دو محله کوردنشین حلب در پی اشغال عفرین تحت تحریم بی‌وقفه دولت دمشق قرار دارند. کارگاه‌ها و کارخانه‌هایی که زمینه اشتغال ۱۵ هزار نفر را فراهم می‌کنند به دلیل تحریم از کار افتاده‌اند.

محله‌های شیخ‌مقصود و اشرفیه بیش از ۲۰۰ هزار نفر جمعیت دارند. این مناطق به صورت ۷ شورا و ۸۹ کمون شامل سه شورای زنان و ۴۶ کمون زنان، چهار شورای عمومی و ۴۳ کمون عمومی سازماندهی شده است. آرین هَنان، معاون شورای عمومی شیخ‌مقصود و اشرفیه و امین عَلیکو، عضو شورای عمومی حزب اتحاد دموکراتیک (پ‌ی‌د) در مورد این تحریم با خبرگزاری فرات (ANF) صحبت کردند.

با هدف شکستن اراده است

امین عَلیکو با یادآوری اینکه پس از حمله به عفرین، شیخ‌مقصود و اشرفیه تحریم شد، گفت: «تنها چیزی که تغییر کرده، نحوه اعمال تحریم است. برخی از گروه‌های کوچک وابسته به دولت دمشق تحریم را کاهش می‌دهند، در حالی که برخی دیگر آن را تشدید می‌کنند. بین خودشان مبادله می‌کنند. در نتیجه، همه آنها یک ذهنیت را نشان می‌دهند. هدف آن شکستن اراده ساکنان محله است. این ذهنیت که همچنین سعی در شکستن روحیه و انگیزه دارد، با هدف تزلزل اعتماد به اداره خودمدیریتی است.»

ما با گرسنگی آزمایش می‌شویم

امین عَلیکو به ابعاد سیاسی، اجتماعی و اقتصادی تحریم اشاره کرد و گفت: «آنها تمام تلاش خود را می‌کنند تا اقتصاد در محله‌ای که بیش از ۲۰۰ هزار نفر در آن زندگی می‌کنند سقوط کند. این افراد با کار و زحمات خود‌شان امرار معاش می‌کنند. و این از طریق کار کردن در کارگاه‌هایی که در محله وجود دارند انجام می‌شود. در اين محله هزار تا کارگاه و کارخانه وجود دارد. به آوردن پارچه مورد نیاز به کارگاه‌ها اجازه داده نمی‌شود. حدود ۱۵۰۰۰ نفر در این کارگاه‌ها و کارخانه‌ها کار می‌کنند. اگر هر فرد حداقل چهار فرزند داشته باشد، بنابراین با نان ۶۰ هزار نفر بازی می‌شود. ممنوعیت اعمال شده، گرسنگی و بی‌آبی است. آنها يک بچه را از شير (شیر خشک) و يک مريض را از دارو محروم مي‌کنند.

دارو در داروخانه‌ها یافت نمی‌شود

ما بیمارستانی داریم که در محله به مردم خدمات می‌دهد. با این حال، نیازهای بیمارستان برآورده نمی‌شود، امکان تامین دارو وجود ندارد، اکسیژن قابل دسترسی نیست. شما نمی‌توانید داروی مورد نظر خود را پیدا کنید، مهم نیست که به کدام داروخانه در محله بروید، اما این داروها در شهر حلب که دقیقاً در کنار ما است، موجود است. دلیل اینکه داروها در محله یافت نمی‌شوند این است که نقاط کنترل و بازرسی دولت دمشق این داروها را ضبط کرده و یا اجازه عبور به آنها را نمی‌دهد.

دمشق در تلاش است تا مردم را به مهاجرت وادارد

با وجود اینکه می‌دانند که مردم محله شهروند سوری هستند، اما ما در معرض این موانع هستیم. متأسفانه کسانی که در کنار ما هستند خود را سوری هم می‌خوانند. یعنی سیاستی که دنبال می‌شود، سیاست تجزیه و جابجایی است. گویی برای دشمن کافی نبود سرزمین‌های ما را اشغال کند، دولت دمشق با این سیاست خود به دشمن کمک می‌کند. دشمن با اشغالگری مردم را مجبور به مهاجرت کرد و دولت دمشق با تحریم تلاش می‌کند آنها را مجبور به مهاجرت کند. یا جلسه یا توافقی بین آنها وجود دارد و یا رویکردی برای ایجاد تعادل مبنا قرار داده می‌شود.»

دمشق می‌تواند دموکراسی را ترجیح دهد

عَلیکو با بیان اینکه دولت دمشق باید به جای تحریم، می‌تواند دموکراسی را انتخاب کند، افزود: «به جای انتخاب شکنجه و آزار و اذیت کردن مردم سوریه، آنها باید تصمیم بگیرند که یک سوریه غیرمتمرکز بر اساس دموکراسی، عدالت و برابری بسازند.»

تحریم چرخه زندگی را مسدود می‌کند

آرین هَنان از سوی دیگر با یادآوری مسدود شدن عبور سوخت‌ گازوئیل و لوازم پزشکی در فصل زمستان گفت: «تعداد کودکان خردسال و سالمندان‌مان زیاد است، یافتن شیر مشکل بزرگی است. نیاز به داروهایی وجود دارد که افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن به طور مرتب باید از این داروها استفاده کنند. ولی گاها برای چند ماه نمی‌توانند به آنها دسترسی پیدا کنند. ما با حکومتی روبرو هستیم که سیاست‌های کثیفی علیه مردمش را اجرا می‌کند. اگر دولتی وجود داشت که به فکر مردم خود بود، اکنون اوضاع سوریه اینگونه نمی‌بود. زمینه و امکان تولید و پروژه‌ها در این شرایط تحریم بسیار محدود شده است. ایجاد شرایط کاری هم خیلی سخت است. ابتدا بر پایه‌ی امکانات قبلی تا جایی پیش می‌رود ولی بعدها (به خاطر تحریم) منجر به انسداد می‌شود.»