بر این اساس می‌خواهد حزب و ما را تغییر دهد؛ بر اساس تغییر پیشگام، هدف او تغییر جامعه و سیستم است. همه ما باید این واقعیت‌هایی را که دوازدهمین کنگره بیان می‌کند، به درستی درک کنیم و با تجربه تغییر و تحول خود، خود را برای مشارکت در روند جدید آماده کنیم.
رفقای عزیز!
بسیار واضح است که پایان دادن به ساختار سازمانی پ‌ک‌ک یک پایان مطلق در جنبش آزادی‌بخش انقلابی نیست، بلکه برعکس، یک آغاز جدید است. جنبش آپویی دوره‌ای را که با نام پ‌ک‌ک پیش می‌برد، به پایان می‌رساند، پ‌ک‌ک را در جایگاه تاریخی خود قرار می‌دهد و با گشودن راه برای دوره‌ای جدید برای خود، چنین دوره‌ای را آغاز می‌کند. پیش از هر چیز، همه ما باید این واقعیت را به خوبی ببینیم و به طور عمیق و بر اساس صحیح درک کنیم. بدون شک، بر این اساس باید خود را بازسازی کرده و برای روند جدید جنبش آپویی نیز آماده کنیم.
همه ما به خوبی می‌دانیم که چرا چنین تغییر ریشه‌ای لازم است. در واقع، در بیست، حتی سی سال گذشته، چنین روند تغییر و تحولی را تجربه کرده‌ایم. رهبر آپو با آتش‌بس ۱۷ مارس ۱۹۹۳، قصد داشت بعد استراتژیک چنین تغییری را محقق کند. اما به دلایل مختلفی، نتوانستیم این کار را انجام دهیم. او در طول دهه ۱۹۹۰ با ارزیابی‌های خود در مورد سوسیالیسم، تلاش کرد ابعاد ایدئولوژیک و سازمانی تغییر را آشکار کند. او می‌خواست بحران ایدئولوژیک و سازمانی ناشی از سوسیالیسم رئال را پشت سر بگذارد. پس از توطئه ۱۵ فوریه ۱۹۹۹ و تحت سیستم انزوا، شکنجه و نسل‌کشی امرالی، تلاش‌های خود برای غلبه بر بحران مذکور و تمرکزهای خود را در این زمینه عمیق‌تر کرد. در دفاعیه خود با عنوان 'از دولت کاهنی سومر به سوی تمدن دموکراتیک' که در سال ۲۰۰۱ تهیه کرد، تغییر نام پ‌ک‌ک را مطرح کرد. در هشتمین کنگره که در اوایل آوریل ۲۰۰۲ برگزار شد، این تغییر نام با طرح سازمان KADEK به جای پ‌ک‌ک انجام شد.
رهبر آپو بحران ایدئولوژیک و سازمانی مذکور را با تمرکزهای خود در روند ۲۰۰۳-۲۰۰۴ و با تغییر پارادایمی که انجام داد، پشت سر گذاشت. بر این اساس، پ‌ک‌ک را دوباره تعریف کرد و اساسا بازسازی پ‌ک‌ک را به عنوان یک تدبیر در مبارزه با تصفیه‌طلبی مطرح کرد. پارادایم جامعه دموکراتیک، اکولوژیک و آزادی‌خواه زنان را که اصول اساسی آن را در دفاعیه خود با عنوان 'دفاع از یک خلق' مطرح کرده بود، با پنج جلد دفاعیه خود با عنوان 'مانیفست جامعه دموکراتیک' به گسترده‌ترین تبیین رساند. در واقع، در بیست سال گذشته، باید خود را از نظر ذهنیت، ایدئولوژی، استراتژی و ساختار سازمانی بر اساس الزامات این پارادایم تغییر و نوسازی کرده و بازسازی می‌کردیم. این عدم توانایی ما در انجام این کار به درستی، به اندازه کافی و به طور کامل، وضعیت تغییر رادیکال و تصمیم‌گیری کنونی را بر اساس دوازدهمین کنگره به وجود آورد.
رهبر آپو در 'رهنمود' خود که به دوازدهمین کنگره ارائه کرده است، نقاط تغییری را که نتوانسته‌ایم از نظر ذهنیت و سبک انجام دهیم، به طور خلاصه، یک بار دیگر و به شکلی واضح بیان می‌کند. بنابراین، همه ما باید نکاتی را که در 'رهنمود' بیان شده‌اند، به درستی درک کرده و عمیقا درونی کنیم. ما به عنوان مدیریت، با تمام اینها موافقیم و بر این اساس، تحول و دگرگونی خود را مبنا قرار می‌دهیم. همه ما به عنوان کادرهای آپویی، باید اینها را به درستی درک کنیم و بر این اساس انقلاب ذهنی و وجدانی، و انقلاب شخصیتی را محقق کنیم.
رهبر آپو نه تنها تصمیماتی را که دوازدهمین کنگره باید اتخاذ کند، به طور مشخص بیان می‌کند، بلکه دلایل آن را نیز به وضوح توضیح می‌دهد. به عنوان مثال، او به وضوح بیان می‌کند که الزامات این وضعیت از نظر نظریه سوسیالیستی و سبک مبارزه چیست، سوسیالیسم دولتی و جنگ‌طلب با عمل سوسیالیسم رئال حل و فائق آمده است، و باید سوسیالیسم جامعه دموکراتیک که بر سیاست دموکراتیک استوار است، مبنا قرار گیرد. بر این اساس، او بیشتر بر اهمیت مبارزه سوسیالیستی دموکراتیک و سازماندهی انترناسیونالیستی تاکید می‌کند. بدون شک، او به اندازه کافی بر تاثیرات این وضعیت بر کوردستان و پ‌ک‌ک، و بر وضعیت جدیدی که در کوردستان با مبارزه پ‌ک‌ک پدید آمده است، نیز می‌پردازد. به عنوان مثال، او بیان می‌کند که با مقاومت پ‌ک‌ک، انکار و نابودی کوردها اکنون خنثی شده است، وجود و آگاهی کوردها ایجاد شده است، پ‌ک‌ک که هدف آن این بود، نقش تاریخی خود را ایفا کرده است، اکنون روند به حل مشکل آزادی تبدیل شده است و این نیز می‌تواند بر اساس سیاست و مبارزه دموکراتیک محقق شود.
آنچه رهبر آپو در مورد کوردستان و مسئله آزادی کورد بیان کرده است، بسیار واضح و مشخص است؛ به همین دلیل نیاز به توجه بیشتر، درک صحیح و البته درونی کردن آن دارد. اول از همه، رهبر آپو قاطعانه مخالف ایدئولوژی دولت-ملت و جستجوی راه‌حل دولتی بر این اساس است. از آنجا که مبارزه رهایی‌بخش ملی نیز استراتژی اصلی مبارزه برای راه‌حل دولت-ملت است، اکنون کاملا با آن مخالف است. در مسئله کورد، به جای راه‌حل دولت-ملت، راه‌حل ملت دموکراتیک را مبنا قرار می‌دهد، این را برای تمام بخش‌های کوردستان لازم می‌داند و بر این اساس، به جای استراتژی مبارزه رهایی‌بخش ملی، استراتژی مبارزه سیاسی دموکراتیک را پیش‌بینی می‌کند. اگر توجه شود، در اینجا هم غلبه بر وضعیتی که کوردها در شرایط پیدایش پ‌ک‌ک تجربه می‌کردند و هم تغییر در برنامه و استراتژی اصلی به دلیل تغییر پارادایمی که رهبر آپو انجام داد، مطرح است.
ممکن است بتوان دلایل مشابهی را که رهبر آپو برای تصمیمات مورد نظر در دوازدهمین کنگره ارائه کرده است، با جزئیات بیشتری توضیح داد. اما این دلایل به شکل بسیار ملموس، واضح و قابل درکی در 'رهنمود' و 'نامه' رهبر آپو موجود است. بنابراین، تلاش برای تکرار آنها نه تنها ضروری نیست، بلکه بی‌معناست. همه ما باید این اندیشه‌ها را به درستی درک و درونی کنیم. تنها در این صورت است که واقعیت رهبر آپو را به درستی می‌فهمیم و به آن می‌پیوندیم و در نتیجه، به یک مجری موفق تبدیل می‌شویم. با این درک، به درستی و به اندازه کافی خواهیم فهمید که رهبر آپو چه می‌خواهد انجام دهد و چرا پایان دادن به یک دوره و آغاز دوره‌ای جدید لازم است؛ در آن صورت نیز، با شور و هیجان چنین روندی را تجربه خواهیم کرد.
رفقای عزیز!
پ‌ک‌ک باشکوه‌ترین دوره تاریخ کوردستان را خلق کرده است. 'پ‌ک‌ک-ی بودن' نام قهرمانی، دلاوری، شجاعت و فداکاری کورد شده است. این نام، وجود و زندگی آزاد کورد را بر پایه آزادی زنان نمایندگی می‌کند. پ‌ک‌ک بازآفرینی حقیقت کورد در خط آپویی است. در کوردستان، افتخار، شرافت، وفاداری، خط فداکاری، شجاعت و از خودگذشتگی، همبستگی و مشارکت با پ‌ک‌ک معنایی دوباره یافته است. جنبش آپویی با نام پ‌ک‌ک همه اینها را آفریده است و اکنون نیز با دوازدهمین کنگره، این حقیقت را در جایگاه شایسته خود در تاریخ کوردستان قرار می‌دهد. این کار را کاملا با اراده و تصمیم خود، برای پیشروی بیشتر در زندگی آزاد و جامعه دموکراتیک انجام می‌دهد. پ‌ک‌ک همیشه به عنوان جنبش واقعی قهرمانی و آزادی در تاریخ کوردستان یاد خواهد شد و زندگی خواهد کرد.
بسیار واضح است که تاریخ پ‌ک‌ک، میراث بسیار قدرتمند و بزرگی برای مردم کورد و جنبش آزادی‌بخش به جای می‌گذارد. اکنون این میراث، با جهت‌گیری‌های جدید جنبش آپویی، به منصه عمل درخواهد آمد و زندگی آزاد و جامعه دموکراتیک در کوردستان را به طور مداوم توسعه خواهد داد و پیش خواهد برد. پایبندی به حقیقت پ‌ک‌ک و استفاده صحیح از میراثی که خلق کرده است، در آینده به تحولات بسیار بزرگ‌تر آزادی‌خواهانه و دموکراتیک منجر خواهد شد.
پس این چگونه محقق خواهد شد؟ بدون شک، همانطور که هیچ چیز خود به خود اتفاق نمی‌افتد، این نیز خود به خود نخواهد بود. قطعا همه چیز با نیروی خود و اراده مردم، با پیشگامی زنان و جوانان، محقق خواهد شد. اما با این حال، نقش کادر پیشرو، که حقیقت سازمان‌یافته و فعال است، اهمیتی تعیین‌کننده خواهد داشت. یعنی نقش و وظیفه انقلابی‌گری حرفه‌ای و فداکار پایان نمی‌یابد، بلکه برعکس، وظیفه بزرگ‌تر و اصلی اکنون آغاز می‌شود. بنابراین، همه کادرهای موجود باید بر این اساس خود را با آموزش و پرسش خودانتقادی باسازی کرده و در این روند جدید مشارکت کنند. برای این منظور، پایداری قاطع و آگاهانه در پارادایم آپویی اهمیت دارد. یک رویکرد ایدئولوژیک و سازمانی بسیار قاطع لازم است. باید قدرت مبارزه با استراتژی‌ها و تاکتیک‌های مختلف و عمل خلاقانه بی‌پایان را نشان داد. به ویژه برای روند آتی، باید توانایی ایستادگی و پیشروی سازمان‌یافته در مدیریت اندیشه و ایدئولوژی، حتی بدون یک سازمان و مدیریت رسمی، را محقق کرد. برای همه اینها، باید مشارکت بر اساس آگاهی و ایمان به رهبر آپو را بیشتر تقویت کرد.
رفقای عزیز!
تاریخ‌مان را به درستی درک کنیم و هرگز بر اساس میل خود عمل نکنیم و گمراه نشویم. وقتی به تاریخ‌مان نگاهی بیندازیم، خواهیم دید که ابتدا آپویی‌گری وجود داشت. آپویی‌گری برای ما یک ذهنیت، سبک زندگی، ایدئولوژی، سازمان و خط عمل بود. رهبر آپو با گفتن 'نام خود را به این جنبش دادم' به همین اشاره داشت. جنبش آپویی خود را به ترتیب 'انقلابیون کوردستان'، 'اتحادیه جوانان انقلابی کوردستان' و 'حزب کارگران کوردستان – پ‌ک‌ک' نامید و عملی کرد. با تشکیل سازمان‌های بسیار متنوع و سیستم‌های اجتماعی گوناگون در زمینه‌های مختلف، تلاش کرد خط آپویی را عملی کند. در این چارچوب، در قالب 'سازمان شبکه‌ای' که رهبر آپو بیان کرد، جامعه کورد را در چهار بخش کوردستان و خارج از میهن به هزاران نوع سازمان کشاند و آن را به یک جامعه سازمان‌یافته مهم تبدیل کرد. اکنون پایان دادن به فعالیت‌ها تحت عنوان پ‌ک‌ک، بدون شک به معنای بی‌سازمان گذاشتن جامعه کورد نیست. اگر اینگونه باشد، نتیجه آن نابودی کوردها خواهد بود. زیرا جامعه کورد به همان اندازه که سازمان‌یافته و فعال باشد، وجود دارد. از این رو، هرگز نباید اشتباه فهمید، تحت تاثیر حملات گمراه‌کننده قرار نگرفت و بدون توقف و وقفه، مبارزه خود را برای ساختن صلح و جامعه دموکراتیک با هدف آزادی جسمانی رهبر آپو ادامه داد. البته از این پس فعالیت‌ها با نام پ‌ک‌ک پایان خواهد یافت، اما با توسعه سازماندهی‌های سیاسی دموکراتیک دیگر جامعه کورد ادامه خواهد یافت. پایان دادن به سازمان‌های مبارزه مسلحانه، در صورت فراهم شدن شرایط مناسب، خلع سلاح و پایان دادن به آنهاست. فعالیت‌های ایدئولوژیک، سیاسی و اجتماعی در جامعه کورد با سازماندهی‌های دموکراتیک موجود ادامه خواهد یافت. حتی شبکه سازمانی مذکور نیز افزایش یافته و متناسب با هدف خواهد شد.
واضح است که ما آپویی هستیم. اگر آپویی‌های صحیح و قاطع باشیم، یعنی اگر به حقیقت رهبر آپو با آگاهی و ایمان، همانند حقی و کمال‌ها، مظلوم و خیری‌ها، کاراسونگور و عگید‌ها، فواد و رضاها، سارا، بریتان و زیلان‌ها، نودا، ویان و شیلان‌ها، دلال، چیچک و لیلاها به درستی بپیوندیم، آنگاه بر هر سختی غلبه خواهیم کرد و هر مانعی را پشت سر خواهیم گذاشت و قطعا در روند آینده پیروز خواهیم شد. همه ما باید از صمیم قلب به این باور داشته باشیم و با مبنا قرار دادن چنین رویکردی در زندگی، تا انتها بر این اساس پیش برویم.
بر این اساس، موفقیت دوازدهمین کنگره تاریخی خود را آرزومندیم و از صمیم قلب به موفقیت آن ایمان داریم. از رفقای حاضر در کنگره گرفته تا همه رفقای زن و مرد، از شما می‌خواهیم که تصمیمات دوازدهمین کنگره را به درستی درک کرده و با موفقیت اجرا کنید، خود را در خط آپویی بازسازی کرده و به مبارزانی آماده و قاطع برای روند جدید تبدیل کنید، به درستی و بر اساس آگاهی و ایمان به خط آپویی بپیوندید و در اطراف رهبر آپو با قدرت بیشتری همبستگی کنید!
پ‌ک‌ک، که آزادی کورد و سوسیالیسم جامعه دموکراتیک را خلق کرده است، همیشه زندگی خواهد کرد و از آن یاد خواهد شد!
همیشه در خط آپویی که خود را بازسازی کرده و از پیروزی به پیروزی دیگر می‌شتابد، به پیش!
شهیدان نمی‌میرند!
زنده باد رهبر آپو!
۴ می ۲۰۲۵ کمیته مرکزی پ‌ک‌ک»
